Comprehensive management of type Diabetes mellitus patients study 2006

ABSTRACT The Society for Endocrinology, Metabolism and Diabetes of South Africa (SEMDSA) estimates the prevalence of Type 2 Diabetes Mellitus in South Africa to be approximately 13% in the Indian, 3% in the European and 4.8-8% in the African population group. Morbidity from diabetes is a consequence of both macrovascular and microvascular disease. Over the last decade, a fundamental transformation of the principles of management of type 2 diabetes has occurred. This was driven by a large number of multicentre randomized clinical trials documenting improved outcomes associated not only with glycaemic control, but also with use of antihypertensive, lipid lowering and anti-platelet therapy. The objective of this research report was to ‘revisit’ our diabetes clinics to ascertain how many diabetic patients are reaching the lipid, blood pressure, body mass index, waist circumference and glucose targets as recommended by the SEMDSA guidelines and to ascertain if there has been any improvement since a previous study conducted a decade ago. Study design included a sample of 150 patients. Body mass indices (BMI), fasting lipograms, glycated haemoglobin (HbA1c), waist measurements and blood pressure were determined in patients with type 2 diabetes mellitus who were on oral agents or insulin (Protaphane), or a combination thereof, and who were age 35 years or older. Results showed that, out of the 150 patients, 98 were females and 52 were males. Black patients constituted 68%, White 12,7%, Indian 10,7% and Coloured 8,7%. The mean age was 59 years. The mean HbA1c was 8,7% with HbA1c being more than 8% in 83 patients (55%). Obesity was present in 37,3% of the patients; it was class I (BMI 30-34,9 kg/m2) in 22%, class II (BMI 35-39,9) in 10% and class III (BMI >40) in 5,3%. Hypercholesterolaemia (total cholesterol > 5,0 mmol/l) was present in 29,3%, hypertriglyceridaemia (total triglycerides > 1,5 mmol/l) in 45,3% of the patients. Waist circumference was greater or equal than 80cm in 98% of the females and greater or equal than 94cm in 69% of males. In the whole cohort of 150 patients, 127 were hypertensive (84,67%). 78,74% of patients with hypertension had systolic blood pressure above or equal to 130 mmHg and 59,84% had diastolic blood pressure above or equal to 80 mmHg. Out of the 150 patients, 43% did not engage in regular exercise, 6% smoked cigarettes and 51% were on aspirin. In conclusion these findings are similar to those from a previous study conducted in 1996 and show little improvement in the holistic care of patients with type 2 diabetes

Factors associated with the presence of tricuspid valve regurgitation in patients with systemic right ventricles following atrial switch

Background: The development of significant tricuspid regurgitation (TR) is associated with an unfavorable clinical outcome in patients with systemic right ventricles. Increased knowledge about the factors contributing to its presence would help prevent its progression. Methods: This was a retrospective analysis of the factors predictive of significant TR in 60 patients with systemic right ventricles following an atrial switch procedure for complete transposition of the great arteries. Data from echocardiographic examinations, exercise radionuclide angiography, and myocardial perfusion imaging were analyzed. Results: Significant TR was present in 20% of patients. Compared to patients without significant TR, patients with significant TR were older at the time of surgery (p ≤ 0.001), with a higher body mass index (p ≤ 0.005), lower right ventricular ejection fraction (RVEF; p ≤ 0.01), higher exercise perfusion abnormalities score on radionuclide angiography (p ≤ 0.03), and higher systolic blood pressure (p ≤ 0.02). At univariate logistic regression analysis systolic blood pressure (p = 0.03), increasing age at surgery (p = 0.01), and RVEF (p = 0.02), were predictors of significant tricuspid regurgitation. The latter two remained significant at multivariate analysis. Conclusions: Patients operated upon later in life, with decreased RVEF and higher blood pressure, are at risk of significant tricuspid regurgitation and therefore warrant special attention. Prospective studies are needed to ascertain whether appropriate pharmacological intervention would prevent the development and/or progression of TR in these patients. (Cardiol J 2010; 17, 1: 29-34

SAM nie tylko w kardiomiopatii przerostowej

Hypertrophic obstructive cardiomyopathy with significant hypertrophy of the basal septum is the most frequently reported cause of left ventricular outflow tract obstruction (LVOTO) in the mechanism of systolic anterior movement (SAM). Additionally, other conditions such as dehydration, vasodilatation, mitral valve repair, dobutamine stress echocardiography and pheochromocytoma have been associated with LVOTO. In this report, we present a case of a patient without hypertrophic cardiomyopathy who developed severe LVOTO in the SAM mechanism. The presented case serves as a reminder that hypovolaemia together with hyperdynamic state resulting from increased catecholemines may result in the development of dynamic LVOTO.Hypertrophic obstructive cardiomyopathy with significant hypertrophy of the basal septum is the most frequently reported cause of left ventricular outflow tract obstruction (LVOTO) in the mechanism of systolic anterior movement (SAM). Additionally, other conditions such as dehydration, vasodilatation, mitral valve repair, dobutamine stress echocardiography and pheochromocytoma have been associated with LVOTO. In this report, we present a case of a patient without hypertrophic cardiomyopathy who developed severe LVOTO in the SAM mechanism. The presented case serves as a reminder that hypovolaemia together with hyperdynamic state resulting from increased catecholemines may result in the development of dynamic LVOTO

Ocena regionalnej funkcji rozkurczowej lewej komory metodą tkankowej echokardiografii doplerowskiej u pacjentów bez zaburzeń kurczliwości przed angioplastyką i po niej

Wstęp: Zaburzenia fazy rozkurczu lewej komory są wczesnym objawem niedokrwienia. Technika tkankowej echokardiografii doplerowskiej (TDE) pozwala na ocenę wielu parametrów odcinkowej funkcji rozkurczowej. W celu sprawdzenia, czy angioplastyka korzystnie wpływa na regionalną czynność rozkurczową mięśnia, oceniono za pomocą TDE zmienność jej parametrów przed zabiegiem angioplastyki i po nim. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 &plusmn; &plusmn; 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa I &#8212; chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II &#8212; chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie 1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono 2&#8211;3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT). Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu przedsionkowego (Am). Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej badanej grupie (6,4 &plusmn; 1,7 cm vs. 6,9 &plusmn; 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką zanotowano tylko w grupie II (6,0 &plusmn; 1,5 cm vs. 6,8 &plusmn; 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 &plusmn; 0,9 vs. 1,3 &plusmn; 0,9, p < 0,05). Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 &plusmn; 19 ms vs. 91 &plusmn; 20 ms, p < 0,05), nie zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 &plusmn; 21 ms vs. 87 &plusmn; 23 ms, NS, 121 &plusmn; 20 ms vs. 97 &plusmn; 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 &plusmn; 1,9 cm/s vs. 6,0 &plusmn; 1,5 cm/s, p < 0,01 oraz 95 &plusmn; 21 ms vs. 121 &plusmn; 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup. Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005; 12: 438&#8211;444

Ocena regionalnej funkcji rozkurczowej lewej komory metodą tkankowej echokardiografii doplerowskiej u pacjentów bez zaburzeń kurczliwości przed angioplastyką i po niej

Wstęp: Zaburzenia fazy rozkurczu lewej komory są wczesnym objawem niedokrwienia. Technika tkankowej echokardiografii doplerowskiej (TDE) pozwala na ocenę wielu parametrów odcinkowej funkcji rozkurczowej. W celu sprawdzenia, czy angioplastyka korzystnie wpływa na regionalną czynność rozkurczową mięśnia, oceniono za pomocą TDE zmienność jej parametrów przed zabiegiem angioplastyki i po nim. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 40 osób (31 mężczyzn, średnia wieku 49,8 &plusmn; &plusmn; 9,6 roku) bez spoczynkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia w dorzeczu udrażnianego naczynia, kwalifikowanych do zabiegu przezskórnej angioplastyki. Pacjentów podzielono na dwie grupy: grupa I &#8212; chorzy, u których zwężenie naczynia wynosiło poniżej 70%, grupa II &#8212; chorzy, u których zwężenie naczynia wyniosło powyżej 70%. U każdego pacjenta przeprowadzono dwa pełne badania echokardiograficzne połączone z oceną TDE. Pierwsze z nich (badanie 1) wykonywano dzień przed rozszerzeniem naczynia, drugie (badanie 2) przeprowadzono 2&#8211;3 dni po skutecznym zabiegu. W jednym pełnym cyklu mierzono czasy trwania: fazy izowolumicznego rozkurczu (IVRT), fazy szybkiego napływu (RFT) i skurczu przedsionka (AFT). Oceniono maksymalne prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu (Em) i napływu przedsionkowego (Am). Wyniki: Zaobserwowano wzrost prędkości ruchu mięśnia w fazie szybkiego napływu w całej badanej grupie (6,4 &plusmn; 1,7 cm vs. 6,9 &plusmn; 1,5 cm, p < 0,05). Po podziale na grupy zmianę taką zanotowano tylko w grupie II (6,0 &plusmn; 1,5 cm vs. 6,8 &plusmn; 1,7 cm, p < 0,01). Różnice w prędkościach w fazie napływu przedsionkowego nie osiągnęły istotnych statystycznie różnic. Wzrost stosunku Em/Am między badaniami zanotowano tylko dla grupy II (0,9 &plusmn; 0,9 vs. 1,3 &plusmn; 0,9, p < 0,05). Nastąpiło skrócenie IVRT w całej grupie (103 &plusmn; 19 ms vs. 91 &plusmn; 20 ms, p < 0,05), nie zaobserwowano takiej zależności w grupie I, a jedynie w grupie II (odpowiednio 95 &plusmn; 21 ms vs. 87 &plusmn; 23 ms, NS, 121 &plusmn; 20 ms vs. 97 &plusmn; 21 ms, p < 0,01). Czasy fazy szybkiego napływu i skurczu przedsionka nie uległy zmianie w kolejnych badaniach. Różnice wartości Em i IVRT między grupami stwierdzano już w badaniu 1 (6,8 &plusmn; 1,9 cm/s vs. 6,0 &plusmn; 1,5 cm/s, p < 0,01 oraz 95 &plusmn; 21 ms vs. 121 &plusmn; 20 ms, p < 0,001). W badaniu wykonanym po angioplastyce żaden z ocenianych parametrów nie osiągnął istotnej zmiany przy porównywaniu obu grup. Wnioski: U chorych ze zwężeniem tętnicy wieńcowej występują regionalne zmiany funkcji rozkurczowej mięśnia lewej komory. Po wykonaniu angioplastyki regionalna funkcja rozkurczowa ulega poprawie w dorzeczu naczynia istotnie zwężonego (> 70%). (Folia Cardiol. 2005; 12: 438&#8211;444

Nie tylko po zawale serca - skrzeplina w lewej komorze w przebiegu zespołu Churga i Strauss

Churg-Strauss syndrome is a rare systemic disease characterized by necrotising vasculitis and peripheral eosinophilia. Cardiac involvement is found in up to 64% of patients and is given a high rank among the causes of morbidity and mortality. We presented a case of 26 year-old male with Churg-Strauss syndrome and left intraventricular thrombus. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 836-83

Early diagnosis of diastolic left ventricular dysfunction in patients with primary hypertension based on seismocardiography

Wstęp Zaburzenia funkcji rozkurczowej u chorych na nadciśnienie tętnicze (NT) są wczesnym objawem i wyprzedzają zaburzenia funkcji skurczowej oraz rozwój przerostu lewej komory serca. Celem pracy była ocena przydatności sejsmokardiografii (SKG) do wczesnego wykrywania zaburzeń funkcji rozkurczowej u chorych z NT. Materiał i metody Badaniami objęto 60 mężczyzn: 30 z NT pierwotnym łagodnym i umiarkowanym w wieku 37 &#177; 6 lat (grupa A) i 30 zdrowych ochotników w wieku 34 &#177; 7 lat (grupa B). U wszystkich badanych wykonano elektrokardiograficzną (EXT) i SKG próbę wysiłkową. Pacjenci z NT mieli wykonane badanie echokardiograficzne. Analizie poddano: z próby SKG - podokresy skurczu i rozkurczu lewej komory w spoczynku i bezpośrednio po wysiłku w ms: PEP, LVET, IVCT, IVRT, PEP/LVET, MPI i wartość g; z próby EXT - czas trwania (min), obciążenie (W), HR i RR w spoczynku i wysiłku; z badania ECHO: EF, E/A, DT, IVRT. Wyniki Na podstawie SKG pacjenci z NT prezentowali gorszą globalną funkcję mięśnia sercowego w postaci wyższego MPI: 0,36 &#177; 0,11 vs. 0,26 &#177; 0,1, p = 0,001 oraz niższej wartości g: 87 &#177; 29 vs. 106 &#177; 19, p < 0,01. Ponadto u chorych z NT stwierdzono pogorszenie funkcji RLK w czasie wysiłku (wydłużenie IVRT) w porównaniu z osobami zdrowymi (60 &#177; 18 ms vs. 38 &#177; 16 ms, p < 0,001). Wnioski U pacjentów z NT stwierdzono w czasie wysiłku istotnie gorszą globalną funkcję mięśnia sercowego ocenianą parametrem MPI w porównaniu z osobami zdrowymi. U pacjentów z NT w czasie wysiłku stwierdzono pogorszenie funkcji RLK ocenianej sejsmokardiograficznie. SKG może być użyteczną metodą wczesnego wykrywania zaburzeń funkcji RLK u chorych z NT. Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 304-309.Background In patients with hypertension diastolic dysfunction of left ventricle is early symptom and overtakes hypertrophy and systolic dysfunction. Seismocardiography (SCG) can be used for monitoring changes in cardiac function during exercise test (EXT) based on systolic and diastolic cardiac time intervals (CTI). The aim of the study was to assess the usefulness of SCG for early diagnosis of left ventricular diastolic dysfunction in patients with primary hypertension. Material and methods The study population consisted of 60 persons divided into two groups: A: 30 pts with essential hypertension, 37 &#177; 6 years with normal systolic and diastolic function; B: 30 healthy volunteers (HV), 34 &#177; 7 years. All of them had symptom-limited EXT on cycloergometer performed. SCG was done simultaneously with EXT. Workload in Watts, duration of EXT in minutes, HR and BP at rest and effort from EXT as well as CTI - PEP, IVCT, LVET, IVRT, PEP/LVET, MPI = (IVCT+IVRT)/LVET), g value, from SCG were measured. Results Worse global myocardial performance in the group of hypertension pts in range of higher MPI 0.36 &#177; 0.11 vs. 0.26 &#177; 0.1 (p = 0.001) as well as diastolic dysfunction in range of prolongation of IVRT during exercise (56 &#177; 12 - 60 &#177; 19 ms) were stated. Longer IVRT (60 &#177; 18 vs. 38 &#177; 16) (p < 0.001) and lower g value (87 &#177; 29 vs. 106 &#177; 19) (p < 0.01) during exercise in comparison to HV were stated. Conclusions Worse global myocardial performance in hypertension patients during exercise SCG in comparison with HV were stated. In hypertensive patients diastolic dysfunction during exercise SCG was revealed. Seismocardiography may be useful method for early diagnosis of left ventricular diastolic dysfunction. key words: seismocardiography, primary hypertension, diastolic dysfunction Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 304-309