Różnicowanie zmian ogniskowych w wolu guzkowym tarczycy z zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych — doniesienia wstępne

  Introduction: To evaluate the relative value of technical ultrasound advances in differentiation of thyroid nodules in multinodular goitre. Material and methods: The study included patients with multinodular goitre, who were referred for thyroidectomy. Ultrasound evaluation of suspicious nodules was performed with: improved B-mode (spatial compound imaging and differential tissue harmonics), dedicated mapping of microcalcifications, mapping of the nodule vessels, and strain elastography evaluated qualitatively and semi quantitatively. Results: A total of 163 nodules in 124 patients with multinodular goitre were evaluated (147 benign and 16 cancers). Improved B-mode imaging was: 76.76% sensitive and 62.5% specific with AUC 0.740. Differentiating B-mode features were: shape — taller than wide OR 15.8, markedly hypoechoic OR 14.7, absence of cystic areas OR 6.6, absence of halo OR 5.0, and blurred/microlobulated margins OR 3.7. Addition of MicroPure imaging was 80.28% sensitive and 68.75% specific with AUC 0.771. MicroPure alone, power Doppler, and strain elastography were not statistically significant. Conclusions: Among singular modes of ultrasound imaging, only improved B-mode imaging proved to have a significant role in differentiation of thyroid nodules in multinodular goitre. Additional gain was seen with the addition to B-mode of the mapping of microcalcifications with MicroPure imaging. Power Doppler and strain elastography did not prove to be useful techniques in multinodular goitre. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 157–165)    Wstęp: Celem pracy była ocena względnej wartości nowych technik ultrasonograficznych w różnicowaniu zmian ogniskowych w wolu guzkowym. Materiał i metody: Grupa badana obejmowała chorych z wolem guzkowym przed planowaną tyreoidektomią. Protokół badania ultrasonograficznego obejmował: B-mode z użyciem obrazowania złożonego przestrzennie oraz tkankowego obrazowania harmonicznego, mapowanie mikrozwapnień, mapowanie naczyń oraz elastogafię odkształceń względnych (ocena jakościowa i półilościowa). Wyniki: Oceniono w sumie 163 zmiany ogniskowe u 124 pacjentów (147 zmian łagodnych i 16 raków). Czułość, swoistość i AUC dla B-mode z użyciem obrazowania złożonego przestrzennie oraz tkankowego obrazowania harmonicznego wynosiły odpowiednio 76,76%, 62,5% oraz 0,740. Wśród ocenionych cech obrazowania B-mode różnicującymi okazały się być: kształt (zmian wyższa niż szersza OR 15,8), bardzo niska echogeniczność OR 14,7, brak zwyrodnień płynowych OR 6,6, brak otoczki halo OR 5,0 oraz zatarte/zrazikowe granice OR 3,7. Wzbogacenie obrazowania B-mode o obrazowanie Micropure zwiększyło czułość 80,28% i swoistość 68,75%, AUC 0,771. Obrazowanie Micropure, Power Doppler oraz elastografia odkształceń względnych jako samodzielne metody okazały się być nie istotne statystycznie w różnicowaniu zmian łagodnych i złośliwych. Wnioski: Wśród pojedynczych metod ultrasonograficznych jedynie wzbogacone obrazowanie B-mode okazało się być istotne w różnicowaniu zmian ogniskowych w wolu guzkowym tarczycy. Dodatkowym zyskiem było dołączenie do oceny B-mode mapowanie mikrozwapnień z zastosowaniem techniki Micropure. Power Doppler oraz elastografia odkształceń względnych okazały się być nieprzydatne w różnicowaniu zmian ogniskowych w wolu guzkowym tarczycy. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 157–165)

Ocena czterech wariantów klasyfikacji TIRADS w grupie pacjentów z wolem guzkowym — badanie wstępne

Purpose The goal this study was to evaluate the utility of four variants of the Thyroid Imaging Reporting and Data System (TIRADS) in the differentiation of focal lesions in individuals with multinodular goiter.   Materials and Methods The study was approved by the Local Bioethical Committee. Each patient gave informed consent before enrolment. A total of 163 nodules in 124 patients with multinodular goiter were evaluated by ultrasound. B-mode and PD imaging and strain elastography were performed. Archived images were evaluated via retrospective analysis using four different proposed TIRADS classifications   Results Sensitivity and specificity of the Horvath, Park, Kwak, and Russ classifications were 0.625 and 0.769, 0.813 and 0.864, 0.938 and 0.667, and 0.875 and 0.293, respectively. Positive and negative predictive values were 0.227 and 0.95, 0.394 and 0.977, 0.234 and 0.99, and 0.119 and 0.956, respectively. Receive operating characteristic analysis suggests that the best differentiation potential was demonstrated by the Kwak classification with an area under the curve (AUC) of 0.896, followed by the Park (AUC = 0.872), Horvath (AUC = 0.774), and Russ (AUC = 0.729) classifications.   Conclusion The TIRADS classification proposed by Kwak can be a useful tool in daily practice for the evaluation of thyroid cancer in individuals with multinodular goiter, particularly for selecting cases that require biopsy, which may improve and simplify clinical decision making. To adopt a definitive, comprehensive variant of the TIRADS classification with potential for universal, practical application, further prospective studies that include improvement of the lexicon and evaluation of the full spectrum of thyroid malignancy are warranted.Wstęp: Celem tej pracy była ocena przydatności 4 wariantów systemu raportowania badań ultrasonograficznych tarczycy (TIRADS) do różnicowania zmian ogniskowych u pacjentów z wolem guzkowym. Materiał i metody: Badanie było zatwierdzone przez właściwą komisję bioetyczną. Każdy pacjent wyraził świadomą zgodę przed przy­stąpieniem do badania. W badaniu ultrasononograficznym analizowano 163 zmiany ogniskowe u 124 pacjentów z wolem guzowatym. Wykonano obrazowanie w skali szarości, z dopplerem mocy oraz elastografię odkształceń względnych. Zarchiwizowane obrazy zostały poddane analizie retrospektywnej z zastosowaniem 4 wariantów klasyfikacji TIRADS. Wyniki: Czułość i swoistość klasyfikacji Horvath, Park, Kwak i Russ wyniosły odpowiednio 0,625 i 0,769, 0,813 i 0,864, 0,938 i 0,667 oraz 0,875 i 0,293. Dodatnie i ujemne wartości predykcyjne wynosiły odpowiednio 0,227 i 0,95, 0,394 i 0,977, 0,234 i 0,99 oraz 0,119 i 0,956. Analiza ROC sugeruje, że najlepszy potencjał w różnicowaniu prezentuje wariant Kwak z polem pod krzywą (AUC) of 0,896, następnie Park (AUC = 0,872), Horvath (AUC = 0,774) i Russ (AUC = 0,729). Wnioski: Klasyfikacja TIRADS proponowana przez Kwaka może być przydatnym narzędziem w codziennej praktyce oceny pod kątem raka tarczycy u pacjentów z wolem guzkowym, szczególnie do wyselekcjonowania przypadków wymagających biopsji, co może polepszyć i uprościć podjęcie decyzji klinicznej. Wskazane są dalsze badania prospektywne, obejmujące ulepszenie leksykonu i ocenę pełnego spektrum guzów złośliwych tarczycy, aby ostatecznie przyjąć optymalny wariant klasyfikacji TIRADS, co zapewne umożliwi jej uniwersalne praktyczne zastosowanie

Shear Wave Elastography May Add a New Dimension to Ultrasound Evaluation of Thyroid Nodules: Case Series with Comparative Evaluation

Although elastography can enhance the differential diagnosis of thyroid nodules, its diagnostic performance is not ideal at present. Further improvements in the technique and creation of robust diagnostic criteria are necessary. The purpose of this study was to compare the usefulness of strain elastography and a new generation of elasticity imaging called supersonic shear wave elastography (SSWE) in differential evaluation of thyroid nodules. Six thyroid nodules in 4 patients were studied. SSWE yielded 1 true-positive and 5 true-negative results. Strain elastography yielded 5 false-positive results and 1 false-negative result. A novel finding appreciated with SSWE, were punctate foci of increased stiffness corresponding to microcalcifications in 4 nodules, some not visible on B-mode ultrasound, as opposed to soft, colloid-inspissated areas visible on B-mode ultrasound in 2 nodules. This preliminary paper indicates that SSWE may outperform strain elastography in differentiation of thyroid nodules with regard to their stiffness. SSWE showed the possibility of differentiation of high echogenic foci into microcalcifications and inspissated colloid, adding a new dimension to thyroid elastography. Further multicenter large-scale studies of thyroid nodules evaluating different elastographic methods are warranted

Usefulness of electrosurgical techniques in thyroid gland surgery

Wide propagation of new generation of electrosurgical devices such as bipolar vessel sealing systems (eg. Thermostapler® by EMED) enabled seamless closing of blood vessels with a diameter up to 7 mm while maintaining the necessary safety margin, as well as reducing the duration of the operation. We decided to verify these reports in our material. Aim of the study was comparison of thyroid surgery performed with the electrocautery tool – Thermostapler® by EMED with surgery using classic hemostasis technique to evaluate the operative time and complications in the form of bleeding, recurrent laryngeal nerve paralysis, symptoms of hypoparathyroidism, and wound infection. Material and methods. We retrospectively analyzed 256 patients operated in the Department of General and Proctological Surgery Solec Hospital in Warsaw due to inert thyroid goitre. All patients underwent total thyroidectomy. Patients were divided into two groups. The first group consisted of 126 patients operated in 2000, using classic techniques of hemostasis. While the second group consisted of 130 patients operated in 2007-2008 with Thermostapler®. We compared duration of surgery and the incidence of postoperative complications. Results. The operative time was significantly shorter (average 18 minutes) in the second group of patients. We also recorded a statistically significant decrease in the incidence of complications in the group operated with Thermostapler. conclusions. Use of bipolar vessel sealing system in a decisive manner shortens the duration of operation. Use of bipolar vessel sealing system also enables a radical reduction in the incidence of complications rate such as bleeding, recurrent laryngeal nerve paralysis, symptoms of hypoparathyroidism, and wound infection. In the future, similar studies should be performed to assess the real costs resulting from the use Thermostapler

Czynniki predykcyjne drożności tętnicy dozawałowej po zastosowaniu skojarzonej terapii litycznej u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST leczonych przezskórną interwencją wieńcową

Background and aim: Patency of infarct-related artery (IRA) before percutaneous coronary intervention (PCI) for ST-elevation myocardial infarction (STEMI) is associated with better outcomes. Little is known of the clinical or angiographic predictors of IRA recanalisation after administration of combined fibrinolytic therapy before PCI. Methods: A total of 225 STEMI patients, admitted to remote hospitals with anticipated transfer time to cathlab > 90 min were enrolled. All patients received a half dose of alteplase and a full dose of abciximab at the remote hospital and were immediately transferred for angiography. In angiographic analysis, the culprit lesion (CL) was defined as the minimal lumen diameter (MLD) point in IRA (CLMLD) (in group with occluded IRA, measurement was done after the first pass of the guidewire). Results: Occluded IRA (TIMI 0+1) was found in 14.2% of patients (n = 32) and patent IRA (TIMI 2+3) in 85.8% (n = 193) at baseline angiography. Baseline and angiographic characteristics were similar in both groups, except for a higher rate of smoking in the TIMI 2+3 group (73.1% vs 50%; p = 0.009) and longer distance from CLMLD point to the nearest proximal side branch in the TIMI 0+1 group (21.2 ± 10.3 mm vs 13.8 ± 11.2 mm; p = 0.002). In multivariate analysis, smoking and distance from CLMLD to the nearest proximal side branch were independent predictors of IRA patency at baseline. Conclusions: Angiographic (anatomical) IRA parameter as distance from CLMLD point to nearest proximal side branch may influence the efficacy of combined fibrinolytic therapy before PCI despite the similar clinical characteristics and time delay to angiography. Smoking has a paradoxical beneficial effect on combined thrombolytic therapy effectiveness. Kardiol Pol 2011; 69, 5: 452–457Wstęp i cel: Wczesne przywrócenie przepływu w tętnicy dozawałowej (IRA) wiąże się z korzystnym rokowaniem pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Kliniczne i angiograficzne czynniki wpływające na skuteczność leczenia litycznego, a zwłaszcza zastosowania terapii skojarzonej z użyciem zredukowanej dawki lityku i pełnej dawki dożylnego blokera receptora IIb/IIIa, nie zostały dokładnie zbadane. Metody: Do badania włączono 225 pacjentów ze STEMI z przewidywanym czasem transportu do pracowni hemodynamiki przekraczającym 90 minut. Pacjenci otrzymywali zredukowaną dawkę lityku i pełną dawkę dożylnego blokera receptora IIb/IIIa, a następnie byli transportowani do ośrodka kardiologii interwencyjnej. Za zmianę odpowiedzialną za incydent (CL) przyjęto miejsce minimalnego światła naczynia (MLD) w zakresie IRA (CLMLD). W grupie z zamkniętą IRA pomiaru dokonywano po udrożnieniu IRA (po pierwszym przejściu prowadnikiem). Wyniki: U 193 spośród 225 pacjentów (85.8%) stwierdzono drożną IRA w wyjściowej angiografii (TIMI 2+3). Nie zaobserwowano istotnych różnic w charakterystyce klinicznej między grupą z TIMI 0+1 a grupą z TIMI 2+3, z wyjątkiem częstości palenia tytoniu, która była istotnie wyższa w grupie z drożną IRA (73,1% v. 50%; p = 0,009) oraz w ocenie angiograficznej wyższej wartości odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie odchodzącej bocznicy w grupie TIMI 0+1 (21,2 ± 10,3 mm v. 13,8 ± 11,2 mm; p = 0,002). W analizie wieloczynnikowej palenie tytoniu było niezależnym czynnikiem wpływającym pozytywnie, natomiast odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie położonej bocznicy niezależnym czynnikiem wpływającym negatywnie na drożność IRA. Wnioski: Angiograficzne (anatomiczne) parametry IRA, takie jak odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie położonej bocznicy mogą wpływać na skuteczność skojarzonej terapii fibrynolitycznej mimo podobnej charakterystyki klinicznej i czasu do angiografii. Palenie tytoniu ma paradoksalny pozytywny wpływ na skuteczność skojarzonej terapii fibrynolitycznej. Kardiol Pol 2011; 69, 5: 452–45

Czynniki predykcyjne drożności tętnicy dozawałowej po zastosowaniu skojarzonej terapii litycznej u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST leczonych przezskórną interwencją wieńcową

Background and aim: Patency of infarct-related artery (IRA) before percutaneous coronary intervention (PCI) for ST-elevation myocardial infarction (STEMI) is associated with better outcomes. Little is known of the clinical or angiographic predictors of IRA recanalisation after administration of combined fibrinolytic therapy before PCI. Methods: A total of 225 STEMI patients, admitted to remote hospitals with anticipated transfer time to cathlab > 90 min were enrolled. All patients received a half dose of alteplase and a full dose of abciximab at the remote hospital and were immediately transferred for angiography. In angiographic analysis, the culprit lesion (CL) was defined as the minimal lumen diameter (MLD) point in IRA (CLMLD) (in group with occluded IRA, measurement was done after the first pass of the guidewire). Results: Occluded IRA (TIMI 0+1) was found in 14.2% of patients (n = 32) and patent IRA (TIMI 2+3) in 85.8% (n = 193) at baseline angiography. Baseline and angiographic characteristics were similar in both groups, except for a higher rate of smoking in the TIMI 2+3 group (73.1% vs 50%; p = 0.009) and longer distance from CLMLD point to the nearest proximal side branch in the TIMI 0+1 group (21.2 ± 10.3 mm vs 13.8 ± 11.2 mm; p = 0.002). In multivariate analysis, smoking and distance from CLMLD to the nearest proximal side branch were independent predictors of IRA patency at baseline. Conclusions: Angiographic (anatomical) IRA parameter as distance from CLMLD point to nearest proximal side branch may influence the efficacy of combined fibrinolytic therapy before PCI despite the similar clinical characteristics and time delay to angiography. Smoking has a paradoxical beneficial effect on combined thrombolytic therapy effectiveness. Kardiol Pol 2011; 69, 5: 452–457Wstęp i cel: Wczesne przywrócenie przepływu w tętnicy dozawałowej (IRA) wiąże się z korzystnym rokowaniem pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Kliniczne i angiograficzne czynniki wpływające na skuteczność leczenia litycznego, a zwłaszcza zastosowania terapii skojarzonej z użyciem zredukowanej dawki lityku i pełnej dawki dożylnego blokera receptora IIb/IIIa, nie zostały dokładnie zbadane. Metody: Do badania włączono 225 pacjentów ze STEMI z przewidywanym czasem transportu do pracowni hemodynamiki przekraczającym 90 minut. Pacjenci otrzymywali zredukowaną dawkę lityku i pełną dawkę dożylnego blokera receptora IIb/IIIa, a następnie byli transportowani do ośrodka kardiologii interwencyjnej. Za zmianę odpowiedzialną za incydent (CL) przyjęto miejsce minimalnego światła naczynia (MLD) w zakresie IRA (CLMLD). W grupie z zamkniętą IRA pomiaru dokonywano po udrożnieniu IRA (po pierwszym przejściu prowadnikiem). Wyniki: U 193 spośród 225 pacjentów (85.8%) stwierdzono drożną IRA w wyjściowej angiografii (TIMI 2+3). Nie zaobserwowano istotnych różnic w charakterystyce klinicznej między grupą z TIMI 0+1 a grupą z TIMI 2+3, z wyjątkiem częstości palenia tytoniu, która była istotnie wyższa w grupie z drożną IRA (73,1% v. 50%; p = 0,009) oraz w ocenie angiograficznej wyższej wartości odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie odchodzącej bocznicy w grupie TIMI 0+1 (21,2 ± 10,3 mm v. 13,8 ± 11,2 mm; p = 0,002). W analizie wieloczynnikowej palenie tytoniu było niezależnym czynnikiem wpływającym pozytywnie, natomiast odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie położonej bocznicy niezależnym czynnikiem wpływającym negatywnie na drożność IRA. Wnioski: Angiograficzne (anatomiczne) parametry IRA, takie jak odległość od CLMLD do pierwszej proksymalnie położonej bocznicy mogą wpływać na skuteczność skojarzonej terapii fibrynolitycznej mimo podobnej charakterystyki klinicznej i czasu do angiografii. Palenie tytoniu ma paradoksalny pozytywny wpływ na skuteczność skojarzonej terapii fibrynolitycznej. Kardiol Pol 2011; 69, 5: 452–45