Glomerulonephritis in course of autoimmune lymphoproliferative syndrome – a case report

Zespół autoimmunolimfoproliferacyjny (ALPS) jest zespołem genetycznym o autosomalnym dominującym lub recesywnym sposobie dziedziczenia, charakteryzującym się łagodną limfoproliferacją oraz autoimmunizacją. Większość pacjentów z tą chorobą stanowią nosiciele heterozygotycznych mutacji genu kodującego receptor FAS, który w warunkach fizjologicznych poprzez połączenie ze swoim ligandem FASL aktywuje proces apoptozy limfocytów B i T. Rzadziej stwierdza się mutacje genu dla FASL oraz kaspazy 10 (CASP 10). Konsekwencją tych mutacji są zaburzenia regulacji procesów apoptozy, indukcja autoimmunizacji i rozwój niekontrolowanej limfoproliferacji. Do najczęstszych objawów klinicznych należą: limfoadenopatia, hepato- i splenomegalia, cytopenie izolowane lub pancytopenia oraz choroby autoimmunizacyjne, takie jak zapalenie wątroby, naczyniówki, mózgu, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zespół Guillaina-Barrégo. Sporadycznie opisywane są glomerulopatie. Przedstawiamy przypadek 14-letniego chłopca z nawracającymi infekcjami dróg oddechowych, limfadenopatią, hepatosplenomegalią i pancytopenią, u którego rozwinęło się w wieku 12 lat kłębuszkowe zapalenie nerek. Z uwagi na kliniczne objawy sugerujące ALPS przeprowadzono diagnostykę immunologiczną, stwierdzając podwyższony poziom podwójnie nega-tywnych komórek T (DNT) i witaminy B12 oraz hipergammaglobulinemię. Badania genetyczne nie potwierdziły obecności mutacji w genach kodujących FAS i FASL, nie badano mutacji w genach kodujących CASP 10. U pacjenta pojawił się izolowany krwinkomocz, a po kilku miesiącach duży białkomocz (6 g/dobę), bez klinicznych objawów zespołu nerczycowego. W wyniku zastosowanej steroidoterapii uzyskano poprawę parametrów morfotycznych krwi po 10 dniach leczenia oraz ustąpienie białkomoczu po 8 tygodniach. Przedstawiony przypadek pokazuje, iż glomerulopatia może być jednym z objawów ALPS z dobrą reakcją na stosowane leczenie.Autoimmune lymphoproliferative syndrome (ALPS) is a genetic disorder clinically characterized by chronic non-malignant lymphoproliferation and autoimmunity manifestations. The majority of patients with ALPS have mutations of the gene coding for the FAS receptor, which in normal conditions after integration with its ligand FASL, induces lymphocyte apoptosis. Mutations in genes encoding FASL or Caspase 10 (CASP 10) that activate the next step in programmed cell death were found in a handful of ALPS patients. Invalid lymphocyte homeostasis resulting from mutations in the FAS apoptotic pathway leads to autoimmunity and uncontrolled lymphoproliferation. Patients with ALPS commonly have lymphadenopathy, splenomegaly, cytopenias and multiple autoimmune disorders such as hepatitis, uveitis, encephalitis but glomerulonephritis is rarely observed. We describe a case of a 14-year-old boy with recurrent respiratory infections, lymphadenopathy, hepatosplenomegaly and pancytopenia, who developed glomerulonephritis. Due to the suspicion of ALPS, laboratory investigations were extended to specific immunological tests. They revealed an elevated double negative T-cell (DNT) count, an elevated level of vitamin B12 and hypergammaglobulinemia. Although these findings suggested ALPS, no mutations in the FAS or FASL genes were found, however, the CASP 10 mutation was not examined. He presented with microscopic hematuria followed by heavy proteinuria (6g/day) without clinical features of nephrotic syndrome. Consecutive treatment with corticosteroids caused an increase in hemoglobin, neutrophil and platelet levels after ten days of treatment and complete remission of proteinuria after eight weeks. Our report shows that kidney involvement in the form of glomerulonephritis sensitive to cortico-steroid treatment may be another feature of ALPS

Glomerulonephritis in course of autoimmune lymphoproliferative syndrome – a case report

Zespół autoimmunolimfoproliferacyjny (ALPS) jest zespołem genetycznym o autosomalnym dominującym lub recesywnym sposobie dziedziczenia, charakteryzującym się łagodną limfoproliferacją oraz autoimmunizacją. Większość pacjentów z tą chorobą stanowią nosiciele heterozygotycznych mutacji genu kodującego receptor FAS, który w warunkach fizjologicznych poprzez połączenie ze swoim ligandem FASL aktywuje proces apoptozy limfocytów B i T. Rzadziej stwierdza się mutacje genu dla FASL oraz kaspazy 10 (CASP 10). Konsekwencją tych mutacji są zaburzenia regulacji procesów apoptozy, indukcja autoimmunizacji i rozwój niekontrolowanej limfoproliferacji. Do najczęstszych objawów klinicznych należą: limfoadenopatia, hepato- i splenomegalia, cytopenie izolowane lub pancytopenia oraz choroby autoimmunizacyjne, takie jak zapalenie wątroby, naczyniówki, mózgu, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zespół Guillaina-Barrégo. Sporadycznie opisywane są glomerulopatie. Przedstawiamy przypadek 14-letniego chłopca z nawracającymi infekcjami dróg oddechowych, limfadenopatią, hepatosplenomegalią i pancytopenią, u którego rozwinęło się w wieku 12 lat kłębuszkowe zapalenie nerek. Z uwagi na kliniczne objawy sugerujące ALPS przeprowadzono diagnostykę immunologiczną, stwierdzając podwyższony poziom podwójnie nega-tywnych komórek T (DNT) i witaminy B12 oraz hipergammaglobulinemię. Badania genetyczne nie potwierdziły obecności mutacji w genach kodujących FAS i FASL, nie badano mutacji w genach kodujących CASP 10. U pacjenta pojawił się izolowany krwinkomocz, a po kilku miesiącach duży białkomocz (6 g/dobę), bez klinicznych objawów zespołu nerczycowego. W wyniku zastosowanej steroidoterapii uzyskano poprawę parametrów morfotycznych krwi po 10 dniach leczenia oraz ustąpienie białkomoczu po 8 tygodniach. Przedstawiony przypadek pokazuje, iż glomerulopatia może być jednym z objawów ALPS z dobrą reakcją na stosowane leczenie.Autoimmune lymphoproliferative syndrome (ALPS) is a genetic disorder clinically characterized by chronic non-malignant lymphoproliferation and autoimmunity manifestations. The majority of patients with ALPS have mutations of the gene coding for the FAS receptor, which in normal conditions after integration with its ligand FASL, induces lymphocyte apoptosis. Mutations in genes encoding FASL or Caspase 10 (CASP 10) that activate the next step in programmed cell death were found in a handful of ALPS patients. Invalid lymphocyte homeostasis resulting from mutations in the FAS apoptotic pathway leads to autoimmunity and uncontrolled lymphoproliferation. Patients with ALPS commonly have lymphadenopathy, splenomegaly, cytopenias and multiple autoimmune disorders such as hepatitis, uveitis, encephalitis but glomerulonephritis is rarely observed. We describe a case of a 14-year-old boy with recurrent respiratory infections, lymphadenopathy, hepatosplenomegaly and pancytopenia, who developed glomerulonephritis. Due to the suspicion of ALPS, laboratory investigations were extended to specific immunological tests. They revealed an elevated double negative T-cell (DNT) count, an elevated level of vitamin B12 and hypergammaglobulinemia. Although these findings suggested ALPS, no mutations in the FAS or FASL genes were found, however, the CASP 10 mutation was not examined. He presented with microscopic hematuria followed by heavy proteinuria (6g/day) without clinical features of nephrotic syndrome. Consecutive treatment with corticosteroids caused an increase in hemoglobin, neutrophil and platelet levels after ten days of treatment and complete remission of proteinuria after eight weeks. Our report shows that kidney involvement in the form of glomerulonephritis sensitive to cortico-steroid treatment may be another feature of ALPS

Nephropathic cystinosis in Poland a 40-year retrospective study

INTRODUCTION Nephropathic cystinosis (NC) is a rare, autosomal recessive disorder leading to lysosomal accumulation of cystine. It is caused by mutations in the CTNS gene encoding a cystine co transporter cystinosin. The infantile (INC) and juvenile (JNC) forms are distinguished. The former, responsible for 95% of cases, is characterized by development of renal Fanconi syndrome, end-stage kidney disease (ESKD), and extrarenal complications. A therapy with cysteamine significantly improves outcomes. There are limited data on NC in the Central Eastern European countries.OBJECTIVES We aimed to evaluate the prevalence, genetic background, and clinical course of NC in the Polish population.PATIENTS AND METHODS We performed a retrospective analysis of data of all identified NC patients in Poland.RESULTS Between 1982 and 2017, 15 patients with NC (13 ICN, 2 JCN) were identified. The most com-mon mutations of the CTNS gene were c.18_c.21delGACT and c.681+1G>A, whereas only 2 patients carried the 57 kb deletion. The majority (11/13) of INC patients with limited access to the cysteamine therapy developed ESKD at a median age of 11 years and 9 of them received kidney transplants. Three INC patients died at a median age of 24 years. In contrast, 2 INC patients treated adequately present normal kidney function and growth at the age of 13 and 11 years. Two JNC patients presented a milder course.CONCLUSIONS The prevalence of NC in Poland is much lower than in the Western countries and its molecular background appears to be different. The unfavorable course in the majority of INC patients was caused by a limited access to the cysteamine treatment

Still diagnosed too late and under-recognized? The first comprehensive report on primary hyperoxaluria in Poland

INTRODUCTION Primary hyperoxalurias (PHs) are rare disorders leading to overproduction and increased urinary excretion of oxalate. Three monogenic forms (PH1-PH3) were classified. PHs lead to urolithiasis and chronic kidney disease. There are only sparse data on patients with PH from Eastern European countries including Poland. OBJECTIVES The aim of the study was to evaluate the prevalence, genetic background, and clinical course of PH in the Polish population. PATIENTS AND METHODS This was a retrospective multicenter study including data of all identified and genetically confirmed Polish patients with PH. RESULTS Between 1998 and 2019, 21 patients with PH were identified, including 13 patients with PH1 (62%), 2 with PH2 (9%), and 6 with PH3 (29%). In those with PH1, the most common mutation was c.508G>A in AGXT and in PH3, c.700+5G>T in HOGA1. Nine patients (69%) developed end-stage renal disease at a median age of 13 years and 2 died. In 6 (46%) PH1 cases, the diagnosis was made only after patients had progressed to end-stage renal disease and received isolated kidney transplantation, followed by graft failure. Combined liver-kidney transplantation was performed in 6 patients with PH1. Two siblings with PH2 showed a milder course with slightly decreased renal function in one, at age of 11 years. Despite infantile onset of urolithiasis, all patients with PH3 at a median age of 10 years maintained normal renal function. CONCLUSIONS The prevalence of PH1 and PH2 in Poland seems to be much lower than in Western countries with PH3 constituting about 30% of all cases. The molecular findings and clinical course are typical, but the underdiagnosis is of concern

Hyperuricemia Is an Early and Relatively Common Feature in Children with HNF1B Nephropathy but Its Utility as a Predictor of the Disease Is Limited

Background: Hyperuricemia is recognized as an important feature of nephropathy, associated with a mutation in the hepatocyte nuclear factor-1B (HNF1B) gene, and could serve as a useful marker of the disease. However, neither a causal relationship nor its predictive value have been proven. The purpose of this study was to assess this in children with renal malformations, both with (mut+) and without HNF1B mutations (mut-). Methods: We performed a retrospective analysis of clinical characteristics of pediatric patients tested for HNF1B mutations, collected in a national registry. Results: 108 children were included in the study, comprising 43 mut+ patients and 65 mut- subjects. Mean sUA was higher and hyperuricemia more prevalent (42.5% vs. 15.4%) in HNF1B carriers. The two groups were similar with respect to respect to age, sex, anthropometric parameters, hypertension, and renal function. Renal function, fractional excretion of uric acid and parathyroid hormone level were independent predictors of sUA. The potential of hyperuricemia to predict mutation was low, and addition of hyperuricemia to a multivariate logistic regression model did not increase its accuracy. Conclusions: Hyperuricemia is an early and common feature of HNF1B nephropathy. A strong association of sUA with renal function and parathyroid hormone limits its utility as a reliable marker to predict HNF1B mutation among patients with kidney anomalies

Państwo i Społeczeństwo nr 4, 2015 : Edukacja - Wychowanie - Rodzina

Problematyka prezentowanych w niniejszym tomie opracowań oscyluje wokół trzech wiodących kwestii: edukacji i kształcenia, problemów wychowania oraz problemów związanych z funkcjonowaniem rodziny, a podejmujący je autorzy to nie tylko uznane w swojej dziedzinie autorytety, ale także młodzi adepci takich dyscyplin naukowych jak psychologia, pedagogika oraz socjologia