Flute concertos by Ligeti, Serocki and Szalonek in the context of the concertato style

This thesis deals with the three flute concerti, Double concerto for flute, oboe and orchestra by Györgya Ligetiego, Concerto alla cadenza per flauto becco e orchestra Kazimierza Serockiego and Concertino for flute and chamber orchestra Witolda Szalonka, that were composed between 1962 and 1975 and are representative for the flute concerto genre in the modernism period. Aim of this study is to show different approaches of the three composers to the problem of the concerto form and sound quality, in the context of concertato style in contemporary music. The whole picture is presented in the context of the history of the flute concerto from the Baroque period till now. In the first chapter I present the genesis of the selected works, with the great emphasis on the reception and their presentation at the International Festival of Contemporary Music “Warsaw Autumn”. The next chapter centers on the influence of the instrumentation on the composition proces, with the emphasis on the relationship between the soloist and the orchestra. The third chapter centers on the characteristic of the sound quality, the compositional techniques used in the composition process and the concertato style itself. In the ending of my thesis I refer to the political and cultural contexts that affected the three composers and I make a summary of the different approaches to the concertato style in the modernism period and after 1975.Niniejsza praca traktuje o trzech koncertach na flet i orkiestrę — Koncercie podwójnym na flet, obój i orkiestrę Györgya Ligetiego, Concerto alla cadenza per flauto becco e orchestra Kazimierza Serockiego i Concertino na flet i orkiestrę kameralną Witolda Szalonka — które powstały w latach 1962–1975 i są reprezentatywne dla kierunków rozwoju koncertu fletowego w okresie modernizmu. Celem pracy jest przedstawienie sposobów kształtowania formy i jakości brzmieniowych przez poszczególnych kompozytorów w kontekście różnorodnych idei koncertowania, funkcjonujących w muzyce współczesnej. Całość została przedstawiona na tle historii koncertu fletowego od baroku do XXI wieku. W pierwszym rozdziale pracy przytaczam genezę utworów i porównuję okoliczności ich powstania, ze szczególnym uwzględnieniem recepcji dzieł oraz prezentacji dzieł na Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. Następnie omawiam wpływ środków wykonawczych na kształtowanie formy poszczególnych utworów, szczególną uwagę na relację solisty w stosunku do zespołu instrumentalnego. Rozdział trzeci poświęcony jest charakterystyce jakości brzmieniowych utworów, ze szczególnym uwzględnieniem stosowanych technik kompozytorskich i stylu koncertującego. Na koniec odnoszę się do kontekstu polityczno-kulturalnego w jakim powstały omówione koncerty, podsumowuję sposoby interpretacji idei koncertowania w modernizmie i po 1975 roku