Przetoki wieńcowe są rzadkimi wrodzonymi wadami serca będącymi bezpośrednimi połączeniami
między tętnicą wieńcową a jamami serca, tętnicą płucną, zatoką wieńcową, żyłą główną
górną lub żyłami płucnymi. Częstość ich występowania wynosi ok. 0,002%. Przetoka wieńcowa
zwykle jest wadą izolowaną, czasami występuje z innymi anomaliami układu krążenia,
takimi jak zarośnięcie zastawki tętnicy płucnej z ciągłą przegrodą międzykomorową oraz
zespół hipoplazji lewego serca. Nie ustalono jednoznacznie wskazań do leczenia izolowanych
przetok wieńcowych. Jedni autorzy zalecają zamykanie tylko przetok wywołujących objawy
kliniczne, według innych nawet bezobjawowe przetoki powinny być zamknięte ze względu na
postępujący charakter wady i powikłania mogące się pojawić po drugiej dekadzie życia
