Mineral bone disease in patients treated with peritoneal dialysis

W niniejszej pracy poglądowej przedstawiono parametrykrwi istotne w diagnostyce i leczeniu zaburzeńkostnych u chorych dializowanych otrzewnowo(DO). Wskazano wady i zalety badania mineralnejgęstości kości metodą absopcjometrii podwójnejwiązki promieniowania rentgenowskiego. Podanotypy osteodystrofii nerkowej ze szczególnymuwzględnieniem dynamicznej choroby kości, którajest najczęstszą postacią osteodystrofii u chorychDO. Wskazano możliwości terapeutyczne mineralnejchoroby kości, związanej z przewlekłą chorobą nereki dializoterapią.In the review article there is a presentation of bloodparameters, which are important in a diagnosis andtreatment of bone abnormalities in peritoneally dialyzed(PD) patients. Advantages and disadvantagesof evaluation of bone mineral density using dualenergy X-ray absorptiometry are shown. Types ofrenal osteodystrophy are mentioned with a specialattention paid to adynamic bone disease which isthe most frequent type of osteodystrophy in PD patients.Therapeutic possibilities in mineral bone diseaserelated to chronic kidney disease and dialysistreatment are presented

Stosowanie biozgodnych płynów do dializy otrzewnowej - za i przeciw

Płyny dializacyjne, zawierające polimery glukozy (PG-DS) lub aminokwasy (AA-DS) oraz płyny o pH zbliżonym do obojętnego buforowane wodorowęglanami (bic), bic z dodatkiem mleczanów (bic/lac) lub lac, przygotowywane w workach wielokomorowych, są rekomendowane do leczenia dializą otrzewnową (DO) jako bardziej biozgodne w porównaniu ze standardowymi płynami zawierającymi glukozę. Większa biozgodność spowodowana jest bardziej fizjologicznym pH i osmolarnością oraz zmniejszeniem obciążenia ustroju dużym ładunkiem glukozy i wynikającymi z niego konsekwencjami. Wyniki licznych badań potwierdziły korzystne działanie tych płynów na wybrane składniki, decydujące o życiowych funkcjach otrzewnej, a także na kliniczne wskaźniki chorych leczonych DO (stan nawodnienia, stan odżywienia, stan zapalny, kwasica metaboliczna). Opisano także nieliczne objawy uboczne (jałowe zapalenie otrzewnej, hiponatremia i zmiany skórne dla PG-DS; zwiększone tworzenie mocznika i kwasu moczowego oraz obniżone stężenie bic we krwi dla AA-DS; alkaloza metaboliczna dla płynów o pH obojętnym). Nasuwa się pytanie, czy wypadkową korzystnych i ubocznych działań nowych płynów (wypadkową "za i przeciw") jest ich wpływ na tzw. twarde punkty końcowe (dłuższe przeżycie chorych i techniki dializacyjnej, skrócenie czasu hospitalizacji, spadek częstości zapaleń otrzewnej). Odpowiedzi należy poszukiwać w wynikach prospektywnych, randomizowanych, kontrolowanych badań, które, jak do tej pory, są nieliczne, a przede wszystkim krótkoterminowe. Bieżący stan wiedzy uzasadnia stosowanie PG-DS, AA-DS i płynów o pH neutralnym w przypadkach klinicznych, dla których zostały zaprojektowane (PG-DS dla zwiększania objętości ultrafiltratu, AA-DS w celu poprawy odżywienia białkowego, płyny o pH neutralnym w przypadkach słabej tolerancji kwaśnych płynów glukozowych)

Autonomous parathyroid nodule in peritoneal dialysis patient treated with cinacalcet — a case report

Wtórna nadczynność przytarczyc jest najczęstsząpostacią kliniczną zaburzeń mineralno-kostnychtowarzyszących przewlekłej chorobie nerek. Żadnaze stosowanych metod leczenia tego zaburzenianie jest w pełni skuteczna. Jednym z nowszychsposobów hamowania nadmiernego wydzielaniaparathormonu jest stosowanie cynakalcetu. Ważnymproblemem w leczeniu tym kalcymimetykiemjest prawidłowa kontrola gospodarki wapniowo-fosforanoweji osoczowego stężenia parathormonu.Pojawienie się gruczolaka przytarczyc w okresie ichwtórnej nadczynności sprawia, że leczenie cynakalcetemjest nieskuteczne. Poniżej opisano przypadekpojawienia się autonomicznego guzka przytarczycu chorej dializowanej otrzewnowo z wtórną nadczynnościąprzytarczyc, u której po 3 latach leczeniacynakalcetem wystąpiła hiperkalcemia i wzroststężenia parathormonu.Secondary hyperparathyroidism is the most commonclinical manifestation of chronic kidneydisease-mineral and bone disorder. None of thetreatment methods of this disorder is fully effective.One of the new methods of inhibition ofparathyroid hormone secretion is the use of cina -calcet. The main problem in the treatment withcalcimimetics is correct control of calcium-phosphatebalance and serum parathyroid hormonelevel. The presence of parathyroid adenoma insecondary hyperparathyroidism makes treatmentwith cinacalcet ineffective. In this case report wedescribe the presence of parathyroid adenoma inperitoneal dialysis patient with secondary hyperparathyroidism,which was diagnosed after 3 yearsof treatment with cinacalcet

Wieloletnia adekwatna dializa otrzewnowa jako druga po hemodializie metoda leczenia nerkozastępczego po utracie dostępu naczyniowego do technik zewnątrzustrojowych

Niniejsze opracowanie prezentuje przypadek 78-letniej kobiety leczonej nerkozastępczo hemodializami od 24.02.2003 roku z powodu przewlekłej choroby nerek w przebiegu zwłóknienia pozaotrzewnowego. W wyniku utraty dostępu naczyniowego do technik zewnątrzustrojowych w 2011 roku nastąpiła konwersja metody dializoterapii do ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej. Leczenie dializami otrzewnowymi prowadzone jest skutecznie już ponad 8 lat, bez powikłań. Brak możliwości powrotu do leczenia nerkozastępczego technikami zewnątrzustrojowymi, brak możliwości zgłoszenia chorej do zabiegu przeszczepienia nerki oraz wieloletnie stosowanie dializ otrzewnowych stwarzają istotny problem związany z dalszym rokowaniem chorej

Dializa otrzewnowa jako ratunkowa metoda terapii po ponad 20 latach leczenia nerkozastępczego i braku dostępu naczyniowego do technik zewnątrzustrojowych — opis przypadku

Opisano 66-letniego mężczyznę z 23-letnim wywiadem leczenia nerkozastępczego, który w latach 90. XX wieku został włączony do leczenia hemodializami z powodu schyłkowej niewydolności nerek w przebiegu nefropatii IgA. Po 3 latach dializoterapii otrzymał allogeniczny przeszczep nerki od dawcy zmarłego. Na skutek nawrotu nefropatii IgA w nerce przeszczepionej w 2009 roku był włączony ponownie do przewlekłego programu hemodializ. Zasadniczym problemem było zapewnienie choremu dostępu naczyniowego; już w 2009 roku stwierdzono zwężenie żyły podobojczykowej prawej, które leczono wenoplastyką z implantacją stentu. W 2014 roku stwierdzono krytyczne zwężenie obu żył ramienno-głowowych oraz żyły głównej górnej. Chory był konsultowany przez chirurga naczyniowego; nie kwalifikował się do wytworzenia stałego dostępu do hemodializy, wykluczono także możliwość zabiegów naprawczych na dużych naczyniach klatki piersiowej. W sytuacji braku dostępu naczyniowego do hemodializy wszczepiono mu cewnik Tenckhoffa do jamy otrzewnowej, a miesiąc później zmieniono metodę leczenia nerkozastępczego z hemodializy na automatyczną dializę otrzewnową. W przekonaniu chorego miało to być leczenie na krótki czas przed śmiercią. Pacjent nie miał diurezy. Obecnie chory jest zrehabilitowany, przebieg leczenia dializą otrzewnową przebiega bez powikłań. Ultrafiltracja wynosi około 1200 ml/dobę, a znormalizowany tygodniowy klirens mocznika — 2,43. Pacjent jest obecnie przekonany do leczenia dializą otrzewnową, współpracujący i zadowolony z efektów terapii

The use of continuous ambulatory peritoneal dialysis in patient with type 2 cardiorenal syndrome — a case report

U 83-letniego mężczyzny z co najmniej 10-letnim wywiadem przewlekłej niewydolności serca o etiologii niedokrwiennej (od września 2014 r. klasa IV wg NYHA) z pogarszającą się funkcją filtracyjną nerek w przebiegu rozwijającego się zespołu sercowo- nerkowego typu 2 zaobserwowano cechy oporności na diuretyki pętlowe. Z powodu narastania przewodnienia (wzrost masy ciała o 28,5 kg w ciągu 2 miesięcy) oraz pogarszania się stanu klinicznego zdecydowano o zastosowaniu ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej w trybie pilnym. W wyniku terapii uzyskano znaczącą redukcję przewodnienia (spadek masy ciała ok. 16 kg) i bardzo wyraźną poprawę stanu klinicznego pacjenta połączoną z poprawą jakości życia oraz aktywności fizycznej. W ciągu 4-miesięcznej obserwacji nastąpiła poprawa wydolności serca do klasy III/II według NYHA oraz frakcji wyrzutowej lewej komory serca z 25% do 30–35%.            In 83-year old man with at least 10 years anamnesis of chronic congestive heart failure of ischemic etiology (NYHA class IV from September, 2014) and decreasing glomerular filtration rate with developing cardiorenal syndrome type 2, the resistance to diuretic therapy was observed. Due to increasing overhydration (body mass gain of 28.5 kg during 2 months) and worsening of clinical status we decided to start continuous ambulatory peritoneal dialysis urgently. As a result of therapy, we achieved significant reduction of overhydration (body mass loss app. 16 kg) and a significant improvement of clinical status with higher life quality and physical activity. During 4 months we observed an improvement of cardiac function to NYHA class III/II and left ventricle ejection fraction from 25% to 30–35%

Zastosowanie dializy otrzewnowej u chorej z rozszczepem kręgosłupa lędźwiowego oraz wrodzonymi wadami układu moczowego jako ostatecznej metody terapii wobec braku dostępu naczyniowego do technik zewnątrzustrojowych

We have described a case of a 29-year-old female patient with chronic renal disease as a complica­tion of congenital defects in the form of lumbar spina bifida with neurogenic bladder, treated with hemodialysis since 2008. In January 2017 she was admitted to the nephrological ward due to fail­ure of arteriovenous fistula on the right arm asso­ciated with infection and progressive thrombosis, despite of outpatient implementation of treatment with antibiotic and low molecular weight heparin. Finally, there was a complete occlusion of the ar­teriovenous fistula with the occurrence of a septic condition. In a vascular scan, a number of patholo­gies in the venous vessels of the upper extremities and the thorax have been reported in the form of stenosis and multi-location thrombosis. Temporar­ily dual-channel vascular catheter for hemodialysis was fixed to the very narrow right femoral vein, the only vessel available for cannulation and the patient has been qualified for treatment with peritoneal di­alysis. Tenckhoff catheter was implanted surgically with significant complications during the proce­dure. At the opening of the peritoneal cavity came to infringement (opening) of the bladder which after augmentation surgery is higher and fused with the front wall of the abdomen including the peritoneum. The bladder was partially dissected from the ab­dominal wall and the Tenckhoff catheter was im­planted bypassing the bladder and guiding its tip to the right hip bottom. In March 2017, automatic peritoneal dialysis treatment was started. Volume of a single replacement is 850 mL. Currently, renal replacement therapy is without complications, the patient is clinically and laboratory aligned, and fully accepts the treatment method.  vvDializa otrzewnowa umożliwiła nie tylko utrzymanie chorej przy życiu, ale również pozwoliła na zapewnienie jej dobrego komfortu życia, włącznie z powrotem do uprawiania sportucc Opisano przypadek 29-letniej chorej z przewlekłą chorobą nerek będącą powikłaniem wad wrodzo­nych w postaci rozszczepu kręgosłupa lędźwiowo­-krzyżowego z pęcherzem neurogennym, leczonej hemodializami od 2008 roku. W styczniu 2017 roku pacjentkę przyjęto na oddział nefrologiczny z powo­du niewydolności przetoki tętniczo-żylnej na prawym ramieniu związanej z infekcją i postępującą zakrzepi­cą pomimo wdrożenia leczenia ambulatoryjnego he­paryną drobnocząsteczkową i antybiotykiem. Osta­tecznie doszło do całkowitej niedrożności przetoki tętniczo-żylnej z wystąpieniem stanu septycznego. W badaniu naczyniowym stwierdzono liczne zwę­żenia w obrębie naczyń żylnych kończyn górnych i klatki piersiowej oraz wielomiejscową zakrzepicę. Doraźnie założono cewnik naczyniowy dwukanało­wy czasowy do hemodializy do bardzo wąskiej pra­wej żyły udowej jako jedynego naczynia dostępnego kaniulacji i chorą zakwalifikowano do leczenia dia­lizą otrzewnową. Cewnik Tenckhoffa implantowano metodą chirurgiczną. W trakcie otwierania jamy otrzewnowej doszło do uszkodzenia (otwarcia) pę­cherza moczowego, który po zabiegu augmentacji znajduje się wyżej i jest zrośnięty z przednią ścianą jamy brzusznej, w tym z otrzewną. Częściowo odpreparowano pęcherz moczowy od przedniej ściany jamy brzusznej i cewnik Tenckhoffa implantowano, omijając pęcherz moczowy i kierując jego końcówkę łukiem w stronę dołu biodrowego prawego. W mar­cu 2017 roku rozpoczęto leczenie automatyczną dializą otrzewnową. Objętość pojedynczej wymiany wynosi 850 ml. Obecnie leczenie nerkozastępcze przebiega bez powikłań, chora ma wyrównane pa­rametry klinicznie i laboratoryjnie, w pełni akceptuje metodę terapii

Circulating Interferon-λ3, Responsiveness to HBV Vaccination, and HBV/HCV Infections in Haemodialysis Patients

The IFN-λ3 gene (IFNL3) plays a role in HCV clearance. We investigated circulating IFN-λ3 and IFNL3 SNPs in haemodialysis patients who differed in their response to HBV vaccination and their HBV/HCV infection status. In 201 patients, plasma IFN-λ3 was determined using ELISA. IFNL3 SNPs (rs12979860, rs8099917) were genotyped using HRM analysis. Differences in IFN-λ3 levels were shown between responders and nonresponders to HBV vaccination and between HBsAg-positive patients and those who developed anti-HBs after infection and became HBsAg negative. HBV vaccine responders without HCV resolution revealed lower IFN-λ3 than noninfected responders. HBsAg/HCV RNA-positive subjects showed lower IFN-λ3 than patients positive only for HCV RNA or subjects who resolved both infections. Circulating IFN-λ3 correlated positively with anti-HBs and negatively with positive HCV RNA testing in the adjusted regression analyses. HBV vaccine nonresponders, HBsAg-positive patients, and subjects with replicating HCV composed a group with unfavourable outcomes. Responders to HBV vaccination, subjects who became HBsAg negative, and those who cleared HCV were analysed as having favourable outcomes. The latter showed higher IFN-λ3 but did not differ in distribution of IFNL3 SNPs compared with subjects with unfavourable outcomes. Higher IFN-λ3 concentrations are associated with response to HBV vaccination, self-limited HBV infection, and HCV resolution

Antibodies to hepatitis B virus surface antigen and survival of hemodialysis patients – a prospective study

<p><b>Background</b>: Antibodies to hepatitis B virus (HBV) surface antigen (anti-HBs) may develop in response to HBV vaccination or infection. We investigated whether anti-HBs are an independent predictor of survival in hemodialysis (HD) patients.</p> <p><b>Methods</b>: A 6-year prospective study was conducted in 532 HD patients. Survival analyses were performed using the Kaplan-Meier method and the Cox proportional hazard model.</p> <p><b>Results</b>: In HBV non-infected patients, age (<i>P =</i> 0.005), coronary artery disease (<i>P =</i> 0.002), and non-response to HBV vaccine (<i>P =</i> 0.008) were the independent risk factors of all-cause mortality. In HBV infected patients, the only independent predictor of all-cause mortality was coronary artery disease (<i>P =</i> 0.002).</p> <p><b>Conclusion</b>: The ability to produce the protective anti-HBs titer in response to HBV vaccine is a positive predictor of survival in HBV non-infected HD patients.</p