Τροφική οικολογία του λύκου (Canis lupus) στο δάσος της Δαδιάς και την ευρύτερη περιοχή

Η παρούσα εργασία αποτελεί μελέτη της τροφικής οικολογίας του λύκου με ανάλυση περιττωμάτων (n=239) που συλλέχθηκαν κατά την περίοδο 2019-2020 σε περιοχή 2000 km2 στον νομό Έβρου, με επίκεντρο το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου. Τα δείγματα αναλύθηκαν στο σύνολό τους (n=239) αλλά και εποχικά (nθερ=103, nχειμ=136). Από τα αποτελέσματα, τα οποία φαίνεται να συμφωνούν με αντίστοιχες ευρωπαϊκές μελέτες σε περιοχές με παρόμοια βιοποικιλότητα, προκύπτει ότι η δίαιτα των λύκων βασίζεται πρωτίστως στα άγρια οπληφόρα, τα οποία αποτελούν τουλάχιστον το 51,29% της συνολικής καταναλωθείσας βιομάζας (B.M.). Οι αγριόχοιροι αποτελούν την κύρια τροφική πηγή (Β.Μ.=31,63%), ενώ παρατηρείται μια εποχική μετατόπιση της δίαιτας των λύκων, από αγριόχοιρους τους χειμερινούς μήνες (Β.Μ.χειμ=39,24%) σε ανήλικα ζαρκάδια το καλοκαίρι (B.M.θερ=40,66%) λόγω της διαθεσιμότητας νεαρών ευάλωτων ατόμων του είδους. Τα κτηνοτροφικά είδη που θηρεύονται συχνότερα είναι κυρίως οι αίγες και δευτερευόντως οι αγελάδες και τα πρόβατα. Η συνολική κατανάλωση κτηνοτροφικών ειδών αυξάνεται τους χειμερινούς μήνες (B.M.θερ=29,78%, B.M.χειμ=47,34%). Η θήρευση κυνηγετικών σκύλων, φαίνεται να είναι ένα σποραδικό φαινόμενο (B.M.=3,09%).The present study is a wolf diet analysis of scats (n=239) collected during the time period: 2019-2020 in an area of 2000 km2 in the prefecture of Evros, specifically in the National Park of Dadia-Lefkimi-Soufli and adjacent areas. The scats have been analysed both as a cumulative sample (n=239) and as seasonally divided samples (nsummer=103, nwinter=136). The results, which verify the findings of corresponding European studies in areas with similar biodiversity, show that the wolves’ diet is primarily based on wild ungulates, which constitute at least 51.29% of the total biomass consumed (B.M.). Wild boars are the main food source (B.M.=31.63%), while a seasonal shift in the wolves diet is observed, from wild boars in the winter months (B.M.winter=39.24%) to juvenile roe deer in summer (B.M.summer =40.66%) when young vulnerable individuals of the species are abundant. The most frequently preyed livestock species are mainly goats and secondarily cows and sheep. The total consumption of livestock increases in the winter months (B.M.summer=29.78%, B.M.winter=47.34%). Predation of hunting dogs seems to be a sporadic phenomenon (B.M.total=3.09%)

Wolf–Hunting Dog Interactions in a Biodiversity Hot Spot Area in Northern Greece: Preliminary Assessment and Implications for Conservation in the Dadia-Lefkimi-Soufli Forest National Park and Adjacent Areas

Hunting dog depredation by wolves triggers retaliatory killing, with negative impacts on wildlife conservation. In the wider area of the Dadia-Lefkimi-Soufli Forest National Park, reports on such incidents have increased lately. To investigate this conflict, we interviewed 56 affected hunters, conducted wolf trophic analysis, analyzed trends for 2010–2020, applied MAXENT models for risk-map creation, and GLMs to explore factors related to depredation levels. Losses averaged approximately one dog per decade and hunter showing a positive trend, while livestock depredations showed a negative trend. Wolves preyed mainly on wild prey, with dogs consisting of 5.1% of the winter diet. Low altitude areas, with low to medium livestock availability favoring wolf prey and game species, were the riskiest. Dogs were more vulnerable during hare hunting and attacks more frequent during wolf post-weaning season or in wolf territories with reproduction. Hunter experience and group hunting reduced losses. Wolves avoided larger breeds or older dogs. Making noise or closely keeping dogs reduced attack severity. Protective dog vests, risk maps, and enhancing wolf natural prey availability are further measures to be considered, along with a proper verification system to confirm and effectively separate wolf attacks from wild boar attacks, which were also common