Not all cases diagnosed as anxious depression reveal an underlying depressive disorder: A comparative follow-up study

Bu çalışmada anksiyeteli depresyon olgularının bazılarının aslında bir anksiyete bozukluğu olduğu varsayımı araştırılmıştır. Bu amaçla 15 anksiyeteli depresyon, 20 panik veya yaygın anksiyete bozukluğu olan hasta alınmış, 1.5 mg/gün lorazepam verilerek 3 hafta süreyle izlenmiştir. İzlem sonunda 5 depresyon olgusunun 17 Beck Depresyon Ölçeği puanının altına indiği saptanmıştır. Benzodiyazepine yanıt veren bu grubun ölçek puanları, belirti sayısı, belirti düzelme oranı açısından anksiyete ve depresyon grupları arasında ara bir pozisyonda kaldığı ve belirti başlama zamanı bakımından depresyon grubundan ayırt edilemediği görülmüştür. Sonuç olarak, başlangıçta öne sürülen varsayım kanıtlanamamıştır, ancak kimi depresyon olgularının anksiyete bozukluğu ya da depresif bozukluk olarak adlandırılamayacak ara bir pozisyon gösterdikleri ortaya konmuştur.The present study aimed at testing the hypothesis that cases diagnosed as anxious depression may primarily reflect cases of anxiety disorder. For this purpose, 15 patients diagnosed as anxious depression and 20 patients with panic or generalized anxiety disorder were enrolled into a prospective study. The patients were given lorazepam at a dose of 1.5 mg/ day and followed up for a period of 3 weeks. At the end of the observation period, 5 patients with anxious depression were noted to have a score less than 17 according to Beck Depression Inventory. The group of patients that responded to benzodiazepine remained in a position halfway between anxiety and depression in terms of scale scores, quantity of symptoms and the rate of improvement of symptoms. The onset of symptoms in this sub-group of patients was indistinguishable from those of depression. Although our findings fail to provide a supportive evidence for the anticipated hypothesis, they suggest that at least a sub-group of depression cases remain in an indefinite position that can neither be classified as anxiety disorder nor a depressive disorder

İlaç kullanmayan majör depresif bozukluk ve panik bozukluğu hastalarında idrar neopterin düzeyi

Objective: To measure urinary level of pterine which takes place in synthesis of monoamine in major depressive disorder and panic disorder patiens and compare results with healthy group. Methods: Fourteen patients with panic disorder, 26 patients with major depressive disorder and 20 healthy volunteers were included to the study. Beck Depression İnventory, Beck Anxiety İnventory, Panic-Agoraphobia Scale, State-Trait Anxiety İnventory were applied to patients in order to evaluate severity of disorders. Results: Measurement results of neopterin levels were 199.6±90.8 μmol/creatinine in depressive disorder group, 182.9±68.0 μmol/creatinin panic disorder group and 181.4±202.8 μmol/creatinin in control group (p=0.030). Neopterin level in depressive disorder is significantly higher than control group (p=0.015). Conclusion: Tetrahydrobiopterin (BH4) is cofactor of tyrosine hydroxylase and tryptophan hydroxylase, the rate limiting enzymes in synthesis of serotonin, noradrenaline and dopamine from tyrosine and tryptophan. Rise in plasma levels of neopterine means activation in BH4 synthesis and reduc-tion in monoamine levels. According to the results our study, changes in neopterine and BH4 levels may have influence in appearing depressive disorder more than panic disorder

Birinci basamak hekimlerinin şizofreniye bakış açısı

Amaç: Türkiye'deki birinci basamak hekimlerinin şizofreni ve tedavisine yaklaşımı ile ilgili bilgi, eğilim ya da algılamalarının saptanması ve bunu etkileyen etmenlerin ortaya koyulması amacıyla planlanan bu araştırma Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi Derneği (PAREM) tarafından yapılmıştır. Yöntem: Araştırma Adana, İstanbul, Trabzon, Diyarbakır ve Bolu'da yürütülmüştür. İllerin seçimi Devlet İstatistik Enstitüsü'nün gelişmişlik sınıflaması, çalışan psikiyatrist sayısı ve farklı coğrafi bölgeler dikkate alınarak yapılmıştır. İl ve ilçe merkezlerinde çalışan pratisyen hekimler araştırmaya alınmıştır. Uygulanan ankette, şizofreni ve depresyona karşı bilgi, algı ve eğilimleri ölçmek için 60 item yer almakta olup, her item için "katılıyorum", "katılmıyorum" ve "fikrim yok" şeklinde 3 yanıt kategorisi belirtilmiştir. Seçilmiş bölgelerdeki hekimleri ziyaret ederek, yüz yüze görüşmeler yaparak, her ilde 1 olmak üzere toplam 5 anketör anketleri uygulamıştır. Araştırmada 123 sağlık ocağında çalışan 300 birinci basamak hekimine anket uygulanmıştır, Anketin uygulandığı sağlık ocaklarında bulunan 55 hekim anketi uygulamayı reddetmiştir. Sonuçlar: Anketin uygulandığı hekimlerin %58.7'si erkek, %41.3'ü kadındır. Araştırmaya alınan hekimlerin yaş ortalamaları 31.4, ortalama olarak çalışma süreleri 6.5 yıl, bir hafta içerisinde gördükleri hasta sayısı 247.6, son bir hafta içinde gördükleri ortalama psikotik hasta sayısı ise 19.88'dir. Sonuçlara göre, hekimlerin büyük çoğunluğu şizofreniyi ruhsal bir zayıflık hali olarak görmekte ve %80'i şizofrenin tam olarak düzelmediğine inanmaktadır. Hekimlerin üçte birinden fazlası şizofreninin sosyal sorunlar nedeniyle ortaya çıktığına ve %26'sı şizofreninin iyileşmesi için sosyal sorunların çözülmesi gerektiğine inanmaktadır. Şizofrenide psikoterapinin yararlı olacağına inananların oranı ise %56.3'tür. Hekimlerin yarısından fazlası şizofrenlerin toplum içinde serbest dolaşmaması gerektiğine, saldırgan olduklarına, kendi hayattarı ile doğru kararlar alamayacaklarına inandıklarını belirtmişlerdir. Bu bulgular hekimlerin şizofreniye ilişkin stigmayı toplumla paylaştıklarını göstermektedir. Tartışma: Bulgular şizofreninin değerlendirilmesi ve kavranmasında hekimlerin bakış açılarının önemini ortaya koymaktadır. Hekimlerin de toplumun bakış açısına benzer bir şekilde şizofreniyi değerlendirdikleri görülmektedir. Şizofreni hastalığını daha fazla bilen ve hastalarla daha yakın ilişkide olan bu grubun etiketleyici bir düşünce içinde olması bu konuda yürütülecek çalışmaların kapsamının genişletilmesi konusunda uyarıcı olmaktadır

The Boratav Depression Screening Scale (Bordepta): A sensitive scale for recognizing depression in epidemiologic studies and primary health care

Amaç: Bu çalışma epidemiyolojik araştırmalar ve birinci basamak sağlık hizmetinde depresyonu saptamaya yönelik bir tarama ölçeğinin geliştirilmesini amaçlamıştır. Yöntem: Çalışma bir ön inceleme ve iki alt çalışma olarak planlanmıştır. Ön incelemede kısa sürede yanıtlanabilme kuralına göre ölçeği oluşturacak maddelerin seçimi yapılmıştır. Birinci alt çalışmada 60 depresif bozukluk ve 61 yaygın anksiyete bozukluğu tanısı almış bir örneklemde ölçeğin güvenilirliğine ve depresyonu ölçme geçerliğine bakılmış, ikinci alt çalışmada, 96 kişiden oluşan psikiyatri dışı hasta ve hastalığı olmayan 7 kişiden oluşan bir örneklemde uygun kesme noktaları, duyarlılık ve özgüllük araştırılmıştır. Bulgular: Madde analizinde tüm maddeler toplam ölçek puanıyla 0,501-0,729 arasında korelasyon göstermiştir. Ölçeğin Cronbach alfa değeri 0,9005 olarak bulunmuştur. Sözlü-yazılı doldurum güvenirliğinde 0,534 ile 0,850 arasında kappa, toplam puan için 0,856 pearson, uyum geçerliğinde Beck Depresyon Ölçeğiyle 0,812, Sürekli Kaygı Envanteriyle 0,763 pearson korelasyon değerleri elde edilmiştir. Depresyon ve yaygın anksiyete bozukluğu grupları arasında ki kare sonuçlarına göre 9. madde 0,021, diğer maddeler 0,006-0,0001 p anlamlılıklarında fark göstermiştir. Duyarlılık ve özgüllük hesaplamalarında 6,5 kesme noktasında %97,6 duyarlılık, %82 özgüllük, 7,5 kesme noktasında %85,7 duyarlılık ,%95,1 özgüllük saptanmıştır. Sonuç: Bordepta depresyonu saptama geçerliğine ve uygun duyarlılık, özgüllük yüzdelerine sahip bir tarama ölçeği olarak bulunmuştur.Objective: To develop a sensitive scale able to recognize depression in epidemiological surveys and primary health care. Method: The research was designed as an initial preliminary investigation followed by two subgroup studies. The preliminary study involved the selection of queries that would constitute the scale, based on the rule of brief reply. The first sub-study was intended to test the reliability and validity of the developed scale in a group of patients previously diagnosed with depressive disorder (n=60) and/or generalized anxiety disorder (n=61). The second sub-study aimed to determine the sensitivity, specificity and appropriate cut-off points of the scale, based on results obtained from non-psychiatric patients (n=96) and normal subjects (n=7). Results: Item analysis showed a significant correlation varying from 0.501 to 0.729 between each item and total scale score. The Cronbach alpha value of the scale was 0.9005. Clinician-oriented vs. self report rating reliability correlation coefficient values were 0.534 to 0.850 (Kappa) and 0.856 (Pearson) for items and total scale score respectively. The concurrent validity of the scale as correlated with The Beck Depression Inventory and Trait Anxiety Scale were 0.812 and 0.763 respectively. The discriminant validity of items in terms of P values determined by chi-square testing was 0.021 to 0.0001. The sensitivity and specificity of the scale were 97.6% and 82% respectively at a cut-off point of 6.5, and 85.7% and 95.1% at 7.5. Conclusion: Boratav depression screening scale is valid and reliable, including optimal sensitivity and specifity for recognizing depression in epidemiologic studies and primary health care

Internalization, Incorporation, Introjection and Identification

The reality of the individual that is experienced and transmitted to the external world mainly stems from one’s internal reality. A number of concepts and theories has been developed to explain how we percept the external world, construct the representations of those perceptions and what are the common shared internal experiences about that. Prominent concepts on this issue include internalization, identification, incorporation and introjection. However, from the days those concepts suggested until today there has been no consensus on boundaries between them. Thus, these concepts sometimes seem to be used interchangeably or understood as defense mechanisms. In this paper we tried to give comprehensive information about these concepts in terms of their historical development and contend

Assessment of psychiatric diagnosis, alexithymia, temperament and character of patients with irritable bowel syndrome

Amaç: İrritabl barsak sendromu (İBS), stresle ilişkisi uzun süreden beri bilinen, psikosomatik hastalık olarak da değerlendirilen bir midebarsak sistemi hastalığıdır. Bu çalışmada, İBS olan hastalar ile sağlıklı kontrol grubunda psikiyatrik muayene yapılarak ve belli ölçekler kullanı larak anksiyete, mizaç, karakter ve aleksitimi düzeylerinin belirlenmesi ve her iki grubun bu parametreler için uygulanan ölçek puanları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Örneklem grubuna, Roma-II tanı kriterlerine göre İBS tanısı alan 34 hasta ile 32 sağlıklı gönüllü dahil edildi. İBS olan hastalar ve sağlıklı kontroller DSM-IV tanı ve değerlendirme sistemine göre psikiyatrik yönden değerlendirildi. Mizaç ve Karakter Envanteri (MKE), Durumluk- Sürekli Kaygı Ölçeği-II (DSKÖ-II) ile Toronto Aleksitimi Ölçeği-26 (TAÖ-26) uygulandı. Bulgular: İBS yakınması olan hastaların yaş ortalaması 36.41±8.5; ortalama hastalık süresi 6.65±5.8 yıl olarak hesaplandı ve %76.5’inde DSM-IV’e göre en az bir psikiyatrik bozukluk tespit edildi. Bu grubun DSKÖ-II ve TAÖ-26 puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla p=0.001 ve p=0.007). MKE puanlarından zarardan kaçınma ve kendini aşma alt ölçek puanları İBS grubunda kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulundu (sırasıyla p=0,023 ve p=0,039). Yapılan geriye dönük adımlamalı lojistik regresyon analizi sonucunda 6. adımda zarardan kaçınma ve kendini aşma toplam puanları anlamlı bir düzeyde İBS varlığını yordayıcı olarak bulundu (6. adımda -2 log likelihood: 80.615 ve R2=0.181 bulundu). Sonuç: İBS hastalığının başlangıcı ya da alevlenmesinde psikiyatrik bozuklukların ve mizaç- karakter özelliklerinin katkısı olabilirObjective: It is well documented that there is a strong relationship with Irritable Bowel Syndrome (IBS) and stress. Indeed IBS is a psychosomatic disease of gastrointestinal system. In this study it is aimed to determine the anxiety and alexithymia levels and their association with temperament, and personality in both patient and healthy control groups. Method: Thirty-four patients with IBS according to Roma II Diagnostic Criteria and 32 healthy volunteers were included in the study. Patients with IBS and the healthy subjects were evaluated by DSM-IV diagnostic criteria, Temperament and Character Inventory (TCI), State and Trait Anxiety Inventory-II (STAI-II) and Toronto Alexithymia Scale-26 (TAS-26) have been applied. Results: Mean age of patients with IBS was 36.41±8.5 and average period of the illness was 6.65±5.8 years. 76.5% of IBS patients had at least one DSM-IV diagnoses. In IBS patient group, mean STAI-II score were significantly higher than the control group (p=0.001 and p=0.007, respectively). Among TCI subscales harm avoidance (HA) and self-transcendence (ST) mean score were significantly higher in IBS patient group than healthy controls (p=0.023 and p=0.039, respectively). The result of backward condition logistic regression analysis of total HA and total ST points in the sixth step were found to be a significant predictors of IBS’s existence (in the sixth step it was found that 2 log likelihood: 80.615 and R2=0.181). Conclusion: With respect to these psychiatric disorders or temperamental and characteristic properties they can have a role in occurrence and exacerbation of IBS

Executive dysfunctions and depression in Behcet's disease without explicit neurological involvement

WOS: 000239010500012PubMed: 16884449This study aims to assess the executive functions and depression status in patients with Behcet's disease without explicit neurological involvement and to evaluate cognitive functions in this group of patients independent of accompanying depression. In the present study, 30 patients with Behcet's disease in the non-active phase of their illness and 30 healthy volunteers were included. In the evaluation of depression levels, Beck Depression Inventory was employed. The executive functions of the patients were evaluated by Wisconsin Card Sorting Test (WCST) and Stroop Test (ST). Beck Depression Inventory scores measured in the Behcet's disease group, in which no clinically serious depression was observed, were higher than the control group. Then, it was observed that the scores of neuropsychological tests of the Behcet's disease group were found to be significantly lower, especially in WCST, while significant relations were revealed between Beck Depression Inventory scores and WCST, ST scores. The authors' findings suggest that there may be factors other than depression causing executive impairment in patients with Behcet's disease without explicit neurological symptoms. Executive dysfunctions may occur in association with mild depressive states due to chronic disease stress or silent and/or future neurological involvement of Behcet's disease, especially in the frontal lobes

Assessment of frontal lobe functions in schizophrenia, depression and alcohol dependence

Amaç: Kronik seyirli olma eğilimli üç büyük psikiyatrik tanı grubu, şizofreni, depresyon ve alkol bağımlılığı beyindeki yapısal etkileri ve ilişkili bilişsel işlevler konusunda pek çok tartışma bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, 3 tanı grubundaki (şizofreni, depresyon ve alkol bağımlılığı) frontal bölge işlevselliğini, bu bölgeye duyarlı olduğu bilinen iki nöropsikolojik test ile değerlendirmektir. Yöntem: Örneklem grubu toplam 160 denekten oluşmuş, üç tanı grubu ve kontrol grubunun her birinde 40’ar denek yer almıştır. Deneklerin yaşları 20-55 arasındadır. Nörobilişsel özellikler Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET) ve Stroop Testi (ST) TBAG Formu ile değerlendirilmiştir. Aşırı puana sahip denekler değerlendirme dışında bırakılmıştır. Puanlar üzerinde eğitimin etkisi görüldüğünden, verilerin analizinde, eğitimin ve yaşın ortak değişken olarak ele alındığı kovaryans analizi kullanılmıştır. Bulgular: Analiz sonuçları, gruplar arasında WKET’nde toplam yanlış sayısı (WKET 2), tamamlanan kategori sayısı (WKET 4), perseverasyonla ilgili puanlar (WKET 5, 6, 7, 8) ve kavramsal düzey tepkileri ile ilgili puanlar (WKET 10, 11) açısından ve ST’nde ise karmaşıklaşan son 3 kısmı ile ilgili süreler açısından (ST 3a, 4a, 5a) anlamlı farklar olduğunu ortaya koymuştur. Sonuç: Genelde, şizofreni ve alkol bağımlılığı grubunun bilişsel işlevler açısından benzeştiği, her ikisinin puanlarının depresyon ve kontrol gruplarından daha düşük olduğu görülmüştür.Objective: Schizophrenia,depression and alcohol dependence are major psychiatric diagnostic disorders that have a tendency for a chronic course. The effects of these disorders on brain structure and associated cognitive functions have been studied. The aim of this study was examine frontal lobe functions with two neuropsychological tests, which have been thought to be sensitive to frontal lobe dysfunction. Method: The sample consisted of 160 subjects, 40 in each of the diagnostic groups and a control group. The ages of the subjects varied between 20 and 55. Neurocognitive characteristics were assessed by Wisconsin Card Sorting Test (WCST) and Stroop Test-TBAG Form (ST-TBAG). Subjects with extreme scores were not included in statistical analyses. Since an influence of education and age on the scores was observed, analyses of covariance were used for the statistical analyses, in which the education and age were entered as a covariate variable. Results: The statistical results showed significant differences between the groups for the WCST total number of errors (WCST 2), number of completed categories (WCST 4), number of scores concerned with perseveration (WCST 5, 6, 7, 8), number of scores concerned with conceptual level responses (WCST 10 and 11) and the duration of time evaluations in ST (ST 1a, 3a, 4a and 5a). Conclusion: In general, the findings of cognitive functions in schizophrenia and alcohol dependence were similar, and the scores of both were lower than in the depression and control group

Cognitine impairments in Behçet’s Disease without neurological involvement

Amaç: Behçet Hastalığı (BH) kronik seyirli, nörolojik tutulum yapabilen, etiyolojisi belirsiz bir hastalıktır. Nörolojik tutulum olan BH, nöro-Behçet hastalığı (NBH) olarak bilinir. Yazında BH ile ilgili nöro-psikiyatrik çalışmalar çoğunlukla NBH olan grupta yapılmıştır. Pek çok psikiyatrik ve nörolojik hastalıkta olduğu kadar, tıbbi hastalıklarda da bilişsel işlevlerin bozulduğu bilinir. Kronik hastalıklarda bilişsel işlev bozukluğu, hastalığa eşlik eden depresyona bağlı ya da ondan bağımsız olarak görülebilir. Bu çalışmanın amacı, nörolojik tutulumu olmayan BH hastalarının depresyon düzeyi ve bilişsel işlevlerinin değerlendirilmesidir. Yöntem: BH tanısı ile dermatoloji kliniği tarafından izlenen, hastalıkları açısından aktif dönemde olmayan 30 hasta ile 30 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Hastalar International Study Group (ISG) BH tanı kriterlerini karşılıyordu ve aynı kriterlere göre hiç birinde NBH yoktu. Hastaların bilişsel işlevleri Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET) (Wisconsin Card Sorting Test -WCST) ve Stroop Testi-TBAG Formu (ST-TBAG) ile, depresyon düzeyleri Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) (Beck Depression Inventory -BDI) ile değerlendirildi. Bulgular: BH grubunun test performansları daha bozuktu; yaş, cinsiyet, eğitim düzeyleri bazı test skorlarına etkiliydi, ancak BDÖ skoru ile testler arasında anlamlı ilişki saptanamadı. Sonuç: Test skorlarından elde edilen veriler, nörolojik tutulumu olmayan BH'de bilişsel işlev bozukluğuna yol açan depresyon dışında etkenler olabileceğini düşündürüyor.Objective: Behçet's Disease (BD) is a chronic disorder of unknown aetiology with neurologic involvement. BD with neurologic involvement is known as neuro-Behçet's Disease. In literature, BD related neuropsychological studies are based on mostly the neuro-BD group. The cognitive impairment is encountered in medical diseases as much as in neurologic and psychiatric diseases. The cognitive impairment in chronic diseases may be seen due to a comorbid depression or independently.The aim of this study is to assess the depression status and cognitive function in BD without neurologic involvement. Method: Thirty patients with non-active BD from the outpatient dermatology clinic and thirty matched healthy controls were studied. All patients were fulfilled the criteria of the International Study Group for BD and were excluded if they had any neurologic involvement. To assess the cognitive function and the depression status, Wisconsin Card Sorting Test -WCST, Stroop Test-TBAG version (ST-TBAG) and Beck Depression Inventory -BDI were administered respectively. Results: The test performances of the BD group, when compared with the control group, were much worse. Although some test scores were influenced by gender, age and education, there was no significant association between BDI and the test scores. Conclusion: Data obtained from the test scores suggest that the cognitive impairment in BD without neurologic involvement may be affected by various factors other than depression

The knowledge and attitudes of the specialists about mental disorders

Amaç: Bu araştırmada psikiyatri-dışı uzman hekimlerin ruhsal bozukluklar konusunda bilgi ve tutumlarının araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmacılar tarafından oluşturulan anket formu ile dahiliye, kadın hastalıkları ve doğum, onkoloji ve fizik tedavi ve rehabilitasyon uzmanlarının demografik bilgileri, meslek yaşamı ile ilgili bilgileri, ruhsal bozukluklar ve depresyon ile ilgili bilgileri ve tutumları araştırılmıştır. Araştırmaya katlan 681 uzmanın 392'si dahiliye, 2181 jinekoloji, 97'si fizik tedavi ve rehabilitasyon, 14'ü onkoloji uzmanıdır. Sonuçlar: Araştırmaya katılan uzman hekimler gördükleri hastaların % 20'sinde ruhsal sorun olduğunu düşündüklerini, ruhsal sorunu olan hastaların ise % 10'unu bir psikiyatri uzmanına sevk ettiklerini, gördükleri hastaların %10'una depresyon, % 10'una anksiyete, % 10'una somatizasyon tanısı koyduklarını belirtmişlerdir. Uzman hekimler, ruhsal bozukluklar ve ruhsal bozuklukların tedavisi konularında kendilerini orta düzeyde yeterli görmektedirler. Katılımcıların yaklaşık %651 depresyon, anksiyete ve somatizasyon konusunda eğitim alma gereksinimi duyduğunu belirtmektedir. Katılımcıların %70'i depresyonun tıbbi bir hastalık olduğunu, %43'ü ise antidepresan ilaçların bağımlılık yapabileceğini düşünmektedir. Tartışma: Uzman hekimlerin DSM-IV depresif bozukluklar tanı ölçütlerine göre tanı koydurucu olmayan belirtileri de (baş ağnsı, ellerde uyuşma, nefes alamam hissi, bayılma, uyuşukluk, çarpıntı) tanı koydurucu belirti olarak gördüğü gözlenmiştir.Objective: In this study, the knowledge and attitudes of the specialists about mental disorders were aimed to investigate. Methods: Demographic features, professional practices, konowledge and attitudes about mental disorders ard depression of internists, physical therapy and rehabilitation specialists, gynecologists and oncology specialists were investigated by using a questionnaire designed by investigators. 681 specialists participated to study and 352 of them were internist, 218 of them were gynecologist, 97 of them were physical therapy and rehabilitation specialists, 14 of them were oncology specialist. Results: The specialists who participated to study has stated that 20% of their patients had psychiatric problems, they had consulted to a psychiatrist, 10% of the patients who had psychiatric problems and they had diagnosed 10% of their patients as depression, 10% as anxiety and 10% as somatisation. The specialists has stated that their knowledge level was intermediate about psychiatric disorders and the therapy of the psychiatric disorders. Aproximately 65% of the participants required an education program about depression, anxiety and somatisation. 70% of the participants thought that depression was a medical illness and 43% of the participants thought that antidepressant drugs had depedency potential. Discussion: It has seen that the specialists had considered some symptoms as a diagnostic symptom that were not present as a diagnostic criteria of depressive disorder in DSM-IV