Necessity for an intensive follow-up after curative resection of colorectal cancer

Rak jelita grubego jest drugim pod względem częstości występowania nowotworem litym i drugą najczęstszą przy­czyną zgonów pacjentów onkologicznych. Optymalizacja technik leczenia chirurgicznego przekłada się na stały wzrost odsetka doszczętnych resekcji raka jelita grubego, jednak pomimo to u znacznego odsetka chorych (30–50%) dochodzi do nawrotu. Uzasadnia to prowadzenie intensywnego nadzoru po leczeniu. Na korzystne efekty takiego postępowania wskazują wyniki badań klinicznych i metaanaliz. Szczególnie intensywny nadzór wskazany jest w ciągu pierwszych 3 lat po zakończeniu leczenia; minimalny okres trwania nadzoru to 5 lat. Niezbędnymi komponentami kontroli po leczeniu są: badanie lekarskie, kolonoskopia, badania obrazowe jamy brzusznej i klatki piersiowej oraz oznaczanie poziomu antygenu rakowo-płodowego (CEA) w surowicy.Colorectal cancer is the second most frequent type of solid tumour and the second leading cause of mortality in oncological patients. Optimisation of surgical techniques results in a gradual increase in the percentage of curative resections of colorectal tumours. Nevertheless, a considerable fraction of patients (30–50%) suffer from recurrent colorectal cancer. This justifies intensive follow-up after treatment. Beneficial effects of such approach are confirmed by the results of clinical trials and meta-analyses. Follow-up should be particularly intensive during the initial three years after treatment, and should be continued for at least five years. Vital components of the follow-up are physical examination, colonoscopy, imaging of the abdominal cavity and chest, and determination of serum level of carci­noembryonic antigen (CEA)

Breast self-exams in a group of women participating in mammography screening Elżbieta Garwacka-Czachor, Adam Maciejczyk

Introduction. A key role in the struggle against breast cancer is played by secondary prevention, which includes breast self-exams, clinical tests, and mammography screening. The purpose of the study was to analyze the impact of age, education, and selected breast cancer risk factors on the frequency with which women participating in the mammography screening program perform breast self-exams. Material and methods. The study group consisted of 32,626 women aged 50–69, enrolled in the Early Breast Cancer Detection Program in Lower Silesia between January 2007 and 2011. The study was conducted by means of a diagnostic survey and the frequency of breast self-exams was analyzed as a function of age, education, and selected risk factors. Results. Only 14% of respondents, mostly younger and better educated, reported that they examined their breasts regularly every month. Exposure to risk factors had a negligible impact on the frequency of self-exams. Conclusions. Younger and better educated women were more likely to perform breast self-exams. Risk factors, such as a family history of breast cancer and the prolonged use of hormonal medication, did not have a significant impact on self-exam frequency. Monthly self-exams were more often reported by women suffering from breast-related ailments, probably because of the associated experience of pain and discomfort

The sociodemographic profile of women participating in mammography screening in Lower Silesia

Introduction. Female breast cancer is the most common malignancy worldwide. An important element of cancer control involves population-based screening, which aims to reduce related mortality. Screening programs can only serve their purpose if they are long-term and available on a mass scale; accordingly, they are deemed effective as long as they cover at least 70% of the target population. Alarmingly, the coverage of breast cancer screening in Poland is markedly lower. The purpose of this study was to determine the impact of selected sociodemographic factors on the participation of women in mammography screening. Material and methods. The study included a population of Lower Silesian women aged 50 to 69, who participated in mammography screening, and analyzed a total of 32,626 questionnaires collected by means of a diagnostic survey between January 3, 2007 and December 30, 2011. Examined sociodemographic factors included the place of residence, age, educational level, and occupational status. Results. The largest group of screening participants comprised women aged 55 to 59 (30%), from Wrocław and the neighboring districts, with at least secondary education (74%), mostly old-age and disability pensioners (55%). Conclusions. Place of residence, age, education and occupation have a significant impact on the participation of Lower Silesian women in mammography screening. Age and disability pensioners aged 55–59 with at least secondary education are more likely to participate

Is there an epidemic of prostate cancer in Polish males?

Rak gruczołu krokowego zalicza się do grupy nowotworów złośliwych specyfi cznych dla krajów rozwiniętych.Dane epidemiologiczne wskazują, że obok oskrzeli i płuca oraz jelita grubego prostata zalicza się do najczęstszychumiejscowień nowotworów złośliwych u mężczyzn w Europie i Stanach Zjednoczonych. W 2008 r. procentowyudział wymienionych umiejscowień wśród zachorowań polskich mężczyzn na nowotwory złośliwe wyniósł 46,2%,a współczynnik zachorowalności na raka gruczołu krokowego wyniósł 29,9 na 100 000. Warto jednak zwrócić uwagęna znaczne geografi czne zróżnicowanie częstości występowania raka gruczołu krokowego w naszym kraju: w 2008 r.współczynniki zachorowalności nowotworu w poszczególnych województwach wahały się bowiem od 20,5 do 43,6 na100 000. Ciekawych wniosków dostarcza szczegółowa analiza danych epidemiologicznych na poziomie regionu.W ostatnim 25-leciu w województwie dolnośląskim u mężczyzn obserwuje się systematyczny spadek liczby nowychprzypadków raka oskrzeli i płuca (najczęstszego nowotworu złośliwego w regionie) przy jednoczesnym wzroście częstościwystępowania nowotworów złośliwych jelita grubego i gruczołu krokowego. Tendencja wzrostowa w zakresiezachorowalności na raka gruczołu krokowego jest jeszcze bardziej wyraźna, gdy weźmie się pod uwagę wyłączniedane dotyczące Wrocławia — stolicy i największego miasta Dolnego Śląska. Począwszy od 2004 r. nowotwory złośliweprostaty rozpoznaje się tu częściej niż raka jelita grubego, a w 2009 r. liczba nowych przypadków zbliżyła siędo liczby nowych rozpoznań raka oskrzeli i płuca. Powyższe dane wskazują na rosnącą częstość rozpoznawania rakaprostaty — szczególnie wśród mężczyzn z dużych aglomeracji miejskich. Jednak rosnąca częstotliwość występowaniaraka gruczołu krokowego wydaje się być nie tyle następstwem epidemii tego nowotworu złośliwego, co skutkiemstarzenia się społeczeństwa i poprawy możliwości diagnostycznych.Prostate cancer belongs to malignancies that are specifi c for developed countries. Epidemiological data suggeststhat, aside from bronchi, lungs, and large intestine, prostate is one of the most frequent locations of male malignanciesdetected in Europe and United States. In 2008, the fraction of cancers in those aforementioned locations correspondedto 46.2% of all male oncological patients in Poland, and the incidence rate of prostate cancer amountedto 29.9 per 100 000. However, one should note considerable geographical variability of prostate cancer incidence inour country. In 2008 the incidence rate of that malignancy ranged between 20.5 and 43.6 per 100 000, depending onprovince. Detailed epidemiological analysis of regional data is even more conclusive. During the last 25 years, a systematicreduction could be observed with regards to the number of new cases of bronchus/lung malignancies (thepredominant cancer location in that region) diagnosed in men from Lower Silesian province, along with increasingincidence of colorectal and prostate malignancies. This growing tendency in prostate cancer incidence is even moreevident when relates the data to Wroclaw, the capital and the largest city of Lower Silesia. Beginning in 2004, prostatemalignancies are detected here more frequently than those aff ecting the large intestine, and in 2009 the numberof newly diagnosed prostate cancer cases was similar to that of bronchi and lungs. This data points to an increasingfrequency of prostate cancer detection. However, this increasing incidence of prostate cancer seems to be relatedto progressing ageing of the population and improved diagnostic possibilities rather than to any specifi c epidemicsof this malignancy

Profil społeczno-demograficzny kobiet biorących udział w skriningu mammograficznym na Dolnym Śląsku

Wstęp. Rak piersi to najbardziej rozpowszechniony kobiecy nowotwór na świecie. Jedną z form walki z rakiem piersi są populacyjne badania przesiewowe, których celem jest zmniejszenie umieralności z powodu tego nowotworu. Warunkiem skuteczności skriningu jest jego masowość i długoterminowość. Skrining jest efektywny, jeśli dotyczy minimum 70% populacji docelowej. W Polsce wartości te są dużo niższe, co budzi niepokój. Celem badania było określenie roli wybranych czynników społeczno-demograficznych jako determinantu udziału kobiet w skriningu mammograficznym. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w grupie dolnośląskich kobiet w wieku 50–69 lat, które wzięły udział w skriningu. W analizie uwzględniono 32 626 ankiet zebranych w okresie pomiędzy 3 stycznia 2007 r. a 30 grudnia 2011 r. Wśród analizowanych czynników społeczno-demograficznych znalazły się: miejsce zamieszkania, wiek, wykształcenie, status zawodowy. Wyniki. Największą grupę uczestniczek badań przesiewowych stanowiły kobiety z Wrocławia i z ościennych powiatów w wieku od 55 do 59 lat (30%), legitymujące się co najmniej średnim wykształceniem (74%), będące w większości emerytkami lub rencistkami (55%). Wnioski. Miejsce zamieszkania, wiek, wykształcenie oraz status zawodowy w istotny sposób wpływają na udział dolnośląskich kobiet w przesiewowych badaniach mammograficznych. Na badania przesiewowe istotnie częściej zgłaszają się kobiety w wieku 55–59, z wykształceniem co najmniej średnim, w większości będącymi rencistkami i emerytkami

Samobadanie piersi w grupie kobiet biorących udział w przesiewowych badaniach mammograficznych

Wstęp. Kluczowym elementem walki z rakiem piersi jest profilaktyka wtórna, w której wykorzystuje się samodzielne badanie piersi, badanie kliniczne oraz mammografię. Celem badania była analiza wpływu wieku, wykształcenia i niektórych czynników ryzyka raka piersi na wykonywanie samobadania piersi przez kobiety uczestniczące w skriningu mammograficznym. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 32 626 kobiet w wieku 50–69 lat biorących udział w Populacyjnym Programie Wczesnego Wykrywania Raka Piersi na Dolnym Śląsku w okresie od stycznia 2007 r. do grudnia 2011 r. Badanie miało charakter sondażu diagnostycznego. Częstotliwość wykonywania samobadania piersi oceniano w kontekście wieku, wykształcenia i wpływu czynników ryzyka. Wyniki. Regularne samobadanie piersi co miesiąc zadeklarowało 14% respondentek, głównie młodszych i lepiej wykształconych. Narażenie na czynniki ryzyka wywierało jedynie niewielki wpływ na częstość samokontroli piersi. Wnioski. Samobadanie piersi istotnie częściej wykonywały kobiety młodsze i lepiej wykształcone. Obciążenie czynnikami ryzyka takimi jak występowanie raka piersi w rodzinie czy przyjmowanie preparatów hormonalnych nie wywierało istotnego wpływu na częstość regularnego samobadania piersi. Comiesięczne samobadanie piersi częściej deklarowały kobiety z dolegliwościami w obrębie tego narządu. Było to prawdopodobnie konsekwencją występowania bólu i dyskomfortu.

Podstawy medycyny personalizowanej raka jelita grubego

Personalised treatment which is a dynamically developing branch of medicine, is based on individualisation of diagnostic and therapeutic procedures. Its aim is to optimise treatment by increasing therapy effectiveness, while minimising side effects. It is designed both for patients with a diagnosed hereditary cancer syndrome, as well as those with sporadic cancers. In the case of a diagnosed colorectal cancer, personalised treatment requires patient selection based on predictive factors. This involves determination of the genetic status within the epidermal growth factor receptor (EGFR) signalling pathway, including assessment of the cancer tissue genotype with respect to RAS gene mutations (KRAS, NRAS) and BRAF gene mutations. In patients who do not respond to anti-EGFR targeted therapy, chemotherapy aimed at vascular endothelial growth factor (VEGF) is introduced. In personalised medicine it is also essential to introduce prophylactic and therapeutic measures, both in carriers of germline mutations, and members of their families who have not been diagnosed with this mutation, but who meet family history and clinical criteria of hereditary cancer syndrome.Leczenie personalizowane, jako dynamicznie rozwijająca się gałąź medycyny, opiera się na indywidualizacji postępowania diagnostycznego oraz terapeutycznego. Ma na celu optymalizowanie leczenia dzięki zwiększeniu skuteczności terapii, przy jednoczesnym zminimalizowaniu działań niepożądanych. Przeznaczone jest zarówno dla pacjentów z rozpoznanym dziedzicznym zespołem predyspozycji do nowotworów, jak i pacjentów z nowotworami sporadycznymi. Założenia leczenia personalizowanego w przypadku rozpoznania raka jelita grubego wymagają selekcji chorych na podstawie czynników predykcyjnych. To oznacza, że należy określić status genetyczny w obrębie szlaku sygnałowego receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), w tym ocenić genotyp tkanki nowotworowej pod kątem mutacji genów RAS (KRAS, NRAS) oraz genu BRAF. U pacjentów niewrażliwych na chemioterapię zawierającą elementy anty-EGFR do leczenia wprowadza się chemioterapię, której celem jest czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). W medycynie personalizowanej istotne jest również wdrożenie działań profilaktyczno-terapeutycznych, zarówno u nosicieli mutacji germinalnych (dziedzicznych), jak i u członków rodzin, w których mutacja taka nie została zidentyfikowana, spełnione są natomiast kryteria rodowodowo­-kliniczne, które pozwalają na rozpoznanie zespołu dziedzicznej predyspozycji do nowotworów

Guidelines from the Polish Surgical Society and Polish Society of Oncological Surgery Concerning Quality Assurance for Centres Performing Cytoreductive Procedures and HIPEC Procedures in the Treatment of Primary and Secondary Peritoneal Tumours

Surgical treatment of patients with peritoneal metastases in combination with Hyperthermic intraperitoneal Chemotherapy (HIPEC) and systemic treatments is applied with increasing frequency and, with correct patient qualification, allows for obtaining 5-year survival at a level of 32–52%. The conditions necessary for positive results of such treatment include the high experience of a given centre, its appropriate infrastructure, and appropriate patient qualification for the procedure. As a result of the debate connected with the need to evaluate treatment quality and results, at the request of the Peritoneal Cancer Section of the Polish Society of Oncological Surgery, the conditions for quality assurance were worked out and a Quality Assurance Commission was set up for the centres performing cytoreductive procedures and HIPEC procedures in the treatment of primary and secondary peritoneal tumours

The surgical treatment of rectal cancer in Poland. The findings of a multi-center observational study by the Polish Society of Surgical Oncology (PSSO-01)

Introduction. PSSO-01, a Polish prospective multi-center project on rectal cancer, started in 2016 with participation on a voluntary basis. This study evaluates the early outcome of the surgical treatment of rectal cancer in Poland according to hospital volume. Material and methods. The dataset derives from 17 clinical centers registered in the PSSO-01 study. From 2016 to 2020, the data of 1,607 patients were collected. Taking into account the number of patients enrolled in the study, the centers were divided into three categories: high volume, medium volume, and low volume. Nominal variables were compared between different categories of centers using the chi-square test. The STROBE guidelines were used to guarantee the reporting of this observational study. Results. More patients with metastatic disease were operated on in the low volume centers (p = 0.020). Neoadjuvant treatment was used in 35%, 52%, and 66% of patients operated on in low, medium, and high volume centers respectively (p < 0.001). Laparoscopic resection in medium volume centers was performed more often than in other centers (p < 0.001). The total rate of postoperative complications related to high, medium, and low centers was 22%, 26%, 18% (p = 0.044). One year following surgery, a stoma was present in 63% of patients. A defunctioning stoma following anterior resection was reversed in only 55% of patients. Anastomotic leakage was the main reason for a non-reversal diverting stoma. Conclusions. The representation of low volume centers in the PSSO-01 study was understated. However, the outcomes may show the actual situation of surgical treatment of rectal cancer in high and medium volume centers in Poland

Soft tissue sarcoma - diagnosis and treatment

W ciągu ostatnich kilkunastu lat osiągnięto znaczący postęp w leczeniu mięsaków tkanek miękkich - nie tylko ogniska pierwotnego, ale również wznów miejscowych i przerzutów. Podstawową metodą jest leczenie chirurgiczne, a wprowadzenie zasady skojarzonego postępowania, czyli standardowego łączenia chirurgii z radioterapią i niekiedy chemioterapią oraz rehabilitacji w wyspecjalizowanych ośrodkach znamiennie zwiększyło szansę na ograniczenie zasięgu operacji, całkowite wyleczenie chorego lub uzyskanie długoletniego przeżycia. Współczesne leczenie skojarzone oraz stosowanie metod rekonstrukcyjnych pozwala u większości chorych na mięsaki tkanek miękkich o lokalizacji kończynowych na oszczędzenie kończyny. W porównaniu z latami 60.-70., kiedy amputację wykonywano u około 50% chorych, obecnie w ośrodkach referencyjnych odsetek ten nie przekracza 10%. Ogólnie obserwuje się powolny, ale stały wzrost odsetka chorych na mięsaki tkanek miękkich z wieloletnimi przeżyciami. Wskaźnik 5-letnich przeżyć całkowitych chorych na mięsaki tkanek miękkich zlokalizowane w obrębie kończyn wynosi obecnie 55-78%. W przypadku rozpoznania przerzutów długość okresu przeżycia jest jednak nadal zła i wynosi średnio około 1 roku. Korzystnych wyników miejscowych leczenia mięsaków można spodziewać się tylko w przypadku planowego (tzn. po wcześniejszej biopsji) całkowitego wycięcia mięsaka w mikroskopowo wolnych od nowotworu granicach (tzw. resekcja R0). Po przeprowadzeniu prawidłowego postępowania diagnostycznego u większości chorych poddawanych radykalnej operacji konieczne jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii, wielotygodniowej rehabilitacji i kontynuowanie badań kontrolnych w tym samym ośrodku przez minimum 5 lat. Postęp wiąże się z wprowadzeniem do praktyki klinicznej leków o celowanym działaniu związanym z molekularnymi lub genetycznymi zaburzeniami w komórkach, które uczestniczą w etiopatogenezie tych nowotworów. Ze względu na rzadkie występowanie mięsaków oraz konieczność skojarzonego postępowania najważniejsze jest prowadzenie diagnostyki i terapii już od początku w ramach wielodyscyplinarnego zespołu w ośrodku onkologicznym o odpowiednim doświadczeniu i zapleczu diagnostycznym.Significant progress in the treatment of soft tissue sarcoma (STS), both primary tumor and local recurrences/ metastatic disease, has been achieved in recent years. Surgery is essential modality, but the use of combined treatment (standard combination of surgery with adjuvant radiotherapy, chemotherapy in selected cases and perioperative rehabilitation) in highly-experienced centers increased possibility of cure and limitations of extent of local surgery. Current combined therapy together with the use of reconstructive methods allows for limb-sparing surgery in majority of soft tissue sarcoma patients (amputation in 10% of cases as compared to approximately 50% in the 1960-70s). The slow, but constant, increase of rate of soft tissue sarcoma patients with long-term survival has been observed. Contemporary 5-year overall survival rate in patients with extremity soft tissue sarcomas is 55-78%. In case of diagnosis of metastatic disease the prognosis is still poor (survival of approximately 1 year). Good results of local therapy may be expected only after planned (e.g., after preoperative biopsy - tru-cut or incisional) radical surgical excision of primary tumor with pathologically negative margins (R0 resection). Following appropriate diagnostic check-up, adjuvant radiotherapy is necessary in the majority of patients treated with radical surgery need, as well as long-term rehabilitation and follow-up examinations in treating center are needed for at least 5 years. The progress is due to the introductionof targeted therapy acting on molecular or genetic cellular disturbances detected during studies on etiopathogenetic mechanisms of sarcoma subtypes. In view of rarity of sarcomas and necessity of multidisciplinary therapy, the crucial issue is that management of these tumors should be hold in experienced oncological sarcoma centers