Tolerancja transplantacyjna — przełom w immunosupresji?

Zdolność indukcji tolerancji transplantacyjnej pozostaje w sferze zainteresowań wielu naukowców i klinicystów od ponad 50 lat, kiedy to Burnet oraz Medewar za badania nad zjawiskiem tolerancji transplantacyjnej otrzymali Nagrodę Nobla. W ostatnich 20 latach osiągnięto ogromne postępy w dziedzinie zrozumienia mechanizmów prowadzących do rozwoju tolerancji transplantacyjnej. Fundamentalne znaczenia dla zrozumienia tych mechanizmów w modelach zwierzęcych, miały badania nad zjawiskiem kostymulacji i rolą komórek regulatorowych układu immunologicznego. Niestety tolerogenne protokoły w modelu szczurzym okazały się nieskuteczne u ludzi. Istnieje również potrzeba określenia wpływu obecnie stosowanych leków immunosupresyjnych na funkcje komórek regulatorowych. Potencjalnie korzystnymi preparatami sprzyjającymi rozwojowi tolerancji transplantacyjnej wydają się preparaty surowic antytymocytarnych (tymoglobulina, alemtuzumab), inhibitory mTOR (sirolimus, ewerolimus), glikokortykosteroidy. Jako neutralne opisywane są pochodne kwasu mykofenolowego — zarówno mykofenolan mofetilu, jak i mykofenolan sodu. Inhibitory kalcyneuryny opisywane są najczęściej jako wywierające niekorzystny wpływ na rozwój tolerancji transplantacyjnej poprzez hamowanie wytwarzania interleukiny 2, która jest niezbędna do funkcjonowania komórek T regulatorowych. W badaniach klinicznych zajmujących się tym zagadnieniem zastosowano kilka strategii: naświetlanie promieniami X układu limfatycznego, głęboką deplecję limfocytów T, indukcję mieszanego chimeryzmu komórek krwiotwórczych poprzez przeszczepianie szpiku kostnego/komórek macierzystych krwi obwodowej dawcy. Nowymi strategiami zyskującymi zainteresowanie w ostatnich latach, mogącymi umożliwić rozwój tolerancji transplantacyjnej, są: przetaczanie komórek regulatorowych, mezenchymalnych komórek macierzystych (Mreg, Treg, tolDC, MSC)

Biopsje protokolarne nerki przeszczepionej

Protocol biopsies are defined as biopsies performedin stable renal allograft recipients at fixed timepoints. Many papers describe subclinical lesionssuch as rejection, interstitial fibrosis tubular atrophyIF/TA, calcineurin toxicity, glomeruli pathologies orBK virus associated nephropathy. Nonetheless therole of protocol biopsies in clinical practice is stillunclear. This review describes the significance ofpathological lesions in protocol biopsies accordingto the current state of the art

Przypadek nefropatii BKV wykrytej w biopsji protokolarnej

Biopsje protokolarne definiuje się jako biopsje wykonywaneu chorych ze stabilną czynnością nerkiw z góry określonych ramach czasowych. Mająone niepodważalne znaczenie w rozwoju wiedzyna temat patofizjologii nerki przeszczepionej. Jednąz patologii opisywanych w bioptatach z biopsjiprotokolarnych nerki przeszczepionej jest nefropatiaBKV (PVAN). Wiąże się ona ze złym rokowaniem:do 50% chorych traci przeszczep nerkowy w ciągu6–60 miesięcy od rozpoznania. W pracy zaprezentowanoprzypadek 23-letniego chorego, u któregowykryto nefropatię BKV w biopsji protokolarnej.Chory J.R., ze schyłkową niewydolnością nerekwłasnych w przebiegu wielotorbielowatego zwyrodnienianerek, został zakwalifikowany do zabiegu przeszczepienia,a następnie otrzymał nerkę od zmarłegodawcy. Przebieg okołooperacyjny był powikłanyepizodem ostrego odrzucania, które było skutecznieleczone wlewami dożylnymi z metylprednizolonu.Stężenie kreatyniny chorego przy wypisie z kliniki wynosiło1,2 mg/dl. W obserwacji ambulatoryjnej stężeniekreatyniny utrzymywało się stabilne. W 180. dniupo przeszczepieniu wykonano biopsję protokolarną.Obraz histopatologiczny pobranych wycinków wykazałcechy nefropatii BKV. Oznaczona we krwi wiremiaBKV wynosiła 995 000 kopii/ml. Postanowionozmniejszyć dawkę mykofenolanu sodu oraz takrolimusa.Włączono również do leczenia ciprofloksacynęjako lek potencjalnie przeciwwirusowy. W wykonanejw 301 dni po transplantacji kolejnej biopsji kontrolnejutrzymuje się obraz PVAN w fazie B1. Wiremiazmniejszyła się do 25 000 kopii/ml. Postanowionodalej redukować dawki immunosupresji. Stężeniekreatyniny chorego pozostaje stabilne — 1,2 mg/dl.Przypadek uzasadnia wykonywanie biopsji protokolarnychnie tylko jako metody przesiewowej, ale równieżjako metody oceny postępów w trakcie leczeniai doboru dalszej metody postępowania

Recurrent alveolar hemorrhage in the course of Goodpasture's syndrome

We describe the case of 24-years old man, smoking up to 60 cigarettes daily, with rapidly progressive crescentic glomerulonephritis in the course of Goodpasture’s syndrome. The disease was initially presented with recurrent diffuse pulmonary hemorrhage with normal renal function and moderate proteinuria and haematuria on urinalysis lasting 2 months. Immunologic tests for ANCA and anti-GBM Ab were negative until the patient’s renal function rapidly deteriorated during next 3 weeks. At the time of the diagnosis patient presented with renal in sufficiency with oliguria requiring hemodialysis but with out pulmonary hemorrhage. Renal biopsy showed cellular crescents in all glomeruli with linear deposition of IgG along the GBM. Repeated testing showed anti-GBM Ab. The patient received pulse cyclophosphamide, and pulse methylprednisolone continued by oral prednisone, and consecutive plasma exchange treatment but remained oliguric after 3 weeks of the treatment. The case confirmthatin Goodpasture's syndrome even several days’ delay in diagnosis and treatment has a strongly negative impact on outcome. Pneumonol. Alergol. Pol. 2005, 73, 79-8

Central blood pressure and nighttime blood pressure in patients with non-diabetic chronic kidney disease

Introduction. Arterial hypertension is a well-known risk factor of both cardiovascular complications and faster progression of chronic kidney disease (CKD). There is growing evidence that central blood pressure (BP) and nighttime BP may have an advantage in predicting the risk of cardiovascular complications and the progression of CKD in comparison with the traditional office BP measurements. The aim of this study was to evaluate the central BP and nighttime BP in non-diabetic CKD patients with no, or only mild proteinuria i.e. autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD) or IgA nephropathy (IgAN). Material and methods. Forty patients with CKD stage 3 or 4 were enrolled into the study. In each patient the measurement of peripheral and central BP was conducted, as well as the assessment of pulse wave velocity (PWV) and the 24-hour blood pressure monitoring (ABPM). Results. Despite the lower office and central BP values in patients with IgAN in comparison to patients with ADPKD, both studied groups did not differ in the mean BP in the 24-hour ABPM. In the entire studied group a significant positive correlation was found between the augmentation pressure and age, as well as between the augmentation index - AIx% and age. Moreover, a significant positive correlation between the decrease of nighttime BP and eGFR was observed. Additionally, a significant positive correlation between PWV and age was found. Conclusions. 1. Patients with ADPKD and IgAN, despite the differences in office and central BP do not differ in respect of the mean BP in the 24-hour ABPM. 2. In both groups of patients vascular stiffness increases with age and deteriorating kidney function. 3. Lower decrease of nighttime blood pressure is related to the worse kidney function in patients with non-diabetic CKD.

Centralne ciśnienie tętnicze oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych u chorych z przewlekłą chorobą nerek o etiologii niecukrzycowej

Wprowadzenie: Nadciśnienie tętnicze jest uznanym czynnikiem ryzyka powikłań ze strony układu krążenia oraz przyspieszonej progresji przewlekłej choroby nerek (PChN). Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że centralne ciśnienie tętnicze (CBP) oraz ciśnienie tętnicze mierzone na tętnicy ramiennej w godzinach nocnych (NBP) są lepszymi predykatorami wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych oraz utraty czynności nerek, w porównaniu do tradycyjnych pomiarów ciśnienia na tętnicy ramiennej dokonywanych podczas wizyty w gabinecie lekarskim. Celem niniejszego badania była ocena CBP i NBP u chorych z PChN o etiologii niecukrzycowej przebiegającej bez białkomoczu i/lub jedynie z łagodnym białkomoczem (autosomalna dominująca postać wielotorbielowatego zwyrodnienia nerek — ADPKD lub nefropatii IgA — IgAN). Materiał i metody: W badaniu prospektywnym uczestniczyło 40 chorych z PChN w stadium 3. lub 4. U wszystkich chorych zakwalifikowanych do tego badania wykonano pomiar ciśnienia tętniczego na tętnicy ramiennej oraz pomiar CBP, szybkości fali tętna (PWV) oraz ambulatoryjny 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM). Wyniki: U chorych z IgAN stwierdzono niższe wartości obwodowego ciśnienia tętniczego mierzonego na tętnicy ramiennej podczas wizyty lekarskiej oraz niższe wartości CBP. Nie wykazano znamiennych różnic w zakresie wartości uzyskanych przy wykorzystaniu ABPM. W analizie całej badanej grupy stwierdzono znamienną korelację dodatnią pomiędzy ciśnieniem wzmocnienia i wiekiem chorych oraz pomiędzy współczynnikiem wzmocnienia — AIx% a wiekiem. Ponadto wykazano znamienną korelację pomiędzy wielkością spadku ciśnienia tętniczego w godzinach nocnych a eGFR oraz pomiędzy PWV a wiekiem chorych. Wnioski: 1. Pomimo różnic w wartościach obwodowego ciśnienia tętniczego i CBP, chorzy z ADPKD i IgAN nie różnią się pod względem uzyskiwanych średnich wartości ciśnienia dobowego w pomiarach metodą ABPM. 2. W obu podgrupach chorych sztywność naczyń zwiększa się z wiekiem i pogorszeniem czynności wydalniczej nerek. 3. Istnieje związek pomiędzy brakiem spadku ciśnienia tętniczego w nocy a upośledzeniem funkcji wydalniczej nerek u chorych z niecukrzycową etiologią PChN

Metabolic Profile of Liver Transplant Recipients and Determinants of their Body Fat Distribution

Obesity and diabetes mellitus epidemics exert a measurable impact on the liver transplant (Ltx) population. This study aimed to investigate the metabolic profile of Ltx recipients and its association with body fat distribution. Adults who underwent de novo elective cadaveric-donor Ltx were eligible. Metabolic syndrome (MS) was diagnosed based on the adapted International Diabetes Federation, the American Heart Association, and the National Heart, Lung, and Blood Institute guidelines. We recruited 100 patients with a mean age of 54 years, of whom 70% were men. Overall, 54% met the criteria for MS, most of which comprised new-onset cases. Excessive fat accumulation in liver donors was found to be associated with an increased metabolic risk in liver recipients. Haemoglobin A1C (OR: 8.962, 95% CI: 2.188–84.545, p = 0.013), ferritin (OR: 1.024, 95% CI: 1.005–1.054, p = 0.038), and de novo hypertriglycaeridemia (OR 27.957, 95% CI: 2.626–752.121, p = 0.014) were found to be independently associated with de novo MS. After a step-wise multivariate analysis, only the anthropometric obesity indices were significantly associated with abdominal fat distribution in Ltx recipients. Metabolic complications were common in liver recipients. Both pre- and post-Ltx factors impacted MS development in liver recipients and determined abdominal fat distribution

Fire Safety of Healthcare Units in Conditions of Oxygen Therapy in COVID-19: Empirical Establishing of Effects of Elevated Oxygen Concentrations

Large-scale usage of oxygen therapy (OT) may lead to increased oxygen concentrations (OC) in places where COVID-19 patients are treated. The aim of the study was to establish in an empirical way the OC in COVID-19 at the patient’s bedside and to assess the relationships and reactions that occur during OT in an uncontrolled oxygen-enriched environment. We analyzed and took into account the OC, the technical conditions of the buildings and the air exchange systems. Based on the results, we performed a Computational Fluid Dynamics analysis to assess evacuation conditions in the event of a fire outbreak in the COVID-19 zone. A total of 337 measurements of OC were carried out, and three safety thresholds were then defined and correlated with fire effects. The highest ascertained oxygen concentration was 25.2%. In the event of a fire outbreak at 25.2% oxygen in the atmosphere, the response time and evacuation of medical staff and patients is no longer than 2.5 min. Uncontrolled oxygen enrichment of the environment threatens the safety of medical staff and patients in COVID-19 hospitals

Different Relevance of Peripheral, Central or Nighttime Blood Pressure Measurements in the Prediction of Chronic Kidney Disease Progression in Patients with Mild or No-Proteinuria

Background/Aims: Arterial hypertension is one of the leading factors aggravating the course of chronic kidney disease (CKD). It seems that the novel parameters used in the assessment of the blood pressure (BP) load (i.e. central blood pressure, nighttime blood pressure) may be more precise in predicting the cardiovascular risk and the progression of CKD in comparison with the traditional peripheral blood pressure measurements in the office conditions. The aim of the study was to assess the impact of the central, or nighttime blood pressure on the progression of CKD in patients with mild or no-proteinuria (autosomal, dominant polycystic kidney disease or IgA nephropathy). Methods: In each of the enrolled 46 patients with CKD stage 3 or 4, serum creatinine concentration was assessed, eGFR (MDRD) was calculated, also central blood pressure and pulse wave velocity (PWV) was assessed and the 24-hour ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) was conducted at the beginning of the study and then repeated after one-year observation period. Results: During the observation period mean eGFR decreased from 44.1 (33.2-50.6) mL/min to 36.7 (29.7-46.3) mL/min. No significant differences were observed in the peripheral blood pressure or central blood pressure parameters. After one-year observation period the values of diastolic blood pressure dipping during the night significantly decreased from 16 (13-19) mmHg to 12 (10-15) mmHg; p< 0.05. The values of systolic dipping during the night or the mean BP values recorded in ABPM did not change significantly. Additionally, no significant differences in the PWV values were found. In the multivariate regression model the change of serum creatinine concentration was explained by the initial diastolic dipping values. Conclusion: 1. In patients with CKD stages 3 or 4 and mild or no- proteinuria, peripheral and central blood pressure did not change significantly during a one-year observation period despite the significant decline of eGFR and seems not to participate in the CKD progression. 2. Reduced magnitude of the diastolic dipping, which reflects the increase of diastolic blood pressure load during the nighttime, may play an important role in the pathogenesis of deterioration of kidney function in these patients