Intracardiac electrogram method of VV-delay optimization in biventricular pacemakers

Ventricle to ventricle (VV) delay optimization can provide an additional benefit to cardiac resynchronization therapy, but the methods currently used for optimization are time consuming and operator-dependent. We present two cases of VV-delay optimization with the use of a new intracardiac electrogram method. (Cardiol J 2007; 14: 305-310

Optymalizacja opóźnienia międzykomorowego (VV delay) w stymulatorach dwukomorowych za pomocą elektrokardiografii wewnątrzsercowej

Optymalizacja opóźnienia międzykomorowego (VV delay) może przynieść dodatkowe korzyści po implantacji układu resynchronizującego, jednak obecnie stosowane metody optymalizacji są czasochłonne i w dużym stopniu zależą od subiektywnej oceny badającego. W niniejszej pracy zaprezentowano 2 przypadki, w których optymalizacji VV delay dokonano przy użyciu nowej metody z wykorzystaniem elektrokardiografii wewnątrzsercowej. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 317-323

Original articleTotally epicardial cardiac resynchronisation therapy system implantation in patients with heart failure undergoing CABG – description of 3 cases

Wstęp: Dyssynchronia skurczu lewej komory serca jako wskazanie do leczenia resynchronizującego występuje w istotnej grupie pacjentów z zastoinową niewydolnością serca poddawanych chirurgicznej rewaskularyzacji wieńcowej. Zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego stwarza optymalne warunki do wszczepienia układu resynchronizującego z zastosowaniem elektrod nasierdziowych. Cel: Ocena skuteczności i bezpieczeństwa wszczepienia układu resynchronizującego z zastosowaniem elektrod nasierdziowych w trakcie zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego. Metoda: Trzech mężczyzn z chorobą wieńcową i pozawałową zastoinową niewydolnością serca w III klasie funkcjonalnej wg Nowojorskiego Towarzystwa Chorób Serca (NYHA) poddano zabiegowi pomostowania aortalno-wieńcowego w krążeniu pozaustrojowym połączonemu z wszczepieniem układu resynchronizującego z zastosowaniem dwubiegunowych elektrod nasierdziowych Medtronic Capsure Epi. U wszystkich pacjentów stwierdzono dyssynchronię śródkomorową w przedoperacyjnym badaniu echokardiograficznym. Wyniki: Przebieg okołooperacyjny był niepowikłany u wszystkich pacjentów. Całkowity średni czas implantacji układu resynchronizującego wyniósł 17,3±2,3 min. Bezpośrednio po wszczepieniu uzyskano bardzo dobre parametry stymulacji i sterowania (próg stymulacji lewej komory: 0,8, 0,5, 0,5 V przy 0,5 ms; sygnał z lewej komory: 17, 15, 20 mV, odpowiednio u kolejnych pacjentów). Po 12 mies. parametry te pozostały stabilne. U wszystkich pacjentów nastąpiła poprawa w zakresie śródkomorowej synchronii skurczu, klasy funkcjonalnej niewydolności serca (z klasy III do I wg NYHA u dwóch pacjentów, u trzeciego z III do II), frakcji wyrzutowej lewej komory (odpowiednio: z 31% do 45%, 30% do 35% oraz 27% do 32%) i dystansu 6-minutowego marszu (o 100 m u dwóch chorych, u trzeciego o 50 m). Wnioski: Terapia resynchronizująca jest cennym uzupełnieniem chirurgicznej rewaskularyzacji wieńcowej, pozwalającym na optymalizację strategii leczenia zwiększającej się grupy pacjentów, u których ciężka niewydolność serca współistnieje z asynchronią skurczu lewej komory.Introduction: Systolic dyssynchrony as an indication for cardiac resynchronisation therapy is present in a considerable subset of patients with congestive heart failure undergoing surgical coronary revascularisation. Coronary artery bypass grafting offers an optimal setting for totally epicardial cardiac resynchronisation system implantation. Aim: To assess the feasibility and safety of totally epicardial cardiac resynchronisation system implantation in patients with ischaemic heart disease and heart failure undergoing coronary artery bypass grafting. Methods: Three male patients with coronary artery disease and postinfarction functional class III congestive heart failure underwent a combined procedure of on-pump surgical coronary revascularisation and totally epicardial cardiac resynchronisation system implantation (all three leads implanted epicardially). In all patients intraventricular dyssynchrony was revealed in preoperative echocardiography. Results: There was no perioperative morbidity or mortality. The mean total time required for cardiac resynchronisation system implantation was 17.3±2.3 minutes. We obtained excellent pacing and sensing parameters at implant (left ventricular pacing thresholds: 0.8, 0.5, 0.5 V at 0.5 ms; left ventricular sensing thresholds: 17, 15, 20 mV, respectively in consecutive patients). After 12 months pacing and sensing parameters remained stable. Significant improvement in 6-minute walk test distance, functional class and echocardiographic parameters (left ventricular ejection fraction, intraventricular dyssynchrony) was observed in all patients. Conclusions: Totally epicardial cardiac resynchronisation system implantation is safe and can be regarded as an important supplement to surgical coronary revascularisation in the still growing population of patients with severe heart failure and systolic dyssynchrony, which can be used for the optimisation of treatment results

Wpływ płci na skuteczność przedoperacyjnego zastosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej u chorych wysokiego ryzyka poddawanych rewaskularyzacji chirurgicznej

Background: There is no strong evidence supporting the use of preoperative intra-aortic balloon pump (IABP) in high-risk patients undergoing coronary artery bypass grafting (CABG). This issue has only been investigated in small studies which analysed the general population of patients, without focusing on specific subgroups, including gender. Aim: We sought to determine if there is any benefit from preoperative IABP in high-risk patients undergoing CABG with the analysis of its determinants including gender. Methods: We randomly assigned 502 high-risk patients (351 men, 151 women) to the group receiving preoperative IABP support or to the control group with no preoperative IABP. Primary end-point was a major adverse cardiac or cerebrovascular event (MACCE), defined as death from any cause, myocardial infarction, cerebrovascular accident or repeat revascularisation within 30 days post-surgery. Results: A significant reduction of MACCE rate in patients with the preoperative IABP counterpulsation in comparison to controls was noticed in the total population of high risk patients (p = 0.001) and in the female subgroup (p = 0.005). After adjustment for baseline characteristics, the hazard ratio for MACCE was 0.7 (p = 0.005) in the total population; 0.6 (p = 0.01) for females and 0.8 (p = 0.1) for males. Conclusions: There is a beneficial effect of preoperative IABP use in high-risk patients undergoing CABG, particularly in women and patients with co-morbidities (diabetes, obesity, and peripheral vascular disease). Kardiol Pol 2010; 68, 12: 1361-1368Wstęp: Nie ma jak dotąd jednoznacznie silnych dowodów przemawiających za korzyścią przedoperacyjnego zastosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej (IABP) u chorych wysokiego ryzyka poddawanych operacji pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Z kolei chorzy z wysokim ryzykiem przedoperacyjnym stanowią coraz większą grupę pacjentów kierowanych na operację, zwłaszcza w trybie pilnym lub natychmiastowym. Za wzrost ryzyka występowania powikłań, w tym zgonu, odpowiadają przede wszystkim: wiek pacjenta, znaczne upośledzenie funkcji serca oraz obciążenie dodatkowymi chorobami współistniejącymi, zwłaszcza cukrzycą, miażdżycą tętnic obwodowych czy POChP. Zagadnienie to poruszano w badaniach obserwacyjnych i randomizowanych obejmujących stosunkowo nieliczną populację. Ponadto nigdy nie oceniano, czy płeć pacjentów poddawanych CABG wpływa na otrzymane rezultaty. Cel: Celem niniejszej pracy była ocena korzyści wynikających z przedoperacyjnego zastosowania wspomagania mechanicznego stanu hemodynamicznego, z wykorzystaniem IABP, u chorych z dużym ryzkiem przedoperacyjnym, poddawanych CABG. Dodatkowo oceniano występowanie różnic w zakresie skuteczności przedoperacyjnego zastosowania IABP między kobietami i mężczyznami. Metody: W modelu randomizowanego badania kliniczno-kontrolnego do próby włączono 502 pacjentów wysokiego ryzyka (351 M, 151 K), których przyporządkowano do grupy badanej (z przedoperacyjnym IABP) i grupy kontrolnej (brak IABP przed operacją) w stosunku 1:1, z uwzględnieniem płci. Okres rekrutacji wynosił 60 miesięcy. Do badania włączano kolejnych chorych, kierowanych na CABG. Kryteria wyłączenia obejmowały: obecność wstrząsu kardiogennego przed operacją (n = 52), brak świadomej zgody na udział w badaniu (n = 0), preferencje chorego lub chirurga odnośnie do leczenia IABP (n = 27), krwawienie wewnętrzne lub skaza krwotoczna (n = 0), współistniejąca istotna hemodynamicznie wada zastawki aortalnej (n = 14), choroby naczyń biodrowo-udowych lub aorty brzusznej (n = 22), obecność jakichkolwiek objawów ostrego niedokrwienia kończyn dolnych (n = 0) oraz przebyta operacja pomostowania naczyń udowych (n = 4). Ostatecznie badane grupy tworzyły: grupa badana - 243 osoby (171 M, 72 K) oraz grupa kontrolna - 259 osób (180 M, 79 K). Wysokie ryzyko definiowano jako obecność co najmniej 2 z następujących kryteriów: EF < 35% i/lub niestabilna dławica piersiowa (CCS IV) i/lub krytyczne (> 80%) zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej i/lub reoperacja, oraz (dla każdego pacjenta) EuroSCORE &#8805; 6 pkt. Pierwszorzędowy punkt końcowy obejmował występowanie MACCE w okresie pobytu w szpitalnego lub 30 dni po operacji; MACCE definiowane było jako obecność: zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zawału serca, zdarzenia naczyniowo-mózgowego lub konieczności powtórnej rewaskularyzacji. Wyniki: Pierwszorzędowy punkt końcowy (MACCE) stwierdzono u 30,9% osób z grupy badanej (33,9% M, 23,6% K). W grupie kontrolnej MACCE wystąpił u 44,8% chorych (44,4% M, 45,6% K). Zaobserwowano statystycznie znamienną redukcję ryzyka występowania MACCE u chorych z grupy badanej, co było widoczne wśród wszystkich badanych (bezwzględna redukcja ryzyka - BRR 13,8%; p = 0,001), jak i w populacji kobiet (BRR 22%; p = 0,005). U mężczyzn efekt ten, choć widoczny (BRR 10,5%), okazał się nieistotny statystycznie (p = 0,05). Po uwzględnieniu wpływu czynników potencjalnie zakłócających (wiek, przebyty zawał, przebyte PCI, EF, nadciśnienie tętnicze, otyłość, cukrzyca, choroba naczyń obwodowych, EuroSCORE), hazard względny występowania MACCE w wyniku zastosowania CABG wynosił 0,7 w całej populacji (p = 0,005), 0,6 (p = 0,01) wśród kobiet 0,8 (p = 0,1) i wśród mężczyzn. Wnioski: Zastosowanie IABP u chorych wysokiego ryzyka poddawanych CABG jest korzystne, zwłaszcza w populacji kobiet i u pacjentów z chorobami współistniejącymi (cukrzycą, otyłością, miażdżycą naczyń obwodowych). Kardiol Pol 2010; 68, 12: 1361-136