Direct Comparison of Immunogenicity Induced by 10-or 13-Valent Pneumococcal Conjugate Vaccine around the 11-Month Booster in Dutch Infants

BACKGROUND & AIMS: Since 2009/10, a 10- and a 13-valent pneumococcal conjugate vaccine (PCV) are available, but only the 10-valent vaccine is now being used for the children in the Netherlands. As the vaccines differ in number of serotypes, antigen concentration, and carrier proteins this study was designed to directly compare quantity and quality of the antibody responses induced by PCV10 and PCV13 before and after the 11-month booster. METHODS: Dutch infants (n = 132) were immunized with either PCV10 or PCV13 and DTaP-IPV-Hib-HepB at the age of 2, 3, 4 and 11 months. Blood samples were collected pre-booster and post-booster at one week and one month post-booster for quantitative and qualitative immunogenicity against 13 pneumococcal serotypes, as well as quantitative immunogenicity against diphtheria, tetanus, pertussis and Haemophilus influenzae type b. We compared immunogenicity induced by PCV13 and PCV10 for their ten shared serotypes. RESULTS: One month post-booster, pneumococcal serotype-specific IgG geometric mean concentrations (GMCs) for the PCV13 group were higher compared with the PCV10 group for six serotypes, although avidity was lower. Serotype 19F showed the most distinct difference in IgG and, in contrast to other serotypes, its avidity was higher in the PCV13 group. One week post-booster, opsonophagocytosis for serotype 19F did not differ significantly between the PCV10- and the PCV13 group. CONCLUSION: Both PCV10 and PCV13 were immunogenic and induced a booster response. Compared to the PCV10 group, the PCV13 group showed higher levels for serotype 19F GMCs and avidity, pre- as well as post-booster, although opsonophagocytosis did not differ significantly between groups. In our study, avidity is not correlated to opsonophagocytotic activity (OPA) and correlations between IgG and OPA differ per serotype. Therefore, besides assays to determine IgG GMCs, assays to detect opsonophagocytotic activity, i.e., the actual killing of the pneumococcus, are important for PCV evaluation. How differences between the two vaccines relate to long-term protection requires further investigation. TRIAL REGISTRATION: www.trialregister.nl NTR3069

Meningokokkenziekte in Nederland : Achtergrondinformatie voor de Gezondheidsraad

Meningococcal disease is a very serious infectious disease caused by a bacterium, the meningococcus. There are different types of meningococcus; people become ill mainly from the B, C, W and Y serogroups. Since 2002, vaccination against serogroup C meningococcal disease has been included in the National Immunisation Programme for children of 14 months. As a result, serogroup C meningococcal disease has virtually disappeared. Vaccines against serogroup B have recently become available. In addition, since 2015, there has been a rapid increase in serogroup W meningococcal disease. Multi-component vaccines are available against A, C, W and Y serogroups. Based on these developments, among others, the Health Council will advise the Minister for Health, Welfare and Sport on whether and how the current immunisation programme against meningococcal disease should be adapted. To this end, RIVM has collected background information and recent data on meningococcal disease in the Netherlands. It includes the number of people in the Netherlands who become ill each year, the efficacy and safety of the vaccines, and what the public thinks about vaccination against invasive meningococcal disease. The infection causes a severe medical condition such as meningitis or blood poisoning, which can rapidly develop into shock, frequently causing death. The disease often begins with flu-like symptoms and fever which subsequently worsen very rapidly. The infection is relatively rare in the Netherlands; there are currently 100 to 150 patients a year. Five to ten percent of these patients die despite antibiotics and intensive care. Thirty percent of the patients are left with lifelong impairments such as hearing loss, limb amputation or epilepsy. Meningococcal disease is most common in children under the age of 5, adolescents and the elderly.Meningokokkenziekte is een zeer ernstige infectieziekte die veroorzaakt wordt door een bacterie, de meningokok. Er zijn verschillende typen meningokokken; mensen worden vooral ziek van de serogroepen B, C, W en Y. Vaccinatie tegen meningokokkenziekte serogroep C is in Nederland sinds 2002 opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma voor kinderen van 14 maanden. Hierdoor komt meningokokkenziekte door serogroep C nauwelijks meer voor. Sinds kort zijn vaccins beschikbaar tegen serogroep B. Daarnaast is er sinds 2015 een snelle toename in meningokokkenziekte door serogroep W. Er zijn combinatievaccins beschikbaar tegen serogroep A, C, W en Y. Vanwege ondermeer deze ontwikkelingen gaat de Gezondheidsraad de minister van VWS adviseren of, en op welke manier, het huidige vaccinatieprogramma tegen meningokokkenziekte aangepast moet worden. Daartoe heeft het RIVM achtergrondinformatie en recente data over meningokokkenziekte in Nederland verzameld. Het gaat onder meer om het aantal mensen in Nederland dat jaarlijks ziek wordt, de effectiviteit en veiligheid van de vaccins, en hoe het publiek denkt over vaccinatie tegen invasieve meningokokkenziekte. De infectie geeft een ernstig ziektebeeld zoals hersenvliesontsteking of een bloedvergiftiging, die zich snel kan ontwikkelen tot een shock waar veel mensen aan overlijden. De ziekte begint vaak met griepachtige verschijnselen en koorts die vervolgens zeer snel verergeren. De infectie is in Nederland relatief zeldzaam; op dit moment zijn er 100 tot 150 patiënten per jaar. Van deze patiënten overlijdt 5-10 procent ondanks antibiotica en intensieve zorg. 30 procent van de patiënten houdt er levenslang beperkingen aan over zoals gehoorverlies, amputatie van een ledemaat of epilepsie. Meningokokkenziekte komt het meest voor bij kinderen jonger dan 5 jaar, adolescenten en ouderenMinisterie van VW

Development of a standardized and validated flow cytometry approach for monitoring of innate myeloid immune cells in human blood

Innate myeloid cell (IMC) populations form an essential part of innate immunity. Flow cytometric (FCM) monitoring of IMCs in peripheral blood (PB) has great clinical potential for disease monitoring due to their role in maintenance of tissue homeostasis and ability to sense micro-environmental changes, such as inflammatory processes and tissue damage. However, the lack of standardized and validated approaches has hampered broad clinical implementation. For accurate identification and separation of IMC populations, 62 antibodies against 44 different proteins were evaluated. In multiple rounds of EuroFlow-based design-testing-evaluation-redesign, finally 16 antibodies were selected for their non-redundancy and separation power. Accordingly, two antibody combinations were designed for fast, sensitive, and reproducible FCM monitoring of IMC populations in PB in clinical settings (11-color; 13 antibodies) and translational research (14-color; 16 antibodies). Performance of pre-analytical and analytical variables among different instruments, together with optimized post-analytical data analysis and reference values were assessed. Overall, 265 blood samples were used for design and validation of the antibody combinations and in vitro functional assays, as well as for assessing the impact of sample preparation procedures and conditions. The two (11- and 14-color) antibody combinations allowed for robust and sensitive detection of 19 and 23 IMC populations, respectively. Highly reproducible identification and enumeration of IMC populations was achieved, independently of anticoagulant, type of FCM instrument and center, particularly when database/software-guided automated (vs. manual "expert-based") gating was used. Whereas no significant changes were observed in identification of IMC populations for up to 24h delayed sample processing, a significant impact was observed in their absolute counts after >12h delay. Therefore, accurate identification and quantitation of IMC populations requires sample processing on the same day. Significantly different counts were observed in PB for multiple IMC populations according to age and sex. Consequently, PB samples from 116 healthy donors (8-69 years) were used for collecting age and sex related reference values for all IMC populations. In summary, the two antibody combinations and FCM approach allow for rapid, standardized, automated and reproducible identification of 19 and 23 IMC populations in PB, suited for monitoring of innate immune responses in clinical and translational research settings

Serological surveillance of the effect of the changes to pertussis vaccines in the NIP from 2004 till 2008. Switch from whole cell to acellular vaccine in children of 1 year of age

Kinderen die sinds 2005 met het nieuwe kinkhoestvaccin zijn gevaccineerd, maken meer antistoffen tegen de ziekte aan dan bij gebruik van het oude vaccin. Aangezien het effect van het vaccin pas op lange termijn merkbaar is in de bevolking, is nu nog niet duidelijk of hierdoor het aantal gevallen van kinkhoest zal dalen. Dit blijkt uit een onderzoek van het RIVM naar het effect van de wisselingen van het kinkhoestvaccin tussen 2004 en 2008 in het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) bij ruim 400 kinderen van 1 jaar oud. Sinds 2005 wordt aan 1-jarigen een nieuw kinkhoestvaccin toegediend. Bovendien is in 2001 op een leeftijd van 4 jaar een herhaalenting toegevoegd aan het prikschema. Aanleiding voor de aanpassingen is een forse toename van het aantal kinkhoestgevallen sinds de jaren negentig. Het RIVM beveelt aan om niet alleen de samenstelling van het RVP in het eerste levensjaar te onderzoeken, maar ook het tijdschema waarop de vaccins worden toegediend. Momenteel geldt voor het eerste jaar het zogeheten 3+1-schema, waarbij kinderen op 2, 3, 4 maanden een prik krijgen, gevolgd door een 'booster' op de leeftijd van 11 maanden. De in 1999 ingevoerde vervroeging van 3, 4, 5 naar 2, 3, 4 maanden lijkt minder effectief te zijn. Uit het onderzoek blijkt ook dat een gelijktijdige toediening van combinatievaccins zijn beperkingen kent. Een te groot aantal kan de effectiviteit van de vaccins onverwacht negatief beinvloeden. Elke aanpassing in het RVP verdient daarom een degelijke evaluatie. Tegelijkertijd is het door de vele wisselingen van kinkhoestvaccins in de afgelopen tien jaar moeilijker geworden om de bescherming op lange termijn van een type vaccin te meten.Children who have been vaccinated with the new pertussis vaccine since 2005 produce more antibodies directed against whooping cough compared with the old vaccine. Because the effect of this improved vaccination response will only be noticable in the population at long term it is not clear at present whether or not the incidence of whooping cough will decrease. This is the main result of an RIVM study to monitor the effect of the pertussis vaccine changes in the national immunisation program (NIP) between 2004 and 2008 conducted in over 400 children of 1 year of age. Since 2005 a new pertussis vaccine has been administered to children in their first year of life. This followed the 2001 introduction of a booster vaccination to the NIP schedule at the age of 4 years. The reason for these changes was the sharp increase in the incidence of pertussis cases from 1996 onwards. The RIVM recommends investigating not only the composition of the NIP in the first year of life but also the used vaccination schedule. At present, the so-called 3+1 schedule is employed during the first year of life where children are vaccinated at 2, 3 and 4 months followed by a booster at 11 months. The change made to the schedule in 1999 - from 3, 4, 5 months to 2, 3, 4 months - appears to be less effective. The study has also revealed that the simultaneous administration of combination vaccines has limitations. If too many vaccines are combined this can unexpectedly have a negative influence on the effectivity. Consequently, all changes made to the NIP deserve a good serological evaluation. At the same time, the many changes of pertussis vaccines in the NIP during the last ten years have made it difficult to study the protection of one type of vaccine at long term.VW

Comparison of the Toxin Binding Inhibition assay (ToBI) with the Double Antigen ELISA (DAE) for the determination of antibody titers against diphteria toxin in human serum

Testen werden met elkaar vergele-ken, als mogelijke vervanger van de Vero Neutralisatietest (VN). Aangezien de VN niet geschikt is voor het bepalen van een groot aantal sera is aan het eind van de jaren '80 binnen het RIVM de ToBI ontwikkeld. Deze is inmiddels internationaal geac-cepteerd. Recent is de DAE ontwikkeld in Kopenhagen en gepubliceerd als mogelijke vervanger van de VN. Wanneer de ToBI en de DAE uitgevoerd worden met een tweevoudige verdun-ningsreeks van het serum blijken de testen een goede correlatie te vertonen met elkaar en ook met de VN. De gevoeligheid van de DAE blijkt vergelijk-baar te zijn met de VN, terwijl de ToBI daar een factor 5 a 10 bij achter blijft. In beide testen wordt het beschermingscriterium van 0, 1 IU/ml ruimschoots gehaald, terwijl de minimum immuuntiter van 0,01 IU/ml ook in beide testen gehanteerd kan worden. Als er echter zowel in de ToBI als de DAE gebruik gemaakt wordt van een meerpuntsverdunning i.p.v. een verdun-ningsreeks en daarmee het aantal te bepalen monsters per plaat aanzienlijk wordt verhoogd (factor 6), is de correlatie met de ToBI en de DAE uitge-voerd met een verdunningsreeks van het serum dusdanig slecht dat er getwijfeld kan worden aan de betrouwbaarheid van de uitslag. De conclusie van dit onderzoek is dat zowel de ToBI als de DAE uitgevoerd met een tweevoudige verdunningsreeks van het serum betrouwbare vervangers zijn van de VN, voor wat betreft de snelheid en aantal te bepalen monsters. De mogelijkheid om de DAE/ DELFIA (Delayed time-resolved fluorescence immuno assay) of ToBI te gebruiken met een meerpuntsverdunning van het serum is niet aan te bevelen, vooral in het laagtiterig gebied, waar het verschil tussen positief en negatief bepaald moet worden.Both assays can possibly substitute the Vero Neutralisation assay (NT). Because the NT is not suited for the determination of large numbers of serum samples, the ToBI was developed in the late eighties within the RIVM and has been internationally accepted. Recently, the DAE has been developed in Copenhagen and published as possible alternative for the NT. When the ToBI and the DAE are performed with a twofold serial dilution of the serum samples both assays show a good correlation with the NT and with each other. The sensitivity of the DAE seems comparable with the NT, while the ToBI shows to be less sensitive (a factor 5 - 10). For both assays the criterium of protection of 0.1 IU/ml can easily be accurately measured, while the minimum immune titre of 0.01 IU/ml can also be applied. However , if in both the ToBI and the DAE in stead of serial dilution series a two- or threepoints dilution of the serum is used to increase the number of samples per plate (factor 6), the correlation decreases in such a way that the reliability of the results has become doubtful. The conclusion of this investigation is that both the ToBI and DAE performed with twofold serial dilutions are reliable alternatives of the NT. Both tests are equally well applicable with regard to the speed of assay performance and the number of serum samples to be assayed in one week. The possibility to use DAE/DELFIA (Delayed time-resolved fluorescence immuno assay) or ToBI with a single or a limited number of dilutions of the sera is not recommended, espe-cially in the lower titres where a discrimination between positive and negative sera has to be established.IG

Validation of a liquid handling system for use in clinical vaccine studies performed by LVO; Implementation of the MultiPROBE 104/204 Canberra Packard

De MultiPROBE type 104/204 van Canberra Packard is een pipetteerstation dat binnen LVO wordt gebruikt voor monsterhandelingen ten behoeve van klinische vaccinstudies. Het apparaat wordt gebruikt voor het uitvullen van sera en het maken van serumverdunningen voor verschillende antistofbepalingen, met name ELISA's. Deze handelingen, uitgevoerd met het pipetteerstation, zijn vergeleken met de handmatige uitvoering. Uit de experimenten bleek dat invoering van de MultiPROBE voor klinische studies, ter vervanging van handmatige serumhandelingen, geen aanleiding geeft tot systematische en significante veranderingen in de uitslagen van de antistofbepalingen. De correlatie tussen beide methoden is (zeer) goed, zowel voor eenstapsverdunningen als voor verdunningsreeksen. De reproduceerbaarheid van de MultiPROBE is vergelijkbaar en in enkele gevallen zelfs beter dan de handmatige uitvoering.The MultiPROBE type 104/204 manufactured by Canberra Packard is a liquid handling system for sample processing in clinical vaccine studies within LVO. The apparatus is used for transfer of sera and sample dilutions in several antibody assays, especially ELISA's. These liquid handlings with the MultiPROBE are compared with manual sample handling. Experiments show that introduction of the MultiPROBE for use in clinical studies as a substitute for manual handling did not result in systematical and significant changes in antibody assay results. The correlation between both methods for one step dilutions as well as for serial dilutions is (very) good. Reproducibility of the MultiPROBE is comparable and sometimes even better than manual handling.RIV

Een vergelijking van ELISA methoden voor het bepalen van humane serum antistoffen tegen Haemophilus influenzae type b

Een vergelijking tussen de non-competitieve ELISA van Phipps et al., de klassieke radio-antigeen bindings assay (RABA) en de nieuw ontwikkelde Chiron competitieve ELISA voor de bepaling van anti-Hib polysaccharide (HibPs) antistof concentraties in humane sera wordt beschreven in het rapport. Voor dit onderzoek werden 4 serum panels, alle afkomstig uit hetzelfde klinische veldonderzoek, gebruikt en de resultaten werden vergeleken met de originele veldonderzoek gegevens, bepaald m.b.v. Phipps' non-competitieve ELISA. Betrouwbaarheid, reproduceerbaarheid plus een goede correlatie met de RABA tonen aan dat zowel de Chiron competitieve ELISA als de Phipps' non-competitieve ELISA de gevestigde RABA kunnen vervangen voor de bepaling van anti-HibPs totaal Ig. Het duidelijke voordeel van de enigszins meer bewerkelijke competitieve ELISA, zoals voorgesteld door Mariani et al., is echter dat overschatting van het percentage individuen met antistof titers > 0,15 mug/ml achterwege blijft in vergelijking met de non-competitieve ELISA. Competitie met vrij HibPs bleek noodzakelijk om vals positieve binding te voorkomen bij antistof concentraties ó 1,0 mug/ml. Hoewel het probleem mogelijk grotendeels beperkt blijft tot pre-immuun sera, kan het toch wel degelijk van invloed zijn op het aantal mensen dat ten onrechte als voldoende beschermd wordt beschouwd (tegen Hib). De Phipps' non-competitieve ELISA is te verbeteren door veranderingen in de incubatie tijd, incubatie temperatuur, incubatie buffers, conjugaat en type ELISA plaat in de richting van de Chiron competitieve ELISA toe te passen. Op basis van de resultaten introduceren we een verbeterde ELISA voor het bepalen van Hib antistoffen. Belangrijkste elementen zijn dat monsters worden getest in een tweevoudige verdunningsreeks en controle wells met vrij oplosbaar Haemophilus influenzae type b polysaccharide worden ingezet voor monsters met een Hib antistof concentraties ó 1,0 mug/ml.A comparison between the non-competitive ELISA from Phipps et al., the established radio-antigen binding assay (RABA) and the newly developed Chiron competitive ELISA for measuring anti-Hib polysaccharide (HibPs) antibody concentrations in human sera is described. For this study 4 different serum panels, all from the same clinical trial, were used and the results were compared with the original trial data, determined with the Phipps' non-competitive ELISA. Reliability, reproducibility plus a good correlation with the RABA demonstrate that both the Chiron competitive ELISA and the Phipps non-competitive ELISA can replace the classical RABA for anti-Hib total Ig determination. However, the clear advantage of the somewhat more laborious competitive ELISA, as proposed by Mariani et al., is that overestimation of the percentage of subjects with antibody titers > 0.15 mug/ml is absent, as compared to the non-competitive ELISA. Competition with free HibPs, appeared necessary to avoid false positive binding for anti Hib antibody concentrations 1.0 mug/ml. Although the problem might be restricted for a large part to pre-immune sera it can still influence the amount of subjects falsely considered sufficiently protected against Hib. The Phipps' non-competitive ELISA could be improved by changing the incubation time, incubation temperature , incubation buffers, conjugate and ELISA plate towards the conditions of the Chiron competitive ELISA. Based on the results we propose an improved ELISA for determining Hib antibodies. Basic elements are that samples are tested in a twofold serial dilution and control wells with free soluble Haemophilus influenzae type b polysaccharide are used for samples with Hib antibody concentrations ó 1.0 mug/ml.VWS/IG

Prospective Vaccination Study. Antibody response in children during the National Childhood Immunisation Programme. Final report

A longitudinal survey has started in 1980 to investigate the serological response after vaccination of children in the National Childhood Immunisation Programme (RVP) in the Netherlands. Through (para)medical journals future parents were asked to have their children participate in the study. A total of 142 children were included. Blood samples were taken just before and approximately one month after each vaccination. In 1997, when the children were 12 to 17 years old (median 15.5 years), a final blood sample was taken to assess the persistence of antibody levels over a longer period. Geometric mean titres and (where possible) percentages of children with protective antibody levels against diphtheria, tetanus, polio-, pertussis, measles, mumps, and rubella were determined. Overall, vaccination induced good responses to all antigens. Besides, the booster responses in 4 and 9-years-olds demonstrated the presence of an immunological memory for diphtheria, tetanus and polio. Children with a primary vaccine failure to the first measles vaccination all responded with a titre rise after the second vaccination. This underlines the need for the second MMR vaccination at the age of 9 years, as introduced in the RVP in 1987.In 1980 is een longitudinaal onderzoek gestart naar de antistofrespons op vaccinaties verricht in het kader van het Rijksvaccinatie Programma (RVP). Via (para)medische tijdschriften werden aanstaande ouders benaderd voor deelname van hun kinderen aan het onderzoek. In de studie zijn 142 kinderen geincludeerd waarbij vlak voor en ongeveer een maand na elke vaccinatie een bloedmonster is afgenomen. In 1997, toen de kinderen tussen de 12 en 17 jaar oud waren (mediaan 15,5 jaar), werd het laatste bloedmonster afgenomen om de persistentie van antistoffen over een langere periode vaststellen. Geometrisch gemiddelde titers en (indien mogelijk) de percentages kinderen met een beschermende antistoftiter tegen difterie, tetanus, polio, kinkhoest, mazelen, bof en rubella zijn bepaald.Over het algemeen leidde vaccinatie tot een goede respons tegen alle antigenen. Bovendien wijst de boosterrespons in 4- en 9-jarige kinderen op het bestaan van een immunologisch geheugen voor difterie, tetanus en polio. Alle kinderen met een "primair vaccinfalen" na de eerste mazelen vaccinatie reageerden met een titerstijging na de tweede vaccinatie. Dit onderstreept het belang van de tweede BMR-vaccinatie op 9-jarige leeftijd zoals die in 1987 in het RVP is ingevoerd

Prospective vaccination study; antibody response in the National Childhood Vaccination Programme, a longitudinal survey

In 1980 is een uniek longitudinaal onderzoek gestart naar de antistofrespons op de vaccinaties in het kader van het Rijksvaccinatieprogramma bij kinderen in Nederland. Door middel van advertenties in (para-)medische tijdschriften zijn ouders benaderd voor deelname van hun kinderen, ruim 130 kinderen hebben uiteindelijk aan dit onderzoek deelgenomen. Inmiddels zijn de resultaten van de eerste twaalf bloedmonsters van ieder kind geanalyseerd; een dertiende bloedmonster is in het voorjaar van 1997 verzameld om nog een uitspraak te kunnen doen over de persistentie van de antistofniveaus tot 15-17 jarige leeftijd. In dit rapport wordt een tussentijdse beschrijving gegeven van de gemeten antistofniveau's tegen difterie, tetanus, kinkhoest, polio, bof, mazelen en rubella. De deelnemende kinderen zijn goed beschermd kort na de laatste vaccinatie in het Rijksvaccinatieprogramma. Na analyse van het laatste monster zal een eindrapportage volgen.A unique longitudinal serosurvey has been started in 1980 to investigate the serological response after vaccination of children in the National vaccination programme in the Netherlands. Through (para-)medical journals parents were asked to let their children participate in the study, more than 130 children were included in the study. At the moment the first twelve blood samples of each child have been analysed; a last sample was taken in the spring of 1997 in order to be able to assess the persistence of antibody levels over a longer period, at age 15-17 years. This report gives an interim result of the antibody levels against diphtheria, tetanus, pertussis, polio, measles, mumps and rubella. Children are well protected for a short time after the last vaccination in the National Vaccination Programme. After finishing the analyses of the last sample a full report will be published.IG