Original articleCorrelation between electrical and mechanical properties of the left ventricle in patients with postinfarction ventricular tachycardia

Background: Electroanatomical mapping allows differentiation between viable and scarred myocardium. Echocardiography is widely used to assess myocardial contractility. The relationship between electrophysiological and echocardiographic assessment of left ventricular function has not yet been well established. Aim: To correlate mechanical and electrical function of the left ventricle in patients with postinfarction ventricular tachycardia and to assess clinical, echocardiographic and angiographic parameters affecting regional electrical function. Methods: In 32 patients (25 males, 64±9 years old) mean unipolar (UP) and bipolar (BP) voltages were obtained with electroanatomical mapping (CARTO system) for a 12-segment model and compared with segmental wall motion function scored as normal, hypokinetic and a- or dyskinetic. UP voltage in individual groups of segments was: 7.8±4.2 mV, 6.5±4.2 mV, 4.7±2.5 mV, pWstęp: Analiza elektroanatomicznej mapy serca pozwala na odróżnienie żywotnego miokardium od blizny. Echokardiografia jest szeroko stosowana w celu oceny kurczliwości serca. Związki pomiędzy elektrofizjologiczną a echokardiograficzną oceną funkcji lewej komory (LV) nie zostały dotąd należycie zbadane. Cel: Próba korelacji oceny mechanicznej i elektrycznej funkcji LV u chorych z pozawałowym częstoskurczem komorowym oraz ustalenie klinicznych, echokardiograficznych i angiograficznych parametrów wpływających na lokalną czynność elektryczną. Metodyka: Grupę badaną stanowiło 32 chorych (25 mężczyzn, średni wiek 64±9 lat), u których wykonano elektroanatomiczną mapę serca (system CARTO), oceniając średnią amplitudę sygnałów unipolarnych i bipolarnych dla 12 segmentów LV, scharakteryzowanych w zależności od stopnia zaburzeń kurczliwości jako segmenty prawidłowe, hipokinetyczne, akinetyczne lub dyskinetyczne. Średnia amplituda sygnałów unipolarnych dla tych grup segmentów wynosiła odpowiednio 7,8±4,2 mV, 6,5±4,2 mV i 4,7±2,5 mV,

Original articlePredictors of long-term outcome in patients with left ventricular dysfunction following coronary artery bypass grafting

Wstęp: Pomimo wielu badań poświęconych poszukiwaniu markerów zagrożenia u chorych po zawale serca z dysfunkcją lewej komory, istnieje sporo kontrowersji na ten temat. Szczególną, odrębną grupę tworzą chorzy po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Cel: Jednoośrodkowa, prospektywna analiza przeżywalności oraz znaczenia prognostycznego danych klinicznych i nieinwazyjnych wskaźników w przewidywaniu śmiertelności ogólnej (ang. all-cause mortality, ACM) i zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych (ang. cardiovascular mortality, CVM) u chorych z pozawałową dysfunkcją lewej komory po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (CABG). Metody: Badana populacja obejmowała 61 osób po zawale serca [wiek 59±9 lat, 49 mężczyzn, frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) 33±6%] włączanych do badania w okresie 6–12 miesięcy po CABG, a następnie obserwowanych prospektywnie przez okres 4–61 miesięcy (mediana 46). Analizowano dane demograficzne, kliniczne, w tym stosowane leki, LVEF, dyspersję repolaryzacji (QTd ł80 ms), szerokość zespołów QRS >120 ms lub obecność późnych potencjałów komorowych (LP), przedwczesne pobudzenia komorowe (PVC) ł10/godz., epizody nieutrwalonego częstoskurczu komorowego (nsVT) i parametr czasowy zmienności rytmu zatokowego SDRR Ł70 ms. Oceniano częstość wystąpienia ACM i CVM, a następnie określono znaczenie prognostyczne wymienionych wskaźników. Wyniki: Zmarło 14 chorych, w tym 10 z przyczyn sercowo-naczyniowych. Jednoczynnikowa analiza Coksa wykazała, że czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia zgonu (zarówno ACM, jak i CVM) są: niepełna rewaskularyzacja, stopień nasilenia dławicy, obecność niewydolności serca, niższa LVEF, stosowanie azotanów, naparstnicy lub diuretyków oraz obecność LP lub poszerzenie zespołu QRS. Współistnienie obniżenia LVEF Ł30% z obecnością LP lub poszerzeniem QRS powodowało istotne zwiększenie ryzyka CVM (HR=10,73, p=0,0238). W wieloczynnikowej analizie Coksa połączenie stopnia nasilenia dławicy i obniżenia LVEF cechowało się największą wartością predykcyjną dla ACM i CVM, a pozytywna i negatywna wartość przewidywania wynosiły odpowiednio: 42,9% i 95,7% oraz 50,0% i 97,9%. Wnioski: Obecność dużego stopnia dysfunkcji lewej komory w połączeniu z gorszą klasą wydolności wieńcowej u chorych z pozawałowym uszkodzeniem lewej komory leczonych CABG cechuje się największą siłą predykcyjną śmiertelności całkowitej i sercowo-naczyniowej. Wydaje się również, że obecność LP lub poszerzonych zespołów QRS u chorych z LVEF Ł30% powinna skłaniać do rozważenia potrzeby implantacji kardiowertera-defirbylatora serca. Pomimo wprowadzania nowych parametrów oceny zagrożenia zgonem, podstawowe dane kliniczne i echokardiograficzne mają nadal największe znaczenie w ocenie ryzyka u chorych z pozawałowym uszkodzeniem mięśnia sercowego po przebytym CABG. Wydaje się również, że powszechnie stosowane nieinwazyjne wskaźniki ryzyka cechują się mniejszą siłą predykcyjną u chorych po CABG leczonych beta-blokerami.Background: Prognostic significance of clinical and non-invasive risk markers in patients after surgical revascularisation remains unclear, especially in post-infarction patients with left ventricular (LV) dysfunction. Aim: The single-centre, prospective study was designed to assess survival and the predictive power of several clinical and non- -invasive risk markers of all-cause (ACM) and cardiovascular mortality (CVM) in post-CABG patients with LV dysfunction. Methods: A cohort of 61 patients (age 59±9 years, 49 males, LVEF 33±6%) 6-12 months after CABG was prospectively followed for a median of 46 months. Demographics, clinical data, medication, LVEF, QRS>120 ms or late potentials (LP) presence, QT dispersion ł80 ms, premature ventricular contractions (PVC) ł10/h, non-sustained ventricular tachycardia (nsVT), and SDNN Ł70 ms in ambulatory ECG were analysed. The ACM and CVM were evaluated. The prognostic value of analysing parameters was determined. Results: Fourteen patients died, 10 of them due to cardiovascular causes. Univariate Cox analysis showed that incomplete revascularisation, history of angina, heart failure, low LVEF, use of nitrates, digitalis or diuretics, and presence of LP or prolongation of QRS complex were predictors of poor outcome. Combination of angina and low LVEF was the best model in a multivariable Cox analysies for the prediction of both types of death. Conclusions: The present study showed that in post-CABG patients with LV dysfunction, angina class and low LVEF are the main predictors of ACM and CVM. Combination of LVEF 120 ms or LP may also be helpful in the identification of high-risk subjects. Other common non-invasive risk markers, particularly arrhythmic and autonomic, seem to lose some of their predictive power in patients after CABG and receiving beta-blocking agents