Oxidative stress and vascular endothelial growth factor in patients with primary lung cancer

OBJECTIVE: The aim of the present study was to determine Vascular endothelial growth factor (VEGF) and Oxidative stress (OS) levels, to investigate if there is any association between them and with other clinipathological factors and to assess the relevance of these levels to disease outcome. Materials and Methods: We measured serum OS and VEGF levels in 81 patients (age 62.48 ± 0.94 SEM) with primary lung cancer before any treatment (51 NSCLC; 9 patients stage I, 3 stage II, 16 stage III and 23 stage IV and 30 SCLC; 1 patients stage I, 2 stage II, 10 stage III and 17 stage IV) and in 25 normal subjects. The histological type of NSCLC was: 12/adenocarcinoma, 27/squamous cell carcinoma and 12 with no differentiated NSCLC. We also measured OS and VEGF levels after cisplatin based treatment in 43 of those 81 patients. The serum VEGF levels were measured with enzyme linked immunosorbent assay (ELIZA) and OS levels were detected by a commercially available assay (D-ROMs test, Diacron, Grossetto, Italy). Results: The serum levels of VEGF and OS were higher than those in normal subjects (p=0.0095 and p<0.0001, respectively). VEGF presented a significant correlation with OS levels before (p=0.0013, r=0.35) and after chemotherapy (p=0.025, r=0.34). There was no relevance of pretreatment serum VEGF and OS levels in response to therapy. Although, in the responders, after chemotherapy there was a significant decrement in serum VEGF leves (p=0.047) and a greater OS variation (p=0.03). Also, it was found a signifigant association between VEGF and OS levels and age of Lung cancer patients (p=0.004 and p=0.02, respectively). Nevertheless, there was no relevance with the others clinopathological factors. Patients with an OS serum level higher than the median serum level (552 UCarr) had a significantly shorter overall survival than those with a lower serum level (p=0.015, Log Rank Test). Also, shorter overall survival had patients with VEGF serum levels higher than the median (418pg/ml) serum level (p=0.048, Log Rank Test). Independent prognostic factors were found only VEGF and age of Lung cancer patients (p=0.0291and p=0.0423, respectively). Conclusions: High pre-treatment OS and VEGF levels may predict worse survival. Additionally, the correlation between these markers might implicate new aspects of lung cancer therapy and in conjunction with other clinical data, might be used for monitoring the patients with lung cancer.Εισαγωγή: Ο αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας (VEGF) και το οξειδωτικό στρες (OS) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην καρκινογένεση Σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των επιπέδων του OS και του VEGF στον ορό ασθενών με πρωτοπαθή καρκίνο πνεύμονα (ΚΠ), η διερεύνηση της μεταξύ τους σχέσης, η συσχέτιση τους με άλλες κλινικοεργαστηριακές παραμέτρους καθώς και η εκτίμηση της προβλεπτικής και προγνωστικής τους αξίας. Υλικό και μέθοδοι : Το υλικό της μελέτης αποτελέσαν 81 ασθενείς με πρωτοπαθή ΚΠ και 25 υγιείς μάρτυρες. Οι ασθενείς ήταν 75 άντρες και 6 γυναίκες, μέσης ηλικίας 62.48 ± 0.94 έτη, (40-79 ετών), Ο ιστολογικός τύπος των ασθενών ήταν 51 με ΜΜΚΠ (12 με αδενοκαρκίνωμα, 27 με πλακώδες και 12 με μη ταξινομήσιμο ΜΜΚΠ) και 30 με ΜΚΠ. Το στάδιο νόσου των ασθενών με ΜΜΚΠ και ΜΚΠ ήταν: 9/Ι, 3/ΙΙ, 16ΙΙΙ, 23/IV και 1/Ι, 2/ΙΙ, 10/ΙΙΙ, 17/IV αντίστοιχα. Ο VEGF και το OS προσδιορίστηκαν και μετά τη ΧΜΘ στον ορό 43 από τους 81 ασθενείς. Τα επίπεδα του OS προσδιορίστηκαν με τη σπεκτροφωτομετρική μέθοδο D-ROMS και του VEGF με την χρήση της ELISA. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα του VEGF ήταν αυξημένα στους ασθενείς με πρωτοπαθή ΚΠ σε σχέση με αυτά των υγιών μαρτύρων (median 418.0 min 80.43, max 1655 vs. median 272.0, min 142.2, max 487.9pg/ml, αντίστοιχα, p=0.0095). Επίσης βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των επιπέδων του OS στους ασθενείς με ΚΠ και των υγιών μαρτύρων (564.6 ± 25.15 UCarr vs 360.1 ± 17.46 UCarr, αντίστοιχα, p<0.0001). Τα επίπεδα των δύο αυτών δεικτών συσχετίστηκαν θετικά μεταξύ τους τόσο πριν όσο και μετά τη ΧΜΘ (p=0.0013, r=0.35 vs p=0.025, r=0.34, αντίστοιχα). Επιπρόσθετα, οι ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στη χημειοθεραπεία παρουσίασαν μείωση των επιπέδων του VEGF (p=0.047) και μεγαλύτερη μεταβολή των τιμών του OS (p=0.03). Επίσης, παρατηρήθηκε διαφορά στα επίπεδα και των δύο δεικτών σε σχέση με την ηλικία των ασθενών (VEGF p=0.004 και OS p=0.02 αντίστοιχα). Δεν διαπιστώθηκε όμως συσχέτιση των δεικτών αυτών με τις υπόλοιπες κλινικοεργαστηριακές παραμέτρους. Τέλος, αναγνωρίστηκε η συσχέτιση των επιπέδων τους με την συνολική επιβίωση των ασθενών (VEGF p=0.048 και OS p=0.015 αντίστοιχα) και αναδείχθηκε η αρνητική προγνωστική τους αξία. Ανεξάρτητη προγνωστική αξία βρέθηκε να έχει μόνο ο VEGF και η ηλικία των ασθενών (p=0.0291, και p=0.0423, αντίστοιχα) Συμπεράσματα: Αναδείχτηκε η σημαντική συσχέτιση των αυξημένων επίπεδων του VEGF και του OS στους ασθενείς με ΚΠ και αναγνωρίστηκε η αρνητική προγνωστική τους αξία

Systemic oxidative stress in patients with pulmonary sarcoidosis

Background: A local redox imbalance has been reported in pulmonary sarcoidosis. However so far no, study has described a systemic redox imbalance in this context. The aim of the present study was to evaluate the systemic oxidative stress in patients with sarcoidosis and determine its relationship to treatment and indices of disease severity. Methods: 35 patients with histologically proven pulmonary sarcoidosis and 13 healthy volunteers were included in the study. All patients were studied during a stable phase of their disease. Systemic oxidative stress was quantified in serum with the use of a commercially available spectrophotometric method (D-ROM test) which determines overall oxidative stress, by measuring total hydroperoxides. Oxidative stress was expressed in conventional units, i.e. Carratelli Units (UCarr), where 1 UCarr corresponds to 0 8 mg/L. H(2)O(2). Results: Serum oxidative stress levels were significantly higher in patients with sarcoidosis compared to those of normal subjects (390 +/- 25 vs 300 +/- 18 UCarr respectively, p = 0.04). Patients not receiving systemic corticosteroids had higher levels of oxidative stress compared to steroid-treated patients (461.5 +/- 38 vs 315 +/- 20, p < 0.01) and compared to controls (461.5 +/- 38 vs 300 +/- 18 UCarr, p < 0.01). Oxidative stress did not correlate with diffusion lung capacity (DLCO), partial arterial oxygen tension (PaO(2)), MRC dyspnoea scale or chest X-ray stage. Conclusions: Systemic oxidative stress is increased in patients with stable pulmonary sarcoidosis who do not receive systemic corticosteroids. This finding suggests a sustained oxidative burden even when clinical, functional and radiological criteria indicate disease stability. (c) 2009 Elsevier Ltd. All rights reserved