Haploinsufficiency of PRR12 causes a spectrum of neurodevelopmental, eye, and multisystem abnormalities

PURPOSE: Proline Rich 12 (PRR12) is a gene of unknown function with suspected DNA-binding activity, expressed in developing mice and human brains. Predicted loss-of-function variants in this gene are extremely rare, indicating high intolerance of haploinsufficiency. METHODS: Three individuals with intellectual disability and iris anomalies and truncating de novo PRR12 variants were described previously. We add 21 individuals with similar PRR12 variants identified via matchmaking platforms, bringing the total number to 24. RESULTS: We observed 12 frameshift, 6 nonsense, 1 splice-site, and 2 missense variants and one patient with a gross deletion involving PRR12. Three individuals had additional genetic findings, possibly confounding the phenotype. All patients had developmental impairment. Variable structural eye defects were observed in 12/24 individuals (50%) including anophthalmia, microphthalmia, colobomas, optic nerve and iris abnormalities. Additional common features included hypotonia (61%), heart defects (52%), growth failure (54%), and kidney anomalies (35%). PrediXcan analysis showed that phecodes most strongly associated with reduced predicted PRR12 expression were enriched for eye- (7/30) and kidney- (4/30) phenotypes, such as wet macular degeneration and chronic kidney disease. CONCLUSION: These findings support PRR12 haploinsufficiency as a cause for a novel disorder with a wide clinical spectrum marked chiefly by neurodevelopmental and eye abnormalities

In the context of the lausanne conference, the process of the release of the dodecanese islands to Italy

kdeniz’in kuzeye doğru uzanan bir parçası olan On iki Adalar, Osmanlı Devleti’nin hakimiyetine Kanuni Sultan Süleyman döneminde girmiştir. Zamanla gerileyen İmparatorluğun başkenti başta olmak üzere, Anadolu’nun savunmasında çok önemli stratejik noktada yer alması On iki Adaların değerinin artmasına vesile olmuştur. Yunanistan’ın bağımsızlığını ilan etmesi ve Trablusgarp Harbi sonrasında ise On iki Adaların kaderi değişmiş, İtalya’nın işgali, Balkan Harplerinin başlaması sonrasında durum, kalıcı hale dönmüştür. I. Dünya Savaşı’nın patlak vermesi, savaştan yenik çıkmamız sonrasında ise On iki Adalar Sevr Antlaşması’nda haklarımızdan vazgeçmemiz olarak karşımıza çıkmış, İstiklal Harbi’nin kazanılması sonrasında ise Sevr Antlaşması yürürlüğe girmemiştir. Türkiye’nin kuruluş belgesi olan Lozan Antlaşması’nda On iki Adalar konusu pek gündeme gelmemiştir. Konferansa giden Heyet’te, İsmet Paşa dışındaki delegeler Adalar konusunda pek hassas olmamışlar, İsmet Paşa da Mussolini ile yaptığı toplantıdan sonra On iki Adalar meselesinin hallolduğunu Ankara’ya bildirmiştir. Bu çalışmada, On iki Adaların İtalya’ya bırakılış süreci, hatıratlar, arşiv belgeleri ve günün basını taranarak ve Lozan Konferansı merkeze alınarak incelenmiştirThe Dodecanese, which are a part of the Mediterranean extending to the north, came under the rule of the Ottoman Empire during the reign of Suleiman the Magnificent. The fact that it was at a very important strategic point in the defense of Anatolia, especially the capital of the empire, which declined over time, has contributed to the increase in the value of the Dodecanese Islands. After the declaration of independence of Greece and the Tripoli War, the fate of the Dodecanese Islands changed, and the occupation of Italy became permanent after the start of the Balkan Wars. The outbreak of the 1st World War and The Ottomans were defeated in the war, the Dodecanese Islands appeared as our renunciation of our rights in the Treaty of Sèvres, and the Treaty of Sèvres did not enter into force after the War of Independence. In the Treaty of Lausanne, which is the founding document of Turkey, the issue of the Dodecanese Islands did not come to the fore. Delegates other than İsmet Pasha in the delegation that went to the conference were not very sensitive about the Islands, and İsmet Pasha informed Ankara that the Dodecanese issue was settled after his meeting with Mussolini. In this study, the process of leaving Dodecanese to Italy was examined by scanning memories, archival documents and the press of the day and taking the Lausanne Conference to the center

1979 İran İslam Devrimini ‘Soğuk Savaşın Güvenlik İkilemi’ ile Yeniden Düşünmek

The case of Iranian Revolution can be interpreted in different ways in the light of the fact that it isstill a revolution that continues to be written and discussed too much about. The study of the IranianRevolution in literature, in general, confronts a growing resistance with the influence of the oppositionpeople who oppose the oppression of the Pahlavi Dynasty dictatorship and grows under the influence ofthe Islamic phenomenon. However, in order to understand the Iranian Revolution, the perspective thatis focused on the internal dynamics will not be sufficient. The external dynamics and the interactionof external dynamics with these actors must be a further perspective that needs to be focused tounderstand this particular revolution.In this article, the differences of the Iranian Revolution are evaluated in a different perspective fromthe point of view of the literature. Rather than explaining the revolution with the historical process, itfocused on the external dynamics that constitute the historical process. While evaluating the externaldynamics, it is explained that the anarchy created by the Cold War in the international system throughthe security dilemma, and that the internal dynamic effect of this dilemma in a strategic country suchas Iran could be realized by developing the anti-imperialist identity building of Khomeini throughdiscourse and integrating all opposition groups. While evaluating the external dynamics, it is explainedthat the anarchy created by the Cold War in the international system through the security dilemma, andthat the internal dynamic effect of this dilemma in a strategic country such as Iran could be realizedby developing the Anti-Imperialist identity building of Khomeini through discourse and realizing theIslamic revolution of all opposition groups.İran Devrimi bugün bile üzerine çok fazla yazılan, tartışılan bir devrim olması itibari ile farklı açılardan yorumlanabilmektedir. İran devriminin literatüre giren incelemeleri genel anlamda Pehlevi Hanedanlığının diktatörlüğünün baskısına karşı koyan muhalif halk ve İslam olgusunun etkisi ile büyüyen bir direniş olarak karşımıza çıkmaktadır. Ancak İran Devrimi’nin anlaşılması için sadece iç dinamiklere yoğunlaşılan bakış açısı yeterli olmayacaktır. Dış dinamikler ve dış dinamiklerin aktörler ile etkileşimi bu şahsına münhasır devrimi anlayabilmek için odaklanılması gereken ayrıca bir perspektif olmalıdır. Bu makalede, İran Devriminin farklılığı literatürdeki bakış açılarından farklı bir perspektif ile değerlendirilmiştir. Devrimi tarihsel süreç ile açıklamadan ziyade tarihsel süreci oluşturan dış dinamiklere odaklanılmıştır. Dış dinamikleri değerlendirirken Soğuk Savaşın uluslararası sistemde yarattığı anarşi, Güvenlik İkilemi üzerinden açıklanmıştır. Mevcut iki kutbun yarattığı ikilem ise İran gibi stratejik bir ülkede, Humeyni’nin ‘Anti-emperyalist’ kimlik inşasını oluşturarak tüm muhalif grupları birleştirebilmesine ve böylece de İslam Devrimini gerçekleştirebilmesine olanak sağlamıştır

THE IMPACTS OF REPUBLICAN PEOPLE’S PARTY AND TURKISH NATIONAL ASSEMBLY ON NATIONAL ASSEMBLY OF HATAY STATE

Mondros Mütarekesi’nin sonrasında Fransız işgaline uğrayan İskenderun Sancağı (Hatay) bölgesi 1921 yılında Türkiye ile Fransa arasında yapılan anlaşma ile Suriye’ye bağlı, mandater, özerk bir bölge olarak tanımlanmıştır. Bu tarihten sonra hem Ankara Hükümeti hem de Abdurrahman Melek, Tayfur Sökmen, Abdulgani Türkmen gibi Hatay bölgesinin önde gelen isimleri Hatay’ın Türkiye topraklarına katılabilmesi için yoğun çaba sarf etmişlerdir. 1937 yılında Milletler Cemiyeti Sancak’a özel bir statü tanımış ve Sancak Anayasası oluşturulmuştur. Bunun yanı sıra Sancak’ın geleceği hakkında karar verecek bir meclis oluşturabilmek adına seçim yapılması öngörülmüştür. İlk olarak, Hatay Halk Partisi kurulmuş, Hatay Millet Meclisi için seçim yapılmış ve seçilen 40 milletvekilinin 22’si Türklerden oluşmuştur. Ayrıca, Ankara Hükümeti ile doğrudan temas halinde olan Hatay’ın ileri gelen Türkleri Hatay Devleti’nin en üst makamlarında bulunmuşlardır. Hatay Hükümeti’nin Cumhuriyet Halk Partisi programına benzer bir program oluşturması ve Hatay Millet Meclisi’nin 1924 Anayasası’na benzer yasalar çıkarmaları gibi gelişmeler Hatay Millet Meclisi’nin Türkiye’ye katılma kararı alacağının habercisi olmuştur.After the Mondros Armistice Agreement signed in 1918, most Turkish land including the İskenderun Sanjak (Hatay region) was occupied by entente states. Since then, not only the south east part of Turkey, but also Syria and Lebanon were under the French occupation. The İskenderun Sanjak, which underwent French occupation following the Mondros Armistice, was defined as an autonomous territory, affiliated to Syria with an agreement made between Turkey and France in 1921. After this date, both the Ankara Government and the statesmen from the Sanjak namely Abdurrahman Melek, Tayfur Sökmen and Abdulgani Turkmen had made great efforts to make the Hatay region join to Turkey, which led to a-20-year diplomatic struggle. The Turkish dwellers who did not want to live under the French administration controlled İskenderun Sanjak started to emigrate to the cities namely Mersin, Adana and İstanbul. The conflicts and fights in this region caused unrest among people. Therefore, Tayfur Sökmen and his friends set up an organization called ‘İskenderun ve Havalisi Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’ to help the people who had emigrated to other cities and to stand up for the rights of the ones living in Hatay’s territory. The statesmen who were the starters of the struggle of Hatay’s freedom and the establishment of the free state were appointed to the positions such as presidency, prime ministry, speakership after the Hatay State was founded and their allegiance to Ankara Government were also the points which were pointed out. In this study, all the developments starting from the Mondros Armistice Agreement till the proclamation of independent Hatay State was studied. Both Turks from Hatay and the Turkish Republic acted patiently and effectively during the course of firstly being an independent state and later deciding to join to Turkey in the historical process. It was also evaluated that mainly Mustafa Kemal, later Ankara Goverment and Turkish National Assembly’s interest in this issue was analysed. Furthermore, the daily social life of Hatay in these days, ethnic structure and bureaucratic changes were put forward and evaluated chronologically. Due to the German threat, the French directed his attention to his territory and wanted to leave the Sanjak by establishing a structure which was convenient to be controlled by them. France recognized Syria’s independence and left the control of İskenderun Sanjak to Syria in 1936. Following this, Turkey sent a diplomatic note to France claiming that the Sanjak should have been independent. France rejected Turkey’s demand on this issue by stating that this had not been declared in Ankara Agreement. Meanwhile, Atatürk ordered the name of İskenderun and around it to be changed as Hatay as it is known today. In 1937, the League of Nations defined a special status for Sanjak and the Sanjak Constitution was established. By the report written by Sandler, an appointed diplomat from the League of Nations, Turkey and France made an agreement on this issue and the Sanjak’s territorial integrity and the borders were granted and Turkish-Syrian borders were determined. Besides, it was also decided that an election would be held. As a result, in order to form a parliament to determine the future of Sanjak, it was envisaged to make an election. Following this decision firstly, the Hatay People’s Party was established and 22 of the 40 elected deputies for the Hatay Parliament were composed of Turks, who would also serve at the highest ranks of the Hatay State for the Turks of Hatay. After the election, Hatay National Assembly was convened in September 1938 and that day was proclaimed the national day of Hatay. On the same day, Tayfur Sökmen was appointed as the head of the state by the vote of 40 members of the Assembly. Continuity and transivity not only between Turkish National Assembly and Hatay National Assembly but also Republican People’s Party and Hatay People’s Party can be understood easily. As for standing orders, they were also adjusted to Turkish rules by rejecting Syrian rules since the deputies reminded that Hatay was an independent state. The developments such as similarity of Hatay Government’s program to the program of Republican People’s Party and similarity of Hatay Parliament’s legislation to the 1924 Constitution foreshadowed that the Hatay National Parliament would soon decide to be annexed to the Republic of Turkey. Another similarity accepted by the Hatay National Assembly was the Hatay Flag, which was nearly same as Turkish Flag. Independent Hatay State was designed completely in the direction of Turkish Government. Moreover, adjustment laws to the Turkish Republic enacted and nearly all bureaucratic decisions were interrelated with Turkey

Türkiye’nin Doğu Akdeniz enerji politikasını şekillendiren unsurların 2000- 2021 ölçeğinde değerlendirilmesi

Uluslararası alanda devletlerin en çok önem atfettiği kalemlerden bir tanesi enerji alanı olmaktadır. Gelişmiş ve gelişmekte olan devletlerin enerjiye duydukları ihtiyacın gün be gün artış göstermesi uluslararası ilişkilerde enerji sektörünün önemini artırdığı gibi enerjiye sahip olma ve ulaşabilme durumunun ehemmiyetini de gözler önüne sermektedir. 2000’li yıllardan itibaren Doğu Akdeniz’de keşfedilen zengin hidrokarbon yatakları bölgenin petrol ve doğal gaz rezervleri açısından büyük bir potansiyele sahip olduğunun önemli bir göstergesi olmuştur. Doğu Akdeniz’in enerjisine sahip olma noktasında bu durum bölge içi aktörler arasında çeşitli fırsat ve krizler yaratmıştır. Türkiye, Doğu Akdeniz’e en uzun kıyı şeridine sahip bir bölge içi aktör olarak bu kapsamda uluslararası hukuktan doğan haklarını korumaya yönelik bir politika izlemektedir. Türkiye’nin Doğu Akdeniz politikası çift yönlü gelişmektedir: ilki bölgede kendi hak ve menfaatlerini korumaya dayalı bir biçimde şekillenirken, ikincisi Doğu Akdeniz’in en önemli jeopolitik konumuna sahip olan Kıbrıs Adası üzerinde şekillenerek KKTC’nin hak ve çıkarlarını korumaya dönük bir politikadır. Türkiye’nin Doğu Akdeniz politikası uluslararası hukukun öngördüğü ilke ve prensiplere dayanırken, bölge içi aktörlerle kurduğu yakın temaslar ve taraf olamadığı işbirlikleri ise çeşitli fırsat ve krizlerin Türkiye çerçevesinde şekillenmesine yol açmaktadır. Bu çalışmanın amacı; Doğu Akdeniz’de bölge içi aktörlerce tesis edilen enerji diplomasisinde Türkiye’nin devre dışı bırakılmasına karşın Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki mücadelesini şekillendiren unsurları 2000- 2021 yılları boyunca değerlendirmektirOne of the items that states attach the most importance to in the international arena is the energy field. The fact that the need for energy of developed and developing states is increasing day by day increases the importance of the energy sector in international relations, as well as the importance of the availability and availability of energy. Since the 2000s, the rich hydrocarbon deposits discovered in the Eastern Mediterranean have been an important indicator that the region has great potential in terms of oil and natural gas reserves. At the point of dec the energy of the Eastern Mediterranean, this situation has created various opportunities and crises among intra-regional actors. As an intra-regional actor with the longest coastline to the Eastern Mediterranean, Türkiye is pursuing a policy aimed at protecting its rights arising from international law in this context. The Eastern Mediterranean policy of Türkiye is developing in two directions: the first is formed on the basis of protecting its own rights and interests in the region, while the second is a policy aimed at protecting the rights and interests of the TRNC by taking shape on the island of Cyprus, which has the most important geopolitical position in the Eastern Mediterranean. While Türkiye's Eastern Mediterranean Policy is based on the principles stipulated by international law, the close contacts it has established with the actors in the region and the collaborations it cannot be a party to lead to the formation of various opportunities and crises shaped like Türkiye. The aim of this study is to evaluate the elements that shaped Türkiye's struggle in the Eastern Mediterranean during to 2000- 2021 years, despite the fact that Türkiye was disabled in energy diplomacy established by intra- ragional actors in the Eastern Mediterranea

BRITISH GENERAL ALLENBY’S SERVICE IN PALESTINE AND SYRIA

Büyük Britanya, Birinci Dünya Savaşı’nda, Avrupa’da savaştığı cepheler dışında, en yoğun çarpışmalarını Osmanlı ordusuna karşı yapmıştır. Aynı şekilde Osmanlı ordusunun Birinci Dünya Savaşı sırasında, en geniş coğrafi alanlarda, en fazla cephede ve en yoğun çatışmaları da Britanya ordusu ile olmuştur. Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı ordusunun mağlup olduğu Filistin ve Suriye Cephesi’nde, İngiliz ordularına komuta eden General Allenby ve onun askeri stratejisi üzerine Türkiye’de yeterli araştırmaların yapılmadığı görülmektedir. General Allenby, yönettiği ordu ile Ortadoğu’da stratejik açıdan değerli şehirleri ele geçirip Osmanlı ordusunun bu bölgelerden çekilmesini sağlayarak önemli bir rol üstlenmiştir. Allenby, hem İngiliz hem de Ortadoğu tarihinin önemli figürlerinden biridir. O, Türk tarihinde Filistin ve Suriye başta olmak üzere petrol yatakları ve kutsal mekanların da bulunduğu büyük bir coğrafyayla birlikte binlerce insan kaybını temsil etmektedir. Allenby, İngiliz tarihi açısından ise apayrı bir yerde durmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Osmanlı ordusuna karşı 100 yıl önce zaferler kazanan General Allenby’nin hem kişiliği hem de askeri başarısını incelemektir. Buradan hareket ile çalışma “Mısır Sefer Kuvvet Komutanı Olarak Allenby”, “General Allenby Filistin’de”, “General Allenby’nin Raporu” olarak alt başlıklardan oluşmaktadır.Great Britain had its most intense fighting against the Ottoman army in the World War I, except for the war fronts in Europe. Likewise, the Ottoman Army’s most intense battles were with the British army in the widest geographical areas and the most frontier during the First World War. It seems that there is no appropriate research in Turkey on General Allenby, who commanded the British armies in Palestine and Syria where the Ottoman armies were defeated in the First World War, and his military strategy. Allenby’s significance in the Ottoman history derives from the fact that he took over the cities with very high strategic importance in the Middle East and put an end the Ottoman superiority in the region by ensuring that the Ottoman army withdrew from these regions. Allenby is one of the most important figures in the history of both British and Middle East. He represents the loss of thousands of people in the Turkish history having a great geography including oil deposits and sacred sites, particularly in Palestine and Syria. Allenby also stands in a different place for British history. The aim of this study is to examine both the personality and the military success of Allenby, who won the victories against the Ottoman army 100 years ago. From thi

Periodische Beinbewegungen beim Obstruktiven Schlafapnoesyndrom

Patienten mit OSAS und PLM, deren Atemsituation mit CPAP-Therapie optimal eingestellt war, mit weiterhin bestehender Tagessymptomatik wurden untersucht. Zur Senkung der Tagessymptomatik muss über eine medikamentöse Therapie entschieden werden. Es erfolgte eine manuelle Nachbearbeitung von Polysomnographien von 23 Patienten mit OSAS und PLM, dabei manuelles Scoren und Errechnen der Indizes/Stunde für PLM, Apnoen und Arousals, um so ihre Auswirkung auf die Schlafstruktur zu beurteilen. Dann erfolgte eine Korrelation zu objektiven Parametern der Schlafstadienanalyse und subjektiven Angaben der Leistungsfähigkeit am Tage. Einige Patienten erhielten zeitweise eine L-Dopa-Therapie. Die subjektive Tagesbefindlichkeit besserte sich stark, die Anzahl der mit LM assoziierten Arousal wurde reduziert, die Anzahl der PLM wurde jedoch nicht reduziert. Somit wäre ein dopaminerges Medikament bei OSAS-Patienten mit periodischen Beinbewegungen und persistierender Tagesmüdigkeit indiziert

Demokrat Parti’yi İktidara Taşıyan Seçim Sistemi- Electoral System Carryıng Democrat Party To Power

1923 Cumhuriyet modernleşmesi ile gerçekleştirilen en önemli olay, çok partili hayata geçişin sağlanması olmuştur. Çok partili hayatı iki kez yaşayan Türk siyaseti ilk deneyiminde başarısız olmuş ancak, II. Dünya Savaşı sonrasında mevcut otoriter rejimlerin güç kaybetmesi ve dünyada etkisi hissedilen demokratikleşme süreci Türkiye’de de hızlı bir değişimin yaşanmasına neden olmuştur. Çok partili hayatın işlerliği demokrasi söyleminin kuvvetlenmesini sağlamıştır. Türk siyasal hayatının önemli muhalefet partilerinden biri olan Demokrat Parti’nin kuruluş evresi ve sonrasında iktidara uzanan hikâyesi bu anlamda önemli bir yer tutmaktadır. Bu çerçevede, çalışmanın ilk aşamasını 1923-1943 arası çift dereceli sistem ile gerçekleştirilen seçimler oluşturmuştur. İkinci aşama olarak, tek partili sistemden çok partili sisteme geçilmesi ve sonrasında 1950 yılında Demokrat Parti’yi iktidara taşıyan seçim sistemi üzerinden dönemin siyasal yapısı hakkında bilgi verilmiştir. Bu aşamada çift dereceli ve tek dereceli seçim sistemi analiz edilerek, ilgili seçim kanunları ve siyasal ortam, dönemin gazete ve dergileri ışığında incelenmiş ve konu üzerinde yazılmış makale ve kitaplar çalışmanın araçlarını oluşturmuştur

The strategic importance of new silk road in the context of Turkish, American and Russian foreign policy perpective

It can be seen that the roads that play an important role in conveying the ideas of humanity, as well as the knowledge, the values and the beliefs, also have a special position in international relations. This way, the use of geopolitical power over geography is achieved via the control of environmental factors through people. The Silk Road, the first and the most important intercontinental trade route, is a general name given to trade routes that start from China, go through Anatolia and the Mediterranean, and end in Europe. The route which gets its name from one the most precious commodities of the time, silk, has also enabled intercultural interaction and the exchange of ideas. Even though the Silk Road had lost its importance with the discovery of alternative routes, it has become one of the key issues in international relations in recent times. China's geopolitical importance has grown immensely with the fastfinancial development and economic growth of China beginning from the 2000s. China is taking important steps in the name of the New Silk Road Project, also known as the "One Belt One Road Initiative," which is considered to be the largest transportation project in the world. The countries that the historical Silk Road passes through are making an effort to make the New Silk Road stronger than before. With China leading the project, this project closely concerns Turkey and Russia, along with the former Soviet Central Asian Republics that gained their independence after the dissolution of the Soviet Union and who are now trying to be integrated into the world economy. The new prospective route that will be built will represent the economic belt that will connect China, Central Asia, Russia and Europe by land. Also, railways, airports, ports and new energy routes will be constructed rapidly with the development of the project's infrastructure. The New Silk Road Project is aimed to connect 65 countries in total via sea, air and land routes. The project will approximately cost 21 trillion dollars. A project like this involving China and Russia creates a threat to the national interests of the United States and its Asia-Pacific policies

AB ve NATO üyeliğinin üç baltık ülkesine getirdikleri

Coğrafyaları, büyüklükleri, ekonomik yapıları, kalkınmaları ve demografileri açısından büyük benzerlikler gösteren ve Baltık Devletleri olarak nitelenen Estonya, Litvanya ve Letonya, uzun yıllar egemenliği altında yaşadıkları Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla, kendilerini Batı sisteminin yanında, onun bir parçası olarak konumlandırmışlardır. Bu devletler ekonomik, kültürel ve siyasal yapılarını Avrupa Birliği’ne üye olarak yeniden konumlandırırken, askeri ve güvenlik yapılarını NATO üyeliği yoluyla belirlemişlerdir. Bu üç Baltık Devleti tüm yapılarıyla Batılı sisteme entegre olurlarken bazı zorluklarla karşılaşacakları öngörülmüştür. Bundan dolayı, uyum çalışmaları her bir devlette farklı seviyelerde güçlük ve engellerle karşılaşmıştır. Bu sebepledir ki, her iki yapıya dahil olmanın değişik sonuçları da ortaya çıkmıştır. Her bir devletin farklı dinamiklerinin olduğu ve tek isim ile anılmalarına rağmen, bu üç ülkede entegrasyon tamamlandığında benzer sonuca varılamadığı da görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, AB ve NATO üyeliklerinin bahsedilen devletlerde ekonomik, kültürel, siyasal ve askeri alanlarda ne gibi olumlu-olumsuz gelişmelere yol açtığının incelenmesidir.Showing great similarities in terms of their geography, size, economic structure, development and demography, Estonia, Lithuania and Latvia, which are called the Baltic States, have positioned themselves on the side of the Western system, as a part of it, with the collapse of the Soviet Union, under whose rule they lived for many years. While restructuring their economic, cultural and political structure as members of the European Union, these states have determined their military and security structure as members of NATO. It was clear that while these three Baltic States were integrating into the Western system with all their structures, they would naturally face some difficulties. Therefore, adaptation studies have encountered different levels of difficulties and obstacles in each state. For this reason, there were different consequences of being involved in both structures. It is also seen that although each state is referred to by one name and has different dynamics, similar conclusions cannot be reached when integration is completed in these three countries. The purpose of this study is to examine the “positive and negative” developments in the economic, cultural, political and military fields of the EU and NATO memberships in the mentioned state