338 research outputs found
Wady wrodzone serca u dorosłych leczonych w Klinice Kardiologii Dziecięcej i Wad Wrodzonych Serca Akademii Medycznej w Gdańsku
W okresie od 1 stycznia 2003 do 30 czerwca 2004 r. w Klinice Kardiologii Dziecięcej i Wad
Wrodzonych Serca AMG hospitalizowano 68 dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca.
Najliczniejsza była grupa chorych z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej, przetrwałym
przewodem tętniczym, zespołem Fallota i koarktacją aorty. U 33 pacjentów przeprowadzono
bez powikłań zabiegi interwencyjnego leczenia wrodzonych wad serca - zamknięcie ubytku
przegrody międzyprzedsionkowej, zamknięcie ubytku przegrody międzykomorowej,
podwiązanie przewodu tętniczego oraz balonoplastykę z implantacją stentów w koarktacji
i rekoarkatacji aorty
Wady wrodzone serca u dorosłych leczonych w Klinice Kardiologii Dziecięcej i Wad Wrodzonych Serca Akademii Medycznej w Gdańsku
W okresie od 1 stycznia 2003 do 30 czerwca 2004 r. w Klinice Kardiologii Dziecięcej i Wad
Wrodzonych Serca AMG hospitalizowano 68 dorosłych pacjentów z wadami wrodzonymi serca.
Najliczniejsza była grupa chorych z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej, przetrwałym
przewodem tętniczym, zespołem Fallota i koarktacją aorty. U 33 pacjentów przeprowadzono
bez powikłań zabiegi interwencyjnego leczenia wrodzonych wad serca - zamknięcie ubytku
przegrody międzyprzedsionkowej, zamknięcie ubytku przegrody międzykomorowej,
podwiązanie przewodu tętniczego oraz balonoplastykę z implantacją stentów w koarktacji
i rekoarkatacji aorty
Bóle serca i nagłe zgony kardiologiczne u dzieci
Bóle w klatce piersiowej u dzieci występują bardzo często. Tylko u 4-6% diagnozowanych
pacjentów ból ma podłoże kardiologiczne. Naturalne, nagłe zgony u dzieci stanowią ok. 5%
wszystkich zgonów. Najczęściej są spowodowane patologią układu sercowo-naczyniowego. Bezpośrednią
przyczyną zgonu są zaburzenia rytmu serca lub rzadziej zaburzenia hemodynamiczne
przebiegające ze spadkiem rzutu minutowego serca. Omówiono najczęstsze choroby (zapalenie
mięśnia sercowego, kardiomiopatię przerostową, zespół wydłużonego QT i zespoły preekscytacji)
oraz wady wrodzone serca (zwężenie zastawki aortalnej, zespół Fallota, przełożenie
wielkich pni tętniczych, zespół Ebsteina, anomalie naczyń wieńcowych), w przebiegu których
stwierdzano bóle serca i nagłe niespodziewane zgony. (Folia Cardiologica Excerpta 2006; 1:
465-472
Wrodzone przetoki wieńcowe u dzieci - doświadczenia własne
Przetoki wieńcowe są rzadkimi wrodzonymi wadami serca będącymi bezpośrednimi połączeniami
między tętnicą wieńcową a jamami serca, tętnicą płucną, zatoką wieńcową, żyłą główną
górną lub żyłami płucnymi. Częstość ich występowania wynosi ok. 0,002%. Przetoka wieńcowa
zwykle jest wadą izolowaną, czasami występuje z innymi anomaliami układu krążenia,
takimi jak zarośnięcie zastawki tętnicy płucnej z ciągłą przegrodą międzykomorową oraz
zespół hipoplazji lewego serca. Nie ustalono jednoznacznie wskazań do leczenia izolowanych
przetok wieńcowych. Jedni autorzy zalecają zamykanie tylko przetok wywołujących objawy
kliniczne, według innych nawet bezobjawowe przetoki powinny być zamknięte ze względu na
postępujący charakter wady i powikłania mogące się pojawić po drugiej dekadzie życia
Niezwykle rzadki wariant rozwojowy dotyczący liczby żył płucnych oraz ich częściowego nieprawidłowego połączenia
Złożony proces wytwarzania się połączeń pomiędzy żyłami płucnymi a lewym przedsionkiem
przypada na 27–29 dzień ciąży. Na tym etapie rozwoju embrionalnego może dochodzić do
powstawania wielu wad wrodzonych układu krążenia.
W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej
typu ostium secundum, u której stwierdzono anomalię rozwojową dotyczącą liczby żył
płucnych oraz dodatkowo istotny hemodynamicznie częściowy nieprawidłowy spływ żył płucnych.
Ten rzadki wariant anatomiczny częściowego nieprawidłowego spływu żył płucnych, współistniejący
z anomalią liczby żył płucnych i obecnością rozległego ubytku przegrody międzyprzedsionkowej,
doprowadził do niepełnej korekcji chirurgicznej wady. Ze względu na utrzymywanie
się istotnych zaburzeń hemodynamicznych pacjentkę zakwalifikowano do ponownego zabiegu
operacyjnego. (Folia Cardiol. 2004; 11: 379–382
Niezwykle rzadki wariant rozwojowy dotyczący liczby żył płucnych oraz ich częściowego nieprawidłowego połączenia
Złożony proces wytwarzania się połączeń pomiędzy żyłami płucnymi a lewym przedsionkiem
przypada na 27–29 dzień ciąży. Na tym etapie rozwoju embrionalnego może dochodzić do
powstawania wielu wad wrodzonych układu krążenia.
W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej
typu ostium secundum, u której stwierdzono anomalię rozwojową dotyczącą liczby żył
płucnych oraz dodatkowo istotny hemodynamicznie częściowy nieprawidłowy spływ żył płucnych.
Ten rzadki wariant anatomiczny częściowego nieprawidłowego spływu żył płucnych, współistniejący
z anomalią liczby żył płucnych i obecnością rozległego ubytku przegrody międzyprzedsionkowej,
doprowadził do niepełnej korekcji chirurgicznej wady. Ze względu na utrzymywanie
się istotnych zaburzeń hemodynamicznych pacjentkę zakwalifikowano do ponownego zabiegu
operacyjnego. (Folia Cardiol. 2004; 11: 379–382
Wrodzone przetoki wieńcowe u dzieci - doświadczenia własne
Przetoki wieńcowe są rzadkimi wrodzonymi wadami serca będącymi bezpośrednimi połączeniami
między tętnicą wieńcową a jamami serca, tętnicą płucną, zatoką wieńcową, żyłą główną
górną lub żyłami płucnymi. Częstość ich występowania wynosi ok. 0,002%. Przetoka wieńcowa
zwykle jest wadą izolowaną, czasami występuje z innymi anomaliami układu krążenia,
takimi jak zarośnięcie zastawki tętnicy płucnej z ciągłą przegrodą międzykomorową oraz
zespół hipoplazji lewego serca. Nie ustalono jednoznacznie wskazań do leczenia izolowanych
przetok wieńcowych. Jedni autorzy zalecają zamykanie tylko przetok wywołujących objawy
kliniczne, według innych nawet bezobjawowe przetoki powinny być zamknięte ze względu na
postępujący charakter wady i powikłania mogące się pojawić po drugiej dekadzie życia
Wyniki leczenia operacyjnego zwężenia lewego ujścia tętniczego u chorych w podeszłym wieku
Wstęp: W ciągu ostatnich lat obserwuje się wzrost populacji ludzi
w podeszłym wieku. Postęp i rozwój kardiochirurgii spowodował, że operacyjne leczenie
schorzeń serca przeprowadza się u pacjentów w 7. i 8. dekadzie życia.
Cel pracy: Ocena wyników wczesnych i odległych leczenia operacyjnego
zwężenia zastawki aortalnej u osób po 74 rż. badanych w Klinice Wad Nabytych Serca
w latach 1993–2001.
Materiał i metody: Badaniem objęto 43 pacjentów (wiek 74–83 lat)
z gradientem przezzastawkowym 60–150 mm Hg (średnio 104 mm Hg). Rozpoznanie wady
serca, ocenę stopnia zaburzeń hemodynamicznych i kwalifikację do leczenia operacyjnego
ustalono na podstawie obrazu klinicznego i badań dodatkowych.W obserwacji wczesnej
(30 dni) i odległej (średnio 32 miesiące) oceniano wydolność czynnościową według
klasyfikacji NYHA oraz parametry echokardiograficzne lewej komory. Powyższe parametry
porównano w grupie chorych z zastawką mechaniczną vs. biologiczną.
Wyniki: U 17 pacjentów wszczepiono zastawkę biologiczną, a u
27 - mechaniczną. Nie zanotowano zgonów śródoperacyjnych. We wczesnym okresie
pooperacyjnym zmarł 1 chory. Powikłania pooperacyjne dotyczyły ogółem 76% pacjentów.
W obserwacji wczesnej stwierdzono istotną poprawę wydolności czynnościowej. Parametry
echokardiograficzne lewej komory i jej kurczliwość nie zmieniły się istotnie po
operacji, jedynie objętość końcoworozkurczowa wykazywała znamienną poprawę. W
obserwacji odległej wystąpiły 3 zgony, nie odnotowano powikłań zakrzepowo-zatorowych
ani krowotocznych. Stwierdzano dalszą poprawę stanu klinicznego, badania echokardiograficznie
wykazywały istotną poprawę funkcji lewej komory. Wyniki w grupach z zastawką mechaniczną
i biologiczną nie różniły się istotnie.
Wnioski: Wiek nie stanowi przeciwwskazania do wykonania operacji
wymiany zastawki aortalnej. W okresie pooperacyjnym występujące powikłania są
częste, ale nie zagrażają życiu pacjentów. Obserwacje odległe wskazują na poprawę
wydolności fizycznej i parametrów echokardiograficznych lewej komory. Nie wykazano
istotnych różnic w parametrach echokardiograficznych opisujących lewą komorę i
zastawkę aortalną między grupami pacjentów z wszczepioną zastawką sztuczną vs.
biologiczną
Wyniki leczenia operacyjnego zwężenia lewego ujścia tętniczego u chorych w podeszłym wieku
Wstęp: W ciągu ostatnich lat obserwuje się wzrost populacji ludzi
w podeszłym wieku. Postęp i rozwój kardiochirurgii spowodował, że operacyjne leczenie
schorzeń serca przeprowadza się u pacjentów w 7. i 8. dekadzie życia.
Cel pracy: Ocena wyników wczesnych i odległych leczenia operacyjnego
zwężenia zastawki aortalnej u osób po 74 rż. badanych w Klinice Wad Nabytych Serca
w latach 1993–2001.
Materiał i metody: Badaniem objęto 43 pacjentów (wiek 74–83 lat)
z gradientem przezzastawkowym 60–150 mm Hg (średnio 104 mm Hg). Rozpoznanie wady
serca, ocenę stopnia zaburzeń hemodynamicznych i kwalifikację do leczenia operacyjnego
ustalono na podstawie obrazu klinicznego i badań dodatkowych.W obserwacji wczesnej
(30 dni) i odległej (średnio 32 miesiące) oceniano wydolność czynnościową według
klasyfikacji NYHA oraz parametry echokardiograficzne lewej komory. Powyższe parametry
porównano w grupie chorych z zastawką mechaniczną vs. biologiczną.
Wyniki: U 17 pacjentów wszczepiono zastawkę biologiczną, a u
27 - mechaniczną. Nie zanotowano zgonów śródoperacyjnych. We wczesnym okresie
pooperacyjnym zmarł 1 chory. Powikłania pooperacyjne dotyczyły ogółem 76% pacjentów.
W obserwacji wczesnej stwierdzono istotną poprawę wydolności czynnościowej. Parametry
echokardiograficzne lewej komory i jej kurczliwość nie zmieniły się istotnie po
operacji, jedynie objętość końcoworozkurczowa wykazywała znamienną poprawę. W
obserwacji odległej wystąpiły 3 zgony, nie odnotowano powikłań zakrzepowo-zatorowych
ani krowotocznych. Stwierdzano dalszą poprawę stanu klinicznego, badania echokardiograficznie
wykazywały istotną poprawę funkcji lewej komory. Wyniki w grupach z zastawką mechaniczną
i biologiczną nie różniły się istotnie.
Wnioski: Wiek nie stanowi przeciwwskazania do wykonania operacji
wymiany zastawki aortalnej. W okresie pooperacyjnym występujące powikłania są
częste, ale nie zagrażają życiu pacjentów. Obserwacje odległe wskazują na poprawę
wydolności fizycznej i parametrów echokardiograficznych lewej komory. Nie wykazano
istotnych różnic w parametrach echokardiograficznych opisujących lewą komorę i
zastawkę aortalną między grupami pacjentów z wszczepioną zastawką sztuczną vs.
biologiczną
- …