Η γλυκια γευση της νικης. Το παραδειγμα του Σερβου τενιστα Novak Djokovic

Ο εκ Σερβίας προερχόμενος παγκόσμιος αντισφαιριστής Novak Djokovic δεν είναι μια τυχαία αθλητική προσωπικότητα, αλλά είναι η προσωπικότητα που κατόρθωσε να ξεπεράσει τον πόλεμο της Σερβίας με την αθλητική του επιτυχία. Δικαίως, επομένως, μπορεί σήμερα ο ίδιος να απολαμβάνει την γλυκιά γεύση της παγκόσμιας επιτυχίας και της δημοφιλίας του. Με αφορμή το εξαιρετικό ενδιαφέρον που έχουν προκαλέσει στον διεθνή αθλητικό χώρο η μεγάλη επιτυχία του Σέρβου τενίστα αθλητή Novak Djokovic και η σταθερότητά του στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης, ο βασικός στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθούν: α) Τα παιδικά βιώματα του Djokovic κατά την περίοδο του πολέμου στην Σερβία. β) Η εντυπωσιακή προσωπικότητα και η θέληση που ανέπτυξε, αξιοποιώντας την επώδυνη αυτή εμπειρία του πολέμου για την δυναμική φυγή του προς τον παγκόσμιο αθλητισμό. γ) Η εξαιρετική αφοσίωση που ο ίδιος επέδειξε στον τομέα του αθλητισμού, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να φτάσει αλλά και να παραμείνει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. δ) Ο τρόπος που αντιμετώπισε, εστιαζόμενος σε έναν στόχο ζωής και παρότι είχε ν’ αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα, ιδίως το πρόβλημα ότι ως Σέρβος εισερχόταν σε έναν αθλητικό χώρο που αποτελούσε μέχρι τότε αποκλειστικό προνόμιο των Αμερικανών. ε) Η σπουδαία κοινωνική και ανθρωπιστική δράση του παγκόσμιου αθλητή. Και στ) Η θετική επίδραση που άσκησε και εξακολουθεί να ασκεί ο ίδιος λόγω της επιτυχίας του στην κοινωνία, καθώς και ο ρόλος του ως κοινωνικού προτύπου. Εξετάστηκε, εν γένει, η διαμόρφωση του ιδιαίτερου χαρακτήρα του συγκεκριμένου αθλητή, ώστε να ιδωθούν οι παράγοντες που τον ώθησαν, αντί να πτοηθεί από την σκληρή εμπειρία του πολέμου στη χώρα του, αντιθέτως, να την αντιμετωπίσει ως κίνητρο για την ενίσχυση της αποφασιστικότητας και της επιμονής του. Επιπλέον, εντοπίστηκαν οι παράγοντες που επέδρασαν στην απόφασή του να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον αθλητισμό, χωρίς, όμως, να χάσει το ενδιαφέρον για τις κοινωνικές εξελίξεις. Εξάλλου, ερευνήθηκαν οι προσωπικές απόψεις του Novak Djokovic σχετικά με τα παραπάνω ζητήματα, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του με τίτλο Serve to win (2013), ενώ βάσει των εκμυστηρεύσεών του επιδιώχτηκε να απαντηθεί το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα που αφορά στα αίτια, τα οποία - κατά κάποιο τρόπο - συνέβαλαν στο να γεννηθεί ένας σπουδαίος αθλητής.Ν

Human herpesvirus multiplex ddPCR detection in brain tissue from low- and high-grade astrocytoma cases and controls

BACKGROUND: Glioblastoma (GBM) is a fatal CNS malignancy, representing 50 % of all gliomas with approximately 12–18 months survival time after initial diagnosis. Recently, the human herpesvirus cytomegalovirus (CMV) has been suggested to have an oncogenic role, yet this association remains controversial. In addition, human herpesvirus 6 (HHV-6) and Epstein-Barr virus (EBV) have also been associated with low-grade gliomas, but few studies have examined HHV-6 and EBV in glioblastomas. Droplet digital PCR (ddPCR) is a highly precise diagnostic tool that enables the absolute quantification of target DNA. This study examines the association between multiple human herpesviruses and astrocytomas. METHODS: This study analyzed 112 brain tissue specimens, including 45 glioblastoma, 12 astrocytoma grade III, 2 astrocytoma grade II, 4 astrocytoma grade I, and 49 controls. All brain tissue samples were de-identified and pathologically confirmed. Each tissue block was sectioned for DNA extraction and CMV, EBV, HHV-6A and HHV-6B, and a cellular housekeeping gene were amplified by ddPCR. RESULTS: Neither CMV nor HHV-6A were detected in any of the astrocytoma samples. However, HHV-6B (p = 0.147) and EBV (p = 0.049) had a higher positivity frequency in the GBM compared to the controls. CONCLUSION: The undetectable CMV DNA in the astrocytoma cohort does not support the observation of an increased prevalence of CMV DNA in GBM, as reported in other studies. EBV has a significantly higher positivity in the GBM cohort compared to the controls, while HHV-6B has a higher but not statistically significant positivity in the case cohort. Whether these viruses play an oncogenic role in GBM remains to be further investigated

Evidence of the role of the vagal nerves as a monitor in the gastrointestinal-renal axis of natriuresis in human: Effects of vagotomy

This study aimed to investigate the mechanism of gastrointestinal regulation of natriuresis. Sixteen subjects without (group I) and sixteen subjects with a truncal vagotomy (group II), were given a daily diet of 18 mmol of sodium for 5 days (D1–D5). The sodium deficit for this period was calculated for each subject and on the morning of day-6 (D6), their cumulative deficit (E) was given as 3% NaCl. In both groups the subjects were divided to receive the hypertonic saline either orally (Ior, IIor) or intravenously (Iiv, IIiv). During the period of low sodium diet when compared to group II subjects of group I (1) had a greater weight loss (p < 0.005), (2) demonstrated a larger drop in pulse pressure (p < 0.005), (3) achieved a positive sodium equilibrium later (D5 vs D4) and (4) developed a greater sodium deficit (p < 0.005). During the two 12 h periods of D6, both Ior and Iiv exhibited greater natriuresis during the first 12 h period (p < 0.0001) whereas both IIor and IIiv did so during the second 12 h period (p < 0.0001). On D6 Ior excreted the greatest percentage of E (E%; 35.63% ± 3.12%, p < 0.0001) compared to Iiv (17.06% ± 1.78%), IIor (16.03% ± 3.54%) and IIiv (15.39% ± 2.77%) whereas E% was not different between the other subgroups. These results indicate that the differential natriuresis between oral and intravenous sodium loading in previously sodium deprived subjects, is due to a mechanism in which the vagal nerves play a significant role as part of neural reflex or via a natriuretic hormone. © 2017 Elsevier B.V

Glioblastoma multiforme: Pathogenesis and treatment

Each year, about 5-6 cases out of 100,000 people are diagnosed with primary malignant brain tumors, of which about 80% are malignant gliomas (MGs). Glioblastoma multiforme (GBM) accounts for more than half of MG cases. They are associated with high morbidity and mortality. Despite current multimodality treatment efforts including maximal surgical resection if feasible, followed by a combination of radiotherapy and/or chemotherapy, the median survival is short: only about 15 months. A deeper understanding of the pathogenesis of these tumors has presented opportunities for newer therapies to evolve and an expectation of better control of this disease. Lately, efforts have been made to investigate tumor resistance, which results from complex alternate signaling pathways, the existence of glioma stem-cells, the influence of the blood-brain barrier as well as the expression of 06-methylguanine-DNA methyltransferase. In this paper, we review up-to-date information on MGs treatment including current approaches, novel drug-delivering strategies, molecular targeted agents and immunomodulative treatments, and discuss future treatment perspectives. © 2015 Elsevier Ltd. All rights reserved