„Niche” a divertuculum of the myometrial cesarean section scar – etiology, diagnostics and symptoms

„Niche”, nowoopisywane w polskiej literaturze powikłanie po cięciu cesarskim, definiowane jest jako trójkątny bezechowy ubytek mięśniówki macicy w miejscu jej blizny po przebytym cięciu cesarskim wykonanym typowo w dolnym odcinku. Celem pracy jest zebranie danych literaturowych na temat rozpoznawania i objawów ubytku w bliźnie macicy po cięciu cesarskim. Diagnostyka tego zjawiska obejmuje badania obrazowe: ultrasonografię dopochwową umożliwiającą lokalizację blizny, oraz ultrasonografię z użyciem środka kontrastowego (sonohisterografię), stanowiącą metodę z wyboru do oceny głębokości lub wielkości ubytku, grubości mięśniówki nad nim oraz całkowitej grubości mięśniówki. Nie do końca jasne są przyczyny powstawania ubytku w bliźnie macicy, chociaż sugeruje się oddziaływanie wielu czynników, takich jak te związane z techniką zamykania warstwowego rany trzonu macicy, z wykształcaniem się dolnego odcinka trzonu macicy lub związane z procesem gojenia ran. Ubytek w bliźnie może stanowić problem kliniczny, objawiający się nieprawidłowymi krwawieniami macicznymi, bólami podbrzusza, niepłodnością, zaburzeniami mikcji oraz powikłaniami położniczymi stanowiącymi problem mogący zagrażać życiu i zdrowiu zarówno ciężarnej, jak i płodu. Wciąż niewyjaśniona jest sugerowana zależność między obecnością ubytku a powstawaniem powikłań w następnych ciążach jak rozejście blizny macicy w okresie okołoporodowym i umiejscowienie elementów jaja płodowego w okolicy ubytku.Niche, a newly described in the polish literature cesarean section complication, is defined as a triangular anechoic deficient of the uterine myometrium localized in the site of the scar after the incision of a typically performed low-transverse cesarean delivery. The aim of the paper is to provide an overview of the available literature on the diagnosis and symptoms of niche. Diagnostic evaluation of the niche comprises of visual diagnostic methods: transvaginal ultrasonography to localize the cesarean scar and contrast-enhanced sonography as the method of choice for measuring the depth of the niche, the residual myometrium thickness and the total myometrial thickness. The mechanisms of niche development have not yet been revealed, although, as suggested, it may be a coincidence of many factors as: closure technique, development of the lower uterine segment or location of the incision and wound healing. The symptoms related to the presence of a niche are: abnormal uterine bleeding, lower abdominal pain, infertility, urination problems and obstetrical complications which may be life-threatening for both the women and the fetus. The suggested relation between the niche and the occurrence of complications in future pregnancies, as uterine rupture and implantation of the gestational sack in the site of the diverticulum, are still unexplained

Aromatase inhibitor therapy for endometrial stromal sarcoma — two-centre experience

Objectives: Endocrine therapy is the recommended systemic treatment for steroid receptor positive endometrial stromalsarcoma (ESS). There is no current consensus on the optimal hormonal therapy for ESS. The literature offers several reports on advanced/recurrent/metastatic ESS patients treated with progestins, whereas data on the efficacy of aromatase inhibitors are scarce.Material and methods: We retrospectively identified cases treated for ESS with aromatase inhibitors at our institutions. There were five patients with advanced or unresectable recurrent estrogen, progesterone and androgen receptor-positive ESS, treated with aromatase inhibitors: letrozole or anastrozole (at a daily dose of 2.5 mg and 1 mg, respectively), as first-line endocrine therapy in all but one case treated following progression with megestrol acetate.Results: Disease stabilization was achieved in four cases (80%), including two with long-term progression-free survivalfor up to 10 years attained under letrozole treatment, and one case after prior progestin treatment. During therapy, nosubstantial toxicity was observed.Conclusions: Aromatase inhibitors as first- or second-line endocrine treatment achieve disease control in most steroidreceptor positive ESS. Our series of cases is evidence of aromatase inhibitors efficacy as long-term endocrine treatmentoption for ESS patients

Leczenie zachowawcze ciąży ektopowej

Ciąża ektopowa stanowi jedną z najczęstszych przyczyn śmiertelności matek w I trymestrze ciąży. Jest definiowanajako stan, w którym pęcherzyk ciążowy implantuje się poza jamą macicy i stanowi 1–2% wszystkich ciąż. Charakterystyczne objawy w postaci opóźnionego krwawienia miesięcznego, nieprawidłowych krwawień z narządówpłciowych i bólu brzucha rzadko występują jednocześnie, zwłaszcza na wczesnych etapach ciąży.Znajomość czynników ryzyka oraz wykorzystanie ultrasonografii i seryjnych oznaczeń stężeń gonadotropiny kosmówkowej pozwalają na ustalenie rozpoznania, zanim pojawią się niepokojące symptomy, a tym samym w części przypadków uniknąć leczenia operacyjnego.Leczenie zachowawcze ciąży ektopowej polegające na zastosowaniu metotreksatu wymaga starannej kwalifikacjipacjentek, niemniej jednak wiąże się z krótszym czasem hospitalizacji i znaczną redukcją kosztów leczenia. Celempracy było przedstawienie aktualnego piśmiennictwa w aspekcie skuteczności zachowawczego leczenia ciążyektopowej i odpowiedniej kwalifikacji pacjentek do terapii

Zastosowanie portów naczyniowych u chorych onkologicznych

Introduction: Venous ports provide a permanent, long-lasting and easy access to the central veins. These subcutaneously inserted systems have found application in the therapy of patients with oncological and chronic illnesses, and in treatment of children with hemophilia. During a planned continuous infusion of chemotherapy they increase patient comfort, reducing the risk of local inflammatory states and moderating the risk of spilling the cytostatic agent to the perivesical compartment. Material and methods: 83 patients with venous subcutaneous ports implanted between July 2006 and November 2011 were included into the study. The methods of implantation and usage were presented. Length of time the port is in situ and occurrence of early and late complications was evaluated. Results: The longest indwelling time for port was 1484 days, while the shortest was 70 days. In 89.9% of cases, the correct position of the port’s tip was noted during a control X-ray performed after the implantation. Early complications were not observed, while late ones concerned 16.86% of patients and included: generalized bacteriemia (8.43%), local inflammation of the skin and of the subcutaneous tissue (1.2%), venous thrombosis (2.41%), migration of the catheter (1.2%), necrosis of the skin over the port’s chamber (2.41%). Conclusion: Venous ports play an important role in the treatment of cancer patients. The placement of venous ports is a safe procedure that has a low rate of early complications. The frequency of late complications correlates with that described in the literature

Multiple multiparity is a negative prognostic factor for endometrial cancer in Poland

Cel: Nierództwo jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka rozwoju raka błony śluzowej trzonu macicy. Wciąż trwają rozważania, czy wielorództwo implikuje bardziej korzystny przebieg choroby i wyższe współczynniki całkowitego przeżycia chorych. Celem pracy jest ocena wpływu rodności na całkowite przeżycie kobiet w Polsce z rakiem błony śluzowej trzonu macicy. Materiał i metody: Retrospektywna analiza wpływu rodności na współczynniki przeżycia została przeprowadzona u 810 kobiet leczonych operacyjnie z powodu raka błony śluzowej trzonu macicy w ośrodku referencyjnym ginekologii onkologicznej. Wyniki: Wykazano, że wyższa rodność jest związana z istotnie niższym współczynnikiem całkowitego przeżycia chorych (p=0.03). Rodność okazała się być niezależnym czynnikiem przeżycia chorych (HR 1.9). Wielokrotne wieloródki były starsze w chwili zabiegu operacyjnego, stwierdzano u nich częściej głębokie naciekanie mięśniówki macicy i częściej naciek podścieliska szyjki macicy oraz wyższe stopnie zaawansowania nowotworu (wyłącznie w klasyfikacji FIGO z 1988 roku). Grupa wielokrotnych wieloródek charakteryzowała się znacząco niższym współczynnikiem nawrotów choroby. Kobiety te statystycznie częściej cechowało posiadanie niższego wykształcenia, częściej również stwierdzano u nich obecność chorób towarzyszących w tym również występowanie innych nowotworów złośliwych. W grupie tej jednakże rzadziej występowały nowotwór piersi i jelita grubego niż u pozostałych kobiet. Wnioski: Wielorództwo okazuje się być niekorzystnym czynnikiem prognostycznym przeżycia u Polek. Niekorzystne rokowanie w raku błony śluzowej trzonu macicy w tej grupie jest mniej związane z nierództwem a zdecydowanie bardziej związane z interakcją niekorzystnych czynników ryzyka i negatywnych czynników prognostycznych, które tworzą sprzyjające okoliczności i środowisko dla wzrostu nowotworu.  Background: Nulliparity is one of the most important reproductive risk factors for endometrial cancer. It is still discussed whether multiparity implies a more favorable course of the disease and higher overall survival rates. The aim of the study was to analyze the effect of parity on the overall survival of endometrial cancer patients in Poland. Material and method: A retrospective analysis of parity on survival rates was performed in 810 women treated surgically for endometrial cancer in a single referential center of gynecological oncology. Results: Higher parity was shown to be associated with significantly lower survival rates (p=0.03). Parity turned out to be an independent prognostic factor of survival (HR 1.9). Multiple multiparous women were older at the time of surgery, more often presented with deep myometrial infiltration and with involvement of the cervical stroma and had higher clinical stages of the cancer (only according to FIGO 1988 classification). The group of multiple multiparous women was characterized by significantly lower recurrence rates. Multiple multiparous women significantly more often presented with lower educational level, more often were diagnosed with comorbidities and a history of other malignancies, while breast cancer and colon cancer were of lesser evidence in multiple multiparous endometrial cancer patients. Conclusion: Multiparity turns out to be an unfavorable prognostic factor of survival in Polish women. Unfavorable prognosis in endometrial cancer patients in this group is associated with interactions between risk factors and negative prognostic factors, i.e. the conditions of tumor growth, rather than with the nulliparity itself.

Vaginal hysterectomy as a method of treatment of endometrial cancer

The aim of this paper is to assess transvaginal hysterectomy as a technique of surgical treatment of selected group of patients (n=28) with endometrial cancer, treated at the Department of Gynecology and Oncological Gynecology of Medical University in Gdańsk since 1983 thru 2008. Material and methods: Analysis encompassed the following clinical parameters: patients’ age, number of deliveries, coexisting internal medical diseases, past surgical procedures, body weight and BMI index, histological grade and clinical stage of endometrial cancer, depth of myometrial infiltration and invasion of uterine cervix by the tumor, intra- and postoperative complications. Due to retrospective character of the study, FIGO 1988 classification of endometrial cancer based on surgical-pathomorphological criteria was used throughout the text. Results: The youngest patient was 42, the oldest – 82. Twenty seven women (96.4%) were at postmenopausal age and only one (3.6%) – at premenopausal age. Most patients have had 2 or 3 deliveries. In the study population, the lowest body weight was 72 kg, the highest – 230 kg. Obese and pathologically obese patients predominated, whereby 60.5% of the patients weighted over 100 kg. In this group, 26 patients (92.9%) had a serious internal medical comorbidity and only 2 patients (7.1%) did not report any coexisting disease. In the group of patients operated on by transvaginal approach, the predominating histological type was adenocarcinoma. Over one-half of the patients had low-stage cancer, limited to endometrium only or not exceeding one-half of myometrial layer. In this group, coexisting superficial invasion of uterine cervix was seen in 3 cases and coexisting cervical cancer in 1 case. Conclusion: Selected group of patients with endometrial cancer presented in this paper proves the feasibility of treating this type of malignancy by transvaginal route.Cel pracy: Celem pracy była próba oceny histerektomii przezpochwowej jako metody leczenia chirurgicznego w wyselekcjonowanej grupie 28 chorych na raka trzonu macicy operowanych metodą pochwową w Klinice Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 1983-2008. Materiał i metody: Dokonano analizy następujących parametrów klinicznych: wieku chorych, liczby przebytych porodów, współistniejących schorzeń internistycznych, przebytych zabiegów chirurgicznych, wagi oraz współczynnika BMI, postaci histologicznej oraz stopnia klinicznego zaawansowania raka błony śluzowej trzonu macicy, głębokości nacieku mięśniówki macicy oraz zajęcia szyjki macicy przez proces nowotworowy, powikłań śród- i pooperacyjnych. Ze względu na retrospektywny charakter badań w pracy zastosowano chirurgiczno-patomorfologiczną klasyfikację stopnia klinicznego zaawansowania raka błony śluzowej trzonu macicy według FIGO z 1988 roku. Wyniki: Najmłodsza operowana pacjentka miała 42, najstarsza – 82 lata. Dwadzieścia siedem kobiet (96,4%) było w wieku pomenopauzalnym, a tylko 1 chora (3,6%) w wieku przedmenopauzalnym. Większość pacjentek rodziła 2 lub 3 razy. W analizowanej grupie kobiet najniższa waga wynosiła 72 kg, najwyższa – 230 kg. Przeważały pacjentki otyłe i z otyłością patologiczną: 60,5% chorych ważyło ponad 100 kg. W badanej grupie 92,9% (26 chorych) stanowiły kobiety z obciążonym wywiadem internistycznym, jedynie 2 pacjentki (7,1%) nie podały żadnych współistniejących chorób. W grupie chorych operowanych metodą pochwową najczęściej stwierdzanym typem histologicznym był gruczolakorak. U ponad połowy chorych operowanych metodą pochwową odnotowano niewielkie zaawansowanie raka trzonu macicy (zmiana obejmująca jedynie endometrium lub naciek nieprzekraczający połowy mięśniówki macicy). Jednocześnie stwierdzono 3 przypadki współistniejącego powierzchownego naciekania szyjki macicy oraz 1 przypadek współistniejącego raka szyjki macicy. Wnioski: Przedstawiona wyselekcjonowana grupa chorych na raka trzonu macicy stanowi przykład alternatywnego leczenia tego nowotworu drogą pochwową

High maternal-fetal HLA eplet compatibility is associated with severe manifestation of preeclampsia

IntroductionPreeclampsia is responsible for more than 70 000 and 500 000 maternal and fetal deaths, respectively each year. Incomplete remodelling of the spiral arteries in placenta is the most accepted theory of preeclampsia pathogenesis. However, the process is complexed with immunological background, as pregnancy resembles allograft transplantation. Fetus expresses human leukocyte antigens (HLA) inherited from both parents, thus is semiallogeneic to the maternal immune system. Therefore, induction of fetal tolerance is crucial for physiological outcome of pregnancy. Noteworthy, the immunogenicity of discordant HLA antigens is determined by functional epitopes called eplets, which are continuous and discontinuous short sequences of amino acids. This way various HLA molecules may express the same eplet and some HLA incompatibilities can be more immunogenic due to different eplet combination. Therefore, we hypothesized that maternal- fetal HLA incompatibility may be involved in the pathogenesis of gestational hypertension and its progression to preeclampsia. We also aimed to test if particular maternal-fetal eplet mismatches are more prone for induction of anti- fetal HLA antibodies in gestational hypertension and preeclampsia.MethodsHigh resolution next-generation sequencing of HLA-A, -B, -C, -DQB1 and -DRB1 antigens was performed in mothers and children from physiological pregnancies (12 pairs) and from pregnancies complicated with gestational hypertension (22 pairs) and preeclampsia (27 pairs). In the next step HLA eplet identification and analysis of HLA eplet incompatibilities was performed with in silico approach HLAMatchmaker algorithm. Simultaneously maternal sera were screened for anti-fetal HLA class I, class II and anti-MICA antibodies with Luminex, and data were analyzed with HLA-Fusion software.ResultsWe observed that high HLA-C, -B, and DQB1 maternal-fetal eplet compatibility was associated with severe preeclampsia (PE) manifestation. Both quantity and quality of HLA epletmismatches affected the severity of PE. Mismatches in HLA-B eplets: 65QIA+76ESN, 70IAO, 180E, HLA-C eplets: 193PL3, 267QE, and HLA-DRB1 eplet: 16Y were associated with a mild outcome of preeclampsia if the complication occurred.ConclusionsHigh HLA-C, HLA-DQB1 and HLA-B eplet compatibility between mother and child is associated with severe manifestation of preeclampsia. Both quantity and quality of maternal-fetal HLA eplet mismatches affects severity of preeclampsia