Selected aspects of medical care for patients with asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) in Poland

INTRODUCTION: Noncompliance with healthcare undoubtedly has a strong influence on the high prevalence of uncontrolled obstructive diseases. The aim of our study was to evaluate the quality of medical conduct in patients with asthma or chronic obstructive lung diseases (COPD), with encompassed two-levelled system of health care. MATERIAL AND METHODS: A survey of general practitioners (GP), allergists and pulmonologists practicing in Poland was performed between September and December 2016. The basic survey included the data concerning the number of treated patients, the course of the visits, treatment regimens and whether the patients follow the instructions of the physician. The specialist survey recorded the details of the specialist visits, their frequency and character, an evaluation of the pharmacological and non-pharmacological therapies and an evaluation of the GP’s actions. RESULTS: The basic questionnaire was completed by 807 doctors with an average of 21 ± 9.85 years of medical experience. Most of the interviewed individuals were GPs (56%), followed by pulmonologists (28%) and allergists (16%). The GP reported 47 cases/month with obstructive pulmonary conditions, including 48.94% asthma and 51.06% COPD patients. They diagnosed three new asthma and COPD patients per month. The allergists treated patients with asthma (105 patients/ month), with 19 newly-diagnosed patients/month. The pulmonologists treated fewer asthma cases than COPD: 71 and 98 patients respectively. They reported 14 patients/month of newly-diagnosed COPD cases. The patients took inhaled glucocorticoids and long-acting b adrenoceptor agonists in separate inhalers. The most frequently-used device was a disc. In opinion of the specialists, half of the therapies initiated recently by GPs for patients with asthma and COPD required modifications. CONCLUSIONS: There is a disparity between the true state of medical care of asthma and COPD patients and globally-accepted standards.

Thyroid gland in chronic obstructive pulmonary disease

The risk of chronic obstructive pulmonary disease (COPD), as well as thyroid diseases increases with age. COPD is a common systemic disease associated with chronic inflammation. Many endocrinological disorders, including thyroid gland diseases are related to systemic inflammation. Epidemiological studies suggest that patients with COPD are at higher risk of thyroid disorders. These associations are not well-studied and thyroid gland diseases are not included on the broadly acknowledged list of COPD comorbidities. They may seriously handicap quality of life of COPD patients. Unfortunately, the diagnosis may be difficult, as many signs are masked by the symptoms of the index disease. The comprehension of the correlation between thyroid gland disorders and COPD may contribute to better care of patients. In this review, we attempt to revise available literature describing existing links between COPD and thyroid diseases.The risk of chronic obstructive pulmonary disease (COPD), as well as thyroid diseases increases with age. COPD is a common systemic disease associated with chronic inflammation. Many endocrinological disorders, including thyroid gland diseases are related to systemic inflammation. Epidemiological studies suggest that patients with COPD are at higher risk of thyroid disorders. These associations are not well-studied and thyroid gland diseases are not included on the broadly acknowledged list of COPD comorbidities. They may seriously handicap quality of life of COPD patients. Unfortunately, the diagnosis may be difficult, as many signs are masked by the symptoms of the index disease. The comprehension of the correlation between thyroid gland disorders and COPD may contribute to better care of patients. In this review, we attempt to revise available literature describing existing links between COPD and thyroid diseases

Idiopatyczne włóknienie płuc (IPF) — powszechna praktyka kliniczna w Polsce przed erą leków antyfibrotycznych

WSTĘP: Idiopatyczne włóknienie płuc (IPF, Idiopathic pulmonary fibrosis) jest przewlekłym, postępującym i destrukcyjnym schorzeniem układu oddechowego, z medianą przeżycia wynoszącą 3–5 lat. Pirfenidon (PIR) i nintedanib (NTB) to jedyne leki, które skutecznie spowalniają progresję choroby. Choć są zarejestrowane w Polsce, nie były w naszym kraju powszechnie dostępne do końca 2016 roku z powodu braku zasad finansowania. Celem badania była ocena powszechnej praktyki klinicznej w Polsce w odniesieniu do rozpoznawania i leczenia IPF w okresie przed wprowadzeniem leków przeciwzwłóknieniowych. MATERIAŁ I METODY: Przeprowadzono badanie ankietowe wśród lekarzy uczestniczących w dwóch ogólnopolskich kongresach pulmonologicznych w 2016 roku. WYNIKI: W badaniu wzięło udział 150 lekarzy. Tylko 55% respondentów deklarowało, że ostateczne rozpoznanie jest stawiane we współpracy z radiologiem. Tylko 40% lekarzy kierujących chorych na chirurgiczną biopsję płuca omawia jej wyniki bezpośrednio z patologiem. Nigdy nie kieruje chorych z podejrzeniem IPF na chirurgiczną biopsję płuca 22%. Wśród respondentów 85% uważa, że płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL, bronchoalveolar lavage) może być przydatne dla rozpoznania. Niestosowanie żadnych leków u chorych na IPF deklarowało 41% respondentów, a 23% lekarzy deklarowało stosowanie kortykosteroidów w większych dawkach w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami. Tylko 43% respondentów zastosowałoby leki obniżające kwasowość soku żołądkowego u chorego z objawami refluksu żołądkowo-przełykowego (GERD, gastro-esophageal reflux disease), a tylko 11% niezależnie od rozpoznania GERD. WNIOSKI: Większość polskich pulmonologów nie jest wspierana przez radiologów w procesie diagnostycznym. Standardy leczenia były niesatysfakcjonujące, głównie z powodu braku regulacji dotyczących finansowania leczenia. Dalsza edukacja jest wskazana w celu poprawy standardów leczenia chorych na IPF w Polsce.WSTĘP: Idiopatyczne włóknienie płuc (IPF, Idiopathic pulmonary fibrosis) jest przewlekłym, postępującym i destrukcyjnym schorzeniem układu oddechowego, z medianą przeżycia wynoszącą 3–5 lat. Pirfenidon (PIR) i nintedanib (NTB) to jedyne leki, które skutecznie spowalniają progresję choroby. Choć są zarejestrowane w Polsce, nie były w naszym kraju powszechnie dostępne do końca 2016 roku z powodu braku zasad finansowania. Celem badania była ocena powszechnej praktyki klinicznej w Polsce w odniesieniu do rozpoznawania i leczenia IPF w okresie przed wprowadzeniem leków przeciwzwłóknieniowych. MATERIAŁ I METODY: Przeprowadzono badanie ankietowe wśród lekarzy uczestniczących w dwóch ogólnopolskich kongresach pulmonologicznych w 2016 roku. WYNIKI: W badaniu wzięło udział 150 lekarzy. Tylko 55% respondentów deklarowało, że ostateczne rozpoznanie jest stawiane we współpracy z radiologiem. Tylko 40% lekarzy kierujących chorych na chirurgiczną biopsję płuca omawia jej wyniki bezpośrednio z patologiem. Nigdy nie kieruje chorych z podejrzeniem IPF na chirurgiczną biopsję płuca 22%. Wśród respondentów 85% uważa, że płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL, bronchoalveolar lavage) może być przydatne dla rozpoznania. Niestosowanie żadnych leków u chorych na IPF deklarowało 41% respondentów, a 23% lekarzy deklarowało stosowanie kortykosteroidów w większych dawkach w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami. Tylko 43% respondentów zastosowałoby leki obniżające kwasowość soku żołądkowego u chorego z objawami refluksu żołądkowo-przełykowego (GERD, gastro-esophageal reflux disease), a tylko 11% niezależnie od rozpoznania GERD. WNIOSKI: Większość polskich pulmonologów nie jest wspierana przez radiologów w procesie diagnostycznym. Standardy leczenia były niesatysfakcjonujące, głównie z powodu braku regulacji dotyczących finansowania leczenia. Dalsza edukacja jest wskazana w celu poprawy standardów leczenia chorych na IPF w Polsce

QuantiFERON-TB-GOLD In-Tube in patients with sarcoidosis

Introduction: Sarcoidosis and tuberculosis (TB) are the diseases that share many similarities. Mycobacterium tuberculosis (MTB) culture results are the gold standard for the diagnosis of TB, but false positive results are not rare. The aim was to evaluate the utility of QFT in detecting latent TB infection in a group of sarcoidosis patients with negative history of TB and negative culture/BACTEC results, and checking sarcoidosis activity influence on the QFT results. Additionally, we assessed if QFT negative result may strengthen the suspicion that positive culture/BACTEC results are false positive. Material and methods: 37 culture-negative and 6 culture-positive sarcoidosis patients were enrolled. On the basis of clinical and radiological data TB was considered unlikely (false-positive results). A control group consisted of age-matched subjects with excluded TB (n = 37). QuantiFERON-TB GOLD In-Tube (QIAGEN, USA) was used according to the manual. Test validity was checked basing on the results obtained from a low-risk (n = 21) and active TB group (n = 23). Results: The frequency of positive results tended to be higher in MTB(–) sarcoidosis (24.3% vs. 13.5% for the control group, p = 0.37), but was similar to the general population. None of culture-positive sarcoidosis patients was QFT-positive. The positive results were equally distributed among patients with active and inactive sarcoidosis. Conclusions: QFT has been found to be the useful test for the detection of latent TB infection in sarcoidosis patients. In addition, we confirm that sarcoidosis activity does not negatively influence the result of QFT. Moreover, QFT would be proposed as a cost-saving diagnostic test providing additional diagnostic information when false positive MTB culture result in the sarcoidosis patient is highly suspected. However, in each case clinical, radiological and epidemiological data should be considered before taking the therapeutic decision