Anatomical study of the superior and inferior gluteal artery perforator flaps

Introduction: Our study aims to highlight anatomical similarities, differences and variations in the microvascular anatomy between SGAP and IGAP flaps.Method: Thirty gluteal flaps (15 SGAP and 15 IGAP) were dissected on 22 adult fresh cadavers. We recorded the number and location of perforators, the characteristics of the main perforator (course, intramuscular/total length and diameter at the level of division at the greater sciatic foramen) and the anatomical variations of the submuscular venous plexus.Results: The mean number of perforators was similar in both flaps (seven). We found a statistically significant difference in the total length of the vascular pedicle between SGAP (mean:9.80cm) and IGAP (mean:13.36cm) flaps, which correlated strongly and was due to the difference in the intramuscular length of the perforator (mean difference of intramuscular length: 3.40cm). There was no statistically significant difference in the diameter of superior and inferior gluteal vessels at the point of pedicle division. Five superior gluteal flaps were found, on their lower half, to have perforators originating from the inferior gluteal artery. These were dominant perforators in two cases. In both flaps, there was significant variability in the thickness of sacral fascia and the amount of fibrofatty tissue deep to it. The close proximity of the inferior gluteal vessels to the sciatic nerve and the posterior cutaneous nerve of the thigh is demonstrated. The complex submuscular venous plexus with confluence of veins, which is typically found on SGAP flaps deep to the sacral fascia, is never encountered on IGAP flaps. We also report a rare anatomical communication between superior and inferior gluteal vessels deep to piriformis muscle and a case of atheromatous disease of the inferior gluteal artery.Conclusion: Our findings are highly relevant to clinical practice and contribute to the understanding of the complex and variable vascular anatomy of these challenging flaps.Εισαγωγή: Η χρήση ελεύθερων κρημνών SGAP και IGAP θεωρείται μία από τις δυσκολότερες τεχνικές στη μικροχειρουργική.Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να περιγράψει και να συγκρίνει την μικροαγγειακή ανατομία των δύο αυτών περιτονιοδερματικών κρημνών.Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 30 κρημνοί (15 SGAP και 15 IGAP) σε 22 φρέσκα πτώματα. Η ανάσπαση έγινε αρχικά υπό μορφή μυοδερματικού κρημνού, διατέμνοντας τα άνω ή κάτω γλουτιαία αγγεία στο επίπεδο του μείζονος ισχιακού τρήματος. Κατόπιν έγινε ανεύρεση όλων των perforators και παρασκευή του κυρίαρχου perforator έως το σημείο διατομής του αγγειακού μίσχου.Αποτελέσματα: Ο μέσος αριθμός perforators ήταν παρόμοιος στους δύο κρημνούς (επτά). Βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ολικό μήκος των αγγείων SGAP(9.8cm) και IGAP(13.36cm). Η διαφορά αυτή συσχετίζεται σημαντικά και οφείλεται στη διαφορά του ενδομυικού μήκους των αγγείων. Δε βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στη διάμετρο άνω και κάτω γλουτιαίων αγγείων. Η ιερή περιτονία ανευρίσκεται και στους δύο κρημνούς αλλά με σημαντικές διαφορές ως προς το πάχος αυτής και το ποσό του λίπους εν τω βάθει αυτής. Το τυπικό περίπλοκο υπομυικό φλεβικό πλέγμα των κρημνών SGAP δεν απαντάται ποτέ στους κρημνούς IGAP. Πέντε άνω γλουτιαίοι κρημνοί βρέθηκαν να έχουν, στο κάτω ήμισυ, perforators από την κάτω γλουτιαία αρτηρία (κυρίαρχοι perforators σε δύο περιπτώσεις). Επίσης, αναφέρουμε μία ανατομική επικοινωνία άνω και κάτω γλουτιαίων αγγείων εν τω βάθει του απιοειδούς μυός και μία περίπτωση αθηρωμάτωσης της κάτω γλουτιαίας αρτηρίας.Συμπέρασμα: Η μελέτη μας συμβάλλει στην κατανόηση της ανατομίας των κρημνών SGAP και IGAP, που αποτελεί απαραίτητη προυπόθεση για την επιτυχή εφαρμογή τους στην κλινική πράξη