Recommendations of the Polish Society of Gynaecologists and Obstetricians for removal of the uterus by vaginal, laparoscopic and abdominal routes

The recommendations represent the current procedure, which may be modified and changed where justified, after a thoroughanalysis of the given clinical situation, which may be the basis for their modification and updating in the future

CHANGE IN BLOOD GELSOLIN CONCENTRATION IN RESPONSE TO PHYSICAL EXERCISE

Plasma gelsolin (pGSN) produced by muscle is an abundant protein of extracellular fluids capable of severing actin filaments and eliminating actin from the circulation. Additionally, pGSN modulates the cellular effects of some bioactive lipids. In this study we test the hypothesis that hormonal and metabolic adaptations to exercise are associated with changes in gelsolin concentration in blood. Plasma samples were collected from twenty healthy males recruited from untrained (UT, n=10) and endurance trained (ET, n=10) groups that performed 30-60 minutes of exercise on a cycloergometer at a workload corresponding to 700of VO2max. Gelsolin concentration was determined by quantitative Western blot analysis with an anti-human gelsolin antibody. The gelsolin concentration in UT and ET subjects before starting exercise ranged from 104 to 330 and 163 to 337 µg•ml-1 respectively. After 30 minutes of exercise we observed a significant decrease of plasma gelsolin in the UT group (p<0.05) while the gelsolin concentration in the ET group rose on average from 244 to 271 µg•ml-1. However, this increase did not reach statistical significance. Endurance training might increase the ability of muscle tissue to express plasma gelsolin as part of an adaptive mechanism

Training Does Not Alter Muscle Ceramide and Diacylglycerol in Offsprings of Type 2 Diabetic Patients Despite Improved Insulin Sensitivity

Ceramide and diacylglycerol (DAG) may be involved in the early phase of insulin resistance but data are inconsistent in man. We evaluated if an increase in insulin sensitivity after endurance training was accompanied by changes in these lipids in skeletal muscle. Nineteen first-degree type 2 diabetes Offsprings (Offsprings) (age: 33.1±1.4 yrs; BMI: 26.4±0.4 kg/m2) and sixteen matched Controls (age: 31.3±1.5 yrs; BMI: 25.3±0.7 kg/m2) performed 10 weeks of endurance training three times a week at 70% of VO2max on a bicycle ergometer. Before and after the intervention a hyperinsulinemic-euglycemic clamp and VO2max test were performed and muscle biopsies obtained. Insulin sensitivity was significantly lower in Offsprings compared to control subjects (p<0.01) but improved in both groups after 10 weeks of endurance training (Off: 17±6%; Con: 12±9%, p<0.01). The content of muscle ceramide, DAG, and their subspecies were similar between groups and did not change in response to the endurance training except for an overall reduction in C22:0-Cer (p<0.05). Finally, the intervention induced an increase in AKT protein expression (Off: 27±11%; Con: 20±24%, p<0.05). This study showed no relation between insulin sensitivity and ceramide or DAG content suggesting that ceramide and DAG are not major players in the early phase of insulin resistance in human muscle

Low expression of IL-18 and IL-18 receptor in human skeletal muscle is associated with systemic and intramuscular lipid metabolism:Role of HIV lipodystrophy

Interleukin (IL)-18 is involved in regulation of lipid and glucose metabolism. Mice lacking whole-body IL-18 signalling are prone to develop weight gain and insulin resistance, a phenotype which is associated with impaired fat oxidation and ectopic skeletal muscle lipid deposition. IL-18 mRNA is expressed in human skeletal muscle but a role for IL-18 in muscle has not been identified. Patients with HIV-infection and lipodystrophy (LD) are characterized by lipid and glucose disturbances and increased levels of circulating IL-18. We hypothesized that skeletal muscle IL-18 and IL-18 receptor (R) expression would be altered in patients with HIV-lipodystrophy.Twenty-three HIV-infected patients with LD and 15 age-matched healthy controls were included in a cross-sectional study. Biopsies from the vastus lateralis muscle were obtained and IL-18 and IL-18R mRNA expression were measured by real-time PCR and sphingolipids (ceramides, sphingosine, sphingosine-1-Phosphate, sphinganine) were measured by HPLC. Insulin resistance was assessed by HOMA and the insulin response during an OGTT.Patients with HIV-LD had a 60% and 54% lower level of muscular IL-18 and IL-18R mRNA expression, respectively, compared to age-matched healthy controls. Patients with HIV-LD had a trend towards increased levels of ceramide (18.3±4.7 versus 14.8±3.0,p = 0.06) and sphingosine (0.41±0.13 versus 0.32±0.07, and lower level of sphinganine (p = 0.06). Low levels of muscle IL-18 mRNA correlated to high levels of ceramides (r = -0.31, p = 0.038) and sphingosine-1P (r = -0.29, p = 0.046) in skeletal muscle, whereas such a correlation was not found in healthy controls. Low expression of IL-18 mRNA in skeletal muscle correlated to elevated concentration of circulating triglycerides (Rp = -0.73, p<0.0001). Neither muscle expression of IL-18 mRNA or ceramide correlated to parameters of insulin resistance.IL-18 (mRNA) in skeletal muscle appears to be involved in the regulation of intramuscular lipid metabolism and hypertriglyceridemia

The many faces of infective endocarditis

Opisany przypadek dotyczy 55-letniego mężczyzny z tętniakiem aorty wstępującej z towarzyszącą niedomykalnością zastawki aortalnej w wywiadzie. Pacjent był poddany operacji Davida z następczą implantacją stymulatora serca typu DDD. Cztery lata później rozpoznano u niego infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW) w obrębie wszczepionej protezy aortalnej oraz na natywnej zastawce aortalnej. Leczenie było powikłane udarem niedokrwiennym mózgu oraz epizodem zatorowo-zakrzepowym. Po stabilizacji stanu chorego, przeszedł on kolejną operację kardiochirurgiczną. Kilka miesięcy później został ponownie przyjęty do szpitala z objawami sepsy — stwierdzono obecność wegetacji na elektrodach stymulatora i rozpoznano odelektrodowe zapalenie wsierdzia. Ostatecznie podjęto decyzję o usunięciu całego układu stymulującego.This case report presents a history of a 55 year old male with a history of an ascending aorta aneurysm and aortic regurgitation who underwent David procedure, followed by an implantation of a DDD pacemaker. The patient remained stable, until four years later he was admitted to the hospital with the suspicion of sepsis which spread to the bio-conduit and native aortic valve causing infective endocarditis. The treatment was complicated by hemorrhagic stroke and thromboembolic event. Once his condition was stabilized, he underwent yet another cardiac surgery. A few months later, he was hospitalized again and echo revealed vegetations on the pacemaker’s electrode. Ultimately the decision was made for the complete hardware removal

Ocena zaburzeń rytmu serca i przewodzenia przedsionkowo-komorowego u pacjentów po roku od zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej lub drożnego otworu owalnego metodą przezskórną

Wstęp: Celem pracy jest ocena zaburzeń rytmu serca i zaburzeń przewodzenia przedsionkowo- komorowego u pacjentów po roku od zamknięcia zapinką Amplatza ubytku przegrody międzyprzedsionkowej (ASD) lub drożnego otworu owalnego (PFO). Materiał i metody: Przeanalizowano i porównano 24-godzinne badania EKG metodą Holtera wykonane u 34 pacjentów (30 po zamknięciu ASD i 4 po zamknięciu PFO), wykonane bezpośrednio i 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: Średnie i minimalne częstości rytmu serca nie różniły się istotnie, częstości maksymalne zaś były istotnie wyższe. U 1 osoby w trakcie obserwacji wystąpiła zmiana rytmu prowadzącego z zatokowego na migotanie przedsionków. Liczba komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu serca nie różniła się istotnie. U 2 pacjentek rejestrowano nasilenie nadkomorowych zaburzeń rytmu w okresie do 2 tygodni po zabiegu. U jednej z nich wykonano skuteczną ablację podłoża arytmii, drugą leczono b-blokerem. U 3 osób z migotaniem przedsionków rejestrowano pauzy 2&#8211;3,9 s podczas obu rejestracji. U 1 osoby z rytmem zatokowym wystąpiły pojedyncze pauzy, spowodowane przerwą wyrównawczą i zahamowaniem zatokowym. Rok po zabiegu u jednego pacjenta wystąpił również epizod nadkomorowego wędrowania rozrusznika. Wnioski: We wczesnym okresie po zabiegu przezskórnego zamknięcia ASD lub PFO u niektórych pacjentów może dochodzić do nasilenia nadkomorowych zaburzeń rytmu serca. Ich występowanie można tłumaczyć procesami gojenia na obrzeżach zapinki. W obserwacji rocznej nie dochodzi do zmian częstości rytmu zatokowego, wystąpienia istotnych klinicznie nowych zaburzeń rytmu serca ani zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Wyniki wymagają potwierdzenia na większej liczbie pacjentów. (Folia Cardiol. 2002; 9: 553&#8211;558

Ocena zaburzeń rytmu serca i przewodzenia przedsionkowo-komorowego u pacjentów po roku od zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej lub drożnego otworu owalnego metodą przezskórną

Wstęp: Celem pracy jest ocena zaburzeń rytmu serca i zaburzeń przewodzenia przedsionkowo- komorowego u pacjentów po roku od zamknięcia zapinką Amplatza ubytku przegrody międzyprzedsionkowej (ASD) lub drożnego otworu owalnego (PFO). Materiał i metody: Przeanalizowano i porównano 24-godzinne badania EKG metodą Holtera wykonane u 34 pacjentów (30 po zamknięciu ASD i 4 po zamknięciu PFO), wykonane bezpośrednio i 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: Średnie i minimalne częstości rytmu serca nie różniły się istotnie, częstości maksymalne zaś były istotnie wyższe. U 1 osoby w trakcie obserwacji wystąpiła zmiana rytmu prowadzącego z zatokowego na migotanie przedsionków. Liczba komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu serca nie różniła się istotnie. U 2 pacjentek rejestrowano nasilenie nadkomorowych zaburzeń rytmu w okresie do 2 tygodni po zabiegu. U jednej z nich wykonano skuteczną ablację podłoża arytmii, drugą leczono b-blokerem. U 3 osób z migotaniem przedsionków rejestrowano pauzy 2&#8211;3,9 s podczas obu rejestracji. U 1 osoby z rytmem zatokowym wystąpiły pojedyncze pauzy, spowodowane przerwą wyrównawczą i zahamowaniem zatokowym. Rok po zabiegu u jednego pacjenta wystąpił również epizod nadkomorowego wędrowania rozrusznika. Wnioski: We wczesnym okresie po zabiegu przezskórnego zamknięcia ASD lub PFO u niektórych pacjentów może dochodzić do nasilenia nadkomorowych zaburzeń rytmu serca. Ich występowanie można tłumaczyć procesami gojenia na obrzeżach zapinki. W obserwacji rocznej nie dochodzi do zmian częstości rytmu zatokowego, wystąpienia istotnych klinicznie nowych zaburzeń rytmu serca ani zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Wyniki wymagają potwierdzenia na większej liczbie pacjentów. (Folia Cardiol. 2002; 9: 553&#8211;558

Factors affecting consistency and accuracy in identifying modern macroperforate planktonic foraminifera

Planktonic foraminifera are widely used in biostratigraphic, palaeoceanographic and evolutionary studies, but the strength of many study conclusions could be weakened if taxonomic identifications are not reproducible by different workers. In this study, to assess the relative importance of a range of possible reasons for among-worker disagreement in identification, 100 specimens of 26 species of macroperforate planktonic foraminifera were selected from a core-top site in the subtropical Pacific Ocean. Twenty-three scientists at different career stages – including some with only a few days experience of planktonic foraminifera – were asked to identify each specimen to species level, and to indicate their confidence in each identification. The participants were provided with a species list and had access to additional reference materials. We use generalised linear mixed-effects models to test the relevance of three sets of factors in identification accuracy: participant-level characteristics (including experience), species-level characteristics (including a participant’s knowledge of the species) and specimen-level characteristics (size, confidence in identification). The 19 less experienced scientists achieve a median accuracy of 57 %, which rises to 75 % for specimens they are confident in. For the 4 most experienced participants, overall accuracy is 79 %, rising to 93 % when they are confident. To obtain maximum comparability and ease of analysis, everyone used a standard microscope with only 35× magnification, and each specimen was studied in isolation. Consequently, these data provide a lower limit for an estimate of consistency. Importantly, participants could largely predict whether their identifications were correct or incorrect: their own assessments of specimen-level confidence and of their previous knowledge of species concepts were the strongest predictors of accuracy