Creator, Schemer, Nurturer, Deceiver: The Case of Gaia as Cultural Continuum in Greek Myth and Iconography

Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί ανάλυση και αξιολόγηση του μύθου και της εικονογραφίας της Ελληνίδας θεάς Γαίας (Γαĩα, Γῆ, Gê) Μητέρας/Γης με κύριο άξονα την Αρχαϊκή και Κλασική περίοδο. Στην ελληνική λογοτεχνία ως κεντρική πρωταγωνίστρια του μύθου της καταγωγής και θεά της εύφορης ευημερίας, με την πάροδο του χρόνου, ο ρόλος της Γαίας στον ελληνικό κόσμο περιθωριοποιείται. Στη λατρευτική σφαίρα, η λατρεία της θεάς μειώνεται επίσης, ωστόσο ο μύθος και η εικονογραφία της Γαίας συνεχίζουν να ζουν μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο. Ο μύθος και η εικονογραφία της Γαίας και η συσχέτισή της στο ιστορικό πλαίσιο του 6ου-4ου αι. π.Χ. Η Αθήνα ως αρχέγονη θεότητα και θεμέλιο της προγονικής εξουσίας είναι συμβολική καθώς η Αθήνα εξελίσσεται σε μια μεγάλη πόλη-κράτος. Μετά τον 4ο αι. π.Χ., παρόλο που η σημασία της ελαχιστοποιείται και ο λατρευτικός της ρόλος στην Αθήνα μειώνεται, υποστηρίζω ότι συνεχίζει να χαρακτηρίζεται στο μύθο και την εικονογραφία ως η δυαδική ενσάρκωση της φύσης εναντίον της ανατροφής, του κανόνα και της τάξης/χάους και της αταξίας και ως θεμέλιο για που οι άλλοι θεοί και θεές εμφανίζονται στη συνέχεια της γόνιμης ευημερίας στο αστικό περιβάλλον. Για σύγκριση, εξετάζω τη σημασία της ένταξης της Γαίας στην εικονογραφία στο ιστορικό πλαίσιο και το πλαίσιο της ανάπτυξης της νέας πόλης-κράτους της Αθήνας τον 6ο-4ο αι. π.Χ. με τις μαρτυρίες των λογοτεχνικών της έργων σε συνδυασμό με τα επιγραφικά, εικονογραφικά και αρχαιολογικά στοιχεία του μύθου, της λατρείας και της εικονογραφίας της Γαίας σε αυτό το χρονικό πλαίσιο. Εφαρμόζω επίσης την ανθρωπολογική θεωρία ως προσέγγιση για το πώς να δούμε τον μύθο και την εικονογραφία της Γαίας μέσα στο ιστορικό της πλαίσιο. Δίνω επίσης προσοχή στο βάθος και το εύρος της επιρροής και του μεταβαλλόμενου ρόλου της Γαίας στην αρχαιότητα. Ποια είναι η σημασία της γονιμότητας στο πλαίσιο μιας αναπτυσσόμενης πόλης-κράτους της Αθήνας; Γιατί δεν έχουμε άφθονα στοιχεία για τη λατρεία της Γαίας, ωστόσο η επιρροή της στο μύθο και την εικονογραφία εμφανίζεται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα και τους στόχους που διερευνώ σε αυτή τη διατριβή. Συμπεραίνω ότι η Γαία, ως προσωποποίηση της Γης, είναι μια περίπτωση πολιτισμικής συνέχειας. Λόγω του φυσικού τοπίου με το οποίο συνδέεται και συνεχίζει να αντέχει, περισσότερο από τα ανθρωπογενή μνημεία, η Γαία είναι ένα θεμέλιο για τη διατήρηση της μνήμης των παλιών τρόπων τόσο στην εικονογραφία όσο και στο μύθο. Υποστηρίζω ότι ο ρόλος της Γαίας στην ελληνική λατρεία και η θέση της στη λατρευτική σφαίρα παράλληλα με τη διχοτόμηση της πολιτιστικής της συνέχειας στο μύθο και την εικονογραφία ήταν αποτέλεσμα αστικοποίησης και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, τόσο για τη διατήρηση της μνήμης όσο και για την εισαγωγή περισσότερων αστικών εικόνων και εικόνων γονιμότητας , δύναμη και νίκη.This thesis is an analysis and assessment of the myth and iconography of the Greek goddess Gaia (Γαĩα, Γῆ, Gê) Mother/Earth with primary focus on the Archaic and Classical period. In Greek literature as the central protagonist in the myth of origins and goddess of fertile prosperity, over time, Gaia’s role in the Greek world becomes marginalized. In the cultic sphere, the veneration of the goddess also diminishes, yet the myth and iconography of Gaia continues on to live such a lengthy time period. Gaia’s myth and iconography and its association within the historical framework of the 6th-4th c BCE Athens as a primordial divinity and the foundation of ancestral power is symbolic as Athens evolves into a great city state. After the 4th c. BCE even though her importance is minimized and her cultic role in Athens diminishes, I argue she continues to be characterized in myth and iconography as the dualistic embodiment of nature vs. nurture, of rule and order/chaos and disorder, and as a foundation for which the other gods and goddesses appear in the continuum of fertile prosperity in the urban setting. To compare, I examine the importance of inclusion of Gaia in iconography within the historical context and framework of the development of the new city state of Athens in the 6th-4thth c BCE with the evidence of its literary works in conjunction with the epigraphical, iconographical and archaeological evidence of Gaia’s myth, cult and iconography within this time frame. I also apply anthropological theory as an approach on how to view Gaia’s myth and iconography within its historical context. I also give attention to Gaia’s depth and breadth of influence and changing role in antiquity. What is the significance of fertility within the framework of a developing Athens city state? Why do we not have abundant evidence for Gaia’s cult yet her influence in myth and iconography appear for such a lengthy amount of time? These are some of the questions and objectives I explore in this thesis. I conclude that Gaia, as the personification of Earth, is a case of cultural continuum. Due to the natural landscape in which she is associated with that continues to endure, more so than man made monuments, Gaia is a foundation for memory preservation of the old ways in both iconography and myth. I argue that the role of Gaia in Greek cult and her place in the cultic sphere alongside the dichotomy of her cultural continuum in myth and iconography was a result of urbanization and social reforms, both to preserve memory and introduce more urban icons and images of fertility, power, and victory

Comparison of the Mechanism of Dissolution of Hydrocortisone in Simple and Mixed Micelle Systems

Lecithin, a major phospholipid component of human bile, is instrumental in the formation of mixed micelles in vivo , with implications for the dissolution and absorption of poorly soluble compounds administered orally. Hydrocortisone, a poorly aqueous soluble drug ( S aq = 1.08 × 10 −3 M ), was chosen to compare the rate and mechanism of dissolution in a NaTC/lecithin (mixed micelle) system with its NaTC-only (simple micelle) counterpart. Surface tension, solubility studies, contact angles, rotating disk dissolution rates, and powder dissolution rates were compared for hydrocortisone between solutions containing NaTC/lecithin (4:1) and NaTC-only under conditions representative of the small intestine (0–30 m M NaTC, pH 5.5, 0.1 M NaCl). At all concentrations, the solubility of hydrocortisone in NaTC/lecithin was slightly higher (up to twofold) than in the corresponding NaTC-only solutions. At low NaTC concentrations, initial powder dissolution rates were faster in the NaTC/lecithin solutions than in corresponding NaTC-only solutions. In contrast, at high NaTC concentrations, initial powder dissolution rates in the NaTC-only solutions were faster. Results indicated that in the NaTC-only system wetting effects predominated for dissolution, while in the NaTC/lecithin system, the dissolution rate of hydro-cortisone was enhanced mainly via solubilization.Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/41433/1/11095_2004_Article_304872.pd

Solubility of Mefenamic Acid Under Simulated Fed- and Fasted-State Conditions

Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/41566/1/11095_2004_Article_305583.pd

Solubilization and Wetting Effects of Bile Salts on the Dissolution of Steroids

The ability of sodium taurocholate to increase the initial dissolution rate of five steroids was studied in terms of effects on solubility, wetting, and diffusion coefficient. For all compounds, wetting effects predominated over solubilization effects at bile salt concentrations representative of the fasted state. For hydrocortisone, triamcinolone, betamethasone, and dexamethasone, this trend also continued at the higher bile salt concentrations typical of the fed state. Bile salts solubilized these compounds by a factor of two or less, and diffusivity changes were negligible at bile salt concentrations up to 30 m M . For the more lipophilic danazol, the wetting effects were small and of importance only at premicellar levels of bile salt. At higher concentrations, the increase in solubility was the predominant factor. Incorporation into micelles appeared to decrease the diffusivity slightly, but this was important only at bile salts concentrations of 15 m M or higher. In conclusion, it appears that even within a series of structurally related compounds the mechanism by which bile salts mediate increases in dissolution rate can differ considerably.Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/41556/1/11095_2004_Article_305633.pd

Estimation of the Increase in Solubility of Drugs as a Function of Bile Salt Concentration

Purpose . The objective of this study was to develop a model to predict the extent to which bile salts can enhance the solubility of a drug, based on the physicochemical properties of the compound. The ability to predict bile salt solubilization of poorly soluble drugs would be a key component in determining which drugs will exhibit fed vs. fasted differences in drug absorption.Peer Reviewedhttp://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/41447/1/11095_2004_Article_306524.pd