The variation of the levels of b-endorphin during surgical stress in neonates, infants and children

The endogenous opioid b-endorphin is a known stress indicator. Opioid anesthesia during operation may prevent postoperative b-endorphin hypersecretion. We examine the effect on serum b-endorphin of both preoperative stress and stress of operation under opioids in neonates, infants and preschool children. In order to eliminate the effect of hospitalization anxiety we compared with inpatients of similar age with non- surgical disease. We included 75 surgical patients (25 neonates, 25 infants, 25 preschool children) and 50 non-surgical inpatients (18 neonates, 16 infants, 16 preschool children). Anesthesia comprised propofol, fentanyl and supplementary morphine. Sera were taken preoperatively and 2 hours postoperatively in surgical patients, and once in non surgical patients. B-endorphin was tested using ELISA (ng/ml). In all surgical patients b-endorphin did not increase significantly after surgery. Neonates younger than 5 days had a significant decrease postoperatively [ preoperative values: 2,75+/-0,32 (mean, SD), postoperative values: 2,21+/-0,02; p=0,035], retaining, however, significantly increased values compared with older neonates with a non-surgical disease ( 1,42+/-0,89; p<0,005). Neonates older than 5 days (1,65+/-0,06, 2,00+/-1,01) and infants (1,73+/-1,29, 1,84+/-1,68) did not differ from respective non-surgical patients (1,23+/-0,63). Before and after surgery, b-endorphin was significantly elevated in preschool children (6,14+/-5,09 , 5,87+/-4,86), as compared with neonates and infants (p< 0,005) and preschool children with non-surgical disease (1,01+/-0,31; p<0,005). Fentanyl anesthesia protects from surgical stress, as denoted by no postoperative increase of b-endorphin. Neonates younger than 5 days, with the effect of perinatal stress, and preschool children, who exhibit increased emotional perception, have explicity high serum b-endorphin before and after surgery.Το ενδογενές οπιοειδές β-ενδορφίνη είναι ένας γνωστός δείκτης του stress. Η αναισθησία με οπιοειδή κατά τη διάρκεια της επέμβασης μπορεί να εμποδίσει τη μετεγχειρητική υπερέκκριση β-ενδορφίνης. Εξετάζουμε την επίδραση που ασκεί στα επίπεδα της β-ενδορφίνης του ορού τόσο το προεγχειρητικό stress όσο και το stress της επέμβασης με χορήγηση οπιοειδών σε νεογνά, βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας. Για να εξαλείψουμε την επίδραση του άγχους της παραμονής στο νοσοκομείο, τα συγκρίναμε με νοσηλευόμενους ασθενείς παρόμοιας ηλικιακής ομάδας, οι οποίοι δεν είχαν χειρουργική πάθηση. Συμπεριλάβαμε 75 χειρουργικούς ασθενείς (25 νεογνά, 25 βρέφη και 25 παιδιά προσχολικής ηλικίας) και 50 νοσηλευόμενους που δε χειρουργούνται (18 νεογνά, 16 βρέφη και 16 παιδιά προσχολικής ηλικίας. Η αναισθησία συμπεριλάμβανε προποφόλη, φαιντανύλη και επιπρόσθετη χορήγηση μορφίνης. Η δειγματοληψία λάμβανε χώρα προεγχειρητικά και 2 ώρες μετεγχειρητικά στους χειρουργικούς ασθενείς και μόνο μια φορά σε μη χειρουργικούς ασθενείς. Η β-ενδορφίνη μετρήθηκε με τη μέθοδο ELISA (ng/ml). Σε όλους τους χειρουργικούς ασθενείς η β-ενδορφίνη δεν αυξήθηκε σημαντικά μετεγχειρητικά. Τα νεογνά ηλικίας μικρότερης των 5 ημερών παρουσίασαν μια σημαντική μείωση μετεγχειρητικά [ προεγχειρητικές τιμές: 2,75+/-0,32, μετεγχειρητικές τιμές 2,21+/-0,02; p= 0,035]. Διατήρησαν ωστόσο σημαντικά αυξημένες τιμές σε σύγκριση με μεγαλύτερης ηλικίας νεογνά με μη χειρουργική πάθηση (1,42+/-0,89; P<0,005). Τα νεογνά ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ημερών (1,65+/-0,06, 2,00+/-1,01) και τα βρέφη (1,73+/-1,29, 1,84+/-1,68) δε διέφεραν από τους αντίστοιχης ηλικίας μη χειρουργικούς ασθενείς (1,23+/-0,63). Πριν και μετά το χειρουργείο, η β-ενδορφίνη παρουσίασε σημαντική αύξηση στα παιδιά προσχολικής ηλικίας (6,14+/-5,09, 5,87+/-4,86) σε σύγκριση με τα νεογνά και τα βρέφη (p< 0,005) και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας με μη χειρουργική πάθηση (1,01+/-0.31; p<0,005). Η αναισθησία με φαιντανύλη μπορεί να προφυλάξει από το χειρουργικό stress, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι δεν αυξάνεται μετεγχειρητικά η β-ενδορφίνη. Τα νεογνά που είναι νεότερα των 5 ημερών, με την επίδραση του περιγεννητικού stress, και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, που εκδηλώνουν αυξημένη συναισθηματική αντίληψη, έχουν υψηλότερα επίπεδα β-ενδορφίνης του ορού πριν και μετά το χειρουργείο

Is prolonged infusion of piperacillin/tazobactam and meropenem in critically ill patients associated with improved pharmacokinetic/pharmacodynamic and patient outcomes? An observation from the Defining Antibiotic Levels in Intensive care unit patients (DALI) cohort

Objectives: We utilized the database of the Defining Antibiotic Levels in Intensive care unit patients (DALI) study to statistically compare the pharmacokinetic/pharmacodynamic and clinical outcomes between prolonged- infusion and intermittent-bolus dosing of piperacillin/tazobactam and meropenem in critically ill patients using inclusion criteria similar to those used in previous prospective studies. Methods: This was a post hoc analysis of a prospective, multicentre pharmacokinetic point-prevalence study (DALI), which recruited a large cohort of critically ill patients from 68 ICUs across 10 countries. Results: Of the 211 patients receiving piperacillin/tazobactam and meropenem in the DALI study, 182 met inclusion criteria. Overall, 89.0% (162/182) of patients achieved the most conservative target of 50% fT 65MIC (time over which unbound or free drug concentration remains above the MIC). Decreasing creatinine clearance and the use of prolonged infusion significantly increased the PTA for most pharmacokinetic/pharmacodynamic targets. In the subgroup of patients who had respiratory infection, patients receiving \u3b2-lactams via prolonged infusion demonstrated significantly better 30 day survival when compared with intermittent-bolus patients [86.2% (25/29) versus 56.7% (17/30); P=0.012]. Additionally, in patients with a SOFA score of 65 9, administration by prolonged infusion compared with intermittent-bolus dosing demonstrated significantly better clinical cure [73.3% (11/15) versus 35.0% (7/20); P=0.035] and survival rates [73.3% (11/15) versus 25.0% (5/20); P=0.025]. Conclusions: Analysis of this large dataset has provided additional data on the niche benefits of administration of piperacillin/tazobactam and meropenem by prolonged infusion in critically ill patients, particularly for patients with respiratory infection