Αιμοδυναμικές διαταραχές στις κάμψεις του πέους

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να καθορίσει τα διαφορετικά στάδια της νόσου του Peyronie χρησιμοποιώντας υπερηχοτομογραφικά κριτήρια. Υλικό και μέθοδος: Η διάγνωση της νόσου βασίστηκε στο ιατρικό και σεξουαλικό ιστορικό, την ενδοσηρραγγώδη ένεση αγγειοδραστικών ουσιών για την δημιουργία προκλητής στύσης και την υπερηχοτομογραφία. Με βάση τα υπερηχοτομογραφικά χαρακτηριστικά δημιουργήθηκαν 3 ομάδες. Στην ομάδα Α κατατάχθηκαν ασθενείς με μονήρη βλάβη χωρίς ακουστική σκιά. Στην ομάδα Β ασθενείς με διάσπαρτες στικτές βλάβες χωρίς ακουστική σκιά και στην ομάδα Γ ασθενείς με πυκνή βλάβη και ακουστική σκιά. Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για ένα έτος και επανελέγχθηκαν με υπερηχοτομογραφία. Αποτελέσματα: 95 ασθενείς με νόσο του Peyronie συγκατέθεσαν και συμμετείχαν στην μελέτη (μέση ηλικία 57,2 ± 9,1 έτη). Παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου είχαν 79 από τους 95 ασθενείς (83,16%). Έντεκα (11,6%), τριάντα πέντε (36,8%), και σαράντα εννέα (51,6%) ασθενείς κατατάχθηκαν αντίστοιχα στις ομάδες Α, Β και Γ. Στο τέλος της μελέτης 9 από τους 11 (81,8%) ασθενείς της ομάδας Α παρουσίασαν μείωση της πλάκας και της κάμψης ενώ παρουσία πλάκας παρατηρήθηκε σε 15 από 35 (42,9%) ασθενείς ενώ στους υπόλοιπους αναπτύχθηκε πυκνή απασβεστωμένη πλάκα με ακουστική σκιά. Στην ομάδα Γ δεν παρατηρήθηκε καμία υποστροφή της πλάκας. Σε 2 ασθενείς παρατηρήθηκε μείωση της κάμψης λόγω ανάπτυξης πλάκας στην αντίθετη πλευρά. Μεταξύ των δύο ελέγχων παρατηρήθηκαν σημαντικές αλλαγές στα αιμοδυναμικά χαρακτηριστικά της στύσης. Κατά την αρχική εκτίμηση το 30,53% των ασθενών εμφάνισαν αιμοδυναμικές διαταραχές ενώ στο τέλος της μελέτης το ποσοστό αυξήθηκε σε 46,32% (p=0.03). Συμπέρασμα: η υπερηχοτομογραφία του πέους μπορεί να καταδείξει με αντικειμενικό τρόπο το στάδιο της νόσου του Peyronie