Tourism during the plague : how do contemporary epidemics change cultural tourism?

Ogłoszona przez przedstawicieli WHO światowa pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 i stan zagrożenia w większości państw, regionów i miast stanowiących cel wyjazdów turystycznych odcisnęły znaczące piętno na branży turystycznej. Szkody i skutki bieżącej sytuacji są i będą odczuwane pod wieloma względami jeszcze długo. W tym kontekście warto poddać dyskusji eksperckiej interdyscyplinarny problem ochrony zdrowia w perspektywie turystyki kulturowej pozostający - jak pokazują ostatnie tygodnie ważną, międzykulturową i globalną kwestią. Działalność Patricka Mansona (1844-1922) w latach 90. XIX wieku dała początek nowej dyscyplinie - medycynie tropikalnej. W polskich warunkach jej pionierem był Józef Jakóbkiewicz (1892-1953), który utworzył na bazie oddziału Państwowego Zakładu Higieny - Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni. Współcześnie problematyka interesująca badaczy turystyki kulturowej oraz samych turystów kulturowych należy do tematów dynamicznie rozwijającej się specjalności medycyny podróży, na pograniczu której stawiamy kolejne pytanie skierowane do badaczy, teoretyków i praktyków turystyki kulturowej, zapraszając również do wypowiedzi specjalistów nauk medycznych, farmaceutycznych oraz nauk o zdrowiu. Jakie zjawiska w turystyce będące skutkami epidemii i reakcji na nie (państw, instytucji, samych turystów) już teraz są obserwowane i mogą być przedmiotem badań. Czy wystarczająca pozostaje świadomość zagrożeń również tych epidemiologicznych przedstawicieli branży turystycznej oferujących zarówno zorganizowane dalekie podróże, jak i lokalne przedsięwzięcia? Jak są oni przygotowani - ewentualnie jak powinni się przygotować - na oczekiwania i wymagania klientów/uczestników związane z ochroną zdrowia i bezpieczeństwem, także w wymiarze epidemiologicznym? Jakie innowacyjne środki bezpieczeństwa winno się wprowadzić jako stałą praktykę w turystyce kulturowej ograniczającą zarówno realne niebezpieczeństwa, jak i - czego można się spodziewać - obawy i lęki, które pozostaną po ustaniu obecnej pandemii? Jakie inne zagrożenia w tym obszarze dla turystyki kulturowej ujawniły ostatnie tygodnie? Jakie mogą jeszcze zostać sformułowane w ich kontekście inne niebezpieczeństwa w perspektywie osób i podmiotów zainteresowanych turystyką kulturową? Jak zwykle zapraszamy dyskutantów do wypowiedzi odnoszących się do wybranych zaprezentowanych tu zagadnień. Podsumowując, stawiamy zatem problem przyszłości turystyki kulturowej w obliczu globalnych i lokalnych wyzwań, pytając - nie "czy" - ale: jak współczesne epidemie zmieniają turystykę kulturową