The value of troponin-t in the evaluation of reperfusion in patients with acute myocardial infarction undergoing thrombolytic therapy

Trombolitik Tedavi Uygulanan Akut Miyokard Enfarktüslü Hastalarda Reperfüzyon'un Değerlendirilmesinde Troponin-T 'Nin Değeri Akut miyokard enfarktüsünde trombolitik tedavi, standart bir tedavi haline geldikten sonra, bu tedavinin etkinliğinin değerlendirilmesine yönelik çalışmalar önem kazanmıştır. Bu çalışma, son yıllarda AMI tanısında spesifik bir belirleyici olan Tn-T'nin, reperfüzyonun belirlenmesindeki değerinin tesbiti amacı ile yapılmıştır. Çalışma, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Kliniğine kabul edilip, transmural AMI tanısı konan 50 hasta üzerinde yapıldı. Hastaların 27'sine trombolitik tedavi uygulandı. Çeşitli nedenlerle trombolitik tedavi uygulanamayan 23 hasta kontrol grubu oiarak alındı. Trombolitik tedavi uygulanan hastalardaki rekanalizasyon, trombolitik tedavi uygulanamayanlara göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Trombolitik tedavi ile rekanalizasyon sağlanan hastalarda, sağlanamayanlara göre CK-MB piki ile birlikte Tn-T piki de anlamlı derecede erkendi. İki enzimin pik zamanları arasinda anlamlı fark saptanmadı. Rekanalizasyon sağlanan hastalarda Tn-T artışı, rekanalizasyon sağlanamayan hastalara göre özellikle ilk 12 saat anlamlı derecede yüksek bulundu. Bu bulgu trombolitik tedavi sonrasi ilk saatlerde yapılacak Tn.T ölçümlerinin yararlı, olabileceğini düşündürmüştür. Trombotik tedavi ile rekanalizasyon sağlanan hastalarda sağlanamayanlara göre erken dönemde ağrıda azalma ve reperfüzyon aritmileri daha yüksek oranda saptanmış olmakla birlikte iki grup arasındaki fark anlamlı. Trombolitik tedavi ile rekanalizasyon sağlanan hastalarda sağlanamayanlara göre erken dönemde ağrıda azalma ve reperfüzyon aritmileri daha yüksek oranda saptanmış olmakla birlikte iki grup arasındaki fark anlamlı bulunmadı. ST segment yüksekliğinde erken dönemdeki azalma ise, iki grup arasında anlamlı derecede farklı bulundu. AMI tanısında CK-MB ve Tn-T'nin sensivitesinin ilk 24 saat aynı, ancak 36 saatten sonra Tn-T'nin sensivitesinin daha yüksek olduğu saptandı. Tn-T'nin AMI'nün subakut döneminde en az 7 gün % 100 sensivite ile tanıda yardımcı olduğu tesbit edildi. Bu çalışmada, Tn-T'nin trombolitik tedavi uygulanan AMI'lü hastalarda rekanalizasyonun değerlendirilmesinde ve AMI'nün erken tanısında olduğu kadar, subakut döneminde de kullanılabilecek yararlı bir belirleyici olduğu kanaatine varılmıştır

Association of parathyroid hormone and vitamin D with untreated hypertension: Is it different in white-coat or sustained hypertension?

<div><p>Background</p><p>Previous reports about the relationship between a high parathyroid hormone (PTH) and low vitamin D levels with blood pressure in different hypertension groups are conflicting.</p><p>Objective</p><p>We studied serum PTH and vitamin D levels in white-coat (WCHT) and sustained hypertension (SHT) patients who had not been on antihypertensive treatment. We also investigated the association between serum PTH and vitamin D levels with respect to blood pressure in SHT and WCHT patients.</p><p>Methods</p><p>We included 52 SHT patients (54.06 ± 9.2 years, 32 newly diagnosed and 20 previously diagnosed with SHT who had not been treated with antihypertensive medication for 3 months or more), 48 WCHT patients (53.64 ± 9.5 years), and 50 normotensive (NT) healthy controls (53.44 ± 8.4 years) in our study. In addition to routine tests, PTH and vitamin D levels were measured.</p><p>Results</p><p>Serum PTH levels were significantly higher in SHT patients not taking antihypertensive medications than in WCHT patients and NT controls (p = 0.004). Although PTH levels were higher in WCHT than in NT groups, the difference was not statistically significant. In SHT patients, PTH levels showed a positive correlation with office systolic (r = 0.363, p = 0.008), office diastolic (r = 0.282, p = 0.038), home systolic (r = 0.390, p = 0.004), and home diastolic blood pressures (r = 0.397, p = 0.003). Serum vitamin D levels were similar in SHT, WCHT and NT groups. Vitamin D levels were not associated with blood pressures in the entire study group. Furthermore, no significant relation was found between vitamin D and PTH levels in SHT and WCHT groups.</p><p>Conclusion</p><p>PTH levels are significantly higher in untreated SHT patients than WCHT patients and NT subjects. However, vitamin D levels are similar in SHT, WCHT and NT groups. There is a significant association between PTH levels and blood pressures suggesting PTH has a role in increase of blood pressure in SHT.</p></div

Multiple linear regression showing the association of home blood pressures with clinical and laboratory parameters in the entire study group.

<p>Multiple linear regression showing the association of home blood pressures with clinical and laboratory parameters in the entire study group.</p

Kronik koroner oklüzyona stent implantasyonundan sonra sol ventrikül fonksiyonunda görülen düzelmenin belirleyicileri

The effect of coronary stent implantation on left ventricular (LV) performance in patients with chronic coronary occlusion is not well known. The aim of this study was to assess the effect of bare metal and drug eluting stents implantation on LV ejection fraction (LVEF) and to examine what clinical and angiographic factors may have an effect on recovery of LVEF. Three hundred and four patients who underwent successful stent implantation for chronic occlusion of a major epicardial coronary artery existing for at least one month were included into the study. Echocardiographic examination was performed before and six months after stent implantation. A significant increase in LVEF (53.2&plusmn;11.9% to 57.0&plusmn;11.1%; p &lt;0.0001) with a decrease in both LV end-diastolic volume index (85.6&plusmn;18.9 ml/m2 to 80.1&plusmn;17.1 ml/m2; p &lt;0.001) and LV end-systolic volume index (40.0&plusmn;15.8 ml/m2 to 34.1&plusmn;14.3 ml/m2; p &lt;0.0001) after stent implantation of chronic coronary occlusion was observed in the entire group. There was no significant difference in the increase of LVEF between bare metal stent and drug eluting stent groups. Multivariate analysis revealed that baseline LVEF 50%, occlusion duration &lt;2 months and diabetes mellitus to be independent predictors of improvement in LVEF. Stent implantation for a chronic coronary occlusion has a beneficial effect on LVEF during the first 6 months after the stent implantation, especially in patients with depressed LV function and occlusion duration &lt;2 months.Kronik koroner oklüzyonlu hastalarda sol ventrikül (SIV) performansı üzerine koroner stent implantasyonun etkisi iyi bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı, bare metal ve ilaç salan stent implantasyonun SIV ejeksiyon fraksiyonu (SIVEF) etkisini ve SIVEF düzelmesinde hangi klinik ve anjiyografik faktörlerin etkili olabileceğini araştırmaktır. Çalışmamıza en az bir aydır mevcut major bir koroner arter kronik oklüzyonu için başarılı stent implante edilmiş 304 hasta alındı. Ekokardiyografik SIV incelemeleri stent implan-tasyonu öncesinde ve 6 ay sonra yapıldı. Kronik koroner oklüzyona stent implantasyonundan sonra hem diyastol sonu volüm indeksinde (85.6±18.9 ml/m2 ve 80.1 ±17.1 ml/m2; p <0.001) ve hem de sistolik volüm indeksinde (40.0115.8 m I/m2 ve 34.1±14.3 m l/m2; p <0.0001) azalma ile birlikte SIVEF de ise önemli artış (53.2±11.9% ve 57.0±11.1%; p <0.0001) tüm gruplarda saptandı. Bare metal stent ile ilaç salan stent grupları arasında SIVEF de artış yönünden anlamlı fark yoktu. Multivariate analiz, bazal SIVEF %50 veya düşük, 2 aydan kısa oklüzyon süresi ve diyabetes mellî-tusun SIVEF de düzelmenin bağımsız belirleyicisi olduğunu ortaya koydu. Sonuç olarak, kronik koroner oklüzyona stent implantasyonu, ilk 6 ayda, SIVEF üzerinde olumlu etki yapmıştır. Bu olumlu etki özellikle sol ventrikül fonksiyonu deprese olan ve 2 ay ve daha kısa süreli oklüzyonu bulunan hastalarda elde edilmiştir

Relation between parathyroid hormone levels and blood pressures in sustained hypertensive patients.

<p>Relation between parathyroid hormone levels and blood pressures in sustained hypertensive patients.</p

Comparison of clinical features of the study groups.

<p>Comparison of clinical features of the study groups.</p

Comparison of laboratory findings of the study groups.

<p>Comparison of laboratory findings of the study groups.</p

Bivariate correlates of log-transformed parathyroid hormone levels in sustained and white-coat hypertension.

<p>Bivariate correlates of log-transformed parathyroid hormone levels in sustained and white-coat hypertension.</p