Posttranslational Modification of Human Glyoxalase 1 Indicates Redox-Dependent Regulation

Background: Glyoxalase 1 (Glo1) and glyoxalase 2 (Glo2) are ubiquitously expressed cytosolic enzymes that catalyze the conversion of toxic a-oxo-aldehydes into the corresponding a-hydroxy acids using L-glutathione (GSH) as a cofactor. Human Glo1 exists in various isoforms; however, the nature of its modifications and their distinct functional assignment is mostly unknown. Methodology/Principal Findings: We characterized native Glo1 purified from human erythrocytes by mass spectrometry. The enzyme was found to undergo four so far unidentified posttranslational modifications: (i) removal of the N-terminal methionine 1, (ii) N-terminal acetylation at alanine 2, (iii) a vicinal disulfide bridge between cysteine residues 19 and 20, and (iv) a mixed disulfide with glutathione on cysteine 139. Glutathionylation of Glo1 was confirmed by immunological methods. Both, N-acetylation and the oxidation state of Cys 19/20, did not impact enzyme activity. In contrast, glutathionylation strongly inhibited Glo1 activity in vitro. The discussed mechanism for enzyme inhibition by glutathionylation was validated by molecular dynamics simulation. Conclusion/Significance: It is shown for the first time that Glo1 activity directly can be regulated by an oxidative posttranslational modification that was found in the native enzyme, i.e., glutathionylation. Inhibition of Glo1 by chemical reaction with its co-factor and the role of its intramolecular disulfides are expected to be important factors within th

Cost-effectiveness of a photopethysmographic procedure for screening for atrial fibrillation in 6 European countries

Background Strokes cause an estimated annual health care burden of 170 billion euros across Europe. Atrial fibrillation is one of the major risk factors for stroke and increases the individual risk 4.2-fold. But prevention with anticoagulants may reduce this risk by 70%. Screening methods are employed to detect previously undetected atrial fibrillation. Screening studies in various European countries show a high degree of undetected atrial fibrillation. This study aims to assess the cost-effectiveness of systematic screening with a smartphone application, named Preventicus Heartbeats. It is a hands-on screening tool for use on smartphone to diagnose AF with high sensitivity and specificity. Methods A previously published model for calculating screening cost-effectiveness was extended to 6 European countries covering a wide range in terms of treatment costs and epidemiologic parameters. Results The use of screening lowers the cost per case in countries with comparatively high levels of health care costs (Switzerland: -euro75; UK: -euro7). Moderate higher costs per case were observed in 4 countries (Greece: euro6; Netherlands: euro15). Low levels of health care costs result in less or no potential for further cost reduction (Poland: euro20; Serbia: euro33). In all countries considered, the model showed an increase in effectiveness measures both in the number of strokes avoided and the quality adjusted life years. The number of strokes avoided per 1000 participants ranged from 2.52 (Switzerland) to 4.44 (Poland). Quality-adjusted life-years per case gained from screening ranged from 0.0105 (Switzerland) to 0.0187 (Poland). The screening procedure dominated in two countries (Switzerland, UK). For the remaining countries, the incremental cost effectiveness ratio ranged from euro489/QALY (Greece) to euro2548/QALY (Serbia). Conclusion The model results showed a strong dependence of the results on the country-specific costs for stroke treatment. The use of the investigated screening method is close to cost-neutral or cost-reducing in the Western European countries and Greece. In countries with low price levels, higher cost increases due to AF screening are to be expected. Lower costs of anticoagulation, which are expected due to the upcoming patent expiry of direct anticoagulants, have a positive effect on the cost result

Podobne rokowanie pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST poddawanych pierwotnej angioplastyce wieńcowej niezależnie od obecności oddziału kardiochirurgii na miejscu

Background: The growing penetration of mechanical reperfusion in ST-elevation myocardial infarction (STEMI) has been achieved by the creation of new percutaneous coronary intervention (PCI) centres which have helped to shorten delays but have compromised PCI volumes.Aim: To compare the outcomes in STEMI patients treated in PCI centres with or without surgical back-up.Methods: Data concerning 1,650 registry patients was analysed. The analysis was based on cathlab classification with cardiac surgery on site (n = 996) and without (n = 654).Results: There was a 0.3% rate of transfer (two patients out of 654) for urgent coronary artery bypass grafting from PCI centres without cardiac surgery on site. There were no differences in in-hospital and long-term mortality in patients in both studied groups.Conclusions: No differences in short and long-term outcomes were noticed for STEMI patients treated in centres with or without cardiac surgery on-site. Wstęp: Coraz większy odsetek chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych metodami przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI) został osiągnięty poprzez tworzenie nowych pracowni kardiologii inwazyjnej, co pozwoliło skrócić czas do uzyskania docelowej terapii.Cel: Celem pracy było porównanie rokowania pacjentów z STEMI leczonych PCI w ośrodkach z bezpośrednim zabezpieczeniem kardiochirurgicznym i bez niego.Metody: Zebrano dane dotyczące 1650 pacjentów. Spośród nich 996 było leczonych w pracowniach kardiologii inwazyjnej z zabezpieczeniem kardiochirurgicznym na miejscu, a 654 bez bezpośredniego zabezpieczenia kardiochirurgicznego.Wyniki: W grupie pacjentów z pracowni bez oddziału kardiochirurgii na miejscu tylko 0,3% osób z STEMI (2 chorych z 654) zostało przekazanych do pilnej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego. Nie zaobserwowano różnic w śmiertelności odległej w obu porównywanych grupach w 12. miesiącu po PCI.Wnioski: Obecność oddziału kardiochirurgii na miejscu nie jest wymogiem koniecznym do prowadzenia interwencyjnego leczenia zawału serca w pracowniach kardiologii inwazyjnej i nie wiąże się z lepszymi odległymi wynikami klinicznymi.

Wczesne podanie abciximabu u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST leczonych pierwotną przezskórną interwencją wieńcową poprawia rokowanie w obserwacji odległej. Dane z rejestru EUROTRANSFER

Background: Primary percutaneous coronary intervention (PCI) is the preferred method of reperfusion in patients with ST elevation myocardial infarction (STEMI). Abciximab is a well established adjunct to primary PCI. The proper timing of abciximab administration in STEMI patients has been investigated in randomised trials, registries and metanalysis, providing conflicting results. Methods: Consecutive data on STEMI patients, transferred for primary PCI in hospital/ambulance STEMI networks between November 2005 and January 2007, from 15 PCI centres in seven European countries was gathered together for a one-year long-term clinical observation (93% rate of completeness). Results: Data from 1,650 patients was collected in the EUROTRANSFER Registry. Abciximab was administered to 1,086 patients (66%), 727 patients received early (at least 30 minutes prior to first balloon inflation) abciximab (EA), and another 359 patients received late abciximab (LA). One year mortality was 5.8% in the EA group vs 10.3% with LA (p = 0.007). Adjustment for propensity score methods for EA administration did not change the results, still providing a favourable outcome for the EA group (p = 0.004). It was also revealed that only a minority of patients (36%) were treated within the 90-minute recommended time window from first medical contact to PCI (and 60% for the 120-min time delay). Conclusions: Patients transferred for primary PCI in STEMI hospital networks showed lower rates of death in long-term one-year clinical follow-up when treatment with abciximab was started early. Kardiol Pol 2010; 68, 5: 539-543Wstęp: Pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (pPCI) jest preferowaną metodą reperfuzji mechanicznej u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Abciximab ma potwierdzoną skuteczność jako farmakologiczne leczenie wspomagające podczas pPCI. Nie jest jednak do końca jasne, kiedy podawać lek i czy jego wczesne zastosowanie wpływa na rokowanie. Istnieją rejestry, metanalizy i badania randomizowane, w których są prezentowane sprzeczne wyniki na temat optymalnego czasu podania abciximabu. Metody: Do niniejszego rejestru włączono kolejnych chorych ze STEMI kierowanych do pPCI w sieciach współpracujących szpitali w leczeniu zawału serca w okresie od listopada 2005 do stycznia 2007 roku w 15 pracowniach kardiologii inwazyjnej w 7 krajach Europy. Zebrano dane dotyczące rocznej obserwacji klinicznej u 93% chorych. Wyniki: W rejestrze EUROTRANSFER zebrano dane o 1650 pacjentach ze STEMI skierowanych do leczenia inwazyjnego. Abciximab zastosowano u 1086 chorych (66%). Wczesny abciximab (tzn. podany co najmniej 30 min przed pierwszym napełnieniem balonu w przypadku pPCI lub koronarografią w przypadku, gdy pPCI nie wykonywano) otrzymało 727 z nich (stworzyli grupę EA - early abciximab), natomiast 359 pacjentów otrzymało abciximab w pracowni kardiologii inwazyjnej (stworzyli grupę LA - late abciximab). W trakcie rocznej obserwacji zmarło 5,8% pacjentów z grupy EA i 10,3% z grupy LA (p = 0,007). Po wykonaniu przekształceń statystycznych (propensity score) w celu uniknięcia potencjalnej stronniczości danych związanej z charakterystyką wyjściową, wczesne podanie abciximabu (grupa EA) nadal wiązało się z mniejszym prawdopodobieństwem zgonu w okresie rocznej obserwacji odległej (p = 0,004). Zauważono także, że jedynie 36% chorych skierowanych do pracowni kardiologii inwazyjnej w rejestrze EUROTRANSFER zmieściło się w zalecanym przez europejskie wytyczne leczenia zawału serca oknie czasowym 90 minut od pierwszego kontaktu medycznego do leczenia zawału serca (PCI) i 60% dla okna 120 minut. Wnioski: Pacjenci ze STEMI skierowani do leczenia inwazyjnego w sieciach współpracujących szpitali w leczeniu STEMI charakteryzują się mniejszą śmiertelnością w okresie obserwacji rocznej, jeśli abciximab był u nich zastosowany wcześnie. Kardiol Pol 2010; 68, 5: 539-54

Wczesne podanie abciximabu u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST leczonych pierwotną przezskórną interwencją wieńcową poprawia rokowanie w obserwacji odległej : dane z rejestru EUROTRANSFER

Background: Primary percutaneous coronary intervention (PCI) is the preferred method of reperfusion in patients with ST elevation myocardial infarction (STEMI). Abciximab is a well established adjunct to primary PCI. The proper timing of abciximab administration in STEMI patients has been investigated in randomised trials, registries and metanalysis, providing conflicting results. Methods: Consecutive data on STEMI patients, transferred for primary PCI in hospital/ambulance STEMI networks between November 2005 and January 2007, from 15 PCI centres in seven European countries was gathered together for a one-year long-term clinical observation (93% rate of completeness). Results: Data from 1,650 patients was collected in the EUROTRANSFER Registry. Abciximab was administered to 1,086 patients (66%), 727 patients received early (at least 30 minutes prior to first balloon inflation) abciximab (EA), and another 359 patients received late abciximab (LA). One year mortality was 5.8% in the EA group vs 10.3% with LA (p = 0.007). Adjustment for propensity score methods for EA administration did not change the results, still providing a favourable outcome for the EA group (p = 0.004). It was also revealed that only a minority of patients (36%) were treated within the 90-minute recommended time window from first medical contact to PCI (and 60% for the 120-min time delay). Conclusions: Patients transferred for primary PCI in STEMI hospital networks showed lower rates of death in long-term one-year clinical follow-up when treatment with abciximab was started early. Kardiol Pol 2010; 68, 5: 539-543Wstęp: Pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (pPCI) jest preferowaną metodą reperfuzji mechanicznej u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Abciximab ma potwierdzoną skuteczność jako farmakologiczne leczenie wspomagające podczas pPCI. Nie jest jednak do końca jasne, kiedy podawać lek i czy jego wczesne zastosowanie wpływa na rokowanie. Istnieją rejestry, metanalizy i badania randomizowane, w których są prezentowane sprzeczne wyniki na temat optymalnego czasu podania abciximabu. Metody: Do niniejszego rejestru włączono kolejnych chorych ze STEMI kierowanych do pPCI w sieciach współpracujących szpitali w leczeniu zawału serca w okresie od listopada 2005 do stycznia 2007 roku w 15 pracowniach kardiologii inwazyjnej w 7 krajach Europy. Zebrano dane dotyczące rocznej obserwacji klinicznej u 93% chorych. Wyniki: W rejestrze EUROTRANSFER zebrano dane o 1650 pacjentach ze STEMI skierowanych do leczenia inwazyjnego. Abciximab zastosowano u 1086 chorych (66%). Wczesny abciximab (tzn. podany co najmniej 30 min przed pierwszym napełnieniem balonu w przypadku pPCI lub koronarografią w przypadku, gdy pPCI nie wykonywano) otrzymało 727 z nich (stworzyli grupę EA - early abciximab), natomiast 359 pacjentów otrzymało abciximab w pracowni kardiologii inwazyjnej (stworzyli grupę LA - late abciximab). W trakcie rocznej obserwacji zmarło 5,8% pacjentów z grupy EA i 10,3% z grupy LA (p = 0,007). Po wykonaniu przekształceń statystycznych (propensity score) w celu uniknięcia potencjalnej stronniczości danych związanej z charakterystyką wyjściową, wczesne podanie abciximabu (grupa EA) nadal wiązało się z mniejszym prawdopodobieństwem zgonu w okresie rocznej obserwacji odległej (p = 0,004). Zauważono także, że jedynie 36% chorych skierowanych do pracowni kardiologii inwazyjnej w rejestrze EUROTRANSFER zmieściło się w zalecanym przez europejskie wytyczne leczenia zawału serca oknie czasowym 90 minut od pierwszego kontaktu medycznego do leczenia zawału serca (PCI) i 60% dla okna 120 minut. Wnioski: Pacjenci ze STEMI skierowani do leczenia inwazyjnego w sieciach współpracujących szpitali w leczeniu STEMI charakteryzują się mniejszą śmiertelnością w okresie obserwacji rocznej, jeśli abciximab był u nich zastosowany wcześnie. Kardiol Pol 2010; 68, 5: 539-54