Rola farmaceuty klinicznego w samoopiece pacjenta z niewydolnością serca

Niewydolność serca (HF, heart failure) jest istotnym problemem zdrowotnym współczesnego społeczeństwa i jednym z najpowszechniej występujących zespołów przewlekłych, powiązanym z wysoką śmiertelnością oraz intensywnym wykorzystywaniem zasobów ochrony zdrowia, zarówno ludzkich, jak i finansowych. Strategie terapeutyczne powinny uwzględniać monitorowanie stanu zdrowia pacjentów od chwili wypisania, optymalizację farmakoterapii oraz modyfikację czynników środowiskowych. Samoopieka niesie ze sobą strategicznie istotny potencjał odciążający system opieki zdrowotnej w zakresie HF, pozwalający na celowany transfer nakładów i potencjalizację wydajności systemu opieki zdrowotnej. Udział farmaceuty klinicznego w procesie samoopieki w zakresie optymalizacji stosowanej farmakoterapii, ujednolicania farmakoterapii włączanej przez różnych specjalistów zaangażowanych w proces opieki pacjenta oraz współuczestnictwo w skoordynowanej opiece medycznej, uściślanie zaleceń w zakresie stosowania leków i fachowe doradztwo niosą realnie istotne konsekwencje przekładające się na efektywność prowadzonej terapii oraz wykorzystywanie zasobów ochrony zdrowia. Propagowanie samoopieki w HF wydaje się priorytetem strategicznym i włączenie samoopieki w rutynową opiekę medyczną pacjentów z HF powinno być równorzędne z zaopatrzeniem pacjenta w niezbędne do kontroli tego zespołu leki. Synergistyczne działania w efekcie przyczynią się do obniżenia stopnia ponownych hospitalizacji oraz poprawy jakości życia pacjentów z HF.Niewydolność serca (HF, heart failure) jest istotnym problemem zdrowotnym współczesnego społeczeństwa i jednym z najpowszechniej występujących zespołów przewlekłych, powiązanym z wysoką śmiertelnością oraz intensywnym wykorzystywaniem zasobów ochrony zdrowia, zarówno ludzkich, jak i finansowych. Strategie terapeutyczne powinny uwzględniać monitorowanie stanu zdrowia pacjentów od chwili wypisania, optymalizację farmakoterapii oraz modyfikację czynników środowiskowych. Samoopieka niesie ze sobą strategicznie istotny potencjał odciążający system opieki zdrowotnej w zakresie HF, pozwalający na celowany transfer nakładów i potencjalizację wydajności systemu opieki zdrowotnej. Udział farmaceuty klinicznego w procesie samoopieki w zakresie optymalizacji stosowanej farmakoterapii, ujednolicania farmakoterapii włączanej przez różnych specjalistów zaangażowanych w proces opieki pacjenta oraz współuczestnictwo w skoordynowanej opiece medycznej, uściślanie zaleceń w zakresie stosowania leków i fachowe doradztwo niosą realnie istotne konsekwencje przekładające się na efektywność prowadzonej terapii oraz wykorzystywanie zasobów ochrony zdrowia. Propagowanie samoopieki w HF wydaje się priorytetem strategicznym i włączenie samoopieki w rutynową opiekę medyczną pacjentów z HF powinno być równorzędne z zaopatrzeniem pacjenta w niezbędne do kontroli tego zespołu leki. Synergistyczne działania w efekcie przyczynią się do obniżenia stopnia ponownych hospitalizacji oraz poprawy jakości życia pacjentów z HF

Infection as a predisposition cause of coronary artery disease

Procesy zapalne odgrywają znaczącą rolę w rozwoju choroby niedokrwiennej, inicjacji ostrych zepołów wieńcowych, a także powikłań choroby, takich jak powstawanie restenozy we wszczepionym do naczynia wieńcowego stencie czy rozwijająca się niewydolność serca. Lepsze poznanie mechanizmów pro- i przeciwzapalnych być może pozwoli na wykorzystanie czynników przeciwzapalnych (IL-10, INF-α, TGF) w terapii. Nadzieje te związane są jednak z koniecznością weryfikacji przez przyszłe badania kliniczne.Inflammatory processes play an important role in the development of coronary artery disease and onset of acute coronary syndrome as well as progression of disease complications e.g. coronary stent restenosis or heart failure. Better recognition of proinflammatory and anti-inflammatory mechanisms make it possible to use anti-inflammatory factors (Il-10, TNF-α, TGF) in therapy but it must be verified by future clinical studies

Dietary supplementation in type II diabetes mellitus in the light of the recent studies

Stan przedcukrzycowy stanowi istotny czynnik ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, dlatego istotne jest wczesne wykrywanie zaburzeń gospodarki węglowodanowej oraz działania prewencyjne na podstawie zmiany stylu życia. W ciągu ostatnich trzech lat opublikowano badania wskazujące na korzystny wpływ suplementacji składników dietetycznych na insulinowrażliwość tkanek.Pre-diabetes is an import ant risk factor for the development of type 2 diabetes, therefore early detection of glucose metabolism disorders and disease prevention by lifestyle changes are very important. In the past three years studies showing beneficial effect of dietary supplementation on insulin sensitivity were published

Galectin-3: a potential biomarker for diagnostics of heart failure

Heart failure is a dysfunction with varied ethology; one of possible causes is anticancer treatment with anthracyclines. Rapid diagnosis is important because the disease is associated with high mortality and morbidity. The only biomarkers fully approved for diagnostics of heart failure are natriuretic peptides. They are secreted by ventricular muscle cells in response to volume and pressure overload. However, their concentration can be influenced by other factors, such as age or gender. A potential marker, not affected by these issues might be galectin-3. Current studies showed that galectin can play particularly significant role in myocardial fibrosis and inflammation. Elevated galectin-3 concentration has been observed in such cardiovascular diseases as heart failure,  atherosclerosis, stroke and myocardial infarction. The review summarizes results of studies which indicate the role of galectin-3 in inducing fibrosis and cardiac remodelling (processes which influence disease progression and prognosis) and showed its potential diagnostic value.Heart failure is a dysfunction with varied ethology; one of possible causes is anticancer treatment with anthracyclines. Rapid diagnosis is important because the disease is associated with high mortality and morbidity. The only biomarkers fully approved for diagnostics of heart failure are natriuretic peptides. They are secreted by ventricular muscle cells in response to volume and pressure overload. However, their concentration can be influenced by other factors, such as age or gender. A potential marker, not affected by these issues might be galectin-3. Current studies showed that galectin can play particularly significant role in myocardial fibrosis and inflammation. Elevated galectin-3 concentration has been observed in such cardiovascular diseases as heart failure,  atherosclerosis, stroke and myocardial infarction. The review summarizes results of studies which indicate the role of galectin-3 in inducing fibrosis and cardiac remodelling (processes which influence disease progression and prognosis) and showed its potential diagnostic value

L-arginina w chorobach układu sercowo-naczyniowego

L-arginine is an aminoacid which has many functions in humanorganism. It is the precursor for the synthesis of moleculesof great biological importance e.g nitric oxide or creatine.The discovery of the metabolic route L-arginine–nitrogenoxide disclosed new, wide possibilities of the therapeuticuse of the L-arginine especially in diseases with the dysfunctionof the endothelium, eg. arterial hypertension.L-arginina to aminokwas pełniący wiele funkcjiw organizmie człowieka. Jest prekursorem syntezy wieluważnych związków, np. tlenku azotu czy kreatyny.Odkrycie szlaku metabolicznego L-arginina–NOujawniło nowe, szerokie możliwości terapeutycznegozastosowania L-argininy zwłaszcza w chorobachprzebiegających z dysfunkcją śródbłonka, m.in. nadciśnieniutętniczym

Pulmonary embolism after anti-SARS-CoV-2 vaccines in two female patients

Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) is a coronavirus responsible for the ongoing coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic. To protect people from severe COVID-19 course, vaccines have been recently developed. Vaccines’ safety was confirmed during clinical trials; however, massive vaccination action resulted in rare cases of adverse effects emerging, such as thromboses associated with thrombocytopenia. We present two cases of pulmonary embolism after anti-SARS-CoV-2 vaccines in two female patients, with negative history of SARS-CoV-2 infections. In both patients additional risk factors for thrombotic events (hormonal contraception, varicose veins) were present. Pulmonary embolism occurs when a blood vessel in the lungs becomes blocked by a blood clot. It is a very rare adverse effect associated with COVID-19 vaccines and is often accompanied by thrombocytopenia. However, recent studies have found that he incidence of pulmonary embolism after COVID-19 vaccines was not increased compared to the general population. Moreover, the risk of PE after vaccination is significantly lower than the incidence of thrombotic events during COVID-19

Cardiotoxicity of anticancer treatments

 Kardiotoksyczność chemioterapii lub radioterapii ma istotny wpływ na jakość życia oraz przedwcze­sny zgon pacjentów onkologicznych. Pacjenci przyjmujący chemioterapię stanowią grupę pod­wyższonego ryzyka zdarzeń sercowych — wśród nich najczęściej pojawiającym się powikłaniem jest dysfunkcja lewej komory z niewydolnością serca lub bez niej. W zależności od zastosowanej terapii toksyczność ta może być przemijająca lub trwała. Najlepiej poznane są powikłania kardiolo­giczne indukowane antracyklinami i trastuzuma­bem, lecz ich diagnostyka, prewencja i leczenie pozostają przedmiotem dalszych badań. W ni­niejszej pracy przedstawiono aktualny stan wie­dzy dotyczący definicji, czynników ryzyka oraz diagnostyki powikłań kardiologicznych terapii przeciwnowotworowej.Cardiotoxicity of chemotherapy or radiation the­rapy has a significant impact on quality of life and premature death of cancer patients. Patients receiving chemotherapy are at a higher risk of cardiac events, most commonly left ventricular dysfunction with or without heart failure. De­pending on the applied therapy, toxicity may be transient or permanent. Cardiac complications induced by anthracyclines and trastuzumab are the best know ones but their diagnosis, preven­tion and treatment remain the subject of further research. This paper presents the current state of knowledge concerning the definition, risk fac­tors and diagnosis of cardiac complications of cancer therapy

Wpływ L-argininy i kwasu askorbinowego na zawartość tłuszczu trzewnego oraz stężenia metaloproteinaz 2 i 9 u szczurów karmionych dietą wysokotłuszczową

  Introduction: L-arginine (L-arg) and vitamin C supplementation may decrease fat accumulation and have a favourable effect on carbohydrate metabolism. This is partly caused by matrix metalloproteinases (MMPs), which are involved in adipocyte development and remodelling. Our study evaluated the effects of L-arg and vitamin C supplementation on the content of visceral fat (VF%), activity of MMPs, and insulin resistance (IR) in rats fed a high-fat diet (HFD). Material and methods: The experiment was performed using 48 Wistar rats divided into four groups: Group 1 was fed a standard diet, Group 2 a HFD, Group 3 a HFD supplemented with L-arg (A), and Group 4 a HFD supplemented with L-arg and vitamin C (AC). The animals were euthanized after six weeks. The concentrations of serum glucose, insulin, MMP-2, and MMP-9, as well as IR by Homeostatic Model Assessment (HOMA) and VF% were measured. Results: Statistically significant increases in VF%, MMP-2, MMP-9, insulin, and HOMA-IR levels were observed in the HFD group when compared to the control group. A smaller increase in VF%, insulin, and HOMA-IR was seen in Group 3 (A) and 4 (AC). L-arg supplementation protected against increases in MMP-2 and MMP-9 in Group 3 (A) and 4 (AC). Conclusions: L-arginine could protect from an increase in visceral fat through a change in the activity of MMPs and amelioration of insulin sensitivity in rats fed a HFD. The addition of vitamin C did not improve the effects of L-arginine supplementation. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 526–532)    Wstęp: Suplementacja L-argininy (L-arg) i witaminy C może obniżać gromadzenie tłuszczu trzewnego i korzystnie wpływać na metabolizm węglowodanów. Jednym z potencjalnych mechanizmów jest działanie metaloproteinaz (MMP), które uczestniczą w rozwoju i remodelingu tkanki tłuszczowej. Badanie zaprojektowano w celu oceny ochronnego wpływu suplementacji L-arg i witaminy C na zawartość wisceralnej tkanki tłuszczowej, aktywność MMP oraz insulinooporność (IR) u szczurów żywionych dietą bogatotłuszczową. Materiał i metody: 48 szczurów rasy Wistar rats przydzielono do 4 grup: żywionych dietą standardową (kontrola), bogatotłuszczową (HFD), HFD i L-arg (A), HFD, L-arg i witaminą C (AC). Po 6 tygodniach zwierzęta usypiano. Oceniono względną masę tłuszczu trzewnego (VF%), a także oznaczano stężenia glukozy, insuliny, MMP-2 i MMP-9 w osoczu. IR określono przy użyciu HOMA. Wyniki: W grupie HFD obserwowano największy wzrost VF%, wskaźnika HOMA-IR, stężeń insuliny, MMP-2 i MMP-9 w stosunku do grupy kontrolnej, istotnie mniejszy wzrost VF% i stężenia insuliny i HOMA-IR stwierdzono w grupach A i AC. W grupach żywionych dietą wysokotłuszczową z dodatkiem L-arg (A i AC) nie stwierdzono wzrostu stężeń MMP-2 i MMP-9. Wnioski: Suplemetacja L-argininą może chronić szczury żywione dietą bogatotłuszczową przed gromadzeniem tłuszczu trzewnego poprzez wpływ na aktywność metaloproteinaz oraz poprawę insulinowrażliwości. Dodatek witaminy C nie poprawia efektu suplementacji L-argininy. (Endokrynol Pol 2015; 66 (6): 526–532)

The influence of oral supplementation of L-arginine on intermittent claudication in patients with peripheral arterial disease of the lower extremities

Background. More and more data indicate that the increase of production of free radicals by the endothelium with simultaneously decreasing synthesis and/or increasing nitric oxide (NO) degradation is the basis of changes in atheromatous vessel structure and reactivity. It is suggested that the administration of L-arginine to patients with NO deficiency is the rational method both of increasing NO production by the endothelium and decreasing the free radical release. In the last year it has been proven that this therapeutic procedure could be successful in patients with atherosclerotic ischaemia of lower extremities. The aim of this study was the estimation of the influence of 28-day L-arginine oral supplementation on intermittent claudication in patients with peripheral arterial occlusive disease. Material and methods. The authors studied 48 patients (25 men/23 women) with peripheral arterial disease - Fontaine II. They were randomly divided into two groups: group I - 24 patients receiving L-arginine 3 × 4 g/day and group II - 24 patients receiving placebo 3 × 4 g/day. During the study patients were under strict clinical observation, the aim of which was to evaluate drug tolerance and to observe possible adverse effects of L-arginine used in therapy. During the study at 0 h, after 3 h, and on the 7th, 14th, and 28th days subjective and objective examinations were conducted with evaluation of pain-free distance and total walking distance. Results. After L-arginine treatment clinical improvement was observed in all patients, such as elongation of pain-free walking distance (from 80 m at the beginning to 438 m at the end) and total walking distance (from 158 m to 687 m), while there was no clinical improvement in patients with placebo. Conclusions. In patients with peripheral arterial occlusive disease Fontaine stage II oral supplementation of L-arginine results in elongation of pain-free and total walking distance.Wstęp. Coraz więcej danych wskazuje, że zwiększone wytwarzanie wolnych rodników przez śródbłonek z równoczesnym zmniejszeniem syntezy i/lub zwiększoną degradacją tlenku azotu (NO) leży u podstaw zmian w strukturze i reaktywności miażdżycowo zmienionych naczyń. Sugeruje się, że podanie L-argininy osobom z niedoborem NO jest racjonalną metodą zarówno zwiększania wytwarzania NO przez śródbłonek, jak i zmniejszenia uwalniania wolnych rodników. W ostatnich latach wykazano, że takie postępowanie lecznicze może być skuteczne u chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych. Celem pracy był ocena wpływu 28-dniowej doustnej suplementacji L-argininą na chromanie przestankowe u chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych. Materiał i metody. Badano 48 chorych leczonych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń Akademii Medycznej w Poznaniu z rozpoznaną miażdżycą tętnic kończyn dolnych w II stopniu według klasyfikacji Fontaine’a. Chorych losowo podzielono na dwie grupy: I grupa chorych otrzymywała L-argininę w dawce 3 × 4 g na dobę, natomiast II grupa - placebo w dawce 3 × 4 g na dobę. Chorych poddano miesięcznej obserwacji klinicznej w celu określenia tolerancji terapii i odnotowania ewentualnych działań niepożądanych. W w 0., 7., 14. i 28. dniu u każdego chorego przeprowadzono pełne badanie podmiotowe i przedmiotowe z określeniem dystansu przejścia bezbólowego i maksymalnego. Wyniki. Po podaniu L-argininy nastąpiła znaczna poprawa kliniczna w postaci wydłużenia dystansu przejścia bezbólowego (od 80 m na początku badania do 438 m w końcowym punkcie obserwacji) i maksymalnego (od 158 m w 0. dniu badania do 687 m w 28. dniu), podczas gdy w grupie chorych otrzymujących placebo takiej korzyści nie odnotowano. Wnioski. Doustna suplementacja L-argininy w dawce 3 × 4 g na dobę istotnie wydłuża dystans przejścia bezbólowego i maksymalnego u chorych z chromaniem przestankowym

Zastosowanie heparyny drobnocząsteczkowej w leczeniu ciężkiej hipertriglicerydemii - opis przypadku

Hipertriglicerydemia to powszechnie występujące zaburzenie metaboliczne. U większości pacjentów intensywne postępowanie niefarmakologiczne i farmakologiczne pozwala osiągnąć docelowe wartości triglicerydów. W przypadku niepowodzenia standardowego postępowania i utrzymywania się wysokiego ryzyka ciężkich powikłań w doświadczeniach klinicznych wykazano skuteczność dla: infuzji heparyny, infuzji insuliny, plazmaferezy i LDL-aferezy. Przedstawiono przypadek pacjenta z ciężką hipertriglicerydemią, u którego ze względu na niepowodzenie standardowego postępowania i utrzymywanie się bardzo wysokich stężeń triglicerydów wdrożono leczenie heparyną drobnocząsteczkową. Mimo sukcesu terapeutycznego, optymalny czas stosowania terapii oraz dawki heparyn wymagają dalszych badań. Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 3, 210-21