Difficulties in the diagnosis of bipolar affective disorder

Choroba afektywna dwubiegunowa cechuje się wysoką nawrotowością, wczesnym początkiem, rodzinnym występowaniem i tendencją do progresji. Bardzo często zdarza się, że długo pozostaje nierozpoznana albo niewłaściwie zakwalifikowana jako inne zaburzenie (nawet ⅓ pacjentów może być błędnie zdiagnozowana przez 10 lat lub dłużej). Najczęściej mylona jest z depresją nawracającą, zaburzeniami lękowymi, schizofrenią i zaburzeniami osobowości. Zbyt późne wykrycie objawów dwubiegunowości i postawienie diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej pociąga za sobą istotne konsekwencje kliniczne, w tym opóźnienie rozpoczęcia właściwej farmakoterapii, wyższą liczbę nawrotów, większą częstość prób samobójczych i hospitalizacji, rozwój oporności na leczenie i ryzyko szybkiej zmiany faz. Trudności diagnostyczne wynikają m.in. z faktu, że obraz kliniczny spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej jest bardzo zróżnicowany, a choroba przebiega z nietypowymi bądź subklinicznymi objawami. Ponadto wiedza na temat kryteriów rozpoznawania zaburzeń z kręgu spektrum dwubiegunowego nie jest wystarczająco rozpowszechniona, a pacjenci i ich bliscy bywają bezkrytyczni i zbyt rzadko zgłaszają objawy maniakalne/hipomaniakalne. W celu zwiększenia precyzji procesu diagnostycznego zaleca się – m.in. u osób z diagnozą depresji  – stosowanie przesiewowych kwestionariuszy oraz zwracanie szczególnej uwagi na specyficzne cechy depresji, które częściej występują w zaburzeniach ze spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej. Obecnie diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i obserwacji obrazu klinicznego. Trwają jednak poszukiwania wskaźników biologicznych (biomarkerów), które mogłyby odzwierciedlać obecność stanu chorobowego czy też korelować z fazami choroby i jej nasileniem

The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and mood disorders

Aripiprazol jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym tzw. trzeciej generacji, o odmiennym mechanizmie działania od większości dostępnych leków przeciwpsychotycznych. Jego profil działania receptorowego przyczynia się do względnie dobrej tolerancji oraz niskiego ryzyka powikłań metabolicznych. Opisano wysokie bezpieczeństwo stosowania aripiprazolu w wielu grupach chorych – u osób starszych, u pacjentów z cukrzycą, chorobami nerek, wątroby, serca, ponadto coraz więcej badań wskazuje, iż lek stosowany w populacji kobiet w ciąży nie wiązał się z istotnym klinicznie wzrostem ryzyka powstawania dużych wad wrodzonych u płodów. Obecnie aripiprazol jest stosowany głównie w leczeniu schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej oraz lekoopornej depresji nawracającej i zajmuje znaczącą pozycję w rekomendacjach dotyczących schematów leczenia tych schorzeń. U osób z chorobami psychicznymi często współwystępują choroby somatyczne (w tym zespół metaboliczny oraz cukrzyca) i uwzględnienie aripiprazolu w terapii może wiązać się z dodatkową poprawą parametrów metabolicznych. Z danych literaturowych wynika, że politerapia z użyciem aripiprazolu (szczególnie w połączeniu z takimi lekami atypowymi, jak olanzapina, klozapina czy risperidon) może nieść wymierne korzyści dla pacjentów ze schizofrenią. Jego przydatność kliniczna jest znacząca w kontekście napotykanych trudności w terapii schizofrenii i choroby dwubiegunowej – braku współpracy pacjentów w zakresie zażywania leków oraz współwystępowania licznych schorzeń somatycznych w obu tych chorobach

Polish adaptation of the Dimensional Anhedonia Rating Scale (DARS) - validation in the clinical sample

BackgroundAnhedonia is the core symptom of depression. Its presence has been linked to worsened prognosis. The Dimensional Anhedonia Rating Scale (DARS) is a scale measuring desire, motivation, effort and consummatory pleasure across different domains. The aim of this paper was to confirm factor structure, assess reliability and validity of the Polish adaptation of the DARS in a clinical sample of patients with mood disorders and healthy controls (HC).MethodsThe study sample included 161 participants aged 18–65 years - 34 HC, 72 patients with bipolar disorder and 55 with major depressive disorder (in depressive episode or remission). Reliability of the Polish adaptation of the DARS was assessed using Cronbach’s α and the average inter-item correlation (AIC). Convergent and divergent validity was established by Pearson’s correlations between the DARS and the Snaith-Hamilton Pleasure Scale (SHAPS), the Quick Inventory of Depressive Symptomatology- self-report (QIDS-SR), the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS). The structure of the scale was examined by factor analysis.ResultsThe factor structure was consistent with the original scale. Strong internal consistency for the DARS total score (Cronbach’s α = 0.95) and all subscales (0.86–0.93) was observed. The DARS demonstrated good convergent (moderate to strong correlations with measures of anhedonia and depression) and divergent validity (weak correlations with anxiety level).ConclusionThe Polish DARS demonstrated excellent internal consistency and very good validity. The scale is a valuable contribution to the psychometrics of anhedonia measures in patients with mood disorders

Lurasidone in therapy of treatment-resistant ultra-rapid cycling bipolar disorder : case report

Lurasidone is an atypical antipsychotic approved for the treatment of schizophrenia and bipolar depression. It seems to have a favorable metabolic profile and low risk of causing adverse interactions. Here we present a case of a 25-year old female patient with treatment-resistant ultra-rapid cycling bipolar disorder, obesity, hypothyroidism, and epilepsy. Because of predominant depressive symptoms, occasional occurrence of brief psychotic symptoms and patient’s somatic comorbidities, treatment with lurasidone was initiated. Clinical improvement was observed 3 weeks and cessation of ultra-rapid cycling course of the disease 8 weeks after the beginning of lurasidone treatment. The patient’s level of functioning improved and body mass significantly decreased, with good tolerance of the pharmacotherapy. Lurasidone seems to be a promising treatment option in patients with treatment-resistant rapid cycling bipolar disorder