Bacterial urinary tract infections in children with neurogenic bladder — a single-center report

Wstęp. Neurogenna dysfunkcja pęcherza moczowego jest istotnym czynnikiem ryzyka zakażeń układu moczowego (ZUM). Znajomość etiologii ZUM u dzieci z pęcherzem neurogennym pozwala na wybór właściwej terapii empirycznej i bardziej efektywne leczenie. Cel pracy. Analiza patogenów bakteryjnych wywołujących ZUM u dzieci z pęcherzem neurogennym oraz ocena ich lekowrażliwości. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 38 dzieci z pęcherzem neurogennym, hospitalizowanych z powodu ZUM w Klinice Nefrologii Dziecięcej UM w Lublinie w latach 2009–2013. Wyniki. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM w badanej grupie była Escherichia coli. Zaobserwowano dodatnią korelację pomiędzy częstością ZUM a wiekiem pacjentów oraz zależność pomiędzy rodzajem patogenów a wiekiem i płcią. Potwierdzono istotność problemu antybiotykooporności. Wnioski. Zakażenia układu moczowego (ZUM) u dzieci z pęcherzem neurogennym mają charakter nawrotowy, a wiodącym patogenem jest Escherichia coli.Introduction. Neurogenic bladder is one of the most important risk factor for urinary tract infections (UTI). Knowledge about current etiological factors of UTI in children with neurogenic bladder enables to select the appropriate empiric therapy and more effective treatment. Aim of the study. The occurrence and drug sensitivity of pathogens causing UTI in children with neurogenic bladder were analyzed. Material and methods. Medical records of children with neurogenic bladder treated for UTI in the Department of Pediatric Nephrology, Medical University of Lublin between 2009 and 2013 were studied. Results. Positive correlation between age and incidence of UTI in children with neurogenic bladder was observed. The most common pathogen was Escherichia coli. There were differences in the occurrence of pathogens in relation to age and gender. Analysis of antibiograms indicated the increasing problem of antibiotic-resistant bacteria. Conclusions. Children with neurogenic bladder are susceptible to recurrent UTI. The most common pathogen is Escherichia coli

Drug sensitivity of bacteria causing urinary tract infections in children — a single-center report

Wstęp. Zakażenie układu moczowego (ZUM) to jedno z najczęściej występujących zakażeń bakteryjnych u dzieci. Nawracające epizody ostrego bakteryjnego śródmiąższowego zapalenia nerek sprzyjają rozwojowi nefropatii pozapalnej, a w przyszłości przewlekłej choroby nerek. Znajomość lekowrażliwości najczęstszych bakterii wywołujących ZUM u dzieci pozwala na wybór właściwej terapii empirycznej i bardziej efektywne leczenie.   Cel badania. Analiza epidemiologiczna bakterii wywołujących ZUM u dzieci oraz ocena ich lekowrażliwości. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 251 dzieci hospitalizowanych z powodu ZUM w Klinice Nefrologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w latach 2009–2013. Pacjentów podzielono na trzy grupy: A — hospitalizowani w latach 2009–2010, B — hospitalizowani w latach 2011–2012 i C — hospitalizowani w roku 2013.   Wyniki. Ogółem obserwowano 425 epizodów ZUM. We wszystkich badanych grupach dominowały zakażenia wywołane pr zez Escherichia coli. Stwierdzono statystycznie istotny wzrost w częstości występowania Enterococcus spp. Wykazano istotny spadek wrażliwości Escherichia coli na cefuroksym. Szczepy Klebsiella spp. charakteryzowały się istotnym spadkiem lekowrażliowści na kotrimoksazol oraz na amoksycylinę z kwasem klawulanowym. W przypadku Proteus spp. stwierdzono istotny spadek wrażliwości na nitrofurantoinę oraz wzrost oporności na kotrimoksazol. Szczepy Pseudomonas aeruginosa wykazały istotny spadek wrażliwości na ceftazydym i cyprofloksacynę.    Wnioski. 1.Głównym patogenem wywołującym ZUM u dzieci jest Escherichia coli.  2. Większość z najczęściej izolowanych bakterii zwiększyło swoją oporność na nitrofurantoinę i kotrimoksazol, które są powszechnie stosowane w profilaktyce ZUM. 3. Znajomość lokalnej charakterystyki bakterii wywołujących ZUM oraz ich lekowrażliwości ma znaczenie przy wyborze właściwej terapii empirycznej.Background. Urinary tract infection (UTI) is one of the most common bacterial infection in children. Recurrent acute bacterial interstitial nephritis is likely to result in post-inflammatory nephropathy which may be followed by chronic kidney disease. Knowledge about current etiological factors of UTI in children and their sensitivity to drugs enables to select the appropriate empiric therapy and more effective treatment. Objectives. The occurrence of pathogens causing UTI in children and their sensitivity to drugs were analyzed. Material and methods. Medical records of children with UTI hospitalized in the Department of Pediatric Nephrology, Medical University of Lublin in 2009–2013 were studied. Results. In all children, Escherichia coli was the most common invading pathogen. There was a statistically significant increase in the incidence of infection with Enterococcus spp. A significant decrease in sensitivity of Escherichia coli to cefuroxime was shown. Strains of Klebsiella spp. were characterized by a significant decrease in sensitivity to co-trimoxazole and amoxicillin with clavulanic acid. In Proteus spp. case, a significant decrease in sensitivity to nitrofurantoin and significant increase in resistance to co-trimoxazole were demonstrated. Strains of Pseudomonas aeruginosa displayed a significant decrease in sensitivity to ceftazidime and ciprofloxacin. Conclusions. 1. In all children, Escherichia coli was the most common invading pathogen. 2. The majority of bacteria, which are most commonly isolated, increased their resistance to drugs widely used in the prevention of UTI i.e. nitrofurantoin and co-trimoxazole.

Bacterial urinary tract infections in children — a single-center report

Wstęp. Zakażenia układu moczowego (ZUM) należą do jednych z najczęstszych infekcji bakteryjnych u dzieci. Cel pracy. Analiza epidemiologii bakteryjnych ZUM u dzieci. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 251 pacjentów hospitalizowanych z powodu ZUM w Klinice Nefrologii Dziecięcej UM w Lublinie w latach 2009–2013. Oceniano etiologię ZUM w zależności od płci, wieku, miejsca zamieszkania, liczby epizodów ZUM oraz współistniejących patologii w obrębie układu moczowego. Wyniki. Najczęściej izolowanym patogenem powodującym ZUM była Escherichia coli. Zaobserwowano ujemną korelację pomiędzy wiekiem dzieci a częstością ZUM. Występowanie poszczególnych patogenów wykazuje różnice w zależności od wieku i płci. Wnioski. 1. Escherichia coli wywołuje najwięcej epizodów ZUM. 2. Występowanie u dzieci wad układu moczowego i zaburzeń czynności dróg moczowych zwiększa częstość epizodów ZUM.Introduction. Urinary tract infections (UTI) are one of the most common bacterial infections in children. Aim of the study. The occurrence of pathogens causing UTI in children was analyzed. Material and methods. Medical records of children with UTI treated in the Department of Pediatric Nephrology, Medical University of Lublin between 2009 and 2013 were studied. Results. The most common uropathogen was Escherichia coli. Negative correlation between age and incidence of UTI in children was observed. There were differences in the occurrence of pathogens in relation to age and gender. Conclusions. 1. The most common pathogen of UTI is Escherichia coli. 2. The presence of urinary tract malformations or dysfunction increases the incidence of UTI

Potential Novel Biomarkers of Obstructive Nephropathy in Children with Hydronephrosis

Abstract. Obstructive nephropathy (ON) secondary to the congenital hydronephrosis (HN) is one of the most common causes of chronic kidney disease in children. Neither currently used imaging techniques nor conventional laboratory parameters are sufficient to assess the onset and outcome of this condition; hence, there is a need to prove the usefulness of newly discovered biomarkers of kidney injury in this respect. The purpose of the study was to assess the urinary excretion of alpha-GST, pi-GST, NGAL, and KIM-1 and the serum level of NGAL in children with congenital unilateral hydronephrosis secondary to ureteropelvic junction obstruction. The results were evaluated in relation to severity of HN, the presence of ON, relative function of an obstructed kidney, and the presence of proteinuria. The study comprised 45 children with HN of different grades and 21 healthy controls. Urinary and serum concentrations of biomarkers were measured using specific ELISA kits. Urinary biomarker excretions were expressed as a biomarker/creatinine (Cr) ratio. Patients with the highest grades of HN showed significantly increased values of all measured biomarkers, whereas those with the lowest grades of HN displayed only significant elevation of urinary alpha-GST and the serum NGAL. Urinary NGAL positively correlated with percentage loss of relative function of an obstructed kidney in renal scintigraphy. In patients with proteinuria, significantly higher urinary alpha-GST excretion was revealed as compared to those without this symptom. The ROC curve analysis showed the best diagnostic profile for urinary alpha-GST/Cr and NGAL/Cr ratios in the detection of ON. In conclusion, the results of the study showed that urinary alpha-GST and NGAL are promising biomarkers of ON. Ambiguous results of the remaining biomarkers, i.e., urinary pi-GST and KIM-1, and serum NGAL level may be related to a relatively small study group. Their utility in an early diagnosis of ON should be reevaluated

Nephrotic syndrome in the course of Schimke immuno-osseous dysplasia (SIOD) – case report

Zespół Schimke (SIOD – Schimke immunoosseous dysplasia) jest bardzo rzadkim, genetycznie uwarunkowanym schorzeniem, rozwijającym się w związku z mutacjami genu SMARCAL1. Charakteryzuje się wielonarządowymi zmianami, do których należą postępująca nefropatia, zaburzenia immunologiczne, hematologiczne, nieprawidłowości kostne oraz dysmorfia twarzy i zmiany skórne. W pracy przedstawiono przypadek chłopca z SIOD z początkowo skąpoobjawowym pozanerkowym fenotypem. U pacjenta w 3 r.ż. rozpoznano białkomocz z towarzyszącym nadciśnieniem tętniczym, w wieku 6 lat nastąpiła progresja nefropatii do pierwotnie steroidoopornego zespołu nerczycowego. Biopsja nerki wykazała zmianę minimalną, a terapia cysklosporyną A doprowadziła do remisji po 5 tygodniach leczenia. Podczas 6-letniej obserwacji nie występowały nawroty zespołu nerczycowego, obserwowane były natomiast epizody subnerczycowego białkomoczu przy prawidłowej funkcji nerek. Objawy pozanerkowe obejmowały opóźnione wzrastanie wewnątrzmaciczne, od 3 r.ż. leukopenię, natomiast niskorosłość, wyraźne cechy dysmorfii i ciemne plamki na skórze, charakterystyczne dla SIOD, obserwowano dopiero w kolejnych latach choroby. Wówczas ujawniono również typową dla tego zespołu dysplazję kręgowo-nasadową. Przeprowadzona diagnostyka genetyczna wykazała mutację genu SMARCAL1. Podsumowując, nefropatia w przebiegu zespołu Schimke może początkowo występować jako dominujący objaw choroby. Może rozwijać się jako zespół nerczycowy na podłożu zmiany minimalnej i ulegać remisji w wyniku leczenia cyklosporyną A przy zachowaniu prawidłowej funkcji nerek w kilkuletnim okresie obserwacji.Schimke immuno-osseous dysplasia (SIOD) is a very rare, genetically determined disease associated with SMARCAL1 gene mutation. SIOD is characterized by multisystem disorders with progressive nephropathy, skeletal, immunological, hematological and dermatological abnormalities, short stature and dysmorphia. In this study, the case of a boy with nephropathy in the course of SIOD was presented. At the age of 3 years, proteinuria with coexisting hypertension occurred. Histopathological examination showed minimal change in the disease. At the age of 6 years, the progression of nephropathy to primary steroid resistant nephrotic syndrome was observed. After the institution of cyclosporine A therapy, the nephrotic syndrome entered remission. Over a 6-year follow-up the patient presented with episodes of subnephrotic proteinuria and normal renal function. At the onset of follow-up, among the extrarenal findings, intrauterine growth restriction occurred and at the age of 3 years, leukopenia was diagnosed. In the following years, other clinical manifestations such as short stature, typical dysmorphic features, pigmented macules and spondyloepiphyseal dysplasia were revealed. Genetic examination revealed SMARCAL1 gene mutation. In conclusion, nephropathy may be the first clinical feature of SIOD. In contrast to the majority of cases, in our patient the nephrotic syndrome was due to minimal change disease. In addition, cyclosporine A therapy was successful and renal function remained normal during follow-up over a few years

Nephrotic syndrome in the course of Schimke immuno-osseous dysplasia (SIOD) – case report

Zespół Schimke (SIOD – Schimke immunoosseous dysplasia) jest bardzo rzadkim, genetycznie uwarunkowanym schorzeniem, rozwijającym się w związku z mutacjami genu SMARCAL1. Charakteryzuje się wielonarządowymi zmianami, do których należą postępująca nefropatia, zaburzenia immunologiczne, hematologiczne, nieprawidłowości kostne oraz dysmorfia twarzy i zmiany skórne. W pracy przedstawiono przypadek chłopca z SIOD z początkowo skąpoobjawowym pozanerkowym fenotypem. U pacjenta w 3 r.ż. rozpoznano białkomocz z towarzyszącym nadciśnieniem tętniczym, w wieku 6 lat nastąpiła progresja nefropatii do pierwotnie steroidoopornego zespołu nerczycowego. Biopsja nerki wykazała zmianę minimalną, a terapia cysklosporyną A doprowadziła do remisji po 5 tygodniach leczenia. Podczas 6-letniej obserwacji nie występowały nawroty zespołu nerczycowego, obserwowane były natomiast epizody subnerczycowego białkomoczu przy prawidłowej funkcji nerek. Objawy pozanerkowe obejmowały opóźnione wzrastanie wewnątrzmaciczne, od 3 r.ż. leukopenię, natomiast niskorosłość, wyraźne cechy dysmorfii i ciemne plamki na skórze, charakterystyczne dla SIOD, obserwowano dopiero w kolejnych latach choroby. Wówczas ujawniono również typową dla tego zespołu dysplazję kręgowo-nasadową. Przeprowadzona diagnostyka genetyczna wykazała mutację genu SMARCAL1. Podsumowując, nefropatia w przebiegu zespołu Schimke może początkowo występować jako dominujący objaw choroby. Może rozwijać się jako zespół nerczycowy na podłożu zmiany minimalnej i ulegać remisji w wyniku leczenia cyklosporyną A przy zachowaniu prawidłowej funkcji nerek w kilkuletnim okresie obserwacji.Schimke immuno-osseous dysplasia (SIOD) is a very rare, genetically determined disease associated with SMARCAL1 gene mutation. SIOD is characterized by multisystem disorders with progressive nephropathy, skeletal, immunological, hematological and dermatological abnormalities, short stature and dysmorphia. In this study, the case of a boy with nephropathy in the course of SIOD was presented. At the age of 3 years, proteinuria with coexisting hypertension occurred. Histopathological examination showed minimal change in the disease. At the age of 6 years, the progression of nephropathy to primary steroid resistant nephrotic syndrome was observed. After the institution of cyclosporine A therapy, the nephrotic syndrome entered remission. Over a 6-year follow-up the patient presented with episodes of subnephrotic proteinuria and normal renal function. At the onset of follow-up, among the extrarenal findings, intrauterine growth restriction occurred and at the age of 3 years, leukopenia was diagnosed. In the following years, other clinical manifestations such as short stature, typical dysmorphic features, pigmented macules and spondyloepiphyseal dysplasia were revealed. Genetic examination revealed SMARCAL1 gene mutation. In conclusion, nephropathy may be the first clinical feature of SIOD. In contrast to the majority of cases, in our patient the nephrotic syndrome was due to minimal change disease. In addition, cyclosporine A therapy was successful and renal function remained normal during follow-up over a few years