Strategia leczenia chorych na reumatoidalne zapalenie stawów z uwzględnieniem obecności czynników „złej prognozy”

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), to autoimmunologiczna przewlekła choroba zapalna o nie do końca poznanej etiologii, z możliwością ograniczenia funkcjonowania, występowaniem zmian pozastawowych i objawów układowych, może doprowadzić do niszczenia i deformacji stawów, niepełnosprawności. Budując strategię postępowania u chorego na RZS, należy znać punkty istotne strategicznie - czynniki prognostyczne, zwłaszcza te niekorzystne dla chorego. Pozwalają one określić „profil” chorego, czyli wybrać, u której osoby z dużym prawdopodobieństwem, choroba będzie przebiegać bardziej agresywnie, szybciej dojdzie do zniszczenia/deformacji, ograniczeń w funkcjonowaniu. Informacje te są przydatne w podejmowaniu optymalnych decyzji terapeutycznych. Kluczową zasadą w ustalaniu strategii postępowania z chorym na RZS powinna być współpraca i zaufanie pomiędzy lekarzem a pacjentem, gdyż tylko zalecona i odpowiednio stosowana przez chorego terapia pozwala osiągnąć satysfakcjonujący cel leczenia

Strategia leczenia chorych na reumatoidalne zapalenie stawów z uwzględnieniem obecności czynników „złej prognozy”

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), to autoimmunologiczna przewlekła choroba zapalna o nie do końca poznanej etiologii, z możliwością ograniczenia funkcjonowania, występowaniem zmian pozastawowych i objawów układowych, może doprowadzić do niszczenia i deformacji stawów, niepełnosprawności. Budując strategię postępowania u chorego na RZS, należy znać punkty istotne strategicznie - czynniki prognostyczne, zwłaszcza te niekorzystne dla chorego. Pozwalają one określić „profil” chorego, czyli wybrać, u której osoby z dużym prawdopodobieństwem, choroba będzie przebiegać bardziej agresywnie, szybciej dojdzie do zniszczenia/deformacji, ograniczeń w funkcjonowaniu. Informacje te są przydatne w podejmowaniu optymalnych decyzji terapeutycznych. Kluczową zasadą w ustalaniu strategii postępowania z chorym na RZS powinna być współpraca i zaufanie pomiędzy lekarzem a pacjentem, gdyż tylko zalecona i odpowiednio stosowana przez chorego terapia pozwala osiągnąć satysfakcjonujący cel leczenia

Przygotowanie pacjenta reumatologicznego do leczenia biologicznego — na co należy zwrócić uwagę

Celem leczenia zapalnych chorób reumatycznych jest uzyskanie remisji lub niskiej aktywności choroby. Leczenie każ-dej choroby reumatycznej rozpoczyna się od klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby czy NLPZ, zgodnie z rekomendacjami oraz charakterystyką zastosowanego produktu leczniczego. Intensyfikacja leczenia jest konieczna w sytuacji braku poprawy klinicznej. Leczenie biologiczne inicjuje się dopiero po niepowodzeniu leczenia klasycznymi lekami modyfikującymi przebieg choroby czy NLPZ lub w przypadku przeciwwskazań do ich zastosowania. Leczenie chorób reumatycznych lekami biologicznymi jest dostępne w Polsce w ramach programów lekowych. Przygotowanie pacjenta reumatologicznego do leczenia biologicznego w ramach programów lekowych obejmuje udokumentowanie wcześniej zastosowanego leczenia wymaganego przed kwalifikacją i ocenę aktywności choroby, zgodnie z najnowszymi rekomendacjami EULAR (European League Against Rheumatism)/ACR (American College of Rheumatology)

Przygotowanie pacjenta reumatologicznego do leczenia biologicznego — na co należy zwrócić uwagę

Celem leczenia zapalnych chorób reumatycznych jest uzyskanie remisji lub niskiej aktywności choroby. Leczenie każdej choroby reumatycznej rozpoczyna się od klasycznych leków modyfikujących przebieg choroby czy NLPZ, zgodnie z rekomendacjami oraz charakterystyką zastosowanego produktu leczniczego. Intensyfikacja leczenia jest konieczna w sytuacji braku poprawy klinicznej. Leczenie biologiczne inicjuje się dopiero po niepowodzeniu leczenia klasycznymi lekami modyfikującymi przebieg choroby czy NLPZ lub w przypadku przeciwwskazań do ich zastosowania. Leczenie chorób reumatycznych lekami biologicznymi jest dostępne w Polsce w ramach programów lekowych. Przygotowanie pacjenta reumatologicznego do leczenia biologicznego w ramach programów lekowych obejmuje udokumentowanie wcześniej zastosowanego leczenia wymaganego przed kwalifikacją i ocenę aktywności choroby, zgodnie z najnowszymi rekomendacjami EULAR (European League Against Rheumatism)/ACR (American College of Rheumatology). Forum Reumatol. 2018, tom 4, nr 1: 61–6

Spondyloartropatia a zmiany narządowe — kompleksowe podejście do pacjenta

  Spondyloartropatia zapalna (SpA), czyli zapalenie stawów z zajęciem stawów kręgosłupa, to przewlekła choroba zapalna z różnorodnymi manifestacjami klinicznymi, obejmującymi objawy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego oraz objawy pozastawowe. Osiowa spondyloartropatia (axSpA) obejmuje nie tylko chorych z obecnością zmian w badaniu radiologicznym w obrębie stawów krzyżowo-biodrowych (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa lub radiologiczna axSpA), lecz również chorych bez zmian radiologicznych w tych stawach (nieradiologiczna axSpA). W czasie trwania choroby zmiany pozastawowe mogą wystąpić u ponad 40% chorych. Do najczęściej występujących zmian należą: zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oczu (AAU), łuszczyca skóry, zapalne choroby jelit oraz objawy ze strony układu krążenia. Niektóre z tych objawów wymagają szybkiej oceny lekarza innej specjalności czy wręcz konsultacji wielospecjalistycznej, celem ustalenia strategii dalszego postępowania z chorym i wyboru leczenia, które będzie skuteczne w objawach reumatologicznych, jak również w towarzyszących zmianach pozastawowych.

Spondyloartropatia a zmiany narządowe — kompleksowe podejście do pacjenta

Spondyloartropatia zapalna (SpA), czyli zapalenie stawów z zajęciem stawów kręgosłupa, to przewlekła choroba zapalna z różnorodnymi manifestacjami klinicznymi, obejmującymi objawy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego oraz objawy pozastawowe. Osiowa spondyloartropatia (axSpA) obejmuje nie tylko chorych z obecnością zmian w badaniu radiologicznym w obrębie stawów krzyżowo-biodrowych (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa lub radiologiczna axSpA), lecz również chorych bez zmian radiologicznych w tych stawach (nieradiologiczna axSpA). W czasie trwania choroby zmiany pozastawowe mogą wystąpić u ponad 40% chorych. Do najczęściej występujących zmian należą: zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oczu (AAU), łuszczyca skóry, zapalne choroby jelit oraz objawy ze strony układu krążenia. Niektóre z tych objawów wymagają szybkiej oceny lekarza innej specjalności czy wręcz konsultacji wielospecjalistycznej, celem ustalenia strategii dalszego postępowania z chorym i wyboru leczenia, które będzie skuteczne w objawach reumatologicznych, jak również w towarzyszących zmianach pozastawowych

Capillaroscopy -a role in modern rheumatology

Abstract Capillaroscopy is a non-invasive, easy and safe diagnostic technique designed to evaluate small vessels of the microcirculation in the nailfold. It can reveal both the general architecture of capillary rows and fine details of particular vessels. The most important indications for performing capillaroscopy include differential diagnosis of primary and secondary Raynaud's phenomenon, as well as assessment of scleroderma spectrum disorders. In systemic sclerosis capillary abnormalities appear and evolve in a clearly defined sequence called the scleroderma pattern, which correlates with internal organ involvement. Capillaroscopy is also listed as a systemic sclerosis classification criterion recognized by the European League Against Rheumatism (EULAR). With digitized equipment, capillaroscopy allows for precise qualitative and quantitative evaluation of the microcirculation and is a valuable tool in the rheumatologists' daily practice

Satisfaction and discontent of Polish patients with biological therapy of rheumatic diseases : results of a multi-center questionnaire study

Objectives: Biologics are medications widely applied in the management of inflammatory rheumatic diseases. The drugs were found to be effective but their application is associated with some disadvantages. Medication with biologics is relatively expensive, and in Poland, it is carried out in specialized centers. The study was designed to evaluate various aspects of satisfaction and dissatisfaction of Polish patients treated with biologics. Material and methods: An anonymous questionnaire was distributed in 23 Polish rheumatological centers involved in the treatment; 1212 returned questionnaires were used for analysis. Responses were received from 606 patients with rheumatoid arthritis, 427 with ankylosing spondylitis, 117 psoriatic arthritis, and 62 adult patients with juvenile idiopathic arthritis (in whom administration of the drugs had been introduced before they were 18 years old). The investigated group constituted about one-fifth of all rheumatic patients on biologics in Poland. Results: A beneficial or very beneficial influence of the medication on the state of physical health was found mostly in patients with rheumatoid arthritis (51.3 and 30.5%) and ankylosing spondylitis (51.0 and 36.8%). Family life was improved by the treatment especially in patients with ankylosing spondylitis (40.7 and 35.6% beneficial and very beneficial, respectively), sleep quality and sexual life mostly in those with ankylosing spondylitis (beneficial/very beneficial influence 41.5/38.4, and 38.7/23.9, respectively). There was a rather small influence of biological treatment on the financial situation of the patients. In general, satisfaction with the treatment was evaluated as positive or very positive in 88% of all investigated patients. In a significant part of the patients, transportation to the medical center was considered as a disadvantage of the treatment. About one-third of the patients considered laboratory and imaging tests to be done before initiation of the medication as a difficulty, and for about 40% waiting time for qualification for the medication was a significant disadvantage. The route of drug administration was without importance for 4/5 of the patients. Conclusions: Summing up, the results were similar in the patients suffering from various diseases although those with psoriatic arthritis felt the highest satisfaction (possibly due to the positive aesthetic effect), and those with ankylosing spondylitis had significant improvement in sexual life (probably due to younger age). Relatively low satisfaction was found in patients with juvenile idiopathic arthritis. There was a small influence of medication on financial status of the patients. Application of biologics has few disadvantages and most of them are associated with the organization of health services (waiting time for the tests, transportation to the medical centers)

Rola inflamasomu i rodziny interleukiny-1 w odpowiedzi zapalnej a możliwości terapeutyczne u chorych z postacią układową młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów i chorobą Stilla u dorosłych

Choroby autozapalne i ich leczenie stanowią ogromne wyzwanie w reumatologii. Do szczególnie problematycznych zaliczane są choroba Stilla u dorosłych (AOSD, adult-onset Still’s disease) oraz młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku uogólnionym (sJIA). Obie te choroby charakteryzują się przewlekłym stanem zapalnym, który często prowadzi do znacznego obciążenia pacjentów i obniżenia jakości ich życia. W ostatnich latach badania nad mechanizmami patogenezy tych schorzeń znacznie się rozwijają, a jednym z kluczowych obszarów badań stał się inflamasom. Inflamasom oraz drogi aktywacji cytokin z rodziny interleukiny-1 (IL-1) stanowią ważny element w lepszym poznaniu procesów odpowiedzialnych za nadreaktywność układu immunologicznego. Niniejszy artykuł koncentruje się na roli cytokin z rodziny IL-1 w patogenezie chorób autozapalnych. Omówiony został również mechanizm działania inflamasomu — złożonego kompleksu białek uczestniczącego w reakcji na infekcje i uszkodzenia tkanek — oraz jego wpływ na aktywację cytokin z rodziny IL-1. Dodatkowo przeanalizowano aktualne możliwości terapeutyczne związane z blokowaniem receptora dla IL-1 w kontekście AOSD i sJIA