Idiopatyczna czuciowa neuropatia trójdzielna. Opis przypadku

Idiopathic trigeminal sensory neuropathy is a rare clinical condition characterized by sensory disturbances on the face. Its symptoms may be permanent or temporary and a wide variety of diagnostic procedures is usually required to establish the diagnosis. Frequently, it is the first manifestation of a systemic disorder. In the majority of cases causal treatment is not possible, even though patients with trigeminal sensory neuropathy should be carefully monitored by physicians.Idiopatyczna czuciowa neuropatia trójdzielna to rzadka choroba dotycząca zaburzeń czucia w obrębie twarzy. Zjawisko to może mieć charakter przejściowy lub stały, diagnostyka zaś wymaga zazwyczaj wykonania wielu różnych badań. Często neuropatia trójdzielna jest pierwszym objawem choroby układowej. Najczęściej leczenie przyczynowe nie jest możliwe, jednak pacjenci z idiopatyczną neuropatią trójdzielną powinni być pod stałą opieką medyczną

Nieinwazyjna diagnostyka choroby niedokrwiennej serca — którą opcję diagnostyczną wybrać?

Non-invasive methods for assessment of myocardial ischaemia or anatomy of coronary arteries are widely used in diagnostics of coronary disease. Nowadays, more weight is given to considering the pre-test probability of the presence of coronary disease before making choice of further management strategy. Assuming that patients with low PTP (< 15%) do not have obstructive coronary disease, no further specific non-invasive stress testing is recommended. At the same time, in patients with high PTP (> 85%), the clinical likelihood of coronary disease with significant changes in epicardial arteries is so high, that it seems justified to refer them directly to invasive diagnostics and revascularization. Non-invasivetests (exercise test, SPECT, PET, MRI, MSCT) are appropriate for patients at intermediate risk of coronary disease (15–85%), who might potentially benefit from invasive diagnostics and revascularization, and for risk stratification of future cardiovascular events. Nieinwazyjne badania oceniające niedokrwienie mięśnia sercowego lub anatomię tętnic wieńcowych mają szerokie zastosowanie w diagnostyce choroby wieńcowej. Aktualnie zwraca się dużą uwagę na kliniczną ocenę prawdopodobieństwa jej wystąpienia przed wyborem dalszej strategii postępowania. Zakłada się, że u pacjentów z niskim prawdopodobieństwem wystąpienia choroby przed testem (PTP < 15%) nie występują istotne zwężenia w tętnicach wieńcowych i można odstąpić od dalszej diagnostyki. Z kolei u pacjentów z wysokim PTP (> 85%) prawdopodobieństwo wystąpienia choroby wieńcowej z istotnymi zmianami w tętnicach nasierdziowych jest tak wysokie, że zaleca się u nich od razu przeprowadzenie diagnostyki inwazyjnej i ewentualnie rewaskularyzację. Nieinwazyjne badania (test wysiłkowy, badania SPECT, PET, MRI, MSCT) mają zastosowanie przede wszystkim u pacjentów z pośrednim ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej (15–85%) w celu identyfikacji chorych, którzy potencjalnie mogą odnieść korzyść z diagnostyki inwazyjnej i rewaskularyzacji, oraz w celu stratyfikacji ryzyka wystąpienia przyszłych incydentów sercowo-naczyniowych

Zasady diagnostyki i kwalifikacji do przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej

Aortic stenosis (AS) is the most common acquired valvular heart disease. Due to latent course of the disease, the symptoms are most frequently observed in elderly patients. The treatment for AS is aortic valve replacement, but due to the high risk of the patients whom are often burdened with multiple coexisting conditions, it is often not implemented. An alternative and equally effective treatment for high-risk patients with severe, symptomatic AS is transcatheter aortic valve implantation (TAVI). This technique involves transporting an biological aortic valve through the large arteries and into the aortic annulus. To qualify a patient for TAVI appropriate diagnosis needs to be performed.Stenoza aortalna (AS) jest najczęstszą nabytą zastawkową wadą serca. Ze względu na przewlekły przebieg objawy choroby najczęściej obserwuje się u pacjentów w zawansowanym wieku. Klasyczną metodą leczenia zwężenia zastawki aortalnej pozostaje zabieg operacyjny, który z powodu wysokiego ryzyka u osób starszych, często obciążonych wieloma chorobami towarzyszącymi, w wielu przypadkach nie jest wykonywany. Alternatywną i równie skuteczną metodą leczenia chorych z grupy wysokiego ryzyka z ciężka, objawową AS jest zabieg przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej. Technika ta polega na doprowadzeniu drogą wewnątrznaczyniową biologicznej zastawki j i jej implantacji w pierścieniu aortalnym. Aby zakwalifikować pacjenta do TAVI, niezbędna jest odpowiednia diagnostyka okołozabiegowa

Unusual post-traumatic aortic rupture in a paraglide pilot – A case report

Post-traumatic aortic injuries are more common in victims of aircraft accidents than in motor vehicle accidents, and are a leading cause of on-site and delayed mortality, regardless of cause. In this case report, we present a history of a nearly isolated aortic post-traumatic injury in a victim of a paragliding accident. The rarity of this case lies in 2 factors, that is, the lack of the other life-threatening injuries usually present in high-energy accidents, and an unusual, exfoliative type of injury not matching more closely the typical classifications made use of currently in clinical practice. Keywords: Aortic rupture, Post-traumatic aortic injury, Paraglider accident, Aviation acciden

Pancreatic lipoma : an incydentaloma which can resemble cancer : analysis of 13 cases studied with CT and MRI

Background: The purpose of this article is to present computed tomography (CT) and magnetic resonance imaging (MRI) findings of rare pancreatic lipomas. Material/Methods: The analysis covered 13 patients (7 men and 6 women, aged 47-88, average: 65.6 years), with 13 pancreatic lipomas, whose cases constituted the basis for 10 contrast-enhanced CT and 5 MRI studies. Results: Lipomas measured from 6 mm to 32 mm (average 12.8 mm) and were located in the pancreatic head (n=7), body (n=2), tail (n=3) and uncinate process (n=1). Most lesions (n=11) were homogenous, well-circumscribed. On contrast-enhanced CT scans, macroscopic fat (<–30 HU) was present in 9 lipomas. In one case (10 mm lesion) the density was -20 HU and the lesion was poorly circumscribed with septations, which altogether made it difficult to precisely characterize its contents. On MR scans fat was demonstrated in all studied cases (n=5). Conclusions: Lipomas are rare, small, homogenous and well-circumscribed pancreatic tumours. The most important feature, decisive for the diagnosis and distinguishing them from pancreatic carcinoma, is detection of fatty tissue on CT and MR scans. In these cases differential diagnosis includes other rare fatty tumours of the pancreas (focal fatty infiltration, teratoma, liposarcoma)

The role of computed tomography in the diagnostics of diaphragmatic injury after blunt thoraco-abdominal trauma

BACKGROUND: Diaphragmatic injuries occur in 0.8-8% of patients with blunt trauma. The clinical diagnosis of diaphragmatic rupture is difficult and may be overshadowed by associated injuries. Diaphragmatic rupture does not resolve spontaneously and may cause life-threatening complications. The aim of this study was to present radiological findings in patients with diaphragmatic injury. MATERIAL AND METHODS: The analysis of computed tomography examinations performed between 2007 and 2012 revealed 200 patients after blunt thoraco-abdominal trauma. Diaphragmatic rupture was diagnosed in 13 patients. Twelve of these patients had suffered traumatic injuries and underwent a surgical procedure that confirmed the rupture of the diaphragm. Most of diaphragmatic ruptures were left-sided (10) while only 2 of them were right-sided. In addition to those 12 patients there, another patient was admitted to the emergency department with left-sided abdominal and chest pain. That patient had undergone a blunt thoracoabdominal trauma 5 years earlier and complained of recurring pain. During surgery there was only partial relaxation of the diaphragm, without rupture. The most important signs of the diaphragmatic rupture in computed tomography include: segmental discontinuity of the diaphragm with herniation through the rupture, dependent viscera sign, collar sign and other signs (sinus cut-off sign, hump sign, band sign). RESULTS: In our study blunt diaphragmatic rupture occurred in 6% of cases as confirmed intraoperatively. In all patients, coronal and sagittal reformatted images showed herniation through the diaphragmatic rupture. In left-sided ruptures, herniation was accompanied by segmental discontinuity of the diaphragm and collar sign. In right-sided ruptures, predominance of hump sign and band sign was observed. Other signs were less common. CONCLUSIONS: The knowledge of the CT findings suggesting diaphragmatic rupture improves the detection of injuries in thoraco-abdominal trauma patients

Przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej z bezpośredniego dostępu aortalnego: pierwsze zabiegi w Polsce

Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is an alternative option for the treatment of severe aortic stenosis in patients carrying an elevated operative risk of conventional surgical aortic valve replacement (AVR). Recently, data from randomised clinical trials confirmed superiority of TAVI when compared with the conservative treatment in inoperable patients, and its non-inferiority when compared with AVR in a high-risk population. Transfemoral vascular access remains the preferred route for delivering the bioprosthesis. However, in a significant proportion of patients, the presence of severe iliac-femoral arteriopathy or small vessel diameter render the transfemoral approach unusable. In this article, we report the first Polish experience of two successful TAVI procedures with bioprostheses (both balloon- and self-expandable) delivered using direct aortic access.Przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej (TAVI) jest alternatywną opcją terapeutyczną u pacjentów z ciężką stenozą zastawki aortalnej, charakteryzujących się wysokim ryzykiem klasycznej chirurgicznej wymiany zastawki. Dane z ostatnich badań randomizowanych wskazują na istotną redukcję śmiertelności u chorych nieoperacyjnych leczonych za pomocą TAVI w porównaniu z osobami leczonymi zachowawczo oraz na brak istotnych różnic w śmiertelności u pacjentów wysokiego ryzyka w porównaniu z klasycznym zabiegiem chirurgicznym. Dostęp przezudowy jest obecnie najczęstszą i preferowaną drogą dostarczenia biologicznej protezy zastawki. Jednak mała średnica naczynia lub obecność istotnych zmian miażdżycowych w obrębie tętnic biodrowych i udowych wyklucza zastosowanie tej techniki. W niniejszej pracy przedstawiono doświadczenia własne dotyczące dwóch pierwszych w Polsce zabiegów TAVI wykonanych z bezpośredniego dostępu aortalnego