Nacieki białaczkowe i chłoniakowe w ośrodkowym układzie nerwowym

Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na potrzebę ścisłej współpracy neurologa i hematologa w zapobieganiu i leczeniu powikłań neurologicznych, wynikających z nacieczenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) w białaczkach i chłoniakach nieziarniczych o wysokiej złośliwości. W pracy przedstawiono obraz neuropatologiczny nacieków białaczkowych i chłoniakowych, zwłaszcza w oponach mózgowo-rdzeniowych (meningozy) i strukturach kanału kręgowego. Przeanalizowano objawy kliniczne, wynikające z zajęcia OUN, a także diagnostykę nacieków i zasady ich profilaktyki oraz leczenia. Podkreślono, że meningoza jest najistotniejszym powikłaniem neurologicznym w białaczkach i chłoniakach. Wskazano na istotne znaczenie diagnostyczne pomiaru stężenia wskaźników nowotworowych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Zwrócono uwagę na niebezpieczeństwo uszkodzenia OUN wynikające z połączenia chemioterapii dokanałowej i radioterapii. Przedstawiono problem wzrastającej liczby pierwotnych chłoniaków mózgu i sposoby ich leczenia

Hematologiczne podłoże udarów mózgu

Hematologiczne przyczyny udaru mózgu należy zaliczyć do grupy rzadszych, tak zwanych pozamiażdżycowych, czynników ryzyka tej choroby. Zwykle kojarzone są one z powikłaniami krwotocznymi, choć należy podkreślić, że epizody niedokrwienne zdarzają się znacznie częściej niż się powszechnie przypuszcza. W pracy przedstawiono najważniejsze nabyte i wrodzone zaburzenia i choroby hematologiczne, predysponujące do powikłań zakrzepowych i krwotocznych w ośrodkowym układzie nerwowym, wskazując, że niektóre z tych zaburzeń mogą prowadzić zarówno do zmian zakrzepowych, jak i krwotocznych. Zwrócono również uwagę na odmienny charakter objawów klinicznych tych powikłań w porównaniu z typowymi udarami terytorialnymi lub „klasycznymi” krwotokami śródmózgowymi. Celem niniejszej pracy było zwrócenie uwagi na konieczność wnikliwej analizy badań układu hemostazy zwłaszcza u chorych, u których współwystępujące klasyczne czynniki ryzyka udaru mózgu sugerują jego „typową” przyczynę. Polski Przegląd Neurologiczny 2011; 7 (2): 73–7

Prophylaxis and treatment of the central nervous system involvement in lymphoid malignancies

W przebiegu nowotworów układu chłonnego może dojść do pierwotnego lub wtórnego zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z obecnością komórek chłoniaka w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub ze zmianami o charakterze oponowym, miąższowym lub mieszanym. Ryzyko takiego umiejscowienia choroby jest duże, zwłaszcza w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL)/chłoniaka limfoblastycznego (LBL), chłoniaka Burkitta (BL), u niektórych chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) oraz w przebiegu chłoniaków nieklasyfikowalnych o cechach pośrednich między BL i DLBCL. Rozpoznanie zajęcia OUN implikuje konieczność intensywnej terapii obejmującej chemioterapię dokanałową, stosowanie dużych dawek cytostatyków przekraczających barierę krew–mózg, a w niektórych przypadkach - radioterapię. U chorych, u których doszło do nawrotu w obrębie OUN, rokowanie jest złe. Z tego względu u osób obciążonych wysokim ryzykiem niezbędna jest odpowiednia profilaktyka. W niniejszej pracy przedstawiono zalecenia sformułowane przez Polską Grupę ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych (PALG) oraz Polską Grupę Badawczą Chłoniaków (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-358Lymphoid malignancies may be accompanied by primary or secondary involvement of central nervous system (CNS). The risk is particularly high in course acute lymphoblastic leukemia (ALL)/lymphoblastic lymphoma (LBL), Burkitt lymphoma (BL), selected patients with diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) and unclassifiable large B cell lymphoma with features between DLBCL and BL. The diagnosis of CNS involvement implicates the need for intensive treatment including intrathecal chemotherapy as well as intravenous infusion of high doses of cytostatics crossing the blood-brain barrier. As the prognosis of patients with CNS relapse is poor, appropriate prophylaxis is required. In this paper we present recommendations of the Polish Adult Leukemia Group (PALG) and the Polish Lymphoma Research Group (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-35

Protozoan Intestinal Parasitic Infection in Patients with Hematological Malignancies

The aim of this study was to evaluate the frequency of gastrointestinal protozoan infection in patients with hematological malignancies (HMs) undergoing intensive hemato-oncological treatment and to determine the influence of certain biological factors on the incidence of intestinal parasite infection. Stool samples were collected from hematological malignancy patients (n = 50) hospitalized at the Department of Hematology and Transplantology of the Pomeranian Medical University in Szczecin. The control group consisted of 50 healthy participants. We used a direct smear examination and a commercial immunoenzymatic test. Intestinal protozoans were detected in 16% of patients with hematological malignancies and in 6% of individuals in the control group. In stool samples from patients with HM, cysts of Giardia intestinalis (2%), oocysts of Cryptosporidium spp. (10%), vacuolar forms of potentially pathogenic Blastocystis spp. (2%), and cysts of nonpathogenic Entamoeba coli (2%) were found. Cryptosporidium spp. and Giardia intestinalis coproantigens were detected in 5 (10%) and 1 (2%) patients with HM, respectively. In three participants from the control group, vacuolar forms of Blastocystis spp. were found. In the patients with HM, a significantly higher prevalence of intestinal parasite infection was found in individuals working in the garden without protective gloves and those in contact with animals. In patients with hematological malignancies, intestinal parasites should be excluded, even during intensive chemotherapy treatment

CEJI 1-2-2005.qxp

Abstract TPMT is an enzyme that catalyses S-methylation of thiopurine drug

Secondary Hemophagocytic Syndrome in a Patient with Plasma Cell Myeloma and CNS Involvement Treated with Lenalidomide

We present an extremely rare case report of a 29-year-old multiple myeloma patient with central nervous system involvement and secondary hemophagocytic lymphohistiocytosis (HLH). We observed that HLH was presumably triggered by the immunomodulatory drug—lenalidomide. HLH is frequently misdiagnosed or underdiagnosed. As HLH requires immediate treatment, our report emphasizes the need to consider HLH in the differential diagnosis when the condition of a patient receiving chemotherapy rapidly deteriorates and an infectious etiology is excluded. We furthermore discuss the pathogenesis of HLH, with particular emphasis on drugs affecting the immune system as well as possible therapeutic strategies