Types of appositive relative clauses in Polish

Artykuł jest poświęcony rodzajom zdań względnych nieokreślających (niedefiniujących) w języku polskim. W literaturze językoznawczej dużo uwagi poświęcono różnicom między zdaniami względnymi określającymi i nieokreślającymi, ale stosunkowo mniej rodzajom zdań względnych nieokreślonych (z wyjątkiem Cinque (2008), Citko (2008b), Del Gobbo (2003, 2007, 2010)). Głównym celem niniejszego artykułu jest po pierwsze, przedstawienie kryteriów, które Cinque zaproponował dla odróżnienia tak zwanych zintegrowanych i niezintegrowanych zdań względnych nieokreślających, a po drugie, pokazanie, że polskie zdania względne nieokreślające są według tych kryteriów niezintegrowane. Artykuł omawia również struktury zaproponowane przez Cinque dla tych dwóch typów zdań i wskazuje na problemy wynikające z analizy zdań niezintegrowanych jako zdań złożonych współrzędnych lub też jako wyrażeń wtrąconych. Opierając się na teoriach oznak w składni (Hornstein 2009, Citko 2008c), artykuł przedstawia nową analizę niezintegrowanych zdań względnych, w której wprowadzone są one do derywacji składniowej jako nieoznakowany dodatek do frazy modyfikowanej, co zmusza je do transformacji i dołączenia się do zdania nadrzędnego.While there has been a lot of research on the diff erences between restrictive and appositive relative clauses as well as on diff erent types of restrictive relatives, distinctions within the class of appositive relatives have not been studied to the same extent till relatively recently (see, for example, Cinque (2008), Citko (2008b), Del Gobbo (2003, 2007, 2010)). My main goal in this paper is to add to this growing body of research on appositive relatives, by first reviewing the distinctions that have been pointed out to exist within this class, focusing on the distinction between what Cinque (2008) refers to as integrated and non-integrated appositives, and, second, by applying Cinque's diagnostics to Polish, to show that Polishappositives are non-integrated. I then examine the structures Cinque assigns to the two types, pointing out some problems with assimilating non-integrated appositive relatives either to coordinate structures or to parentheticals in general. Drawing on recent views of labeling in syntax (Hornstein 2009 and Citko 2008c), I conclude by off ering an alternative structure for non-integrated appositives relatives, on which the appositive CP starts out as an unlabeled DP adjunct, which forces it to move and adjoin to the root clause, thus deriving the main insight behind the so-called Main Clause Hypothesis for appositive relatives

Disambiguation Strategies in Across-the-Board Wh-Questions

n/

Complementizer agreement with coordinated subjects in Polish

This paper examines complementizer and verbal agreement with coordinate subjects in Polish. It shows that while certain patterns are possible, others (logically equally plausible ones) are not. The possible patterns are: (i) Resolved Agreement on both the verb and the complementizer, (ii) mixed agreement (Resolved Agreement on the verb and First Conjunct Agreement on the complementizer, and (iii) sandwiched agreement (First Conjunct Agreement on the complementizer and Last Conjunct Agreement on the verb). The differences between Resolved Agreement and Single Conjunct Agreement are attributed to two distinct ways Agree can operate; either as a sequence of Singular Agree operations, or as one instance of Multiple Agree, with Multiple Agree yielding Resolved Agreement and Singular Agree requiring feature conflict resolution at PF