Metastatik safra yolu kanseri olan yaşlı hastalarda optimal tedavi yaklaşımları ve prognostik faktörler

Introduction: There is a lack of evidence of the outcomes in elderly patients advanced stage biliary tract cancer due to the patients aged over 65 years are less than 25% in many prospective trials. We designed a retrospective multicenter study to evaluate the factors affecting treatment and survival in elderly patients with advanced-stage biliary tract cancer. Materials and methods: A total of 116 patients with advanced stage biliary tract cancer aged ≥65 years were included, and the treatment responses, survival, and toxicity rates were evaluated with respect to age groups Results: There was no significant difference between age and response to treatment, survival, or toxicity. The median progression-free survival and overall survival were 5.3, and 11.8 months respectively. Multivariate analysis indicated that ECOG PS (p<0.001 CI95% 1.5-3.7) and PNI (p<0.001 CI 95% 0.14-0.41) were significant independent prognostic factors for PFS. The independent prognostic factors for OS were choice of frontline regimen, NLR and PNI (p=0.007 CI 95% 0.71 – 0.94, p=0.006 CI 95% 1.2 – 3.1, p=0.001 CI 95% 0.35 – 0.91, respectively). Discussion: This study confirms the general prognostic relevance of inflammatory parameters and the importance of frontline treatment in elderly patients with advanced-stage biliary tract tumors. Additionally, getting older does not indicate that treatment will be avoided or that they will have a worse prognosis and suffer from more toxicities.Giriş: 65 yaş üzeri hastaların klinik çalışmaların %25’inden daha azını oluşturması nedeniyle biliyer sistem kanseri olan ileri yaş hastaların yönetimi konusunda kanıt eksiği bulunmaktadır. Bu amaçla, metastatik safra yolu kanseri tanılı yaşlı hastalarda tedaviyi ve sağkalımı etkileyen faktörleri değerlendirmek için retrospektif çok merkezli bir çalışma tasarladık. Gereç ve yöntemler: Çalışmaya 65 yaş ve üzeri, ileri evre safra yolu kanseri tanısı almış, 116 hasta dahil edildi ve yaş gruplarına göre tedavi yanıtları, sağkalım ve toksisite oranları değerlendirildi. Bulgular: Median yaşa göre gruplandırılıdğında; yaş ile tedaviye yanıt, sağkalım, toksisite arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Tüm populasyonda medyan progresyonsuz sağkalım (PSK) ve genel sağkalım (GSK) sırasıyla 5.3, 11.8 aydı. Multivariate analizde, PSK için bağımsız prognostik faktörler preformans durumu(ECOG PS) (p<0.001 CI95% 1.5-3.7) ve Prognostik nutrisyonel indek (PNI) (p<0.001 CI 95% 0.14-0.41) olarak bulundu. GSK için ise bağımsız prognostik faktörler, birinci sıra tedavi seçimi, Notrofil Lenfosit oranı (p=0,007 CI %95 0,71 – 0,94) ve PNI (p=0,001 CI %95 0,35 – 0,91) olarak bulundu. Tartışma: Metastatik safra yolu kanseri olan yaşlı hastalarda prognozu etkileyen temel faktöreler inflamatuar parametreler ve birinci basamakta seçilen kemoterapi rejimidir. İleri yaş ile sağkalım, toksiste profili ve tedavi toleransı farklılık göstermemektedir

Yaşlı Kanser Hastalarında Kemoterapi Öncesi Kırılganlık ve Diğer Klinik Etkenlerin Erken Dönem Kemoterapi Toksisitesi İle İlişkisi

In parallel with the increasing elderly population, each day more elderly patients are encountered in oncology clinics. Elderly cancer patients equally benefit from the treatment as other patients, while serious side effects, especially hematologic toxicity is more commonly seen in elderly patients. Frailty is a medical syndrome in geriatric age group, characterized by reduced strength, decreased physiologic function and homeostatic reserve, increased vulnerability to the stressors and it might result in dependance and mortality. There is evidence in literature that frailty is associated with increased chemotherapy toxicity. In this study, patients aged ≥65 are enrolled and evaluated in terms of frailty using Edmonton Frail Scale, concurrently their sociodemographic features and treatment details are recorded. The adverse events occurred during the first and second cycle of the chemotherapy are assessed during follow-up. Univariate analysis does not infer any statistically significant association between frailty and serious toxicity, while frailty, female sex and increase in creatinine level identified as independent predictors of grade 3 and more severe toxicity using logistic regression analysis. In addition, evidence exists supporting the hypothesis that low-grade toxicity results in treatment modifications in elderly patients and suggesting that smoking affects the toxicity profile of chemotherapeutics. Although EFS alone is not sufficient to predict chemotherapy toxicity, it might lead to the detection of frail patients, alertness to adverse events during treatment of these patients and performing comprehensive geriatric assessment in these patients. More studies are needed to develop practical tools for detection of the patients with high toxicity risk in daily clinical oncology practice.İÇİNDEKİLER TEŞEKKÜR iv ÖZET v ABSTRACT vi İÇİNDEKİLER vii SİMGELER VE KISALTMALAR ix ŞEKİLLER DİZİNİ xi TABLOLAR DİZİNİ xii 1. GİRİŞ ve AMAÇ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1 Kanser Epidemiyolojisi, Tedavi Prensipleri ve Toksisite 3 2.1.1 Kanser Epidemiyolojisi 3 2.1.2 Kanser Tedavisi 7 2.1.3 Tedavi Toksisitesi ve Değerlendirilmesi 7 2.1.4 Kanser Tedavisinde Yaşlılara Özgü Durumlar 9 2.2 Kırılganlık 14 2.2.1 Kırılganlık Epidemiyolojisi 14 2.2.2 Kırılganlık Patofizyolojisi 16 2.2.3 Kırılganlığın Değerlendirilmesi 17 2.2.4 Kırılganlık Tedavisi 18 2.3 Kanser ve Kırılganlık İlişkisi 19 2.3.1 Kemoterapi Toksisitesi ve Kırılganlık İlişkisi 21 3. BİREYLER ve YÖNTEM 23 3.1 Araştırmanın Yapıldığı Yer 23 3.2 Araştırmanın Evreni, Örneklemi, Araştırma Grubu 23 3.2.1 Çalışmaya Dahil Edilme Kriterleri 23 3.2.2 Çalışmadan Dışlanma Kriterleri 23 3.3 Yapılan Değerlendirme ve Testler 23 3.4 Kırılganlık Değerlendirilmesi 24 3.5 Laboratuvar İncelemeleri 24 3.6 Yan Etkilerin Takibi 24 3.7 İstatistiksel Yöntemler 25 3.8 Etik Kurul Onayı 25 4. BULGULAR 26 4.1 Tanımlayıcı İstatistikler 26 4.2 Tek Değişkenli Analizler 35 4.3 Lojistik Regresyon Analizi 44 5. TARTIŞMA 45 6. SONUÇ ve ÖNERİLER 56 KAYNAKLAR 58 EKLER Ek-1: Edmonton Kırılganlık Ölçeği Ek-2: Yaşa Göre Düzeltilmiş Charlson Komorbidite İndeksi Ek-3: ECOG Performans Skoru Ek-4: Etik Kurul OnayıTüm dünyada giderek artan yaşlı popülasyona bağlı olarak, onkoloji kliniklerinde her geçen gün daha çok yaşlı hasta ile karşılaşılmaktadır. Yaşlı kanser hastaları tedavilerden diğer hastalar kadar fayda görmekle birlikte, özellikle hematolojik toksisite başta olmak üzere ciddi yan etkiler yaşlı hastalarda daha sık görülmektedir. Kırılganlık, geriatrik yaş grubunda; azalmış kuvvet, fizyolojik işlev ve homeostatik rezervle birlikte, stresörlere karşı artmış hassasiyet ile karakterize, bağımlılık ve mortalite ile sonuçlanabilen medikal bir sendromdur. Literatürde kırılganlığın, kemoterapi toksisitesinde artış ile ilişkili olduğuna dair bulgular mevcuttur. Bu çalışmada, sitotoksik kemoterapi planlanan ≥65 yaş hastalar Edmonton Kırılganlık Ölçeği (Edmonton Frail Scale-EFS) kullanılarak kırılganlık açısından değerlendirilmiş, aynı zamanda sosyodemografik özellikleri ve tedavileriyle ilgili ayrıntılar kayıt altına alınmıştır. Takipte, hastalar ilk iki kemoterapi siklusunda görülen yan etkiler açısından değerlendirilmiştir. Kırılganlıkla ciddi toksisite olasılığı arasında tek değişkenli analizlerde istatistikel olarak anlamlı bir ilişki saptanmazken; lojistik regresyon analizinde kırılganlığın, kadın cinsiyetin ve kreatinin düzeyinde artışın derece 3 ve üzeri toksisite riski yönünden bağımsız prediktörler olduğu saptanmıştır. Düşük düzeyli toksisitelerin yaşlı hastalarda tedavi modifikasyonuna neden olabileceği hipotezini destekleyen ve sigara kullanımının yan etki profilini etkileyebileceğini gösteren bulgular gözlemlenmiştir. EFS tek başına yaşlı hastalarda kemoterapi toksisitesi riskini öngörmek için yeterli değildir, ancak kırılgan hastaların saptanması, bu hastalarda toksisite riski açısından daha dikkatli olunması ve bu hastalara literatürde önerildiği şekilde kapsamlı geriatrik değerlendirme yapılması açısından yönlendirici olabilir. Günlük onkoloji pratiğinde toksisite riski altındaki hastaların belirlenmesine yönelik pratik değerlendirme yöntemlerinin geliştirilmesi için, daha fazla sayıda çalışmaya ihtiyaç vardır

Real-life analysis of treatment approaches and the role of inflammatory markers on survival in patients with advanced biliary tract cancer

Objectives: Advanced-stage biliary tract cancers (BTC) are rare malignancies with poor prognosis. There are few prospective trials, but several retrospective studies regarding treatment options. In this study, we aimed to investigate the role of systemic inflammatory parameters (SIP) and other possible independent factors that may affect survival and treatment approaches and to determine the benefit of later-line treatments in these patients. Methods: A total of 284 patients, initially diagnosed with advanced stage or progressed after curative treatment of BTC, from different oncology centers in Turkey were included in this retrospective study. The prognostic significance of clinicopathological factors, SIPs and treatment options was analyzed. Results: At a median follow-up of 13 months, the median progression-free survival (PFS) was 6.1 months (95% CI:5.51–6.82), and the median overall survival (OS) time was 16.8 months (95% CI: 13.9–19.6). Treatment choice (p <.001 HR:0.70 CI95% 0.55–0.9), performance status (p <.001 HR:2.74 CI 95% 2.12–3.54) and neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR) (p =.02 HR:1.38 CI 95% 1.03–1.84) were independent prognostic factors for PFS. For OS, the independent prognostic indicators were determined as The Eastern Cooperative Oncology Group Performance Status (ECOG PS) (p <.001 HR:1.78 CI 95% 1.5–2.3), Systemic Immune-inflammation Index (SII) (p <.001 HR:0.51 CI95% 0.36–0.73) and stage at diagnosis (p =.002 HR:1.79 CI 95% 1.24–2.59). Furthermore, second and third line treatments significantly prolonged OS in advanced BTC (p <.001 HR:0.55 CI 95% 0.38–0.79; p =.007 HR:0.51 CI95% 0.31–0.83, respectively). Conclusion: SII and NLR are useful prognostic factors and may be helpful in making treatment decisions. Additionally, second and later-line treatments in advanced BTC have a significant impact on survival under real-life conditions