Profilaktyka i leczenie zaburzeń przewodu pokarmowego towarzyszących chemioterapii i radioterapii

Zaburzenia przewodu pokarmowego są częstym i poważnym problemem towarzyszącym leczeniu chorób nowotworowych za pomocą chemio- i/lub radioterapii. Najczęściej występujące i najbardziej uciążliwe, z punktu widzenia pacjenta, zaburzenia to zapalenia błony śluzowej jamy ustnej oraz żołądka i jelit, a także nudności i wymioty. Zapalenia objawiają się między innymi bolesnymi owrzodzeniami błony śluzowej, krwawieniami, zaburzeniami połykania, biegunką oraz miejscowymi i ogólnoustrojowymi zakażeniami, a w stopniu zaawansowanym uniemożliwiają przyjmowanie pokarmów i płynów doustnie, i są powodem przedłużenia czasu hospitalizacji. W związku z powyższym, zapalenia błony śluzowej przewodu pokarmowego towarzyszące chemio- i/lub radioterapii mają istotne następstwa kliniczne i równocześnie ekonomiczne. Postęp, jaki dokonał się w ostatnim dziesięcioleciu w szczegółowym poznaniu patogenezy tych zaburzeń, stał się niezwykle pomocny w poszukiwaniu nowych i skutecznych leków. W konsekwencji uaktualniono zalecenia dotyczące profilaktyki i leczenia zapalenia jamy ustnej oraz zapalenia żołądka i jelit, a także profilaktyki nudności i wymiotów wywołanych chemio- i/lub radioterapią

Prophylaxis and treatment of gastrointestinal tract dysfunction as side effect of chemotherapy and radiotherapy

Zaburzenia przewodu pokarmowego są częstym i poważnym problemem towarzyszącym leczeniu chorób nowotworowych za pomocą chemio- i/lub radioterapii. Najczęściej występujące i najbardziej uciążliwe, z punktu widzenia pacjenta, zaburzenia to zapalenia błony śluzowej jamy ustnej oraz żołądka i jelit, a także nudności i wymioty. Zapalenia objawiają się między innymi bolesnymi owrzodzeniami błony śluzowej, krwawieniami, zaburzeniami połykania, biegunką oraz miejscowymi i ogólnoustrojowymi zakażeniami, a w stopniu zaawansowanym uniemożliwiają przyjmowanie pokarmów i płynów doustnie, i są powodem przedłużenia czasu hospitalizacji. W związku z powyższym, zapalenia błony śluzowej przewodu pokarmowego towarzyszące chemio- i/lub radioterapii mają istotne następstwa kliniczne i równocześnie ekonomiczne. Postęp, jaki dokonał się w ostatnim dziesięcioleciu w szczegółowym poznaniu patogenezy tych zaburzeń, stał się niezwykle pomocny w poszukiwaniu nowych i skutecznych leków. W konsekwencji uaktualniono zalecenia dotyczące profilaktyki i leczenia zapalenia jamy ustnej oraz zapalenia żołądka i jelit, a także profilaktyki nudności i wymiotów wywołanych chemio- i/lub radioterapią. Hematologia 2011; 2, 2: 149–161Dysfunction of the digestive tract is a common and serious problem affecting patients with neoplasms treated with chemotherapy, radiotherapy or a combination of both. Mucosal barrier injury, including oral and gastrointestinal mucositis, or nausea and vomiting are the most common and distressing effects of anti-cancer therapy, profoundly influencing quality of life. Patients with mucositis may suffer from painful ulcers of mucosa, bleeding, dysphagia, diarrhea, infections, food intake impairment and require longer periods of hospitalization. Then, mucositis are associated with the significant health and financial costs. In the last decade, a better insight into the pathogenesis of these complications has led to the development of novel therapeutic options and allowed to update guidelines for more effective care of patients with oral and gastrointestinal mucositis and for the prevention of chemotherapy and radiotherapy induced nausea and vomiting. Hematologia 2011; 2, 2: 149–16

Microstructure and mechanical behavior of a CO2 laser and TIG welded 904L steel

The paper presents the analysis of structural research, micro-hardness and mechanical properties of the base material which is steel 904 L and joints made with CO2 laser beam and TIG method. The analysis of the equilibrium system created in the Thermo-Calc programme based on chemical composition shows a dominancy of austenite with of Feα additions, phase σ, P and Laves' and M23C6 and Cr9Mo21Ni20 carbides. EBSD (Electron backscatter diffraction) research done by using electron scanning microscope confirmed the presence of pure austenite

Microfractography of static tensile tests fractures of 1.4539 austenitic steel and 1.4742 ferritic steel welded joints

The paper presents the results of microfractography of static tensile test fractures of welded joints of 1.4539 austenitic steel and 1.4742 ferritic steel utilized for chemical installations production. The tested types of steel resistant to corrosion indicated two different types of fracturing. In case of ferritic steel, it was brittle fracturing on the boundaries of grains, whereas, in case of austenitic steel it was plastic fracturing

THERMOPHYSICAL PROPERTIES OF 904L AUSTENITIC STEEL

This paper presents the results of the structural investigations and thermophysical properties of 904L steel parent material. Experimental studies on the structure of 904L steel proved a pure austenitic structure. Both the experimental research and analysis of the thermophysical properties of 904L steel were complemented with the results of the thermal conductivity calculations for the tested material. The paper presents a brief description of the measurements, the procedures for evaluating the data, and a set of the obtained results.

Efficacy of midostaurin combined with intensive chemotherapy followed by allogeneic hematopoietic stem cell transplantation in a patient with NPM1 and FLT3-TKD mutated acute myeloid leukaemia with clinical high-risk features

Many genetic disorders occur in patients suffering from acute myeloid leukaemia (AML). The most common mutations found in such patients are in the nucleophosmin (NPM) gene and the FLT3 tyrosine kinase receptor gene. NPM1 mutation is observed in 30–35% of adult AML patients (50–60% of AML with normal karyotype), showing a favourable prognosis. The presence of point FLT3 comutations occur in the tyrosine kinase domain (TKD) are associated with even more favourable prognosis. However FLT3 comutations i.e. internal tandem duplication (ITD) in particular with high allelic ratio (ITDhigh) worsen the course of leukemia and treatment outcomes. Deploying FLT3 tyrosine kinase inhibitors thus offers a prospect for improving treatment and prolonging the survival of patients with AML, burdened with the FLT3 gene mutation. Midostaurin and gilteritinib are type I FLT3 inhibitors which are used to treat patients with AML FLT3-TKD due to their mechanism of action. This paper presents the case of a 30-year-old AML patient diagnosed with NPM1 and FLT3-TKD mutations, bone marrow reticuline fibrosis and extramedullary sites of AML. Treatment was individualized and induction chemotherapy was combined with midostaurin. After first-line treatment with midostaurin, complete remission was achieved, as confirmed by histopathological examination of the bone marrow. Subsequently, two cycles of consolidation chemotherapy were given, and allogeneic haematopoietic stem cells were transplanted from an unrelated donor after myeloablative conditioning. The patient has remained in complete leukaemia remission, 3 years after diagnosis

Analysis of residual stress in 1.4539 austenitic steel joints welded with TIG method

The article compares the results of tests of residual stress determined based on Knoop microhardness measurements and obtained experimentally with the use of an x-ray diffractometer. Distribution of residual stress in the weld after strengthening of the surface layer, resulting from shot peening, was specified. A method of residual stress determination proposed by Oppel, based on Knoop microhardness distribution, was applied. An analysis of residual stress of 1.4539 austenitic steel welded joints, made with the use of TIG method and additionally strengthened with shot peening of the surface, showed good agreement of the results obtained both with the sin2y method and based on the microhardness measurement. The highest compression stress has occurred in a so-called Belayev point, approximately of 35 ÷ 40 μm from the surface. Keywords: residual stress, welded joints, TIG, Knoop microhardness, shot peening

Skuteczność skojarzonego leczenia midostauryną i standardową chemioterapią oraz wysokodawkowaną chemioterapią i przeszczepieniem alogenicznych macierzystych komórek krwiotwórczych u chorego na ostrą białaczkę szpikową wysokiego ryzyka z towarzyszącymi mutacjami FLT3-TKD oraz NPM1

Many genetic disorders occur in patients suffering from acute myeloid leukaemia (AML). The most common mutations found in such patients are in the nucleophosmin (NPM) gene and the FLT3 tyrosine kinase receptor gene. NPM1 mutation is observed in over half of AML patients, showing a favourable prognosis, however FLT3 mutations worsen the course of leukaemia and treatment outcomes; ie. when internal tandem duplication (ITD) and point mutations occur in the tyrosine kinase (TKD) domain. Deploying FLT3 tyrosine kinase inhibitors thus offers a prospect for improving treatment and prolonging the survival of patients with AML, burdened with the FLT3 gene mutation. Midostaurin and gilteritinib are first type FLT3 inhibitors which are used to treat patients with AML FLT3-TKD due to their mechanism of action. This paper presents the case of a 30-year-old AML patient diagnosed with NPM1 and FLT3-TKD mutations, reticulin bone marrow fibrosis and extramedullary sites of AML. Treatment was individualised and induction chemotherapy was combined with midostaurin. After first-line treatment with midostaurin, complete remission was achieved, as confirmed by histopathological examination of the bone marrow. Subsequently, two cycles of consolidation chemotherapy were given and allogeneic haematopoietic stem cells were transplanted from an unrelated donor after myeloablative conditioning. The patient has remained in complete leukaemia remission, 22 months after diagnosis.W przebiegu ostrej białaczki szpikowej obserwuje się wiele zaburzeń genetycznych. Mutacje genu nukleofosminy (NPM) oraz genu receptora kinazy tyrozynowej FLT3 są najczęściej stwierdzanymi mutacjami somatycznymi u chorych na AML. Mutacja NPM1 występuje u ponad połowy chorych i wiąże się z korzystnym rokowaniem, natomiast mutacje FLT3, to jest wewnętrzna tandemowa duplikacja (ITD) pogarszają przebieg białaczki i wyniki leczenia, a w przypadku mutacji punktowych domeny kinazy tyrozynowej (TKD) znaczenie rokownicze nie jest do końca jasne. Perspektywą dla poprawy wyników leczenia i wydłużenia przeżycia chorych na AML, obciążonych mutacją genu FLT3 jest zastosowanie inhibitorów kinazy tyrozynowej FLT3. U chorych na AML FLT3-TKD, z uwagi na mechanizm działania, znajdują zastosowanie inhibitory FLT3 pierwszego typu, w tym midostauryna i gilterytynib. W pracy przedstawiono przypadek 30-letniego chorego na AML z obecnością mutacji NPM1 oraz FLT3-TKD, włóknieniem retikulinowym szpiku oraz lokalizacjami pozaszpikowymi AML przy rozpoznaniu. W leczeniu chorego zastosowano chemioterapię indukującą według schematu DA „3 + 7” skojarzonego z midostauryną, osiągnięto całkowitą remisję potwierdzoną badaniem histopatologicznym szpiku. Następnie zastosowano dwa cykle chemioterapii konsolidującej i przeprowadzono przeszczepienie alogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych od dawcy niespokrewnionego po zastosowaniu kondycjonowania mieloablacyjnego. Pacjent pozostaje w remisji całkowitej białaczki 22 miesiące od rozpoznania.

Przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych w nawrotowej wtórnej limfohistiocytozie hemofagocytarnej

Hemophagocytic lymphohistiocytosis (HLH) is a rare condition having a severe clinical course and 50% mortality. Two subgroups of HLH may be distinguished: familial HLH or HLH due to genetic defects and secondary HLH linked to neoplasms, autoimmunological diseases and infections. The case presented is of secondary HLH apparently resulting from bacterial infection. Diagnos­ing HLH is a clinical challenge due to unclear clinical presentation and diagnostic difficulties in histopathogical evaluation. Patients with HLH have non-specific symptoms that may overlap with symptoms of an underlying condition like infections or lymphoma. In the presented case, diagnosis of HLH was delayed due to suspected lymphoma, that was subsequently ruled out. The Histiocyte Society HLH-1994 protocol of treatment was initiated based on dexamethasone, etoposide and cy­closporine A (CsA). A normalization of laboratory markers for HLH was achieved and cytopenia was resolved. Maintenance treatment with CsA was administered, but a recurrence of HLH was noted. The patient was referred to allogeneic hematopoietic stem cells transplantation (allo-HSCT) from the bone marrow of an unrelated donor. The follow up at the +100 day and then subsequently every 3 months after allo-HSCT showed a full hematological recovery and 100% donor chimerism. At present, 20 months after transplantation, total remission of HLH is noted. The patient does not present any adverse events linked to transplantation and is pursuing his professional career.Limfohistiocytozy hemofagocytarne (HLH) to rzadkie choroby o ciężkim przebiegu klinicznym, obciążone około 50-procentową śmiertelnością. Wyróżnia się pierwotną HLH — rodzinną limfo­histiocytozę hemofagocytarną, inaczej HLH związaną z defektem genetycznym, oraz wtórną HLH towarzyszącą chorobom nowotworowym, autoimmunizacyjnym i infekcjom. Prezentowany przy­padek jest przykładem wtórnej HLH indukowanej najprawdopodobniej zakażeniem bakteryjnym. Niepełny obraz kliniczny i trudności diagnostyczne w ocenie histopatologicznej potwierdzają, że rozpoznanie HLH jest wyzwaniem dla klinicysty. Objawy HLH są niespecyficzne i często nakładają się na objawy infekcji czy chłoniaków. W opisywanym przypadku rozpoznanie HLH i identyfi­kacja prawdopodobnego czynnika etiologicznego były opóźnione z powodu podejrzenia chłoniaka T-komórkowego, który ostatecznie wykluczono. Chorego poddano leczeniu, według protokołu Hi­sticyte Society HLH-1994, obejmującemu podawanie deksametazonu, etopozydu i cyklosporyny A (CsA), po którym uzyskano normalizację wskaźników laboratoryjnych HLH i ustąpienie cytopenii we krwi obwodowej. W leczeniu podtrzymującym stosowano CsA, co nie zapobiegło jednak kolej­nym nawrotom pełnoobjawowej HLH. W związku z tym u chorego przeprowadzono allogeniczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych (allo-HSCT) od dawcy niespokrewnione­go. W badaniach kontrolnych w +100. dobie po allo-HSCT oraz w kolejnych, powtarzanych co 3 miesiące, stwierdzano pełną regenerację hematopoezy oraz 100% chimeryzmu dawcy w komór­kach jednojądrzastych krwi obwodowej. Obecnie, 20 miesięcy po allo-HSCT, chory pozostaje w cią­głej remisji choroby, bez objawów niepożądanych związanych z procedurą allo-HSCT i kontynuuje pracę zawodową

Chronic eosinophilic leukemia with erythroblastic proliferation and the translocation (8;9)(p22;p24) with PCM1-JAK2 fusion gene — a new clinical, pathological and genetic entity with potential treatment target?

Nowotwory układu krwiotwórczego i chłonnego, powstające w wyniku translokacji t(8;9)(p21- -23;p23-24) z zaangażowaniem genów PCM1 (pericentriolar material 1) i genu JAK2 (janus- -activated kinase 2), występują bardzo rzadko. Są to zazwyczaj nowotwory mieloproliferacyjne (MPN) lub nowotwory mielodysplastyczno-mieloproliferacyjne (MDS-MPN) z towarzyszącą eozynofilią i włóknieniem szpiku. Ich przebieg kliniczny jest bardziej agresywny niż innych MPN i MDS-MPN, z tendencją do transformacji w ostrą białaczkę szpikową. Translokacja t(8;9)(p21-23;p23-24) prowadząca do powstania genu fuzyjnego PCM1-JAK2 powoduje konstytutywną aktywację genu JAK2, co kwalifikuje ten gen do ewentualnej terapii celowanej inhibitorami kinaz tyrozynowych u tych chorych. W pracy przedstawiono przypadek chorej na przewlekłą białaczkę eozynofilową nieklasyfikowalną inaczej z towarzyszącą proliferacją erytroblastyczną o nieokreślonym znaczeniu i genem fuzyjnym PCM1-JAK2 powstałym wskutek translokacji t(8;9)(p22;p24). Występowanie charakterystycznej klonalnej aberracji genetycznej z potencjalnym celem terapeutycznym skłania do wyodrębnienia tej choroby jako oddzielnej jednostki histoklinicznej. Hematologia 2011; 2, 4: 370–377Myeloid and lymphoid neoplasms resulting from t(8;9)(p21-23;p23-24) involving pericentriolar material 1 (PCM1) gene and the janus-activated kinase 2 (JAK2) gene are very rare disorders. Most patients present with myeloproliferative neoplasms (MPN) or myelodysplastic/myeloproliferative neoplasms (MDS-MPN) accompanied by eosinophilia and myelofibrosis. Their clinical course is more aggressive than other MPN and MDS-MPN with tendency to transformation to acute myeloid leukemia. Translocation t(8;9)(p22;p24) with PCM1-JAK2 fusion leads to constitutive activation of JAK2. Such patients might be candidates for target therapies with JAK2 inhibitors. We report a patient with chronic eosinophilic leukemia, not otherwise specified with erythroblastic proliferation of unclear significance and the translocation (8;9) (p22;p24) with PCM1-JAK2 fusion gene. The presence of characteristic genetic aberration with potential terapeutic target tends to separate this disease as a distinct clinical, histopathological and genetic entity. Hematologia 2011; 2, 4: 370–37