Abdominal doğumda profilaktik antibiyotik uygulamasının klinik ve bakteriyolojik yönden arştırılması

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.[Abstarct Not Available

Maternal betametazon uygulamasının, fetal biyofizik skor ve orta serebral arter Doppler değerleri üzerine olan etkisi

OBJECTIVE: To investigate the effect of maternal betamethasone administration on fetal biophysical parameters and Doppler flow indices of middle cerebral arteries. MATERIAL AND METHODS: Fetal biophysical profile and middle cerebral artery blood flow Doppler changes were investigated in 15 pregnant patient who has the risk of preterm labor and treated with betamethasone, before 34 weeks gestation. These parameters were evaluated on the day of administration, and the following 1. , 2. and 4th days. RESULTS: A transient decrease was detected in fetal extremity movements, fetal breathing number, fetal breathing time and middle cerebral artery Doppler indices on the first and second days of betamethasone administration. Significant decrease was detected on the first day of administration, in breathing time (decreased by 70% ) and extremity movements (decreased by 55%) (p;lt;0.01, p;lt;0.05 respectively). Non-reactive nonstress test was detected in 2 fetuses on the first day. All parameters were improved on the 4th day. No intrauterine fetal distress was found in any of the pregnancies one week later. CONCLUSION: Maternal betamethasone administration causes prominent but transient decrease in fetal biophysical parameters. We think that these changes should be considered in evaluating fetal well-being in preterm fetuses.AMAÇ: Maternal betametazon uygulamasının fetal biyofizik parametreler ve orta serebral arter kan akımı Doppler değerleri üzerine olan etkisini incelemek. GEREÇ VE YÖNTEM: Gebeliğin 34.haftasından önce erken doğum riski olup, betametazon uygulanan 15 gebede betametazon uygulaması öncesi ve sonrası fetal biyofizik profil parametreleri ve orta serebral arter kan akımı Doppler değişiklikleri araştırıldı. Tüm bu kriterler betametazon uygulanan gün, ve sonraki takip eden /., 2., ve 4.günlerde değerlendirildi. BULGULAR: Maternal betametazon uygulamasından sonraki l.gün ve 2.günde fetal tonus, fetal ekstremile hareketleri, fetal solunum sayısı, fetal solunum süresi ve orta serebral arter kan akımı Doppler değerlerinde geçici bir azalma saptandı. İstatistiksel olarak anlamlı azalma uygulamanın birinci gününde, solunum süresi (%70 azalma) ve ekstremde hareketlerinde (%55 azalma) tespit edildi (p0.01, p0.05, sırasıyla). İki fetusla tedavinin 1.günü reaktif olmayan nonstres test tespit edildi. Dördüncü günde değerlendirmeye alınan tüm parametrelerde düzelme saptandı. Bir hafta sonra yapılan değerlendirmede gebelerin hiçbirinde intrauterin fetal distress bulgusu gözlenmedi. SONUÇ: Maternal hetametazon uygulaması fetal biyofizik parametrelerde belirgin, fakat geçici azalmaya neden olmaktadır. Preterm fetuslarda fetal iyilik halini değerlendirirken bu değişiklikleri göz önünde bulundurmanın izlem açısından önemli olacağı görüşündeyiz

Increased apoptosis in premature rupture of the fetal membranes

Purpose: To evaluate the possible role of apoptosis in the rupture of chorio-amniotic membranes obtained from the pregnancies with premature rupture of the membranes and to compare the results with control. Methods: Fetal membranes from 50 pregnancies were included in the study. 30 of 50 pregnancies had premature rupture of membranes. 20 pregnancies with intact membranes during labor served as controls. Chorio-amniotic membrane biopsies were taken from the rupture site of membrane and the periphery of the rupture site. in the control group, membrane biopsies were taken from the artificial rupture site or cervical pole of the membranes and the membranes close to the edge of the placenta. in recognizing apoptotic figures, routinely processed samples were stained with hematoxylin and eosin for light microscopic examination. Quantification of apoptotic cells was performed in high power fields containing approximately 5000 cells and expressed as the number per hundred cells. Results: Apoptotic cells were detected, in the amniotic epithelium, in chorionic plate including the trophoblastic layer and in the fibroblastic layer of the fetal membranes. the apoptotic cells were mostly found in the chorionic trophoblastic cells. There was statistically significant difference between the apoptotic index of the premature rupture of the membranes and the control group in both rupture and peripheral sites (p<0.05). the apoptotic index of the chorio-amniotic cells was insignificantly higher in the rupture sites of the membrane than in the peripheral site in pregnancies with premature rupture of the membranes (0.253%± 0.09, 0.142%± 0.04, respectively, p=0.139). There was also no significant difference between the artificially ruptured membrane site and the intact peripheral site in pregnancies without premature rupture of the membranes (0.124%± 0.08, 0.089%± 0.02, respectively, p=0.708). Conclusion: the results of this study demonstrate that apoptosis with the company of many other factors can be associated with premature rupture of membranes

Behçet hastalarında katı mide boşalma zamanının değerlendirilmesi

Amaç: Behçet Hastalığı mukokutanöz sistem, göz, kardiyovasküler sistem, böbrek, akciğer, eklem ve merkezi sinir sistemi tutulumu ile seyredebilen multisistemik bir hastalıktır. Behçet Hastalığında gastrointestinal sistem tutulumu nadirdir. Bu çalışmada mide boşalma sintigrafisi ile Behçet Hastalarında mide boşalma oranlarının araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Solid mide boşalma oranlarının tesbiti amacıyla 14 Behçet Hastası ile 14 sağlıklı kontrol grubu sintigrafik olarak incelendi. Bir gece açlıktan sonra tüm olgular Tc-99m DTPA ile işaretli yumurta ve kızarmış beyaz ekmekten oluşan solid gıda aldı. Yemek yenilmesinden hemen sonra olgular gamma kamera altı- na sırt üstü yatırıldı ve 90 dakika boyunca sürekli görüntüler alındı. Mide yarı boşalma zamanı (T ½) ve 60. dakikada midede kalan radyoaktif madde oranı hesaplandı. Bulgular: Behçet Hastalarının ortalama yaşı 41.00±10.25, kontrol grubunun ise 40.57±10.05 idi. Behçet Hastalarının T ½ değeri 85± 61 dakika olarak bulunurken kontrol vakalarında 63±22 dakika olarak bulundu (p=0.122). 60. dakikada midede kalan radyoaktif madde oranı Behçet Hastalarında ve kontrol vakalarında sırasıyla % 69.3 ± 14.0 ve % 54.6± 22.0 idi (p=0.035). Tartışma: Mide yarı boşalma zamanları arasında belirgin bir farklılık olmamasına rağmen 60. dakikada midede kalan radyoaktif madde oranı Behçet Hastalarında kontrol grubuna göre belirgin yüksekti. Sonuç olarak gastrik staz Behçet Hastalarında multisistemik tutulum sonucu görülebilir.Aim: Behcet’s disease is a multisystemic disease that includes the mucocutaneous, ocular, cardiovascular, renal, pulmonary, joint and central nervous system involvement. Gastrointestinal system involvement is rare in Behcet’s disease. Current study was planned to investigate the rate of gastric emptying in patients with Behcet’s disease by using gastric emptying scintigraphy. Material and Method: In order to determine gastric emptying rate of solids, 14 patients with Behcet’s disease and 14 healthy controls were studied scintigraphically. After an overnight fast, all subjects ingested a Tc- 99m DTPA labeled solid meal consisted of an egg and toasted white bread. Immediately after ingestion of the meal, subjects were positioned supine under the gamma camera and serial images were recorded continuously for 90 minutes. Half empyting time (t 1/2) and percentage of radioactive material remaining in the stomach at 60 min. were calculated. Results: The mean ages of Behcet’s patients was 41.00±10.25 years and 40.57±10.05 years in control group. T ½ of Behçet’s patients was found 85± 61 min. and 63±22 min. in control cases (p=0.122). Percentage of radioactive material remaining in the stomach at 60 min. was 69.3± 14.0 % and 54.6± 22.0 % in Behcet’s patients and controls, respectively (p=0.035). Discussion: Although there was not a significant difference between half gastric emptying times, we determined that percentage of radioactive material remaining in the stomach at 60 min. was significantly greater in Behcet’s patients than that in controls. As a result, gastric stasis could be seen in Behçet’s patients due to multisystemic involvement

İlk trimester gebelik kayıplarında desidual mast hücrelerinin rolü

OBJECTIVE: To investigate the role of decidual mast cells in the first trimester spontaneous abortion. MA TERIAL AND METHOD: 30 cases with first trimester spontaneous abortion and 20 cases with elective abortion were included in this study. In the spontaneous abortion group, 15 cases had recurrent abortions. In the histopathologic evaluation of the tissue samples obtained by curettage, tissue sections with decidua basalis were selected. The sections from the selected blocks were stained with 1% Toluidine Blue solution for five minutes. Granular cytoplasmic staining was accepted as positive and stained mast cells were quantified and expressed as the number of cells per mm2. RESULTS: Sixty percent (n: 18) of the spontaneous abortion cases and 20% (n:5) of normal pregnancies had deciduitis andvillitis in the histopathologic evaluation. The number of the decidual mast cells was significantly lower in the normal pregnancies (7.5;plusmn;3.5 mast cell/mm2) than recurrent abortions (31.2;plusmn;9.9 mast cell/mm2) and cases with the first or second abortions (26.6;plusmn;7.5 mast cell/mm2) (p;lt;0.01). Although the number of the mast cells in the decidua of recurrent abortions was found to be slightly higher than the cases with the first or second abortions, the difference was-not statistically significant (p=0.185). CONCLUSION: Mast cells are increased in number in the decidua of first trimester abortions and may play a role in pathogenesis-of abortion.AMAÇ: İlk trimester spontan gebelik kayıplarında desidual mast hücrelerinin rolünü araştırmak. YÖNTEM: Gebeliğin ilk trimesterinde spontan gebelik kaybı olan 30 ve isteğe bağlı rahim tahliyesi yapılan 20 olgu çalışmaya alındı. Spontan gebelik kaybı olan olguların 15 'i tekrarlayan gebelik kaybı olan olgulardı. Kürtaj ile elde edilen doku örneklerinin histopatolojik değerlendirilmesinde, desidua bazalis alanları saptandı. Bu seçilmiş parafın bloklardan alman kesitler 5 dakika süreyle %1 toludin mavisi solüsyonu ile boyandı. Granüler sitoplazmik boyanma pozitif olarak kabul edildi ve mast hücreleri sayıldı. Sonuçlar mm2 ye düşen hücre sayısı olarak belirtildi. BULGULAR: Kürtaj materyallerinin histopatolojik tetkikinde, spontan gebelik kaybı olan olguların %60 (18) 'ında, normal gebeliklerin ise %20 (5) 'sinde desidüit ve villöz dokuda inflamasyon mevcuttu. Desidual mast hücre sayısı normal gebeliklerde (7.5±3.5 mast hücre/mm2), ilk veya ikinci erken gebelik kaybı olan olgulara (26.6±7.5 mast hücre/mm2) ve tekrarlayan gebelik kaybı olgularına (31.2±9.9 mast hücre/mm2) oranla istatistiksel olarak anlamlı seviyede düşük bulundu (p0.01). Tekrarlayan gebelik kaybı olan olgularda mast hücre sayısı, ilk veya ikinci gebelik kaybı olan olgulara oranla hafifyüksek olmasına karşın istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p—O. 185). SONUÇ: İlk trimester spontan gebelik kayıplarında desidual mast hücre sayısı artmaktadır. Bu hücreler erken gebelik kayıplarının patogenezinde rol oynayabilir