Bezpieczne stosowanie leków antykoagulacyjnych starej i nowej generacji

Doustne leki przeciwzakrzepowe są szeroko stosowane w wielu schorzeniach, które współistnieją u pacjentów z chorobami neurologicznymi. Jednym z podstawowych zadań antykoagulantów jest zapobieganie udarom mózgu i zatorom w krążeniu obwodowym u chorych z niezastawkowym migotaniem przedsionków (AF, atrial fibrillation). Obecnie na rynku farmaceutycznym dostępne są dwie grupy leków: antagoniści witaminy K ([VKA, vitamin K antagonists] warfaryna, acenokumarol) oraz nowe leki przeciwzakrzepowe (NOAC, novel oral anticoagulants), takie jak dabigatran, riwaroksaban i apiksaban. W czasopismach medycznych pojawiają się liczne prace porównujące bezpieczeństwo i skuteczność obu grup leków, które różnią się właściwościami farmakologicznymi. W artykule przedstawiono mechanizmy działania najczęściej stosowanych leków z grupy VKA i NOAC, ich różnice farmakokinetyczne oraz postępowanie w przypadku powikłań leczenia. Celem pracy jest także próba optymalizacji wyboru leku przeciwzakrzepowego w oparciu o najnowsze wyniki badań klinicznych oraz obowiązujące zalecenia

The impact of Apolipoprotein E alleles on cognitive performance in patients with Parkinson's disease

Apolipoprotein E (ApoE) is a vital component of several lipoproteins and plays a major role in lipid metabolism. APOE gene comprises of three alleles determined by two single nucleotide polymorphisms (rs429358 and rs7412) resulting in the protein isoforms, among which ApoE4 is a confirmed risk factor for Alzheimer's Disease. However, the impact of APOE genotypes on Parkinson's Disease Dementia (PDD) is still inconclusive. The PDD diagnostic criteria are very inconsistent, and could be complemented with genetic factors. Our study covers a total of 237 patients diagnosed with Parkinson's Disease (PD) according to UK PD Brain Bank criteria, who were classified as subjects with (PDD, n equals 73) and without (nPDD, n equals 164) dementia, using neuropsychological assessment tests. TaqMan real-time PCR assays were used to determine APOE allele. No statistically significant differences in APOE alleles frequencies between nPDD and PDD patients have been observed. The study results revealed that the APOE polymorphism is not associated with cognitive status in PD patients

Zespół hemiparkinsonizm-hemiatrofia – opis dwóch przypadków i przegląd piśmiennictwa

Hemiparkinsonism-hemiatrophy (HPHA) is a rare neurological syndrome. The main clinical features of HPHA consist of atrophy of one side of the body (face, trunk, limbs), ipsilateral hemiparkinsonism (bradykinesia, rigidity, tremor) and in many cases dystonia. There are no data on prevalence of HPHA as the condition is rare. The mean age of parkinsonism onset is earlier than in idiopathic Parkinson disease (43.7 years, range: 15–63). Changes in magnetic resonance imaging (MRI) (cortical, basal ganglia atrophy contralaterally to the side of clinical presentation) are described in 30% of patients. The pathogenesis of HPHA is unknown, but in many cases a history of prenatal injuries was reported. We present two male patients with HPHA – 45 and 55 years old, with left-sided parkinsonism, dystonia and hemiatrophy (to our knowledge, the first Polish cases). Both patients had no atrophic changes in MRI and levodopa treatment was ineffective. In the discussion the authors review current literature on HPHA.Zespół hemiparkinsonizm-hemiatrofia (hemiparkinsonism-hemiatrophy – HPHA) jest rzadkim schorzeniem neurologicznym. Głównymi objawami są zanik połowy ciała (w zakresie twarzy, tułowia, kończyn) oraz tożstronny zespół parkinsonowski (bradykinezja, sztywność, drżenie), któremu u wielu chorych towarzyszy także dystonia. Z powodu rzadkiego występowania tego schorzenia nie ma danych epidemiologicznych. średnia wieku pojawienia się objawów parkinsonowskich jest niższa niż dla idiopatycznej choroby Parkinsona i wynosi 43,7 roku (zakres: od 15 do 63 lat). Zmiany w badaniu obrazowym mózgu (połowiczy przeciwstronny zanik korowy i podkorowy) opisywane są w 30% przypadków. Patogeneza choroby jest nieznana, ale w wielu przypadkach opisywano zaburzenia w okresie prenatalnym. W pracy prezentujemy dwóch pacjentów z HPHA – mężczyzn w wieku 45 i 55 lat z objawami lewostronnego parkin-sonizmu, dystonii i połowiczego zaniku ciała. U żadnego z pacjentów nie stwierdzono zmian w badaniu za pomocą rezonansu magnetycznego. Odpowiedź na lewodopę była ograniczona. Według naszej wiedzy jest to pierwsza polska publikacja prezentująca HPHA. W dyskusji dokonano także przeglądu piśmiennictwa na ten temat

Risk factors of stroke and −717A>G (rs2794521) CRP gene polymorphism among stroke patients in West Pomerania province of Poland

Background and purpose Some of the risk factors of ischaemic stroke influence the development of atherosclerosis, which is a significant cause of vascular incidents. An inflammatory component plays a role in pathogenesis of both atherosclerosis and atrial fibrillation, the most important risk factor of embolic strokes. C-reactive protein (CRP) concentration in blood reflects the inflammatory process. Concentration of this protein depends on the CRP gene polymorphism. The aim of the study was to assess the relationship between selected risk factors of stroke and variant of −717A>G (rs2794521) CRP gene polymorphism in population of West Pomerania Province of Poland. Materials and methods There were 125 consecutive patients with ischaemic stroke analysed, who met the inclusion and exclusion criteria. In all patients, −717A>G CRP gene polymorphism was genotyped and analysed in relation to selected stroke risk factors. Results Prevalence of type 2 diabetes was lower in patients with AA genotype of −717A>G CRP gene polymorphism than in patients with other alleles (p=0.017). Subjects with GG genotype had significantly higher concentration of CRP comparing to AG genotype (p=0.023). No correlation was found between −717A>G CRP gene polymorphism and the lipid profile and other selected risk factors of stroke. Conclusions In patients with ischaemic stroke in West Pomerania Province, the GG genotype of −717A>G CRP gene polymorphism is associated with significantly higher CRP concentration in relation to AG genotype. Patients with AA genotype may be characterised by lower prevalence of type 2 diabetes

Cannabis and cannabinoids: pharmacology and therapeutic potential

Introduction. Cannabis (also known as marijuana) is the most frequently used psychoactive substance in the world. The role of cannabis in medicine is rapidly evolving, and advances in the understanding of its pharmacology have led to numerous proposed uses of these drugs. State of the art. Cannabis contains Δ9-tetrahydrocannabinol and cannabidiol as the primary constituents responsible for pharmacological activity. It is now known that there are at least two types of cannabinoid receptors. CB1 receptors are found mainly in the CNS, and their primary role is to inhibit the release of neurotransmitters. CB2 receptors’ leading role is to modulate cytokine release and immune cell migration. Colocalisation of cannabinoid receptors with other types of nervous system receptors allows them to interact with many other transmitters such as dopamine, noradrenaline, acetylcholine, gamma-aminobutyric acid, serotonin, and glutamic and aspartic acids. Clinical implications. The rapidly expanding understanding regarding cannabinoids led to initial attempts to treat selected diseases with cannabinoid receptor agonists and antagonists. The most promising of these was the potential possibility of treating diseases for which current therapy is unsatisfactory, such as neurological diseases including multiple sclerosis, spastic muscular tension, extrapyramidal system diseases, neurodegenerative diseases and cerebral ischaemia. Attempts to treat psychiatric diseases (e.g. psychoses, neuroses, mood disorders, and alcohol dependence syndrome) with cannabinoids are much less advanced. Future directions. Cannabis and cannabinoids can be widely used to treat several diseases or alleviate symptoms, but their efficacy for specific indications is not always apparent. Further exploration is needed to understand whether the enhanced sensitivity to the cognitive effects of Δ9-THC depends on brain cannabinoid receptor dysfunction, and how these changes contribute to the cognitive deterioration and core pathophysiology symptoms associated with schizophrenia or other neurological and somatoform disorders

Późne dyskinezy polekowe — rekomendacje grupy ekspertów

Późne dyskinezy polekowe, mimo stosowania w leczeniu now­szych leków neuroleptycznych, nie przestały być problemem klinicznym. W obrazie chorobowym dominują pląsawicze ruchy oromandibularne oraz polekowa dystonia, na przykład szyjna. Szczególne okoliczności terapeutyczne (np. konieczność konty­nuacji leczenia podstawowego schorzenia) powodują, że leczenie często jest mało skuteczne, szczególnie gdy objawy trwają zbyt długo. Celem przedstawionych rekomendacji interdyscyplinarnej grupy ekspertów jest przybliżenie spektrum objawów klinicznych, epidemiologii, patofizjologii i sposobów postępowania (farma­kologicznego, zabiegowego), ze szczególnym uwzględnieniem dostępnego od kilku lat w Polsce leku o nazwie tetrabenazyna

Effects of common functional MMP12 gene polymorphisms on PD in a Polish population

The present study investigated associations of two functional MMP12 polymorphisms with PD risk and cognitive impairment in PD. A total of 478 study subjects (241 PD and 237 age and sex matched controls) were included in the study. UPDRS score, Hoehn–Yahr staging and Schwab–England scale were used to assess motor abilities and activity during daily life. All patients were classified into groups with dementia (PDD, n=72) and without dementia (nPDD, n=159) based on the neuropsychological assessment. The two most common functional single nucleotide polymorphisms (SNPs) in MMP12 gene were determined using TaqMan real-time PCR assays. Frequencies of evaluated MMP12 rs2276109 alleles and genotypes were similar in PD and the controls, whereas rs652438G allele genotypes were significantly more frequent among healthy individuals (p=0.013, OR 0.47 (0.26–0.85). The rs2276109 and rs652438 allele and genotype frequencies were not associated with dementia in PD patients. The current results suggest that MMP12 rs652438 but not MMP12 rs2276109 may affect the risk for PD, as the minor G allele genotypes might be a protective factor

Cardiovascular dysautonomia and cognition in Parkinson’s Disease — a possible relationship

Dementia in advanced Parkinson’s Disease (PD) is a fatal milestone resulting in reduced life expectancy and nursing home placement. Cognitive impairment and cardiovascular dysautonomia are common and debilitating non-motor symptoms that frequently coexist in PD since the early stages and progress in subsequent years.In particular, blood pressure (BP) abnormalities, including orthostatic hypotension (OH), supine hypertension (SH) and the loss of nocturnal BP fall (non-dipping) in PD have been associated with cognitive deterioration. They usually have multifactorial aetiology, including neuronal (central and peripheral) mechanisms and concomitant intake of medications. BP abnormalities can influence cognition in many ways, including repeated cerebral hypoperfusion leading to cerebral ischaemic lesions, higher burden of white matter hyperintensities, and possible impact on neurodegenerative process in PD. They are often asymptomatic and remain unrecognised, hence 24-hour ambulatory BP monitoring is recommended in patients with clinical symptoms of dysautonomia. Management is challenging and should address the multifactorial nature of BP disturbances. The aim of this review was to present the state of current knowledge regarding the possible relationship between cardiovascular dysautonomiaand cognition in PD, its diagnosis and treatment

Raz jeszcze o leczeniu bólu receptorowego – czy warto łączyć diklofenak z witaminami grupy B?

Bóle kręgosłupa są częstą dolegliwością o  złożonej patofizjologii. Wytyczne dotyczące leczenia oscylują między postępowaniem fizjoterapeutycznym, farmakoterapią a leczeniem operacyjnym. Wydaje się, że każdy pacjent wymaga indywidualnego podejścia, co jest szczególnie ważne w  przypadku chorych w  starszym wieku  – ze względu na wielochorobowość i politerapię. Artykuł przedstawia korzyści i ograniczenia terapii diklofenakiem i witaminami grupy B w  leczeniu bólu, głównie o  charakterze kostno-stawowym. Diklofenak należy do grupy niesteroidowych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Cechuje się wysoką skutecznością terapeutyczną w zakresie bólu receptorowego, ale wywołuje także istotne działania niepożądane, w tym nadciśnienie tętnicze. Działanie przeciwbólowe witamin grupy B nie jest do końca wyjaśnione; wydaje się, że mogą one wpływać na zwiększenie ośrodkowej sekrecji serotoniny, regulować przewodnictwo dośrodkowe w zakresie rdzenia kręgowego lub – jak wskazują niektórzy, bardziej optymistyczni autorzy – wzmagać uwalnianie endogennych opioidów. W artykule zawarte są informacje na temat łączenia obu leków w kontekście skuteczności i bezpieczeństwa leczenia bólu receptorowego