Laboratory testing of transient heat flow in concrete

The article is a description of the laboratory testing of transient heat flow in small-size samples of concrete and analysis of the impact of spacers made of a polyurethane material to the flow and the temperature distributions in the sample. This problem affects the working of concrete structural members exposed to a wide range of temperatures, and the thermal stresses generated in them, especially when the heat flow is analysed by a combination made of a flexible connection. The results can be used in issues related to the durability of concrete elements and their connections

Changes in the thermal expansion coefficient of concrete due to exposure to aggressive chemical environment

An analysis of the impact of long-term sulphate examination conditions on the thermal expansion of ordinary cement concrete made with the use of various limestone aggregates is presented in the paper. The article contains the results of selected chemical and temperature laboratory testing. This issue is of significant value for the description of cement concrete durability under aggressive conditions in a wide range of temperatures. The experimental results can usefully be applied to predicting the sustainability of ordinary cement concrete as well as its joints working under defined aggressive conditions

Clinical significance of serum levels of matrix metalloproteinase 2 (MMP-2) and its tissue inhibitor (TIMP-2) in gastric cancer

Matrix metalloproteinase 2 (MMP-2) is able to degrade type IV collagen, and thus plays a key role in the migration of tumor cells. MMP-2 activity is inhibited by its tissue inhibitor (TIMP-2). The imbalance between MMPs and TIMPs may facilitate progression of cancer cells. The aim of this study was to compare the clinical importance of MMP-2 and TIMP-2 to that of classical tumor markers, namely carcinoembryonic antigen (CEA) and carbohydrate antigen (CA 19-9) in the diagnosis of gastric cancer (GC) by calculating the diagnostic criteria and estimating the levels of MMP-2, TIMP-2, CEA and CA 19-9 in GC patients in relation to clinicopathological features of cancer. We found that serum levels of MMP-2 and TIMP-2 were significantly lower, whereas serum tumor markers were higher, in GC patients than in healthy subjects. Moreover, concentrations of TIMP-2 and CEA correlated with gastric wall infiltration, while CA 19-9 levels correlated with gastric wall infiltration and the presence of nodal metastasis. None of the proteins tested was found to be an independent prognostic factor for GC patients’ survival. The percentage of true positive results of TIMP-2 (61%) was higher than those of MMP-2 (54%) and the classical tumor markers CEA (21%) and CA 19-9 (31%). The highest diagnostic sensitivity was observed for the combined use of TIMP-2 with MMP-2 (77%). The results suggest the greater importance of serum MMP-2 and TIMP-2 than of the classical tumor markers CEA and CA 19-9 in the diagnosis of GC. But this issue requires further investigation. (Folia Histochemica et Cytobiologica 2011; Vol. 49, No. 1, pp. 125–131

CFRP strengthening of bent RC beams using stiff and flexible adhesives

W artykule przedstawiono badania belek żelbetowych wzmocnionych taśmami CFRP aplikowanymi na podatnych złączach. Metoda złączy podatnych, opracowana na Politechnice Krakowskiej, polega na stosowaniu polimerowych warstw adhezyjnych przy łączeniu materiałów CFRP z podłożem betonowym. W badaniach belki żelbetowe wzmocniono taśmami CFRP klejonymi na warstwie epoksydowej i pięciu warstwach polimerowych o różnych sztywnościach. W belce wzmocnionej taśmą CFRP na warstwie polimerowej o średniej sztywności wykazano najbardziej równomierny rozkład odkształceń taśmy na jej długości i równocześnie najmniejsze jej ugięcie spośród wszystkich badanych belek. Stosowanie omawianej technologii we wzmacnianiu konstrukcji z betonu może przynieść dodatkowe korzyści, ale obecnie konieczne są dalsze badania nad tym zagadnieniem

和仏法律学校講義録

Wstęp: Bogata symptomatologia oraz złożona etiopatogeneza zespołu stymulatorowego (PS) wymagają, oprócz dokładnego wywiadu (część I) oraz 24-godzinnego badania EKG i ciśnienia tętniczego krwi (część II), zastosowania również innych metod badawczych pozwalających na ocenę stwierdzanych w PS zaburzeń hemodynamicznych, elektrofizjologicznych lub hormonalno-biochemicznych. Ocena hemodynamiczna serca w badaniu echokardiograficznym, jak również ustalenie obecności wstecznego przewodzenia komorowo-przedsionkowego (VA) w zapisie przezprzełykowym EKG (EKG-P) pozwalają na precyzyjniejszą diagnostykę zespołu stymulatorowego. Nieprawidłowa relacja czasowa pomiędzy skurczem przedsionków i komór i związany z tym wzrost ciśnienia krwi w przedsionkach ze wzmożonym napinaniem ich ścian prowadzi do zwiększonego wydzielania hormonu natriuretycznego (ANP). W związku z tym oznaczanie poziomu cGMP w surowicy chorych jako drugiego przekaźnika ANP na poziomie komórkowym umożliwia dodatkową ocenę hemodynamiki serca. Cel pracy: Celem pracy było określenie przydatności badań echokardiograficznego, EKG-P i oznaczania cGMP w diagnostyce PS oraz ocena korzyści hemodynamicznych przy zmianie sposobu stymulacji z VVI na DDD. Materiał i metody: Badaniami objęto 24 osoby (17 kobiet i 7 mężczyzn), których charakterystyka kliniczna jest opisana w I części pracy. Wyniki: Stwierdzono wybitnie znamienny (p < 0,001) spadek średniej wartości frakcji wyrzutowej (EF) o 18% w czasie stymulacji jednojamowej VVI w stosunku do dwujamowej DDD. Obserwowano także znamienne o 30% obniżenie wskaźnika sercowego (CI) w czasie stymulacji VVI w porównaniu z DDD (p < 0,01). Wartości wymiaru lewego przedsionka nie różniły się w obu typach stymulacji. Obecność wstecznego przewodzenia VA rejestrowano u 75% badanych (18 chorych). Czas wstecznego przewodzenia VA wahał się między 110-280 ms (średnio 192 &plusmn; 49 ms). Z analizy stężenia cGMP wynika, że najwyższe stężenie stwierdzono u chorych w czasie stymulacji VVI, a najmniejsze w grupie kontrolnej z rytmem zatokowym (p < 0,001). Wnioski: Badania echokardiograficzne i EKG-P są przydatnymi, nieinwazyjnymi metodami badania w diagnostyce PS. Istotnym elementem patogenetycznym i diagnostycznym PS jest stała lub okresowa obecność wstecznego przewodzenia VA. Radioimmunologiczne oznaczanie poziomu cGMP w surowicy krwi i jego 2,5-krotny wzrost w stosunku do wartości przyjętej za normę jest cennym badaniem uzupełniającym rozpoznanie zespołu stymulatorowego

Comparison between clinical significance of serum proinflammatory proteins (IL-6 and CRP) and classic tumor markers (CEA and CA 19-9) in gastric cancer

Gastric cancer (GC) is a second most common cause of cancer-related death and represents an inflammation-driven malignancy. It has been suggested that interleukin 6 (IL-6) and C-reactive protein (CRP) play a potential role in the growth and progression of GC. The aim of the present study was to compare clinical significance of IL-6 and CRP with classic tumor markers—carcinoembryonic antigen (CEA) and carbohydrate antigen (CA 19-9) in GC patients. The study included 92 patients with GC and 70 healthy subjects. The serum concentrations of IL-6, CEA and CA 19-9 were determined using immunoenzyme assays, whereas CRP using immunoturbidimetric method. We defined the diagnostic criteria and prognostic value for proteins tested. In GC patients, the serum concentrations of all the proteins tested were significantly higher than in healthy subjects. The IL-6, CEA and CA 19-9 levels correlated with nodal metastases, while CRP with tumor stage, gastric wall invasion, presence of nodal and distant metastases. Diagnostic sensitivity of IL-6 was higher (85%) than those of other markers (CRP 66%, CA 19-9 34%, CEA 22%) and increased in combined use with CRP or CEA (88%). The area under ROC curve for IL-6 was larger than those of CRP and classic tumor markers (CEA and CA 19-9). None of the proteins tested was independent prognostic factor for the survival of GC patients. Our findings indicate better usefulness of serum proinflammatory proteins—IL-6 and CRP than classic tumor markers—CEA and CA 19-9 in the diagnosis of GC

Deformable Polyurethane Joints and Fibre Grids for Resilient Seismic Performance of Reinforced Concrete Frames with Orthoblock Brick Infills

The behaviour of reinforced concrete frames with masonry wall infills is influenced a lot by the stiffness and strength difference between the frame and the infill, causing early detrimental damage to the infill or to the critical concrete columns. The paper reports the results from shake table seismic tests on a full-scale reinforced concrete (RC) frame building with modified hollow clay block (orthoblock brick) infill walls, within INMASPOL SERA Horizon 2020 project. The building received innovative resilient protection using Polyurethane Flexible Joints (PUFJs) made of polyurethane resin (PU), applied at the frame-infill interface in different schemes. Further, PUs were used for bonding of glass fibre grids to the weak masonry substrate to form Fibre Reinforced Polyurethanes (FRPUs) as an emergency repair intervention. The test results showed enhancement in the in-plane and out-of-plane infill performance under seismic excitations. The results confirmed remarkable delay of significant infill damages at very high RC frame inter-story drifts as a consequence of the use of PUFJs. Further, the PUFJ protection enabled the resilient repair of the infill even after very high inter-story drift of the structure up to 3.7%. The applied glass FRPU system efficiently protected the damaged infills against collapse under out-of-plane excitation while they restored large part of their in-plane stiffness

Repair of composite-to-masonry bond using flexible matrix

The paper presents an experimental investigation on an innovative repair method, in which composite reinforcements, after debonding, are re-bonded to the substrate using a highly deformable polymer. In order to assess the effectiveness of this solution, shear bond tests were carried out on brick and masonry substrates within two Round Robin Test series organized within the RILEM TC 250-CSM: Composites for Sustainable strengthening of Masonry. Five laboratories from Italy, Poland and Portugal were involved. The shear bond performance of the reinforcement systems before and after repair were compared in terms of ultimate loads, load-displacement curves and strain distributions. The results showed that the proposed repair method may provide higher strength and ductility than stiff epoxy resins, making it an effective and cost efficient technique for several perspective structural applications