Kawa i kofeina - wrogowie czy sprzymierzeńcy kardiologa?

Caffeine is a widespread known psychoactive substance that is present mainly in coffee, tea, soft and energy drinks. As a natural methylopxanthine it blocks A1 and A2 adenosine receptors and in high doses inhibits the phosphodiesterase activity. Caffeine also decreases calcium ion accumulation in the mitochondria of cardiomyocytes. A clinical and experimental data indicates that the caffeine and coffee increase the arterial wall stiffness, blood pressure and endothelium-dependent flow mediated dilatation. Caffeine also elevates cholesterol and homocysteine blood level. Moderate coffee consumption decreases the mortality of the cardiac infarct. However, acceleration of acute ischemic cardiac disease correlates with high coffee intake. The metyloxantine easily crosses the blood-placenta barrier, and may induce intrauterine growth retardation. Due to chronotropic and inotropic activity it may induce fetal tachycardia and/or extrasystolic beats. Kardiol Pol 2011; 69, 2: 173-17

Analiza porównawcza wyników terapii wewnątrzmacicznej obustronnej i jednostronnej uropatii zaporowej

Objective: The goal of the work was a comparative analysis of intrauterine therapy among pregnant women with diagnosed fetal uropathy and unilateral hydronephrosis. Methods: The study was conducted on a group of 98 pregnant women hospitalized at the Department of Gynecology, Fertility and Fetal Therapy, Polish Mother’s Memorial Hospital between 2006-2012. The study group included 77 cases of fetal obstructive uropathy (79%) and 21 cases of unilateral hydronephrosis (21%). Both groups have been analyzed in terms of prognosis. Follow-up has been conducted and results have been statistically analyzed. Results: In 11% of cases of obstructive uropathy therapy early complications were observed. The remaining 89% of the patients delivered at a later date, of which 54% after 34 weeks of pregnancy. The average weight of a newborn was 2645g and Apgar score – 7.45. 73% of newborns were discharged home in good condition, with preserved diuresis. Conclusions: 1. The use of intrauterine therapy has a positive effect on fetal condition and newborn postnatal state. 2. Unilateral hydronephrosis group was characterized by a significantly longer duration of pregnancy, higher birth weight, Apgar score, and greater survival of newborns. 3. In the group of obstructive uropathy survival improvement was achieved and dieresis was preserved. Intrauterine interventions were associated with a low risk of complications.Cel pracy: Celem pracy była ocena porównawcza terapii wewnątrzmacicznej u ciężarnych ze stwierdzoną uropatią zaporową i wodonerczem jednostronnym u płodu. Materiał i metody: Badaniem objęto 98 ciężarnych hospitalizowanych w Klinice Ginekologii, Rozrodczości i Terapii Płodu Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi w latach 2006-2012. W badanej grupie było 77 przypadków uropatii zaporowej obustronnej (79%) i 21 przypadków wodonercza jednostronnego (21%). Obie grupy zanalizowano pod kątem rokowania. Przeprowadzono follow up, a otrzymane wyniki położnicze poddano analizie statystycznej. Wyniki: W 11% przypadków uropatii zaporowej zaobserwowano wczesne powikłania terapii. Pozostałe 89% pacjentek urodziło w późniejszym terminie, z czego 54% po 34 tc. Średnia masa noworodka wyniosła 2645g, a punktacja w skali Apgar – 7,45. 73% noworodków wypisano do domu w stanie dobrym, z zachowaną diurezą. Wnioski: 1. Zastosowanie terapii wewnątrzmacicznej w uropatiach wpływa korzystnie na dobrostan płodu i stan pourodzeniowy noworodka. 2. Grupa wodonercza jednostronnego charakteryzowała się istotnie statystycznie dłuższym czasem trwania ciąży, wyższą masą urodzeniową, punktacją w skali Apgar oraz większą przeżywalnością noworodków. 3. W grupie uropatii zaporowej uzyskano poprawę przeżywalności z zachowaną diurezą u noworodków

Modeling of the horizontal translation structure (based on the Russian translation of A. Sapkovsky's The Saga "The Witcher")

Niniejsza praca magisterska poświęcona jest modelowaniu horyzontalnej struktury przekładu. W roli materiału badawczego posłużyły początkowe i końcowe rozdziały z wszystkich części przekładu sagi Wiedźmin A. Sapkowskiego. Celem pracy była weryfikacja zmian wprowadzonych przez tłumacza do struktury powieści na poziomie dzielenia tekstu na akapity. Analiza materiału pokazała, że modyfikacje nie wpływają znacząco na odbiór tekstu, tym samym wysunięto wniosek, że tłumacz stara się wiernie oddać konstrukcję i treść utworu. Praca składa się z dwóch części: teoretycznej i analitycznej. W części teoretycznej przedstawiono formowanie się lingwistyki tekstu, wymieniono i opisano siedem kryteriów tekstualności, zaproponowanych przez R. de Beaugrande’a i W. Dresslera. W tejże części zaprezentowano również cechy struktury tematyczno-rematycznej i rodzaje i funkcje akapitów. W drugiej analitycznej części został scharakteryzowany materiał badawczy, a także dokonano jego właściwej analizy, które polegała na porównaniu konstrukcji akapitów w tekście źródłowym i tłumaczonym; przedstawiono również najbardziej interesujące przykłady modyfikacji, dokonanych przez tłumacza.This master thesis is devoted to the subject of modeling the horizontal structure of translation. Opening and closing chapters of all parts of the Witcher saga, written by A. Sapkowski, were used as a research material. The aim of the study was to verify changes made by the translator to the structure of the novel at the level of dividing the text into paragraphs. Analysis of the material showed that modifications made by the translator do not significantly impact the reception of the text. Due to that fact it was concluded that the translator tries to reflect the true stucture and content of the piece.The paper consists of two parts: theoretical and analitical. The theoretical part includes the presentation of the formation of text linguistic as well as listing and describing seven textural criteria proposed by R. de Beaugrande and W. Dressler. This part presents also the features of the thematic-rhematic structure as well as the types and functions of paragraphs.In the second – analytical part of the paper, research material has been characterized and analysed by comparison of paragraph construction with the source and translated text. The most interesting examples of modificationes made by the translator were also presented in that part.Настоящая магистерская работа посвящена моделировании горизонтальной структуры текста перевода. Эмпирический материал был получен из начальных и конечных глав перевода саги «Ведьмак» А. Сапковского. Целью работы являлась проверка модификаций, внесенных переводчиком в структуру текста на уровне его абзацного членения. Анализ показал, что изменения не влияют значительно на восприятие текста и таким образом сделано вывод, что переводчик пытается верно отдать структуру и содержание текста. Работа состоит из двух частей: теоретической и аналитической. В теоретической части было представлено как формировалась лингвистика текста и были указаны и описаны семь признаков текстуальности, предложенных Р. де Бограндом и В. Дресслером. В этой части были также названы черты тема-рематической последовательности и виды и функции абзацев. В аналитической части был охарактеризован эмпирический материал и был проведён его настоящий анализ, который заключался в сравнении абзацного строя в исходном и переведенном текстах; были приведены также особые примеры модификаций, внесенных переводчиком

Nicknames in Russian prison jargon

Rozprawa traktuje o określeniach więźniów w rosyjskim żargonie obozowo-więziennym. Autor pracy próbował sklasyfikować zebrany materiał, a także przedstawić jak obozowa rzeczywistość odzwierciedliła się w języku osadzonych. Materiał badawczy pochodzi ze słownika żargonu przestępczego, wydanego w 1992 roku.The aim of the dissertation was to analyze prisoners' nicknames in Russian prison jargon. The research material was taken from the dictionary of prison jargon, published in 1992. The author of the thesis attempted to classify prison names and present how the prison reality was reflected in the language of inmates

Eight Weeks of Aerobic Interval Training Improves Psychomotor Function in Patients with Parkinson’s Disease—Randomized Controlled Trial

Background: This study examined the generalized effects of cycle ergometer aerobic interval training (AIT) on psychomotor behaviors in individuals with Parkinson’s disease (PD), including bimanual motor control, cognitive function, and neurological motor and non-motor parkinsonian signs. Methods: Twenty mild to moderate PD patients were randomly allocated to the following groups: (1) trained group (PD-TR, n = 10), which besides receiving usual care, underwent an 8-week moderate intensity AIT program; or (2) control group (PD-CO, n = 10) which received usual care, including participation in conventional physical therapy. Both groups were tested before and after the 8-week AIT program period with the following assessments: (1) laboratory analyses of bimanual motor control, (2) psychological evaluation of cognitive function, and (3) an evaluation of neurological parkinsonian signs. Results: The PD-TR group exhibited improved (1) bimanual motor control, reflected by a decreased time (p = 0.013) and increased rate of grip force development (p = 0.013) in the manipulating hand and a decreased time delay between grip force initiation in the manipulating and stabilizing hand (p = 0.020); (2) executive function, reflected by decreased performance time in part II of the Stroop Test (p = 0.007); and (3) neurological parkinsonian signs, reflected by an amelioration of upper-extremity bradykinesia (p = 0.015) and improvement in daily life manual functions (p = 0.004), mood, and intellectual function (p = 0.005). Conclusions: Following an 8-week moderate intensity AIT program, patients with PD exhibited improved psychomotor behaviors, reflected by bimanual motor control, executive function, and neurological parkinsonian signs

Toczeń rumieniowaty noworodków. Stanowisko Zespołu Ekspertów w sprawie diagnostyki, monitorowania oraz leczenia matki i noworodka

Poniższy artykuł przedstawia stanowisko Zespołu Ekspertów dotyczące postępowania w przypadku tocznia rumieniowatego noworodków (NLE, Neonatal Lupus Erythematosus). Jest to niezwykle rzadko występujące schorzenie i jednocześnie niezwykle rzadko opisywane w literaturze. Praca ma na celu uporządkowanie danych i rekomendację postępowania z noworodkiem. Mamy nadzieję, że znajdzie to odzwierciedlenie w codziennej praktyce zarówno położników i neonatologów, jak również pediatrów. NLE występuje z częstością 1 na 20 000 ciąż. Najczęściej spowodowany jest biernym przejściem przez łożysko autoprzeciwciał przeciwko Ro/SSA lub La/SSB. NLE może wystąpić u noworodków matek chorujących na toczeń układowy lub w przypadku występowania innych chorób związanych z obecnością przeciwciał wywołujących NLE, w tym toczeń podostry skórny (SCLE, Subacute Cutaneous Lupus Erythematosus), ogniskowy toczeń rumieniowaty (DLE, Discoid Lupus Erythematosus), zespół Sjögrena, mieszaną chorobę tkanki łącznej lub reumatoidalne zapalenie stawów. Objawami NLE mogą być: wrodzony blok serca (CHB, Congenital Heart Block), skórna postać NLE, zaburzenia hematologiczne czy zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Najgroźniejszą postacią NLE jest całkowity blok przedsionkowo-komorowy występujący z częstością 1:15000 do 1:22000 żywych urodzeń. Najczęstszym objawem jest bradykardia płodu, która może być wykryta przypadkowo przy rutynowym osłuchiwaniu czynności serca płodu lub w trakcie badania ultrasonograficznego. Postać sercowa tocznia jest odpowiedzialna za 85–95% przypadków wrodzonego całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego u noworodków z prawidłowym strukturalnie sercem. U kobiet z grupy ryzyka wystąpienia tocznia rumieniowatego noworodkowego konieczne jest wykonanie badań przesiewowych w kierunku obecności przeciwciał anty-Ro/SSA i anty-La/SSB, najlepiej jeszcze w okresie przedkoncepcyjnym. Zaleca się zwiększony nadzór położniczy w ośrodku dysponującym możliwością wykonania oceny echokardiograficznej (ECHO) płodu