Effect of leptin on constructing agents on rat corpus cavernosum

Yüksek Lisans TeziBu in vitro çalışmada, korpus kavernozum (KK) dokusunda etki gösteren fenilefrin (FE), serotonin (5HT) ve asetilkolin (ACh)'ın etkisinin leptin inkübasyonu sonrası neden olduğu değişiklikler ve bu etki üzerine endotel kaynaklı nitrikoksid (NO)'nun rolü olup olmadığı incelenmiştir. Sıçanların KK dokuları sıcaklığı 37C' de sabit tutulan %95 O2- %5 CO2 karışımı ile gazlandırılan ve Krebs-Henseleit (KHS) solüsyonu içeren 10 ml' lik izole organ banyolarına alındı. Uygulanan prosedürlere verilen cevaplar izometrik olarak kaydedildi. Leptin inkübasyonunun 3x10-6M FE yanıtları üzerine olan etkisinin değerlendirildiği grupta, 30 dak süre ile KK dokusunun leptin ile inkübe edilmesi FE yanıtlarında anlamlı bir azalmaya neden oldu. Leptinin 3x10-5M 5HT kasılma yanıtları üzerine olan etkisinin değerlendirildiği diğer grupta da 30 dak süre ile KK dokusunun leptin ile inkübe edilmesi 5HT yanıtlarında anlamlı bir azalmaya neden oldu. Leptin inkübasyonu kümülatif olarak uygulanan (10-9 ve 10-5M) ACh gevşeme yanıtlarını arttırmamıştır. ACh gevşeme yanıtı Leptin+L-NAME inkübasyonu yapılan grupta azalırken sadece leptin inkübasyonunun olduğu grupta artış göstermemiştir. Bu sonuçlar; sıçan KK dokusunda leptin inkübasyonunun vazokonstriktör ajanların etkisini azalttığını, ACh gevşeme yanıtları üzerine artırıcı etki oluşturmadığını göstermektedir.In this in vitro study, the effects of phenylephrine (FE), serotonin (5HT) and acetylcholine (ACh) in corpus cavernosum (KK) after leptin incubation, and the role of endothelin-derived nitric oxide (NO) on these effects were investigated. Rat KK tissue rings were placed in tissue baths (10 ml) containing Krebs-Henseleit solution (KHS) and gassed with 95% O2- 5% CO2 at constant 37C. The responses to the applied procedures were recorded isometrically. In the group in which the effect of leptin incubation of 3x10-6M FE responses was assessed, incubation of KK tissue with leptin for 30 minutes caused a significant decrease in FE responses. In the other group in which the effect of leptin of 3x10-5M 5HT contraction responses was evaluated, incubation of KK tissue with leptin for 30 minutes resulted in a significant decrease in 5HT responses. Leptin incubation did not increase ACh cumulative response (10-9 and 10-5M). ACh relaxation response decreased in the leptin + L-NAME incubation group, it did not show any increase in leptin incubation group. These results demonstrated that leptin incubation in rat corpus cavernosum tissue reduced the effect of vasoconstrictor agents and did not have an enhancing effect on ACh relaxation responses

Pharmacogenetic Dependent Interindividual Pharmacokinetic Variations

Farmakogenetik (PGx), genetik varyasyonlar ve bunların bireyler arasında oluşturduğu ilaç yanıtı farklılıkları ile ilgilenir. İlaç metabolizmasından sorumlu enzimlerin keşfi ve bu enzimleri kodlayan DNA dizilimlerinin araştırılması bireysel tedavi stratejilerinin oluşturulmasını sağlar. İlaç metabolizmasından sorumlu sitokrom 2B6, sitokrom 2C9, sitokrom 2C19, sitokrom 2D6, sitokrom 3A4, N-asetil transferaz, dihidropirimidin dehidrogenaz, tiopurin metiltransferaz, 5’-difosfat (UDP)-glukuronoziltransferaz ve katekol-O-metil transferaz enzim polimorfizleri ilacın farmokokinetik özelliğini etkileyerek bireyler arası ilaç yanıtı farklılıklarına neden olabilirler. PGx çalışmaların temelini oluşturan ilk örnekler N- asetil transferaz ve sitokrom 2D6 polimorfizmleridir. İlaç seçiminde ciddi farmakokinetik farklılıklara neden olan enzim polimorfizmlerinin göz önünde bulundurulması tedavi başarısını artırmak ve advers/toksik reaksiyon riskini önlemek açısından önemlidir. Yaklaşık 50 yıl önce temelleri atılan farmakogenetik ile ilgili çalışmalar gen teknolojisinin gelişmesi ile günümüzde daha önemli bir hale gelmiştir. Teknolojik gelişmeler sayesinde hızlanan farmakogenetik çalışmalar ile bireye özgü ilaç seçimi farmakogenetiğin ikinci 50 yılı içerisinde daha fazla gelişme kaydederek önemli bir parametre olacaktır.Pharmacogenetics deals with genetic variations and individual response differences of drugs . The discovery of enzymes responsible for drug metabolism and the research to DNA sequences encoding these enzymes enable the creation of individual treatment strategies. Cytochrome 2B6, cytochrome 2C9, cytochrome C19, cytochrome 2D6, cytochrome 3A4, N-acetyltransferase, dihydropyrimidine dehydrogenase, thiopurine methyltransferase, UDP-glucuronyl transferase and catechol-O-methyltransferase enzymes are mainlyresponsible from drug metabolism and polymorphisms in enzyme activities affect the pharmacokinetic properties of the drug which leads to differences in drug response between individuals. First examples that form of the basis of pharmacogenetic studies are N-acetyltransferase and cytochrome 2D6 polymorphisms. Consideration of enzyme polymorphisms that may result with pharmacokinetic differences during drug choice is important to increase the success of treatment and to prevent adverse/toxic reaction risk. The studies about pharmacogenetics, which was studied about 50 years ago, has become more important nowadays with the development of gene technology. Individual drug choice will be an important parameter by further development of pharmacogenetics in the second 50 years through pharmacogenetic studies that is accelerated due to technological developments