Outcomes of delayed chest closure after congenital heart surgery in neonates

We present the outcomes of delayed chest closure in neonates who underwent congenital heart surgery under cardiopulmonary bypass. Eighty-one consecutive neonatal patients (age ≤ 28 days) with congenital heart diseases who underwent heart operations and after surgery, chest remained open in the intensive care unit until DCC. Correction of transposition of the great arteries pathology was the most common surgical procedure (48.1% of patients). Median sternal closure time from surgery was 3 (2-4) days. Median age of neonates was 9 (5-12) days. In addition, in 4 cases (4.9%) there was secretion from the surgical site after DCC and after taking cultures, in 2 (2.4%) of the cases a pathogen was identified. Multivariable linear regression analysis (adjusted to gender and CPB) showed that only the age-predicted the sternum closure time (β=-0.09, 95%CI: - 0.16 to -0.02, p=0.02). In-hospital mortality was 6 (7.4%) patients. Although the DCC in neonates who underwent CHD surgical correction was related to a high mortality rate, only the age of neonates predicted the sternum closure time in the ICU

Έκβαση και λοίμωξη χειρουργικού τραύματος μετά από σύγκλειση στέρνου στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας χειρουργηθέντων νεογνών με συγγενή καρδιοπάθεια

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η σύγκλειση στέρνου σε δεύτερο χρόνο μετά από χειρουργική διόρθωση συγγενούς καρδιοπάθειας (DSC) σε νεογνά είναι μια πολύ διαδεδομένη πρακτική μέχρι την εξασφάλιση της αιμοδυναμικής σταθερότητας. Παλαιότερες μελέτες συσχετίζουν την DSC με αυξημένη επίπτωση λοιμώξεων χειρουργικού τραύματος. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν 81 περιστατικά νεογνών μετά από καρδιοχειρουργική επέμβαση που παρέμειναν με ανοιχτό στέρνο στη ΜΕΘ μέχρι την DSC. Ελήφθησαν καλλιέργειες ρουτίνας από το μεσοθωράκιο και καταγράφηκαν τα αποτελέσματά τους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από το σύνολο των ασθενών επιβίωσαν οι 64 (79%). Από αυτά τα 64 νεογνά, σε κανένα δεν αναπτύχθηκε εν τω βάθει λοίμωξη στέρνου. Σε 4 περιστατικά (6,3%) παρουσιάστηκε έκκριμα από το τραύμα μετά την DSC το οποίο μετά από καλλιέργεια, σε 2 περιστατικά (2,2%) έδειξε ότι υπάρχει παθογόνος μικροοργανισμός, στη μία περίπτωση Enterococcus faecalis. και στη δεύτερη περίπτωση Staphylococcus aureus, ενώ σε 1 περιστατικό υπήρξε θετικό αποτέλεσμα καλλιέργειας κατά την DSC με Staphylococcus aureus (1,6%). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η χρήση της DSC είναι σημαντική στρατηγική διαχείρισης στις επεμβάσεις διόρθωσης συγγενούς καρδιοπάθειας, ειδικά για νεογνά που υποβάλλονται σε πολύπλοκες και χρονικά μεγάλες επεμβάσεις. Οι ερευνητές μελέτησαν την επίπτωση της λοίμωξης χειρουργικού τραύματος στέρνου βασιζόμενη σε καλλιέργειες που ελήφθησαν με άσηπτη τεχνική από το μεσοθωράκιο, σε νεογνά που υποβλήθηκαν σε χειρουργική διόρθωση συγγενούς καρδιοπάθειας στο κέντρο μας. Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά, όπως προτείνει και η σύγχρονη βιβλιογραφία. Μόνο 2,4% των νεογνών παρουσίασε θετικά αποτελέσματα στις καλλιέργειες. Αυτό το αποτέλεσμα ενδυναμώνει την άποψη ότι η DSC είναι μία πρακτική της οποίας το όφελος είναι μεγαλύτερο από τον κίνδυνο, τουλάχιστον όσον αφορά τις λοιμώξεις του χειρουργικού τραύματος. Η λήψη καλλιεργειών ρουτίνας κατά την DSC φαίνεται να επικουρεί στην διατήρηση χαμηλών ποσοστών λοιμώξεων του χειρουργικού τραύματος, και φυσικά προτείνεται η συνέχιση αυτής της πρακτικής. Επίσης από την μελέτη της βιβλιογραφίας, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο παρατεταμένος χρόνος μεταξύ χειρουργικής επέμβασης και DSC φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο λοιμώξεων εν γένει και γι αυτό θα πρέπει να γίνεται η DSC το συντομότερο δυνατό αφού επιτευχθεί η αιμοδυναμική και κλινική σταθερότητα.BACKGROUND: Delayed Sternal CLosure (DSC) after neonatal heart surgery is now an important strategy in management of patients’ post-surgery haemodynamic state. Studies in the past concluded that DSC is associated with the incidence of Sternal Wound Infection. METHODS: 81 consecutive neonatal patients were reviewed after congenital heart disease surgery that remained with an open sternotomy in the ICU until DSC. Routine mediastinal cultures were taken in any re-exploration of the sternum and at DSC and their results were documented. RESUTS: 64 patients from the total of 81 (79%) survived until DSC. None of the survivors developed a Deep Sternal Wound Infection whereas there was one positive mediastinal culture at DSC for Staphylococcus aureus (1.6%). In 4 cases (6,3%) there was secretion from the surgical site after DSC and after taking cultures, in 2 (2.2%) of the cases a pathogen was identified , Enterococcus faecalis in one case and Staphylococcus aureus in the other. CONCLUSION: Use of DCS is an importan management strategy in the Congenital Heart Disease surgeries, especially for neonates who undergo complicated and long procedures. The incidence of Surgical Sternal Wound Infection, based on mediastinal culture results that were obtained in an aseptic manner, in neonates who underwent surgical correction of their Congenital Heart Disease in our center, was studied. Results are promising, like today’s literature suggests. Just 2.4% of the total number of patients had a positive culture result. This result strengthens the opinion that DSC is a safe strategy whose benefit is greater than the risk, at least as far as Surgical Site Infections are concerned. Obtaining routine mediastinal cultures during DSC seems to be of help in keeping the incidence of Surgical Sternal Wound Infection low, and is strongly advocated to remain in practice. Moreover, from the review of the literature on the subject, there seems to be an association between longer time until DSC and the risk of Hospital Acquired Infections in general, so DSC should take place as soon as haemodynamic and clinical stability is reached