Which Patients Need an Axillary Clearance after Sentinel Node Biopsy?

Sentinel lymph node biopsy (SLNB) is a safe and accurate minimally invasive method for detecting axillary lymph node (ALN) involvement in the clinically negative axilla thereby reducing morbidity in patients who avoid unnecessary axillary lymph node dissection (ALND). Although current guidelines recommend completion ALND when macro- and micrometastatic diseases are identified by SLNB, the benefit of this surgical intervention is under debate. Additionally, the management of the axilla in the presence of isolated tumour cells (ITCs) in SLNB is questioned. Particularly controversial is the prognostic significance of minimal SLNB metastasis in relation to local recurrence and overall survival. Preliminary results of the recently published Z0011 trial suggest similar outcomes after SNB or ALND when the SN is positive, but this finding has to be interpreted with caution

Decreased Hsp90 expression in infiltrative lobular carcinoma: an immunohistochemical study

Background: Elevated Hsp90 expression has been documented in breast ductal carcinomas, whereas decreased Hsp90 expression has been reported in precursor lobular lesions. This study aims to assess Hsp90 expression in infiltrative lobular carcinomas of the breast. Methods: Tissue specimens were taken from 32 patients with infiltrative lobular carcinoma. Immunohistochemical assessment of Hsp90 was performed both in the lesion and the adjacent normal breast ducts and lobules; the latter serving as control. Concerning Hsp90 assessment: i) the percentage of positive cells and ii) the intensity were separately analyzed. Subsequently, the Allred score was adopted and calculated. The intensity was treated as a

The effect of neuroprotective substances to the higher cortical functions (behavior) under hypoxia - ischemia: experimental study in rats

The damage of the central nervous system that takes place during a hypoxic ischemic event in the perinatal period is one of the most important neurologic complications of the newborn. The damage in the immature nervous system has potential effects on the motor system, the mental state and the neurologic image that will accompany the newborn all lifelong. In the last years, there has been great progress in understanding the mechanisms of brain damage, in the localization of brain structures that are affected, as well as in the part that these structures play in mental functions. This resulted in an effort to develop new strategies, which are so far limited to an experimental stage, to prevent or reduce the effects of the damage in the brain function. Most of the studies focus on the early consequences of HI mainly on the cellular and biochemical level. However, the study of the efficiency of therapeutic intervention should not only be limited to reducing the neuronal degeneration of the affected area, but should also include the improvement of long-term functional modifications due to brain damage. However, the evaluation of long-term effects on sensorimotor, memory and learning functions has not been enough emphasized. The aim of this study is 1) to clarify some of the consequences over the long term of hypoxic ischemic damage in newborn rats as far as sensorimotor, memory and learning functions are concerned, and 2) to evaluate any possible neuroprotective action of MgS04 after HI not only on the basis of its possible effect on reducing neuronal degeneration of the affected area, but also on improving long-term functional disorders, sensorimotor, memory and learning disorders due to brain damage. The triggering of hypoxic ischemic lesions succeeded when Rice and Co. (1981) applied a modified experimental model that was first established by Levine (1960). They used 7 days old rats, which were subjected to left common carotid artery ligation and then exposed to the hypoxic gas mixture 02-N2 with a proportion of 8%-92% respectively. The experimental animals were separated into 3 groups. The first group (controls) consisted of 35 rats of the same age, neither ligated nor exposed to hypoxia, that served as general controls. The second group (MgS04-HI) consisted of 29 rats, on which the experimental model of hypoxia-ischemia was applied and which were treated immediately after with MgS04 (2g/kg of body weight) in 4 equal doses (immediately after hypoxia, and 2, 14, and 16 hours after the first dose). The third group (HI) consisted of 29 rats, on which the experimental model of hypoxia-ischemia was applied and which served as special controls. At the age of 42 days, the behaviour of the rats was evaluated through 5 sensorimotor tests and 2 tests for controlling memory and learning. Muscle power, motor coordination, reflexes and limp placing were tested to different sensory stimulations. The sensorimotor tests lasted six days (the rats were then 42-47 days old, i.e. 5-6 weeks after HI). Then, at the age of 50 days, the animals were exercised for 15 days in an open field maze and 2 days in passive avoidance, in order to check their memory capabilities and their ability to learn. The study was completed with the evaluation of brain tissue damages at the age of 70 days. The results of the study were evaluated and the following conclusions were drawn: Neonatal hypoxia ischemia and sensorimotor disorders 1. Hypoxia-ischemia in the left cerebral hemisphere caused severe damage in motor coordination and muscle power, as it was revealed from the grip traction, foot fault and rota rod tests. In these tests HI animals showed significantly low performance compared to the control group. 2. The differences in performance of HI group, as far as the postural reflex test and the limp placing test are concerned, were statistically very important compared with the control group. Precisely, in 3 out of 5 tests of limp placing that are used to evaluate the muscle power, the performance of HI animals was very low and they did not show any improvement through time. In conclusion, the sensorimotor tests in the framework of this experimental model can be used as an additional measurement of the neuronal damage, in addition to histological evaluation and biochemical measurements, since the hypoxic-ischemic brain damage during the neonatal period resulted in long-term disorders in motor coordination, muscle power and the reaction of the limps to sensory stimuli. Neonatal hypoxia ischemia and memory and learning disabilities 1. In the open field maze no difference was observed as for the average of wrong choices when going to the feeders to find food (reference memory) between the HI animals and those of the control group. In the contrary, there was an important difference in the wrong choices of the specific feeders, to which the rats should exclusively go (working memory). Most errors observed in HI group. 2. Whereas the average of the total choices during the fifteen days that the experiment lasted was identical for HI group and the control group, the rats of HI group needed much more time in the open field maze in order to complete the test. This fact corresponds to the prediction raised in the theory of the working memory for experimental animals with damages in the subiculum. 3. During the test of passive avoidance, which is based on memory registrations of unpleasant stimuli, no important differences between HI group and the control group were observed. In conclusion, hypoxia ischemia in newborn rats caused long-term damages in the working memory without affecting neither the reference memory nor the space memory. Neonatal hypoxia ischemia, weight disorders and delayed brain damage 1. The measuring of the body weight in the beginning of the tests showed that HI animals presented a significant reduction of body weight in comparison with the control group. This difference remained constant until the end of the tests. 2. 90% of HI animals of the study showed obvious macroscopic lesions. 3. Brain tissue lesions concerned the hippocampus, the basal ganglia and the forebrain in the ipsilateral hemisphere. 4. While during a macroscopic examination the brains of the animals showed mild and moderate damages, during a microscopic examination the hippocampus appeared shrunk with numerous ischemic and damaged neurons especially in the dentate gyrus and in regions CAI and CA3. In conclusion, hypoxia ischemia in newborn rats caused long-term macroscopical and microscopical brain tissue lesions. Those histological lesions concerned the hippocampus, the basal ganglia and the forebrain in the ipsilateral hemisphere. The effect of magnesium on hypoxia-ischemia induced sensorimotor disorders 1. In most sensorimotor tests the HI-MgS04 animals showed much better performance in comparison with HI animals without reaching the level of performance of the control group from which in most cases they differed significantly. 2. In the tests to check the motor coordination and muscle power, performance of HI-MgS04 differed significantly from HI animals with the exception of the grip traction test. 3. In the limp placing and postural reflex tests, performance of group HIMgS04 was significantly better compared to performance of HI group, the best performance being in the forelimb placement facing the edge. In this test performance of group HI-MgS04 was similar to that of the control group. 4. Group HI-MgS04 significantly improved its performance in the second half of the time period of the experiment. This was not observed in HI group. In conclusion, it appears that the administration of MgS04 to rats after HI during the neonatal period significantly improves their sensorimotor behaviour, though without reaching normal levels. Exercise seems to improve performance of animals HI-MgS04. This is not observed in HI group. The effect of magnesium on hypoxia-ischemia induced memory and learning disorders 1. The group of animals HI-MgS04 as well as the HI group did not differ from the control group as for the reference memory, but their difference was statistically important as for the working memory. 2. Whereas there was no difference between the groups in the total number of choices in the open field maze test during the fifteen days that the experiment lasted, the HI-MgS04 group needed more time in order to complete the test. These findings correspond to the predictions of the theory of working memory for experimental animals that presented damages in subiculum. In conclusion, the administration of MgS04 immediately after the HI event does not seem to affect the functions of learning and memory in an important way, when the test is conducted during the age of puberty of the animals. The effect of magnesium after hypoxia-ischemia in body weight and brain damage The measuring of the body weight from the beginning until the end of the tests showed that animals Hl-MgS04 had a similar body weight compared to the control group. The damages in all brain structures of the animals that were administered with MgS04 were generally limited in comparison with the HI animals, though the differences were not clear or important. From the results of the study we draw the conclusion that unilateral HI damage of the brain in newborn rats is combined with long-term disorders in sensorimotor and mental functions. The administration of MgS04 after ischemia and 2 hours of hypoxia results in much fewer disorders in sensorimotor functions and especially in the function of the limbs, and exercise improves performance. This is not observed in HI group. However, MgS04 does not seem to improve working memory disorders and to ensure to a great degree the integrity of the brain tissue 2 months after YI. Hypoxia ischemia is combined with a severe loss in body weight, whereas the administration of MgS04 helps to maintain the body weight at a normal level. Taking into account the short-term as well as the long-term range of the damage along with the functional outcome are necessary complementary procedures in order to evaluate the outcome after a hypoxic-ischemic event. This experimental model can be used to consider the application of treatment strategies in order to deal with the functional consequences of perinatal asphyxia.Η βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος που συμβαίνει κατά την διάρκεια υποξαιμικού-ισχαιμικού γεγονότος στην περιγεννητική περίοδο είναι από τις πιο σπουδαίες νευρολογικές επιπλοκές του νεογνού. Η βλάβη του ανώριμου νευρικού συστήματος έχει δυνητικές επιπτώσεις στο κινητικό σύστημα τη διανοητική κατάσταση και τη νευρολογική εικόνα, OL οποίες ακολουθούν το νεογνό σ' όλη του τη ζωή. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην κατανόηση των μηχανισμών εγκεφαλικής βλάβης, στην εντόπιση των εγκεφαλικών σχηματισμώνπου προσβάλλονται, καθώς και στο ρόλο των σχηματισμών αυτών στις νοητικές λειτουργίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την προσπάθεια για ανάπτυξη νέων στρατηγικών, που προς το παρόν περιορίζονται σε πειραματικό επίπεδο, για την πρόληψη ή τη μείωση των επιπτώσεων της βλάβης στην εγκεφαλική λειτουργία. Οι περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στις πρώιμες συνέπειες της ΥΙ κυρίως σε κυτταρικό και βιοχημικό επίπεδο. Ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής παρέμβασης όμως δε θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ελάττωση της νευρικής εκφύλισης της προσβεβλημένης περιοχής αλλά και στη βελτίωση των μακροχρόνιων λειτουργικών μεταβολών απότοκων της εγκεφαλικής βλάβης. Ωστόσο λίγη έμφαση έχει δοθεί στην εκτίμηση των μακροχρόνιων επιπτώσεων στις αισθητικοκινητικές λειτουργίες και τις λειτουργίες μνήμης και μάθησης. Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι Ιο να διευκρινισθούν ορισμένες από τις μακροχρόνιες συνέπειες της υποξαιμικής-ισχαιμικής βλάβης της νεογνικής ηλικίας σε επίμυες όσον αφορά τις αισθητικοκινητικές λειτουργίες και τις λειτουργίες μάθησης και μνήμης και 2ο να εκτιμηθεί η πιθανή νευροπροστατευτική δράση του MgS04 μετά την ΥΙ με βάση όχι μόνο την πιθανή επίδραση του στην ελάττωση της νευρικής εκφύλισης της προσβεβλημένης περιοχής αλλά και στη βελτίωση των μακροχρόνιων λειτουργικών διαταραχών, αισθητικοκινητικών διαταραχών και μνήμης και μάθησης συνεπεία της εγκεφαλικής βλάβης. Η πρόκληση των υποξαιμικών-ισχαιμικών αλλοιώσεων επιτεύχθηκε με την εφαρμογή του τροποποιημένου από τους Rice και συν. (1981), πειραματικού μοντέλου του Levine (1960). Χρησιμοποιήθηκαν επίμυες ηλικίας 7 ημερών, στους οποίους έγινε απολίνωση της αριστερής κοινής καρωτίδας, ενώ στην συνέχεια εκτέθηκαν στο υποξικό μείγμα αερίων 02- Ν2 αναλογίας 8%-92% αντίστοιχα. Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν σε 3 ομάδες. Η πρώτη ομάδα (μάρτυρες) περιελάμβανε 35 φυσιολογικούς επίμυες της ίδιας ηλικίας που χρησίμευσαν ως γενικοί μάρτυρες. Η δεύτερη ομάδα (MgS04-YÎ) περιελάμβανε 29 επίμυες στους οποίους εφαρμοζόταν το πειραματικό μοντέλο υποξίας-ισχαιμίας και αμέσως μετά χορηγούταν MgS04 (2g/kg βάρους σώματος) σε 4 ισόποσες δόσεις (αμέσως μετά την υποξία, και 2, 14, 16 ώρες από την πρώτη δόση). Η τρίτη ομάδα ομάδα (ΥΙ) περιελάμβανε 41 επίμυες στους οποίους εφαρμοζόταν το πειραματικό μοντέλο υποξίας-ισχαιμίας και χρησίμευσαν ως ειδικοί μάρτυρες. Στην ηλικία των 42 ημερών εκτιμήθηκε η συμπεριφορά των επίμυων με 5 αισθητικοκινητικές δοκιμασίες και 2 δοκιμασίες για τον έλεγχο της μνήμης και μάθησης. Έγινε έλεγχος της μυϊκής ισχύος, του κινητικού συντονισμού, των αντανακλαστικών, και της συμπεριφοράς των άκρων σε διαφορετικά αισθητικά ερεθίσματα. Οι αισθητικοκινητικές δοκιμασίες διήρκεσαν έξι ημέρες (ηλικία επίμυων 42-47 ημερών δηλαδή 5-6 εβδομάδες μετά την ΥΙ). Στη συνέχεια και σε ηλικία 50 ημερών τα πειραματόζωα ασκήθηκαν για 15 ημέρες σε ανοιχτό λαβύρινθο και 2 ημέρες στη δοκιμασία παθητικής αποφυγής, για τον έλεγχο της μνημονικής ικανότητας και της δυνατότητας για μάθηση. Η μελέτη ολοκληρώθηκε με την εκτίμηση των ιστολογικών αλλοιώσεων του εγκεφάλου σε ηλικία 70 ημερών. Τα συμπεράσματα από την ανάλυση των αποτελεσμάτων της μελέτης είναι τα εξής: Νεογνική υποξία-ισχαιμία και αισθητικοκινητικές διαταραχές 1. Η υποξία-ισχαιμία στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου προκάλεσε σημαντική διαταραχή στον κινητικό συντονισμό και την μυϊκή ισχύ όπως φαίνεται από τις δοκιμασίες «μονόζυγο», «ακροβασία σε πλέγμα» και «επιταχυνόμενος κύλινδρος». Στις δοκιμασίες αυτές τα ΥΙ πειραματόζωα εμφάνισανσημαντικά μειωμένες επιδόσεις σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. 2. Στατιστικά πάρα πολύ σημαντικές ήταν και οι διαφορές στις επιδόσεις της ομάδας ΥΙ, όσον αφορά το αντανακλαστικό έκτασης των πρόσθιων άκρων και τις δοκιμασίες συμπεριφοράς των άκρων, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Ειδικότερα στις 3 από τις 5 δοκιμασίες συμπεριφοράς των άκρων με τις οποίες ελέγχεται η μυϊκή ισχύς τα ΥΙ πειραματόζωα είχαν πολύ χαμηλές επιδόσεις, χωρίς να παρουσιάζουν βελτίωση στην πορεία του χρόνου. Συμπερασματικά οι αισθητικοκινητικές δοκιμασίες στο πειραματικό αυτό μοντέλο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ένα επιπρόσθετο μέτρο της νευρικής βλάβης, συμπληρωματικό των ιστολογικών και βιοχημικών μετρήσεων, καθόσον η υποξαιμική-ισχαιμική βλάβη του εγκεφάλου στη νεογνική περίοδο είχε ως αποτέλεσμα μακροχρόνιες διαταραχές στον κινητικό συντονισμό στη μυϊκή ισχύ και στη συμπεριφορά των άκρων σε αισθητικά ερεθίσματα. Νεογνική υποξία-ισχαιμία και διαταραχές μνήμης, μάθησης 1. Στο λαβύρινθο ανοιχτού πεδίου δεν παρατηρήθηκε διαφορά ως προς το μέσο όρο των λανθασμένων επιλογών στις επισκέψεις των τρυβλίων για ανεύρεση τροφής (αναφορική μνήμη) μεταξύ των ΥΙ πειραματόζωων και των πειραματόζωων της ομάδας ελέγχου. Αντίθετα, υπήρχε σημαντική διαφορά όσον αφορά τις λανθασμένες επιλογές των συγκεκριμένων τρυβλίων με τροφή που έπρεπε αποκλειστικά να επισκέπτονται οι επίμυες (λειτουργική μνήμη). Τα περισσότερα λάθη παρατηρήθηκαν στην ΥΙ ομάδα. 2. Ενώ ο μέσος όρος των συνολικών επιλογών στη διάρκεια των δεκαπέντε ημερών του πειράματος ήταν παρόμοιος μεταξύ των ομάδων ΥΙ και ελέγχου, οι επίμυες της ομάδας ΥΙ χρειάσθηκαν σημαντικά περισσότερο χρόνο μέσα στο λαβύρινθο προκειμένου να ολοκληρώσουν την δοκιμασία, γεγονός που ταιριάζει με την πρόβλεψη που κάνει η θεωρία της λειτουργικής μνήμης για τα πειραματόζωα με βλάβες στο υπόθεμα του ιππόκαμπου. 3. Στη δοκιμασία της παθητικής αποφυγής που βασίζεται σε μνημονικές εγγραφές δυσάρεστων ερεθισμάτων δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων ΥΙ και ελέγχου. Συμπερασματικά η υποξία-ισχαιμία σε επίμυες νεογνικής ηλικίας προκάλεσε μακροχρόνιες διαταραχές στη λειτουργική μνήμη χωρίς να έχει επίδραση στην αναφορική μνήμη και στη χωρική μνήμη. Νεογνική υποξία-ισχαιμία, διαταραχές βάρους και όψιμη εγκεφαλική βλάβη 1. Η καταμέτρηση του σωματικού βάρους κατά την έναρξη των δοκιμασιών έδειξε ότι τα ΥΙ πειραματόζωα εμφάνισαν σημαντική μείωση σωματικού βάρους σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Η διαφορά αυτή διατηρήθηκε σταθερή μέχρι το τέλος των δοκιμασιών. 2. Το 90% των ΥΙ ζώων της μελέτης παρουσίασαν εμφανείς μακροσκοπικές αλλοιώσεις. 3. Οι ιστολογικές αλλοιώσεις αφορούσαν τον ιππόκαμπο, τα βασικά γάγγλια και τον πρόσθιο εγκέφαλο στο σύστοιχο με την απολινωθείσα καρωτίδα ημισφαίριο. 4. Όταν μακροσκοπικά οι εγκέφαλοι των πειραματόζωων εμφάνιζαν ήπιας και μέτριας βαρύτητας βλάβες, μικροσκοπικά ο ιππόκαμπος εμφανιζόταν συρρικνωμένος και με πλήθος ισχαιμικών και νεκρωμένων νευρώνων κυρίως στην οδοντωτή έλικα και στις περιοχές CAI και CA3. Συμπερασματικά η υποξία-ισχαιμία σε επίμυες νεογνικής ηλικίας προκάλεσε μακροχρόνιες μακροσκοπικές και μικροσκοπικές ιστολογικές αλλοιώσεις. Οι ιστολογικές αλλοιώσεις αφορούσαν τον ιππόκαμπο, τα βασικά γάγγλια και τον πρόσθιο εγκέφαλο στο σύστοιχο με την απολινωθείσα καρωτίδα ημισφαίριο. Η επίδραση του μαγνησίου μετά υποξία-ισχαιμία στις αισθητικοκινητικές διαταραχές 1. Στην πλειονότητα των αισθητικοκινητικών δοκιμασιών τα MgS04-YI πειραματόζωα παρουσίασαν σημαντικά καλύτερες επιδόσεις σε σύγκριση με τα ΥΙ ζώα χωρίς όμως να φθάνουν στο επίπεδο των επιδόσεων της ομάδας ελέγχου από τις οποίες διέφεραν στην πλειονότητα των περιπτώσεων σημαντικά. 2. Στις δοκιμασίες για τον έλεγχο του κινητικού συντονισμού και της μυϊκής ισχύος οι επιδόσεις των MgS04-YI διέφεραν σημαντικά από τα ΥΙ πειραματόζωα με εξαίρεση τη δοκιμασία με το «μονόζυγο». 3. Στις δοκιμασίες συμπεριφοράς των άκρων σε διαφορετικά αισθητικά ερεθίσματα και στο αντανακλαστικό έκτασης των πρόσθιων άκρων, οι επιδόσεις της ομάδας MgS04-YI ήταν σημαντικά καλύτερες από τις επιδόσεις της ομάδας ΥΙ, με καλύτερη επίδοση στην «αντίδραση των άκρων σε οπτικό ερέθισμα». Στη δοκιμασία αυτή οι επιδόσεις της ομάδας MgS04-YI ήταν παρόμοιες με της ομάδας ελέγχου. 4. Η ομάδα MgS04-YI βελτίωσε σημαντικά τις επιδόσεις της στη δεύτερη ημιπερίοδο της πειραματικής διαδικασίας, γεγονός που δεν παρατηρήθηκε στην ομάδα ΥΙ. Συμπερασματικά φαίνεται ότι η χορήγηση MgS04 σε επίμυες μετά ΥΙ στην νεογνική ηλικία βελτιώνει σημαντικά την αισθητικοκινητική συμπεριφορά τους, χωρίς βέβαια να φθάνουν στα φυσιολογικά επίπεδα. Η εξάσκηση φαίνεται ότι βελτιώνει τις επιδόσεις των MgS04-YI πειραματόζωων, γεγονός που δεν παρατηρείται στην ομάδα ΥΙ. Η επίδραση του μαγνησίου μετά υποξία-ισχαιμία και διαταραχές μνήμης-μάθησης 1. Η ομάδα των MgS04-YI πειραματόζωων όπως και η ομάδα της ΥΙ δεν διέφεραν από την ομάδα ελέγχου όσον αφορά την αναφορική μνήμη, αλλά η διαφορά τους ήταν στατιστικά σημαντική ως προς τη λειτουργική μνήμη. 2. Ενώ δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των ομάδων ως προς τον συνολικό αριθμό των επιλογών στη δοκιμασία του λαβύρινθου ανοικτού πεδίου στη διάρκεια των δεκαπέντε ημερών του πειράματος, η ομάδα του MgS04-YI χρειάστηκε το μεγαλύτερο χρόνο προκειμένου να ολοκληρώσει την δοκιμασία. Οι διαπιστώσεις αυτές ταιριάζουν με τις προβλέψεις που κάνει η θεωρία της λειτουργικής μνήμης για τα πειραματόζωα με βλάβες στο υπόθεμα του ιππόκαμπου. Συμπερασματικά η χορήγηση του MgS04, αμέσως μετά το ΥΙ επεισόδιο, δεν φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τις λειτουργίες της μάθησης και μνήμης όταν ο έλεγχος γίνεται στην εφηβική ηλικία των πειραματόζωων. Η επίδραση τον μαγνησίου μετά υποξία-ισχαιμία στο σωματικό βάρος και τις εγκεφαλικές βλάβες. Η καταμέτρηση του σωματικού βάρους από την έναρξη μέχρι το τέλος των δοκιμασιών έδειξε ότι τα MgS04-YI πειραματόζωα εμφάνισαν παρόμοιο σωματικό βάρος με την ομάδα Ελέγχου. Στα ζώα που χορηγήθηκε MgS04 οι βλάβες σ' όλους τους σχηματισμούς του εγκεφάλου ήταν γενικά μικρότερης έκτασης σε σχέση με τα ΥΙ ζώα, οι διαφορές όμως ήταν ασαφείς και δεν έφθαναν στο όριο της σημαντικότητας. Από τα αποτελέσματα της μελέτης συμπεραίνεται ότι ετερόπλευρη ΥΙ βλάβη του εγκεφάλου σε επίμυες νεογνικής ηλικίας συνδυάζεται με μακροχρόνιες διαταραχές στις αισθητικοκινητικές και νοητικές λειτουργίες. Η χορήγηση MgS04 μετά ΥΙ διαρκείας 2 ωρών συνεπάγεται σημαντικά λιγότερες διαταραχές στις αισθητικοκινητικές λειτουργίες και κυρίως στη συμπεριφορά των άκρων, με την εξάσκηση να βελτιώνει τις επιδόσεις, γεγονός που δεν παρατηρείται στην ol\da ΥΙ. Εντούτοις το MgS04 δεν φαίνεται να βελτιώνει τις διαταραχές της λειτουργικής μνήμης και να εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την ακεραιότητα του εγκεφαλικού νευρικού ιστού 2 μήνες μετά την ΥΙ. Η υποξία-ισχαιμία συνδυάζεται με σημαντική απώλεια σωματικού βάρους, ενώ η χορήγηση του MgS04 βοηθά στη διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα. Η εκτίμηση τόσο της οξείας όσο και της μακροχρόνιας έκτασης της βλάβης μαζί με τη λειτουργική έκβαση είναι απαραίτητες διαδικασίες που συμπληρώνουν η μια την άλλη για την αξιολόγηση της έκβασης μετά υποξία-ισχαιμία. Το πειραματικό αυτό μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση θεραπευτικών στρατηγικών που εφαρμόζονται για τη αντιμετώπιση των λειτουργικών συνεπειών της περιγεννητικής ασφυξίας