Loco-regional therapy for liver malignancy in Iceland

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/Open Allur texti - Full textBACKGROUND AND AIMS: Transarterial chemoembolization (TACE) is a loco-regional therapy performed to treat tumors in the liver. The branch of the hepatic artery supplying the tumor is catheterized and a mixture of iodized oil, chemotherapeutic agents and PVA embolic materials infused. TACE is a palliative treatment of unresectable cancer in the liver but can also be employed as adjunctive therapy to liver resection and/or radiofrequency ablation. The procedure can in certain instances downstage the disease and provide a bridge to liver transplantation. The aim of this study was to evaluate outcome in patients that have undergone loco-regional therapy in Iceland and the frequency and severity of complications related to the procedure. MATERIAL AND METHODS: All Icelandic patients that had undergone TACE, transarterial chemotherapy or bland embolization of liver tumors between 1 May 2007 and 1 March 2011 were included in the study. RESULTS: Eighteen TACE, six transarterial chemotherapy treatments and two bland embolizations were performed on nine patients with hepatocellular carcinoma (HCC), and three patients with carcinoid metastases in the liver. Mean-survival of patients with HCC was 15.2 months. Survival of patients with carcinoid metastases was between 61 and 180 months. Complete response was achieved twice and partial response four times. The disease remained stable after eleven procedures but progressed after three procedures. Minor complications were diagnosed in 6 of 26 procedures and one major complication. No patient suffered from liver failure due to the procedure. Of the 9 HCC patients, 1 patient was on the liver transplant list before TACE and later underwent successful transplantation. Additionally, 3 of the remaining 8 patients were downstaged and put on to the transplant list.Inngangur: Innæðakrabbameinslyfjameðferð með slagæðastíflun er staðbundin krabbameinsmeðferð til að meðhöndla krabbamein í lifur. Meðferðin er líknandi en getur einnig nýst með skurðaðgerð og/eða rafbrennslu. Hún getur einnig nýst til að halda sjúklingum á lifrarígræðslulista eða niðurstiga sjúkdóminn svo þeir komist á slíkan lista. Markmið rannsóknarinnar var að kanna árangur staðbundinnar krabbameinsmeðferðar og tíðni fylgikvilla á Íslandi. Efni og aðferðir: Gerð var afturskyggn klínísk rannsókn sem náði til allra sem fengu innæðakrabbameinslyfjameðferð með slagæðastíflun, slagæðastíflanir og innæðakrabbameinslyfjagjafir á Íslandi frá 1. maí 2007 til 1. mars 2011. Upplýsingar voru fengnar úr sjúkraskrárkerfi og myndgeymslukerfi Landspítala. Niðurstöður: Það hafa verið framkvæmdar 18 innæðakrabbameinslyfjameðferðir með slagæðastíflun, 6 slagæðastíflanir og tvær svæðisbundnar krabbameinslyfjameðferðir til að meðhöndla 9 sjúklinga með lifrarfrumukrabbamein og þrjá með meinvörp frá krabbalíki. Meðallifun sjúklinga með lifrarfrumukrabbamein var 15,2 mánuðir og hjá sjúklingum með krabbalíkismeinvörp 61 til 180 mánuðir. Alger svörun varð tvisvar og hlutasvörun fjórum sinnum. Sjúkdómurinn hélst stöðugur í 11 skipti en versnaði í þremur tilvikum. Minniháttar fylgikvillar greindust eftir 6 af 26 inngripum. Einu sinni kom upp meiriháttar fylgikvilli. Enginn fékk lifrarbilun sem rekja má til inngripsins. Einn sjúklingur með lifrarfrumukrabbamein var á lifrarígræðslulista fyrir meðferð og tókst að halda honum á lista fram að ígræðslu. Þá tókst að niðurstiga þrjá svo þeir komust á listann. Ályktun: Árangur staðbundinnar krabbameinsmeðferðar er viðunandi hér á landi og eru fylgikvillar í kjölfar inngripsins innan marka

Myocardial infarction in the Medical Department of FSA 1984-1986

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)There were 166 cases of acute myocardial infarctions in 145 patients during these three years. Men were 105 and women 61 (sex ratio 1.7/1). Mean age was 69 years (women 73, men 67). Forty seven patients younger than 70 years were admitted during the first 4 hours after the symptoms started. Only seven were treated with streptokinase. Sixteen women (27%) and 16 men (15%) died during the hospital stay (death rate 19%). One hundred patients had their first infarction but 66 (40%) were having reinfarctions. The mean hospital stay was 15.3 days (men 13.8, women 17.6). One hundred and three patients (62%) had arhythmias and late arhythmias were prognostically more sinister. Fifty nine patients had heart failure and 23 (39%) died. Thirty patients had cardiogenic shock and 20 (67%) died. Sixty seven % of the men were smokers but 39% of women. High blood pressure and diabetes mellitus were also common in our patients or 53% and 18% respectively. A data sheet intended to improve the recording of clinical events is presented.Meðferð sjúklinga með kransæðastíflu er eitt af meginverkefnum lyflækningadeilda með bráðaþjónustu. Lyflækningadeildir þriggja stærstu sjúkrahúsa landsins hafa á undanförnum árum látið frá sér fara greinargerðir um kransæðasjúklinga, sem þar hafa vistast (1-7). Tilgangur þessarar könnunar var að athuga hvernig staðið hefði verið að greiningu, rannsóknum og meðferð sjúklinga með bráða kransæðastíflu sem vistuðust á lyflækningadeild FSA á árunum 1984-1986. Einnig voru kannaðir helstu áhættuþættir og fylgikvillar og hvaða áhrif þeir hefðu á afdrif sjúklinganna, en þeim var fylgt eftir til 1. desember 198

Myocardial infarction in the Medical Department of FSA 1984-1986

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)There were 166 cases of acute myocardial infarctions in 145 patients during these three years. Men were 105 and women 61 (sex ratio 1.7/1). Mean age was 69 years (women 73, men 67). Forty seven patients younger than 70 years were admitted during the first 4 hours after the symptoms started. Only seven were treated with streptokinase. Sixteen women (27%) and 16 men (15%) died during the hospital stay (death rate 19%). One hundred patients had their first infarction but 66 (40%) were having reinfarctions. The mean hospital stay was 15.3 days (men 13.8, women 17.6). One hundred and three patients (62%) had arhythmias and late arhythmias were prognostically more sinister. Fifty nine patients had heart failure and 23 (39%) died. Thirty patients had cardiogenic shock and 20 (67%) died. Sixty seven % of the men were smokers but 39% of women. High blood pressure and diabetes mellitus were also common in our patients or 53% and 18% respectively. A data sheet intended to improve the recording of clinical events is presented.Meðferð sjúklinga með kransæðastíflu er eitt af meginverkefnum lyflækningadeilda með bráðaþjónustu. Lyflækningadeildir þriggja stærstu sjúkrahúsa landsins hafa á undanförnum árum látið frá sér fara greinargerðir um kransæðasjúklinga, sem þar hafa vistast (1-7). Tilgangur þessarar könnunar var að athuga hvernig staðið hefði verið að greiningu, rannsóknum og meðferð sjúklinga með bráða kransæðastíflu sem vistuðust á lyflækningadeild FSA á árunum 1984-1986. Einnig voru kannaðir helstu áhættuþættir og fylgikvillar og hvaða áhrif þeir hefðu á afdrif sjúklinganna, en þeim var fylgt eftir til 1. desember 198

Áhrif þreytu á vöðvavirkni og liðferla í hnébeygju hjá þremur mismunandi hópum karla

Tilgangur: Markmið rannsóknarinnar var að kanna áhrif þreytu á rafvirkni vöðva og hreyfiferla í hnébeygju milli þriggja hópa einstaklinga sem voru misjafnlega vel þjálfaðir í æfingunni. Aðferðir: Þátttakendur framkvæmdu hnébeygjur með 80% af hámarksþyngd að uppgjöf. Vöðvarafrit var skráð frá 10 vöðvum í neðri útlim og bol sem notaðir eru í hnébeygjunni. Einnig voru breytingar á liðferlum skoðaðar með tveimur myndavélum. Niðurstöður: Frávikum frá eðlilegum liðferlum fjölgaði við þreytu fyrir alla hópana. Vegalengdin sem stöngin ferðaðist jókst marktækt milli fyrstu og síðustu endurtekningar í 80% setti og auk þess hægðist á lyftingarmönnum við þreytu. Mestu breytingar á vöðvarafriti við þreytu urðu á hámarksorku en flestir mældir vöðvar sýndu marktæka aukningu þar á uppleið. Ályktun: Talsverðar breytingar verða á liðferlum við þreytu og gæti verið varhugavert að æfa að uppgjöf. Niðurstöður benda til að með hnébeygju sé hægt að ná þjálfunaráhrifum á flesta mælda vöðva, sérstaklega stærsta þjóvöðva og miðlægan víðfaðmavöðva

To Alfred Deakin

To access publisher full text version of this article. Please click on the hyperlink in Additional Links fieldPercutaneous angioplasty with stent placement is effective for the treatment of renal artery stenosis (RAS). RAS involving the bifurcation is technically challenging because of possible occlusion of a renal artery branch after stent implantation. The present report describes experiences in four patients with stenosis involving the renal artery bifurcation treated with drug-eluting stents (DESs). DESs were used instead of bare stents because of their potential advantage of lower restenosis rates. There was no evidence of restenosis on ultrasonography, with stable renal function and blood pressure at a median follow-up of 13 months