Tekrarlayan pterjiyumlu olgularda konjonktival otogreft transplantasyonu ile kombine amniyotik membran transplantasyonu cerrahisi sonuçları

Aim: To evaluate the results of conjunctival autograft transplantation (CAT) combined with amniotic membrane transplantation (AMT) surgery in recurrent pterygium cases.Methods: This is a retrospective interventional case series involving patients admitted to our clinic with recurrent pterygium. Patients' examination and postoperative findings were taken through standard slit-lamp examinations. Fourteen eyes of 14 patients were included in the study. All cases were treated with excision, followed by CAT combined with AMT. Corneal recurrence was evaluated as the main result. Fibrovascular proliferation greater than 1 mm on the cornea was accepted as recurrence after surgery.Results: The mean age of patients was 56.4 ± 7.5 (range: 40 – 65) years. During the mean follow-up period of 24.9 ± 10.7 (range: 12 – 50) months, pterygium and symblepharon recurred in only one eye (7.1%) after 4 months.Conclusion: In this study, it was seen that acceptable results were obtain and low recurrence rates could be achieved with the combination of CAT and AMT for the treatment of recurrent pterygium.Amaç: Tekrarlayan pterjiumlu olguların tedavisinde konjonktival otogreft transplantasyonu (KOT) ile kombine amniyotik membran transplantasyonu (AMT) sonuçlarını değerlendirmekMetot: Bu çalışma kliniğimize tekrarlayan pterjiyum ile başvuran hastaları içeren retrospektif girişimsel bir vaka serisidir. Hastaların muayeneleri ve postoperatif bulgular standart yarık lamba biomikroskopi ile yapıldı. Çalışmaya 14 hastanın 14 gözü alındı. Tüm olgularda pterjium eksizyonunu takiben KOT ile kombine AMT yapıldı. Ana sonuç olarak korneal nüks değerlendirildi. Kornea üzerinde 1 mm'den fazla fibrovasküler proliferasyon ameliyat sonrası rekürrens olarak kabul edildi.Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 56.4 ± 7.5 (aralık: 40- 65) yıldı. Ortalama 24.9 ± 10.7 (aralık: 12- 50) aylık takip süresi sonunda sadece bir gözde (% 7.1) 4 ay sonra pterjium ve symblepharon tekrarladı.Sonuç: Bu çalışmada, tekrarlayan pterjium tedavisi için KOT ve AMT kombinasyonu ile kabul edilebilir sonuçlar alındığı ve düşük nüks oranları sağlanabileceği görüldü

Intraocular pressure assessment in pediatric cases receiving long-term seasonal allergic conjunctivitis treatment

Amaç: Mevsimsel alerjik konjonktivit (MAK) tanısı ile takip ve tedavi edilen pediatrik yaş grubu hastalarda, dönemsel olarak kullanılan ilaçların uzun dönemde göz içi basıncı (GİB) üzerine olan etkisini araştırmak. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 16 yaş altında, 5 yıl veya daha fazla süredir MAK tedavisi alan 230 olgu (Grup I) ve kontrol grubuna 16 yaş altında sağlıklı 255 olgu (Grup II) dahil edildi. Hastaların GİB ölçümleri non-kontakt tonometri ile yapıldı. Her iki grubun ortalama GİB değerleri istatistiksel olarak kıyaslandı. Bulgular: Çalışmaya alınan olguların yaş ortalaması grup I'de 9.3±2.0, grup II'de 9.1±2.1 bulundu. Grup I'de hastaların MAK nedeni ile tedavi aldıkları süre ortalama 5.3±0.7 yıldı. Grup I'de ortalama GİB sağ gözde 13.7±3.1 mmHg, sol gözde 13.7±2.8 mmHg bulunurken, grup II'de ortalama GİB sağ gözde 13.8±3.1 mmHg, sol gözde 13.9±3.0 mmHg olarak bulundu. İki grubun ortalama GİB değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görüldü (P>0.05). Grup I'de 11 hastada (% 4.8) tedavi esnasında kortikosteroid kullanımına bağlı geçici GİB yükselmesi olduğu gözlendi. Bu hastaların tümünde kortikosteroid kesildikten sonra GİB normale döndü. Sonuç: Pediatrik olgularda MAK tanısıyla dönemsel olarak verilen medikal tedavinin uzun dönemde GİB üzerine kalıcı bir etkisinin olmadığı görüldü. Bu hastalarda olası akut GİB yükselmesini fark etmek için yakın takibin önemli olduğunu düşünmekteyiz.Objective: To investigate the effect of seasonal drugs on intraocular pressure (IOP) in the long term in pediatric age group who are followed up and treated with seasonal allergic conjunctivitis (SAC) diagnosis. Materials and Methods: The study included 230 cases under the age of 16 who received SAC treatment for 5 years or more (Group I), and 255 healthy cases under the age of 16 in the control group (Group II). IOP measurements of the patients were made with non-contact tonometry. Mean IOP values of both groups were statistically compared. Results: The mean age of the patients included in the study was 9.3±2.0 in group I and 9.1±2.1 in group II. The mean duration of treatment in SAC patients was 5.3±0.7 years. In group I, the mean IOP was 13.7±3.1 mmHg in the right eye, 13.7±2.8 mmHg in the left eye, while in group II the mean IOP was 13.8±3.1 mmHg in the right eye and 13.9±3.0 mmHg in the left eye. There was no statistically significant difference between the mean IOP values of two groups (P>0.05). Temporary IOP elevation due to corticosteroid treatment was observed in 11 patients (4.8%) in group I. In all these patients, IOP lowered to normal limits after corticosteroid treatment discontinued. Conclusion: It was observed that medical treatment, which is given periodically with the diagnosis of SAC in pediatric cases, does not have a permanent effect on IOP in the long term. We think that close follow-up is important to realize possible acute IOP elevation in these patients

Piperasilin-Tazobaktam ve Vankomisin Antibiyoterapilerinin Birlikte Kullanımının Nefrotoksik Etkilerinin Incelenmesi

Aim of the Study: To assess the risk of acute kidney injury related to the use of piperacillintazobactamcombined with vancomycin, which is an effective regimen for treatment of healthcare associated infections.Materials and Methods: The hospital charts of 402 patients who received piperacillintazobactamalone, vancomycin alone, piperacillin-tazobactam combined with vancomycin,and meropenem combined with vancomycin was evaluated retrospectively in a two-yearperiod from January 1st, 2012 to December 31st, 2013. The patients admitted to the intensivecare units, those with a baseline serum creatinine level higher than 2 mg dL, the patients inhemodialysis or peritoneal dialysis program, pregnant women and, finally, those in septicshock were not included. The presence and severity of acute kidney injury was assessedaccording to the AKIN criteria. The possible factors determined in univariate analysis weretested with logistic regression analysis to find out if they were iAmaç: Hastane ilişkili enfeksiyonların tedavisinde etkin bir şema olan piperasilin-tazobaktamartı vankomisin kombinasyonuna bağlı akut böbrek hasarı gelişme riskinin değerlendirilmesi.Gereç ve Yöntem: 1 Ocak 2012 ile 31 Aralık 2013 tarihleri arasında, tek başına piperasilintazobaktamveya vankomisin alanlar ile piperasilin-tazobaktam artı vankomisin vemeropenem artı vankomisin kombinasyonunu alan toplam 402 hastanın kayıtları retrospektifincelendi. Yoğun bakım ünitelerinde izlenenler, bazal kreatinin düzeyi 2 mg dL nin üstündeolanlar, rutin hemodiyaliz ya da periton diyalizi programında olanlar, septik şokta olanlar ilehamileler çalışmaya dahil edilmedi. Antibiyotik tedavisi sırasında akut böbrek hasarı varlığıAcute Kidney Injury Network (AKIN) kriterleri kullanılarak kaydedildi. Tek değişkenlianalizlerle belirlenen olası faktörler kullanılarak, akut böbrek hasarı gelişme riskiniöngörmedeki bağımsız prediktörler lojistik regresyon analiziyle tespit edildi. Tümkarş

Tekrarlayan Pterjiyumlu Olgularda Konjonktival Otogreft Transplantasyonu ile Kombine Amniyotik Membran Transplantasyonu Cerrahisi Sonuçları

Aim: To evaluate the results of conjunctival autograft transplantation (CAT) combined with amniotic membrane transplantation (AMT) surgery in recurrent pterygium cases.Methods: This is a retrospective interventional case series involving patients admitted to our clinic with recurrent pterygium. Patients' examination and postoperative findings were taken through standard slit-lamp examinations. Fourteen eyes of 14 patients were included in the study. All cases were treated with excision, followed by CAT combined with AMT. Corneal recurrence was evaluated as the main result. Fibrovascular proliferation greater than 1 mm on the cornea was accepted as recurrence after surgery.Results: The mean age of patients was 56.4 ± 7.5 (range: 40 – 65) years. During the mean follow-up period of 24.9 ± 10.7 (range: 12 – 50) months, pterygium and symblepharon recurred in only one eye (7.1%) after 4 months.Conclusion: In this study, it was seen that acceptable results were obtain and low recurrence rates could be achieved with the combination of CAT and AMT for the treatment of recurrent pterygium.Amaç: Tekrarlayan pterjiumlu olguların tedavisinde konjonktival otogreft transplantasyonu (KOT) ile kombine amniyotik membran transplantasyonu (AMT) sonuçlarını değerlendirmekMetot: Bu çalışma kliniğimize tekrarlayan pterjiyum ile başvuran hastaları içeren retrospektif girişimsel bir vaka serisidir. Hastaların muayeneleri ve postoperatif bulgular standart yarık lamba biomikroskopi ile yapıldı. Çalışmaya 14 hastanın 14 gözü alındı. Tüm olgularda pterjium eksizyonunu takiben KOT ile kombine AMT yapıldı. Ana sonuç olarak korneal nüks değerlendirildi. Kornea üzerinde 1 mm'den fazla fibrovasküler proliferasyon ameliyat sonrası rekürrens olarak kabul edildi.Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 56.4 ± 7.5 (aralık: 40- 65) yıldı. Ortalama 24.9 ± 10.7 (aralık: 12- 50) aylık takip süresi sonunda sadece bir gözde (% 7.1) 4 ay sonra pterjium ve symblepharon tekrarladı.Sonuç: Bu çalışmada, tekrarlayan pterjium tedavisi için KOT ve AMT kombinasyonu ile kabul edilebilir sonuçlar alındığı ve düşük nüks oranları sağlanabileceği görüldü

Efficacy of adjunctive mitomycin C in transcanalicular diode laser dacryocystorhinostomy

WOS: 000394351800037PubMed ID: 27664138The objective of the study was to compare the success rate of transcanalicular laser dacryocystorhinostomy (TCL-DCR) with or without the use of adjunctive mitomycin C (MMC) in cases with primary nasolacrimal duct obstruction (NLDO). This retrospective study was comprised of 68 patients with uncomplicated primary NLDO. There were two groups in the study: the Group 1 (n = 35) patients underwent TCL-DCR surgery with MMC and the Group 2 (n = 33) patients underwent TCL-DCR surgery without MMC. All patients had bicanalicular silicone tube intubation. The main outcome measures were patent osteotomy as visualized endoscopically and patent nasolacrimal irrigation. The follow-up period was 12 months. All patients had unilateral TCL-DCR with silicone tube intubation. Six months following surgery, the silicone tubes were removed. At the final evaluation, success rates were 80 % in Group 1 and 78.8 % in Group 2. There was no statistically significant difference between the two groups (p = 0.52). No complications related to MMC usage were recorded during the study period. Intraoperative use of MMC has no beneficial effect on the success rate in TCL-DCR

Investigation of demodex parasite existence in treatment-resistant chronic blepharitis cases

Amaç: Demodex akarı, zorunlu bir ektoparazit olup, insanda özellikle kıl folikülleri, kirpik kökleri ve yağ salgı bezlerine yerleşmektedir. Bu çalışmanın amacı tedaviye dirençli kronik blefaritli olgularda Demodex enfestasyonu varlığını araştırmaktır. Yöntemler: Çalışmaya İstanbul Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları Polikliniği’ne başvuran kronik blefarit tanısı alan olgular dahil edildi. Tüm olgular daha önce en az üç kez blefarit tedavisi almış idi. Hastalardan blefaritin yoğun olduğu alanda bulunan kirpiklerinden 3-4 adet örnek alınarak ışık mikroskobu altında incelendi. Işık mikroskobunda 10x ve 40x büyütmede incelenen alanda bir veya daha fazla Demodex parazitinin görülmesi pozitif olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya 153 olgu dahil edildi. Olguların 79’u (%51,6) erkek, 74’ü (%48,4) kadın idi. Ortalama yaş 43,1±9,7 olarak bulundu. Işık mikroskopisi ile yapılan inceleme sonucunda 153 kronik blefaritli olgunun 69’unda (%45,1) kirpik foliküllerinde Demodex paraziti varlığı tespit edildi. Sonuç: Özellikle tedaviye dirençli kronik blefaritli olgularda Demodex enfestasyonunun mutlaka göz önüne alınması gerektiğini, parazitin tedavi öncesinde rutin olarak aranmasının faydalı olacağını düşünmekteyiz.OBJECTIVE: Demodex acari is an obligate ectoparasite, and it is usually located in the human hair follicles, eyelash roots, and sebaceous glands. The aim of this study was to investigate the presence of Demodex infestation in chronic blepharitis cases that are resistant to therapy. METHODS: Patients who were admitted at the Istanbul Medipol University School of Medicine Hospital with a diagnosis of chronic blepharitis were included. All cases received conventional therapy at least three times. Three or four eyelash samples from patients with blepharitis were collected and examined under light microscopy. For the diagnosis, the presence of one or more Demodex parasites at 10× and 40× magnification by a light microscope was considered as positive for infestation. RESULTS: Overall, 153 cases were included in the study. Of the cases, 79 (51.6%) were males and 74 (48.4%) were females. The mean age was 43.1±9.7 years. The presence of D. acari in the follicles of the eyelashes in patients with chronic blepharitis was found in 69 (45.1%) cases. CONCLUSION: D. acari should be considered in patients with chronic blepharitis, especially in treatment-resistant cases. We believe that it would be useful to search for the parasite in patients with blepharitis prior to treatment on a routine basis

Longitudinal assessment of intraocular pressure in premature infants

Purpose: To investigate the longitudinal change in intraocular pressure (IOP) in premature infants and to establish a normative IOP value. Methods: Forty premature infants with a gestational age (GA) of 26 weeks were enrolled in this longitudinal study. Measurements were taken initially at 28 weeks postconceptional age (PCA) and at 2-week intervals up to 40 weeks PCA. Intraocular pressure was measured with a hand-held tonometer (Tono-Pen XL; Reichert Inc.). Results: From 40 (22 male, 18 female) premature Caucasian infants, seven (for each eye) IOP measurements were obtained. Mean GA was 26 weeks and mean birthweight was 820 ± 112 grams. The mean IOP was 15.1 ± 1.2 mm Hg and 14.9 ± 1.1 mm Hg for the right and left eyes, respectively. The mean IOP in both eyes for all measurements was 15.0 ± 1.1 mm Hg. At 28 weeks PCA, 9 (22.5%) preterm infants had IOP values greater than 20 mm Hg. The mean IOPs at 28 weeks, 30 weeks, 32 weeks, 34 weeks, 36 weeks, 38 weeks, and 40 weeks PCA were 18.7 ± 1.1 mm Hg, 16.9 ± 0.9 mm Hg, 15.3 ± 0.9 mm Hg, 14.1 ± 1.3 mm Hg, 13.7 ± 1.3 mm Hg, 13.4 ± 1.4 mm Hg, and 13.1 ± 1.3 mm Hg, respectively. A significant decrease in IOP measurements was found up to 34 weeks PCA, with no significant decline in IOP measurements after that point (F = 109.7, p<0.01). There was a negative correlation between IOP and PCA (r = −0.712, p<0.01). Conclusions: The mean IOP of premature infants was 15.0 ± 1.1 mm Hg and IOP values decreased significantly up to 34 weeks PCA, indicating a decline trend approaching the term period

Évaluation des changements de l’épaisseur rétinienne et choroïdienne par tomographie par cohérence optique en domaine spectral dans l'uvéite antérieure aiguë unilatéral non granulomateuse

Purpose: To assess retinal and choroidal thickness changes in eyes with a first episode of unilateral non granulomatous acute anterior uveitis (AU). Methods: Thirty-one patients with acute unilateral non granulomatous AU who had undergone spectral domain optical coherence tomography (SD-OCT) of both eyes were included in this retrospective study. Retinal thickness (RT) as defined by the Early Treatment Diabetic Retinopathy Study (ETDRS) and subfoveal choroidal thickness (SFCT) obtained by SD-OCT were recorded. Healthy fellow eyes of the patients served as the control. Results: A significant thickening in 1 mm of ETDRS subfield and in subfoveal choroid was observed in eyes with acute AU when compared with the unaffected fellow eyes (P = 0.005 and P 0.05, for all). Conclusions: Significant posterior segment changes were detected in eyes with acute unilateral non granulomatousObjectif. — Évaluer les changements d’épaisseur rétinienne et choroïdienne dans les yeux lorsdu premier épisode d’uvéite antérieure aiguë unilatérale non granulomateuse (UA).Patients et méthodes. — Trente et un patients atteints d’UA aiguë unilatérale non granuloma-teuse qui avaient bénéficié d’une tomographie par cohérence optique en domaine spectral(SD-OCT) des deux yeux ont été inclus dans cette étude rétrospective. L’épaisseur rétinienne(ER) définie par le groupe ETDRS (Early Treatment Diabetic Retinopathy Study) et l’épaisseurde la choroïde sous-fovéale (ECSF) obtenue par SD-OCT ont été évaluées. Les yeux sains despatients ont été acceptés comme yeux témoins.Résultats. — Un épaississement significatif dans 1 mm de sous-champ ETDRS et dans la choroïdesous-fovéolaire a été observé dans les yeux atteints d’UA aiguë par rapport aux yeux témoins(p = 0,005 et p 0,05).Conclusions. — Des modifications significatives du segment postérieur ont été détectées dansles yeux atteints d’UA aiguë unilatérale non granulomateuse

Hacettepe Dahiliye Ders Kitabı 2

Ondokuzuncu yüzyılın tıp literatürü, korku filmi gibidir. Hekimlerin, ellerine geçirdikleri her şeyi, akıllarına gelen her yöntemi tedavi için kullandıkları görülür. Bilgiye değil, kulaktan dolma duyumlara dayanan, “içten doğma” uydurma fikirlerle hastaların yelken kürek tedavi edilmeye çalışıldığı bir dönemdir. Litrelerce kan alınır, barsaklar yüksek basınçlı lavmanlarla delik deşik edilir, hastalar buzlu sulara yatırılıp uzuvlar gangren olana dek dondurulur, dondurmak işe yaramazsa kaynar kazanlara sokulur, deriyi kabartan bitkisel merhemlerle epidermis eritilir, terkibi ikinci kez asla tutturulamayan envai çeşit bitkisel karışımlarla organlar iflas ettirilirdi. Yirminci yüzyılın başında, modern tıbbın kurucusu sayılan Dr. William Osler öncelikle bu “palavra tıbba” rest çekmiş, yeni bir çağı aralamıştır. Çağdaşı olan bazı hünerli hekimlerle birlikte, önümüze gelen her hastayı, elimize geçirdiğimiz her şeyle, bu şekilde rastgele tedavi edemeyiz, öncelikle hastalıkları tanımamız gerekir diyerek, tıbbın önceliğini tanıya yöneltmişler, kendilerine kadar olan eski devirlerden miras iki ilaç (digoksin ve morfin) dışındaki tüm o ilkel tedavi yöntemlerini reddetmişlerdir. Akıldışı eski tedavileri reddederek, yerine henüz yeni bir tedavi seçenekleri de olmadığından; yalnızca (doğru) tanı koymaya çalışan ve hastanın prognozunu tayin etmeye odaklanmış, tepkisel ve aslında bir bakıma muhafazakar yeni bir tıbbı başlatmışlardır. Tıp eğitimini de bu doğrultuda değiştirip, çalakalem ilaç ve tedavi veren hekimler yerine; hastanın hastalığını kavramaya çalışan, doğru tanı koyan hekimler yetiştirmeye yönelmişlerdir. Tıp eğitimindeki “hasta başı vizitler” bizzat Dr. William Osler tarafından başlatılmıştır. Bu ekol, 1900’ların başında cesur bir kararla, neyi tedavi ettiğini bilmeyen eski hekimlik pratiğini kapatıp, öncelikle hastalıkları kavramaya, hastalarına titizlikle isabetli bir tanı koymaya odaklanmıştır. Bu devir, tıbbın rönesansı sayılır. Kuruluşundan itibaren çağdaşı modern tıp dünyasının bir takipçisi ve aktörü olan Hacettepe Tıp Fakültesi; hünerli hekimler, iyi klinisyenler yetiştirmeyi amaçlamıştır. Prof. Dr. Şeref Zileli’nin kurucusu olduğu İç Hastalıkları Anabilim Dalımız, mezuniyet öncesi tıp eğitiminde yatay ve dikey entegrasyon modeliyle klinik eğitim aşamasında, öğrencilerimize “dahiliye nosyonu” kazandırmayı hedeflemiştir. Dahiliye nosyonu, hastaya saçından tırnağına bir bütün olarak bakabilmeyi; hastanın sorunlarını rasyonel bir klinik denklem haline getirebilmeyi; semptomlarından başlayıp, fizik muayene ve isabetli tetkik seçimiyle en doğru tanıyı koyabilmeyi ve hastaya en az zarar verecek en uygun tedaviyi planlayabilmeyi gerektirir. Mezuniyet öncesi İç Hastalıkları Klinik Eğitim programımızın öğrenim hedefleriyle, içeriği ve ulusal çekirdek müfredatımız gözetilerek hazırlanan bu kitap; İç Hastalıkları, Kardiyoloji, Göğüs Hastalıkları, İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji anabilim dallarımız öğretim üyelerinin ortaklaşa titiz bir çalışmasıdır