Correlation of In-vitro Drug Dissolution and In-vivo Drug Absorption of Various Therapeutically Equivalent Pharmaceutical Solid Dosage Forms of Simvastatin

Simvastatin is a well known anti-cholesterol drug that is commercially available in the United States in various strengths including Simvastatin Tablets, USP 80 mg, that are under the brand name Zocor (manufactured by Merck Pharmaceutical Co.) and various generic equivalent products for example those manufactured by Teva Pharmaceuticals, Inc. and Dr. Reddy’s Laboratories, Ltd. When generic products are tested in the United States, they must be found to be equivalent with their branded products by the FDA. Therefore, generic Simvastatin Tablets, USP 80 mg, have been tested and approved by the FDA as equivalents to, and substitutable with, the branded Zocor tablets of the same strength. The Teva and Reddy’s generic Simvastatin products have also been found to be bioequivalent to the branded Zocor product in FDA-approved in-vivo clinical studies involving healthy human subjects (dosed under fasting and nonfasting conditions). In this study, the drug dissolution profiles of the brand Zocor and the generic Teva and Reddy’s Simvastatin 80 mg tablets were assessed and compared using twelve different in-vitro dissolution tests consisting of three different dissolution media (i.e., three aqueous solutions of 0.5% w/v SLS in Phosphate Buffer pH 7.0, Purified Water, or Acetate Buffer pH 4.5, respectively), two different volumes of dissolution medium (i.e., 500 or 900 mL per dissolution vessel), and two different agitation speeds (i.e., paddles rotating at 35 or 50 rpm). The 10-min, 20-min and 30-min drug dissolution rates of each of the two generic products were statistically compared to those of the reference Zocor product using a t-test to evaluate similarities or significant differences between the compared drug dissolution rates of the Teva vs. Zocor and Reddy’s vs. Zocor product pairs under evaluation. It was established in this study that two dissolution tests in particular possess promising in-vitro/in-vivo correlation characteristics, which should be further evaluated. Specifically, it was found that two dissolution tests consisting of 900 mL (per vessel) of an aqueous dissolution medium comprising of 0.5% w/v SLS in either Phosphate Buffer pH 7.0 or Acetate Buffer pH 4.5, maintained at 37oC and agitated via paddles rotating at a speed of 35 rpm, have produced statistically similar 10-min, 20-min and 30-min drug dissolution rates displayed by all three products. These results show that the use of these two in-vitro dissolution tests may have reliable predictive in-vivo power, thereby possibly facilitating the timely and cost-efficient development of new generic immediate-release Simvastatin products that would be bioequivalent to their branded Zocor counterpart

Secular painting in the Ionian islands and Italian art: Aspects of a multi-faceted relationship

The contribution of Italian art, especially Venetian, was decisive to the secularisation of art in the Ionian Islands and the shaping of the so-called Ionian School, in the context of a broader Western influence affecting all aspects of life and culture, especially on the islands of Zakynthos and Corfu. Italian influences, mainly of Renaissance, Mannerism and Baroque art, can be identified both on the iconographic and the stylistic level of artworks, with theoretical support. This article explores facets of the dialogue of secular painting in the Ionian with Italian art in the eighteenth and nineteenth centuries, focussing on works and artists that highlight significant aspects of this multilayered phenomenon and also through secondary channels that expand the horizon of analysis. Procession paintings, with their various connotations, and portraiture, which flourished in secular Ionian art, offer the most interesting material as regards the selection, reception and management of Italian models and points of reference

Filial responsibility in the family of origin experiences of social workers

This exploratory quantitative study examined social workers’ family of origin experiences of filial responsibility, including emotional and instrumental caregiving. Additionally, this investigation explored the relationship between social workers’ past and current caregiving experiences, reported coping strategies, and the perceived fairness of their families of origin. This research was carried out through an anonymous, online survey of 46 part- and full-time MSW students and MSW graduates using self-report measures including a demographic survey, the Filial Responsibility Scale-Adult, and the Proactive Coping Inventory. In support of the study’s main hypothesis, participants’ childhood experiences of filial responsibility were significantly correlated with adulthood experiences of filial responsibility. While participants in this study reported greater levels of emotional than instrumental caregiving, there was a stronger correlation between participants’ past and present instrumental caregiving experiences. Additionally, years of social work practice was negatively associated with emotional caregiving. Lastly, participants’ reliance on emotional support seeking to cope with feelings of distress was significantly related to the ethical dimension of their family of origin experiences, with emotional support seeking increasing or decreasing indirectly with perceived unfairness

Changing spaces, changing faces: The shifting behaviour, performativity and identification of gay and lesbian individuals between different social spaces

This study seeks to uncover how different spaces influence the behaviour of gay and lesbian individuals. Due to the heteronormative structure which exists in many social spaces, it is important to consider how these individuals use different methods of managing their behaviour and how they consequently express or conceal their sexuality in order to fit in to this framework. By interviewing eleven participants (three females, eight males) aged between eighteen and twenty-five, the findings of this study demonstrate the varied nature of individual experiences. The results showed that behaviour management was influenced by different school environments, neighbourhoods and social venues, with many having been influenced by previous instances of homophobic assault. It was discovered that factors such as clothing, speech and bodily mannerisms were all affected by different spaces. This study contributes to an existing body of geographical literature on sexualities by depicting individual gay and lesbian narratives which take place in heteronormative environments

Open care for the elderly in Greece: Research project in seven European Countries

[Δε διατίθεται περίληψη / no abstract available][Δε διατίθεται περίληψη / no abstract available

Imaginary perceptions and representations of the ancient Greek monument in the engravings of European travel literature (17th - 19th centuries)

Με πυρήνα ορισμένα χαρακτικά από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη και τη σημαντική Συλλογή Ευστάθιου Ι. Φινόπουλου το άρθρο αυτό διερευνά πώς μορφοποιείται η φαντασιακή πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού μνημείου σε εικόνες των ευρωπαϊκών περιηγητικών εκδόσεων από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα. Η μυθολογία του ερειπίου σφραγίζει τη σχέση της Ευρώπης με την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα μέσα στους αιώνες, με πολλαπλές εκφάνσεις στην τέχνη και γενικότερα στον πολιτισμό. Η Ρώμη με το πλήθος των μνημείων της κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο, μάλιστα αποτελεί πολυδύναμο σημείο αναφοράς και για τις απεικονίσεις "ελληνικών" μνημείων τον 17ο-18ο αιώνα με προεκτάσεις και στον 19ο. Ορισμένα χαρακτικά με αυθαίρετες συσσωρεύσεις ερειπίων —σε ολλανδικές κυρίως εκδόσεις του 17ου αιώνα- έχουν ασφαλώς τις καταβολές τους σε έργα με ρωμαϊκές αρχαιότητες φιλοτεχνημένα από καλλιτέχνες των Κάτω Χωρών, που εργάστηκαν στη Ρώμη κατά τον 16ο αιώνα. Σε όλες αυτές τις εικόνες ένας ολόκληρος κόσμος που έχει καταρρεύσει υποβάλλει την ιδέα του χρόνου που καταστρέφει τα πάντα, ενώ οι ανθρώπινες φιγούρες υποδηλώνουν το ουμανιστικό ενδιαφέρον για τη μελέτη των αρχαίων λειψάνων προκειμένου να αποκωδικοποιηθούν τα μυστικά τους. Κατά τον 18ο αιώνα η Ρώμη με τη μεγαλειώδη αρχιτεκτονική σκηνογραφία της -αρχαία και νεότερη- ασκεί στη λόγια Ευρώπη μαγνητική έλξη, που εκδηλώνεται και με το πλήθος των απεικονίσεων της "αιώνιας πόλης", οι οποίες είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Η ιταλική ζωγραφική και χαρακτική των ερειπίων —με κορυφαίους εκπροσώπους της τον G. Ρ. Panini και τον G. Β. Piranesi αντίστοιχα, οι ρωμαϊκές vedute ideate (φανταστικές τοπογραφικές απόψεις) και τα αρχιτεκτονικά "καπρίτσια" θα αποτελέσουν το κύριο πρότυπο –με συνεπίκουρο τη γαλλική ζωγραφική αυτής της θεματικής- για τα χαρακτικά με φανταστικές ή και πραγματικές ελληνικές αρχαιότητες, όπως φαίνεται από την αυθαίρετη γειτνίαση ετερόκλητων μνημείων, αγαλμάτων και αγγείων σε ένα πλασματικό χώρο, τη σκηνοθεσία της σύνθεσης, το Staffage, την εκφραστική χρήση της φωτοσκίασης, τη διαλεκτική σχέση της φυσης και των έργων του ανθρώπου. Οι αρχαιότητες ως "θέαμα", μέσα στο κομψό αισθητικό κλίμα του 18ου αιώνα, με πινελιές ροκοκό, όπου εγγράφεται και το αίτημα για τη γραφικότητα (το pittoresque). Παράλληλα, αυτές οι εικόνες εκφέρουν λόγο και για το sublime: για τον "υψηλό" χαρακτήρα και το ευγενικό μεγαλείο των ελληνορωμαϊκών έργων, μέσα στο πνεύμα του Νεοκλασικισμού, όπου αναπτύχτηκε και η λατρεία (culte) του αρχαίου έργου-αντικειμένου τέχνης σε συνάρτηση με την αρχαιογνωσία της εποχής και τις ανασκαφές Το εντυπωσιακό μέγεθος, άρρηκτα συνδεδεμένο με το μνημειακό μεγαλείο, συνιστά τότε έναν όρο για τη δοξαστική, συγκινησιακά φορτισμένη αντιμετώπιση των αρχαιοτήτων καθώς και για την οπτική πρόσληψη τους, με άμεση επίπτωση στη διαχείριση τους ως εικόνων. Από την άποψη αυτή τα χαρακτικά του Γάλλου αρχιτέκτονα Le Roy είναι παραδειγματικά για τον ελληνικό χώρο. Στο α μισό του 19ου αιώνα, όταν η νεότερη, υπαρκτή Ελλάδα έρχεται στο προσκήνιο, τα ιδεολογικά και αισθητικά φίλτρα του Ρομαντισμού, του Οριενταλισμού και του Φιλελληνισμού θα επηρεάσουν τις αναπαραστάσεις του αρχαίου ελληνικού μνημείου στα χαρακτικά των περιηγητών, και όχι μόνο. Το ρεπερτόριο των αρχαιοτήτων "εξελληνίζεται", με αναγνωρίσιμα πλέον, πραγματικά μνημεία και έργα τέχνης, και μάλιστα αυτά στα οποία πέφτουν οι προβολείς (Ακρόπολη, Ελγίνεια, Καρυάτιδες). Η νέα θεματική προϋποθέτει και απαιτεί άλλα πρότυπα (βλ. π.χ. την έγκυρη έκδοση των Stuart και Revett). Επιβιώνουν όμως ακόμη μορφοπλαστικοί τρόποι και εικονογραφικά μοτίβα της παλαιότερης παράδοσης, της ζωγραφικής και χαρακτικής των ερειπίων του 18ου αιώνα. Το διπολικό σχήμα πραγματικότητας και φαντασίας παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον στις εικαστικές εκδοχές του. Η προσέγγιση αυτού του πολυδιάστατου θέματος εστιάστηκε σε κάποιες χαρακτηριστικές πτυχές του, με άξονα τις δύο συντεταγμένες του: την εικονογραφία και τη μορφολογία των έργων, που και οι δύο, ισότιμα σχεδόν, αναδεικνύουν την πολυσημία του, ενώ παράλληλα καταδεικνύουν τον ευρύ ορίζοντα έρευνας που υπαγορεύει η μελέτη αυτού του υλικού. Έμφαση δόθηκε στον 18ο αιώνα (πιο συγκεκριμένα στο β' μισό του), εποχή ιδιαίτερα σημαντική για τη σχέση της Ευρώπης με την κλασική αρχαιότητα, μέσα από τη συνεργία ποικίλων παραγόντων. Ανάμεσα τους, η άμεση επαφή πολυάριθμων λογίων, καλλιτεχνών, πλούσιων και φιλότεχνων Ευρωπαίων με τα απτά ίχνη του αρχαίου κόσμου στη Ρώμη κυρίως, υπήρξε καταλυτική. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχτεί ότι αυτή λειτούργησε και ως μοχλός για τη δόμηση μιας φαντασιακής πρόσληψης της ελληνικής αρχαιότητας.No abstract (available)

Secular painting in the Ionian islands and Italian art: Aspects of a multi-faceted relationship

The contribution of Italian art, especially Venetian, was decisive to the secularisation of art in the Ionian Islands and the shaping of the so-called Ionian School, in the context of a broader Western influence affecting all aspects of life and culture, especially on the islands of Zakynthos and Corfu. Italian influences, mainly of Renaissance, Mannerism and Baroque art, can be identified both on the iconographic and the stylistic level of artworks, with theoretical support. This article explores facets of the dialogue of secular painting in the Ionian with Italian art in the eighteenth and nineteenth centuries, focussing on works and artists that highlight significant aspects of this multilayered phenomenon and also through secondary channels that expand the horizon of analysis. Procession paintings, with their various connotations, and portraiture, which flourished in secular Ionian art, offer the most interesting material as regards the selection, reception and management of Italian models and points of reference