Zawartość polifenoli i aktywność przeciwutleniająca ekstraktów z Hyperici herba w zależności od miejsca zbioru

St. John’s wort (Hypericum perforatum, Hypericaceae) is a ruderal plant commonly found in Europe, Asia, North America, Australia and in the north of Africa on dry, sunny meadows, elds and in bright forests. In Poland it is common throughout the area. e main ingredients are avonoids (rutoside, quercitin, isoquercetin), naphthodianthrones (hypericin, pseudohypericin), phloro-glucinol derivatives (hyperforin). St. John’s wort is a medicinal plant known since antiquity and widely used thanks to its biological properties. Currently, herbal infusions are used in the treatment of gastrointestinal diseases, while the ethanolic extracts containing hypericin and hyperforin inuence the central nervous system and act as an auxiliary in the treatment of moderate states of depression. Already in the days of Paracelsus (1493–1541) St. John’s wort was used in neurological and psychiatric diseases such as neuralgia, anxiety, and depression. Currently, the plant, aer years of oblivion, regains its lost position as a valuable healing agent. e aim of the research was to determine the prole of active compounds and to compare the composition of the herb Hyperici herba depending on the place of harvest. e analysis of the raw material collected from two natural sites has not shown that the place of harvest has a signicant impact on the prole of active compounds.Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum, Hypericaceae – dziurawcowate), znany też jako ziele św. Jana (St. John’s Wort), jest rośliną ruderalną powszechnie występującą w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Australii oraz w północnej części Afryki, na suchych, słonecznych łąkach, polach i w widnych lasach. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Głównymi składnikami rośliny są awonoidy (ruto-zyd, kwercytyna, izokwercytyna), naodiantrony (hiperycyna, pseudohiperycyna), pochodne uoroglucynowe (hiperforyna). Dziurawiec jest rośliną leczniczą znaną od starożytności, szeroko stosowaną dzięki swoim właściwościom biologicznym. Obecnie w leczeniu chorób żołądkowo-jelitowych używane są napary wodne, natomiast ekstrakty etanolowe zawierające hiperycynę i hiperforynę mają wpływ na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i działają wspomagająco w leczeniu umiar-kowanych stanów depresji. Już za czasów Paracelsusa (1493–1541) stosowano ziele dziurawca w schorzeniach neurologicznych i psychicznych, jak neuralgia, niepokój, a także depresja. Obecnie roślina ta, po latach zapomnienia, wraca do łask i odzyskuje utraconą pozycję jako cenny środek leczniczy. Celem podjętych badań było oznaczenie prolu związków aktywnych i porównanie składu ziela Hyperici herba w zależności od miejsca zbioru. Przeprowadzona analiza surowca zebranego z dwóch stanowisk naturalnych nie wykazała, że miejsce zbioru ma znaczący wpływ na prol związków aktywnych