79 research outputs found
Comprehensive management of type Diabetes mellitus patients study 2006
ABSTRACT
The Society for Endocrinology, Metabolism and Diabetes of South Africa (SEMDSA)
estimates the prevalence of Type 2 Diabetes Mellitus in South Africa to be
approximately 13% in the Indian, 3% in the European and 4.8-8% in the African
population group. Morbidity from diabetes is a consequence of both macrovascular
and microvascular disease. Over the last decade, a fundamental transformation of the
principles of management of type 2 diabetes has occurred. This was driven by a large
number of multicentre randomized clinical trials documenting improved outcomes
associated not only with glycaemic control, but also with use of antihypertensive,
lipid lowering and anti-platelet therapy.
The objective of this research report was to ‘revisit’ our diabetes clinics to ascertain
how many diabetic patients are reaching the lipid, blood pressure, body mass index,
waist circumference and glucose targets as recommended by the SEMDSA guidelines
and to ascertain if there has been any improvement since a previous study conducted a
decade ago.
Study design included a sample of 150 patients. Body mass indices (BMI), fasting
lipograms, glycated haemoglobin (HbA1c), waist measurements and blood pressure
were determined in patients with type 2 diabetes mellitus who were on oral agents or
insulin (Protaphane), or a combination thereof, and who were age 35 years or older.
Results showed that, out of the 150 patients, 98 were females and 52 were males.
Black patients constituted 68%, White 12,7%, Indian 10,7% and Coloured 8,7%. The
mean age was 59 years. The mean HbA1c was 8,7% with HbA1c being more than 8%
in 83 patients (55%). Obesity was present in 37,3% of the patients; it was class I
(BMI 30-34,9 kg/m2) in 22%, class II (BMI 35-39,9) in 10% and class III (BMI >40)
in 5,3%. Hypercholesterolaemia (total cholesterol > 5,0 mmol/l) was present in
29,3%, hypertriglyceridaemia (total triglycerides > 1,5 mmol/l) in 45,3% of the
patients. Waist circumference was greater or equal than 80cm in 98% of the females and greater or equal than 94cm in 69% of males. In the whole cohort of 150 patients,
127 were hypertensive (84,67%). 78,74% of patients with hypertension had systolic
blood pressure above or equal to 130 mmHg and 59,84% had diastolic blood pressure
above or equal to 80 mmHg. Out of the 150 patients, 43% did not engage in regular
exercise, 6% smoked cigarettes and 51% were on aspirin.
In conclusion these findings are similar to those from a previous study conducted in
1996 and show little improvement in the holistic care of patients with type 2 diabetes
Factors associated with the presence of tricuspid valve regurgitation in patients with systemic right ventricles following atrial switch
Background: The development of significant tricuspid regurgitation (TR) is associated with
an unfavorable clinical outcome in patients with systemic right ventricles. Increased knowledge
about the factors contributing to its presence would help prevent its progression.
Methods: This was a retrospective analysis of the factors predictive of significant TR in
60 patients with systemic right ventricles following an atrial switch procedure for complete
transposition of the great arteries. Data from echocardiographic examinations, exercise
radionuclide angiography, and myocardial perfusion imaging were analyzed.
Results: Significant TR was present in 20% of patients. Compared to patients without significant
TR, patients with significant TR were older at the time of surgery (p ≤ 0.001), with a higher
body mass index (p ≤ 0.005), lower right ventricular ejection fraction (RVEF; p ≤ 0.01),
higher exercise perfusion abnormalities score on radionuclide angiography (p ≤ 0.03), and
higher systolic blood pressure (p ≤ 0.02). At univariate logistic regression analysis systolic
blood pressure (p = 0.03), increasing age at surgery (p = 0.01), and RVEF (p = 0.02), were
predictors of significant tricuspid regurgitation. The latter two remained significant at
multivariate analysis.
Conclusions: Patients operated upon later in life, with decreased RVEF and higher blood
pressure, are at risk of significant tricuspid regurgitation and therefore warrant special attention.
Prospective studies are needed to ascertain whether appropriate pharmacological intervention
would prevent the development and/or progression of TR in these patients. (Cardiol J
2010; 17, 1: 29-34
SAM nie tylko w kardiomiopatii przerostowej
Hypertrophic obstructive cardiomyopathy with significant hypertrophy of the basal septum is the most frequently reported cause of left ventricular outflow tract obstruction (LVOTO) in the mechanism of systolic anterior movement (SAM). Additionally, other conditions such as dehydration, vasodilatation, mitral valve repair, dobutamine stress echocardiography and pheochromocytoma have been associated with LVOTO. In this report, we present a case of a patient without hypertrophic cardiomyopathy who developed severe LVOTO in the SAM mechanism. The presented case serves as a reminder that hypovolaemia together with hyperdynamic state resulting from increased catecholemines may result in the development of dynamic LVOTO.Hypertrophic obstructive cardiomyopathy with significant hypertrophy of the basal septum is the most frequently reported cause of left ventricular outflow tract obstruction (LVOTO) in the mechanism of systolic anterior movement (SAM). Additionally, other conditions such as dehydration, vasodilatation, mitral valve repair, dobutamine stress echocardiography and pheochromocytoma have been associated with LVOTO. In this report, we present a case of a patient without hypertrophic cardiomyopathy who developed severe LVOTO in the SAM mechanism. The presented case serves as a reminder that hypovolaemia together with hyperdynamic state resulting from increased catecholemines may result in the development of dynamic LVOTO
Ocena regionalnej funkcji rozkurczowej lewej komory metodą tkankowej echokardiografii doplerowskiej u pacjentów bez zaburzeń kurczliwości przed angioplastyką i po niej
Wstęp: Zaburzenia fazy rozkurczu lewej komory są wczesnym objawem niedokrwienia. Technika
tkankowej echokardiografii doplerowskiej (TDE) pozwala na ocenę wielu parametrów
odcinkowej funkcji rozkurczowej. W celu sprawdzenia, czy angioplastyka korzystnie wpływa
na regionalną czynność rozkurczową mięśnia, oceniono za pomocą TDE zmienność jej parametrów
przed zabiegiem angioplastyki i po nim.
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 ±
± 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego
naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na
dwie grupy: grupa I — chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II
— chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono
dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie
1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono
2–3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego
rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT).
Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu
przedsionkowego (Am).
Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej
badanej grupie (6,4 ± 1,7 cm vs. 6,9 ± 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką
zanotowano tylko w grupie II (6,0 ± 1,5 cm vs. 6,8 ± 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach
w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost
stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 ± 0,9 vs. 1,3 ± 0,9, p < 0,05).
Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 ± 19 ms vs. 91 ± 20 ms, p < 0,05), nie
zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 ± 21 ms
vs. 87 ± 23 ms, NS, 121 ± 20 ms vs. 97 ± 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu
i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT
między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 ± 1,9 cm/s vs. 6,0 ± 1,5 cm/s, p < 0,01
oraz 95 ± 21 ms vs. 121 ± 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce
żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup.
Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji
rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa
ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005;
12: 438–444
Ocena regionalnej funkcji rozkurczowej lewej komory metodą tkankowej echokardiografii doplerowskiej u pacjentów bez zaburzeń kurczliwości przed angioplastyką i po niej
Wstęp: Zaburzenia fazy rozkurczu lewej komory są wczesnym objawem niedokrwienia. Technika
tkankowej echokardiografii doplerowskiej (TDE) pozwala na ocenę wielu parametrów
odcinkowej funkcji rozkurczowej. W celu sprawdzenia, czy angioplastyka korzystnie wpływa
na regionalną czynność rozkurczową mięśnia, oceniono za pomocą TDE zmienność jej parametrów
przed zabiegiem angioplastyki i po nim.
Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 ±
± 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego
naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na
dwie grupy: grupa I — chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II
— chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono
dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie
1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono
2–3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego
rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT).
Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu
przedsionkowego (Am).
Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej
badanej grupie (6,4 ± 1,7 cm vs. 6,9 ± 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką
zanotowano tylko w grupie II (6,0 ± 1,5 cm vs. 6,8 ± 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach
w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost
stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 ± 0,9 vs. 1,3 ± 0,9, p < 0,05).
Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 ± 19 ms vs. 91 ± 20 ms, p < 0,05), nie
zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 ± 21 ms
vs. 87 ± 23 ms, NS, 121 ± 20 ms vs. 97 ± 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu
i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT
między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 ± 1,9 cm/s vs. 6,0 ± 1,5 cm/s, p < 0,01
oraz 95 ± 21 ms vs. 121 ± 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce
żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup.
Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji
rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa
ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005;
12: 438–444
Nie tylko po zawale serca - skrzeplina w lewej komorze w przebiegu zespołu Churga i Strauss
Churg-Strauss syndrome is a rare systemic disease characterized by necrotising vasculitis and peripheral eosinophilia. Cardiac
involvement is found in up to 64% of patients and is given a high rank among the causes of morbidity and mortality. We
presented a case of 26 year-old male with Churg-Strauss syndrome and left intraventricular thrombus. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 836-83
Early diagnosis of diastolic left ventricular dysfunction in patients with primary hypertension based on seismocardiography
Wstęp Zaburzenia funkcji rozkurczowej u chorych
na nadciśnienie tętnicze (NT) są wczesnym objawem
i wyprzedzają zaburzenia funkcji skurczowej
oraz rozwój przerostu lewej komory serca. Celem
pracy była ocena przydatności sejsmokardiografii
(SKG) do wczesnego wykrywania zaburzeń funkcji
rozkurczowej u chorych z NT.
Materiał i metody Badaniami objęto 60 mężczyzn:
30 z NT pierwotnym łagodnym i umiarkowanym
w wieku 37 ± 6 lat (grupa A) i 30 zdrowych ochotników
w wieku 34 ± 7 lat (grupa B). U wszystkich
badanych wykonano elektrokardiograficzną (EXT)
i SKG próbę wysiłkową. Pacjenci z NT mieli wykonane
badanie echokardiograficzne.
Analizie poddano: z próby SKG - podokresy skurczu
i rozkurczu lewej komory w spoczynku i bezpośrednio
po wysiłku w ms: PEP, LVET, IVCT, IVRT,
PEP/LVET, MPI i wartość g; z próby EXT - czas
trwania (min), obciążenie (W), HR i RR w spoczynku
i wysiłku; z badania ECHO: EF, E/A, DT, IVRT.
Wyniki Na podstawie SKG pacjenci z NT prezentowali
gorszą globalną funkcję mięśnia sercowego w postaci wyższego MPI: 0,36 ± 0,11 vs. 0,26 ± 0,1,
p = 0,001 oraz niższej wartości g: 87 ± 29 vs. 106 ±
19, p < 0,01. Ponadto u chorych z NT stwierdzono
pogorszenie funkcji RLK w czasie wysiłku (wydłużenie
IVRT) w porównaniu z osobami zdrowymi
(60 ± 18 ms vs. 38 ± 16 ms, p < 0,001).
Wnioski U pacjentów z NT stwierdzono w czasie
wysiłku istotnie gorszą globalną funkcję mięśnia sercowego
ocenianą parametrem MPI w porównaniu
z osobami zdrowymi. U pacjentów z NT w czasie wysiłku
stwierdzono pogorszenie funkcji RLK ocenianej
sejsmokardiograficznie. SKG może być użyteczną
metodą wczesnego wykrywania zaburzeń
funkcji RLK u chorych z NT.
Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 304-309.Background In patients with hypertension diastolic dysfunction
of left ventricle is early symptom and overtakes
hypertrophy and systolic dysfunction. Seismocardiography
(SCG) can be used for monitoring changes in cardiac function
during exercise test (EXT) based on systolic and
diastolic cardiac time intervals (CTI).
The aim of the study was to assess the usefulness of SCG
for early diagnosis of left ventricular diastolic dysfunction
in patients with primary hypertension.
Material and methods The study population consisted of
60 persons divided into two groups: A: 30 pts with essential
hypertension, 37 ± 6 years with normal systolic and
diastolic function; B: 30 healthy volunteers (HV), 34 ± 7
years. All of them had symptom-limited EXT on
cycloergometer performed.
SCG was done simultaneously with EXT.
Workload in Watts, duration of EXT in minutes,
HR and BP at rest and effort from EXT as well as CTI
- PEP, IVCT, LVET, IVRT, PEP/LVET, MPI = (IVCT+IVRT)/LVET), g value, from SCG were measured.
Results Worse global myocardial performance in the group
of hypertension pts in range of higher MPI 0.36 ± 0.11 vs.
0.26 ± 0.1 (p = 0.001) as well as diastolic dysfunction in
range of prolongation of IVRT during exercise (56 ± 12
- 60 ± 19 ms) were stated. Longer IVRT (60 ± 18 vs.
38 ± 16) (p < 0.001) and lower g value (87 ± 29 vs.
106 ± 19) (p < 0.01) during exercise in comparison to HV
were stated.
Conclusions Worse global myocardial performance in hypertension
patients during exercise SCG in comparison
with HV were stated. In hypertensive patients diastolic
dysfunction during exercise SCG was revealed. Seismocardiography
may be useful method for early diagnosis of
left ventricular diastolic dysfunction.
key words: seismocardiography, primary hypertension,
diastolic dysfunction
Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 304-309
- …