Mast cells and their role in pathogenesis of selected skin diseases

Mastocyty, powstające w komórkach hematopoetycznych szpiku kostnego, uwalniają wiele substancji biologicznie czynnych (cytokiny, chemokiny, czynniki wzrostu, neuropeptydy oraz enzymy proteolityczne). Na powierzchni mastocytów znajduje się wiele receptorów determinujących ich funkcje oraz umożliwiających ich interakcje z komórkami układu immunologicznego i neuroendokrynnego skóry. W mastocytozie dochodzi do klonalnej proliferacji MCs, które gromadzą się w tkankach, przede wszystkim w skórze i w szpiku kostnym. W ciężkich postaciach układowych choroby nacieczenie narządów prowadzi do upośledzenia ich funkcji. U chorych zarówno na skórną, jak i układową postać mastocytozy dochodzi do rozwoju objawów zależnych od mediatorów uwalnianych przez mastocyty w procesie degranulacji. W atopowym zapaleniu skóry MCs biorą udział w reakcji nadwrażliwości typu I, promują różnicowanie się limfocytów w kierunku Th2 lub Th1, wydzielają mediatory biorące udział w patogenezie świądu, pobudzają chemotaksję limfocytów i komórek dendrytycznych do skóry oraz przyczyniają się do rozwoju przewlekłego stanu zapalnego skóry. W łuszczycy w obrębie zmian skórnych obserwuje się zwiększoną liczbę MCs, które wydzielają cytokiny prozapalne, stymulują migrację neutrofilów, monocytów i limfocytów do skóry oraz wydzielają mediatory indukujące świąd.Mast cells derived from bone marrow hematopoetic stem cells, have the ability to release multiple biologically active substances (such as cytokines, chemokines, growth factors, neuropeptides, and proteolytic enzymes). On the surface of mast cells, there are numerous receptors that determine the function of these cells and enable them to interact with the cells of the immune system and the neuroendocrine system of the skin. In mastocytosis, there is a clonal proliferation of mast cells which accumulate in various tissues, particularly in the skin and the bone marrow. In severe forms of systemic disease infiltration of organs leads to an impairment of their function. Both patients with cutaneous and systemic mastocytosis suffer from mast cell mediator-related symptoms. In atopic dermatitis MCs are involved in type I hypersensitivity reactions, promote the differentiation of cells towards Th2 or Th1, secrete mediators involved in the pathogenesis of pruritus, stimulate chemotaxis of lymphocytes and dendritic cells into the skin and contribute to the development of chronic inflammation of the skin. In psoriasis an increased number of MCs was found in skin lesions. Moreover, these cells secrete numerous proinflammatory cytokines, stimulate migration of neutrophils, monocytes and lymphocytes into the skin and secrete mediators which induce itching

Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego i serca skutecznie leczona rytuksymabem

Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń przebiega najczęściej z zajęciem górnych i dolnych dróg oddechowych oraz nerek. Jednak, oprócz klasycznej triady zajętych narządów, obserwuje się czasami nietypową lokalizację zmian. W leczeniu chorych z ciężką postacią choroby stosuje się najczęściej glikokortykosteroidy w dużych dawkach i cyklofosfamid. Niestety, u około 10% pacjentów takie leczenie okazuje się nieskuteczne. W niniejszym artykule przedstawiono przypadek pacjentki z nietypową lokalizacją ziarniniakowatości z zapaleniem naczyń z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego i serca. Z uwagi na wysoką aktywność choroby i brak odpowiedzi na klasyczne leczenie immunosupresyjne, w procesie leczenia zastosowano leczenie biologiczne. W opisanym przypadku zastosowanie rytuksymabu pozwoliło uzyskać długotrwałą remisję choroby. Forum Reumatol. 2015, tom 1, nr 1, 43–4

Spektroskopia rezonansu magnetycznego w wewnątrzczaszkowych nowotworach pochodzenia glejowego

Background and purpose To determine in vivo magnetic resonance spectroscopy (MRS) characteristics of intracranial glial tumours and to assess MRS reliability in glioma grading and discrimination between different histopathological types of tumours. Material and methods Analysis of spectra of 26 patients with glioblastomas, 6 with fibrillary astrocytomas, 4 with anaplastic astrocytomas, 2 with pilocytic astrocytoma, 3 with oligodendrogliomas, 3 with anaplastic oligodendrogliomas and 17 control spectra taken from healthy hemispheres. Results All tumours’ metabolite ratios, except for Cho/Cr in fibrillary astrocytomas (p = 0.06), were statistically signiflcantly different from the control. The tumours showed decreased Naa and Cr contents and a high Cho signal. The Lac-Lip signal was high in grade III astrocytomas and glioblastomas. Reports that Cho/Cr ratio increases with glioma's grade whereas Naa/Cr decreases were not confirmed. Anaplastic astrocytomas compared to grade II astrocytomas had a statistically significantly greater ml/Cr ratio (p = 0.02). In pilocytic astrocytomas the Naa/Cr value (2.58 ± 0.39) was greater, whilst the Cho/Naa ratio was lower (2.14 ± 0.64) than in the other astrocytomas. The specific feature of oligodendrogliomas was the presence of glutamate/glutamine peak Glx. However, this peak was absent in two out of three anaplastic oligodendrogliomas. Characteristically, the latter tumours had a high Lac-Lip signal. Conclusions MRS in vivo cannot be used as a reliable method for glioma grading. The method is useful in discrimination between WHO grade I and WHO grade II astrocytomas as well as oligodendrogliomas from other gliomas.Wstęp i cel pracy Ustalenie charakterystyki spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego (magnetic resonance spectroscopy – MRS) u chorych z nowotworami wewnątrzczaszkowymi pochodzenia glejowego oraz ocena przydatności tego badania w diagnostyce różnicowej typów histologicznych glejaków. Materiał i metody Przeprowadzono analizę widm MRS nowotworów u 26 chorych z glejakami wielopostaciowymi, 6 z gwiaździakami włókienkowymi, 4 z gwiaździakami anaplastycznymi, 2 z włosowatokomórkowymi, 3 ze skąpodrzewiakami, 3 ze skąpodrzewiakami anaplastycznymi oraz 17 widm kontrolnych pochodzących ze zdrowych półkul mózgu. Wyniki Wszystkie wskaźniki metaboliczne w przypadkach nowotworów, z wyjątkiem Cho/Cr w gwiaździakach włókienkowych (p = 0,06), różniły się znamiennie od tych w grupie kontrolnej. Nowotwory wykazywały zmniejszoną zawartość Naa i Cr oraz wysoki sygnał Cho. Sygnał Lac-Lip był wysoki w gwiaździakach III stopnia wg WHO i glejakach wielopostaciowych. Nie udało się potwierdzić doniesień, że wskaźnik Cho/Cr rośnie, a wskaźnik Naa/Cr maleje wraz ze wzrostem stopnia złośliwości glejaka. Gwiaździaki anaplastyczne wykazywały znamiennie wyższy wskaźnik ml/Cr (p = 0,02) w porównaniu z gwiaździakami II stopnia wg WHO. W gwiaździakach włosowatokomórkowych wartość Naa/Cr (2,58 ± 0,39) była większa, a Cho/Naa mniejsza (2,14 ± 0,64) niż w innych gwiaździakach. Skąpodrzewiaki charakteryzowała obecność szczytu glutaminianu/glutaminy (Glx), którego jednak nie obserwowano w 2 spośród 3 przypadków skąpodrzewiaków anaplastycznych. Dla tych ostatnich symptomatyczna była obecność silnego sygnału Lac-Lip. Wnioski Badanie MRS in vivo nie jest niezawodną metodą różnicującą glejaki wewnątrzczaszkowe. Wydaje się użyteczne w diagnostyce różnicowej gwiaździaków I i II stopnia wg WHO oraz w odróżnianiu skąpodrzewiaków od pozostałych glejaków

Otyłość u chorego na hemofilię — opis przypadku

Hemophilia is a congenital bleeding disorder caused by deficiency of a blood coagulation factor; factor VIII in hemophilia A and factor IX in hemophilia B. Hemophilia manifests with spontaneous bleeding into joints and major bleeding following injury and surgery. Hemophilia patients require comprehensive care and team management to maintain satisfactory physical condition and control over dietary recommendations, particularly in the presence of coexisting disorders. Such management aims at maintenance of the patient’s physical fitness, with specialemphasis on healthy diet.Our patient was diagnosed with type 2 diabetes with high morning blood glucose levels [115–130 mg/dl (N 80–99)]. The disease occurs mostly in the fourth decade of life or later. It is accompanied by lipid disorders which become more intense if dietary advice is disregarded and nutrition errors are made (excessive consumption of animal fats, dietary deficiency of antioxidants, smoking, improper food preparation). This is said to have strong atherogenic impact and may lead to atherosclerosis and cardiovascular disease, as well as higher risk of diabetic nephropathy, retinopathy and neuropathy.Hemofilia jest wrodzoną skazą krwotoczną, spowodowaną niedoborem jednego z czynników krzepnięcia krwi — w przypadku hemofilii A jest to niedobór czynnika VIII, a w przypadku hemofilii B — czynnika IX. Choroba objawia się samoistnymi krwawieniami śródstawowymi oraz wydłużonym i nadmiernym krwawieniem po urazach i zabiegach. Pacjent chory na hemofilię wymaga kompleksowej opieki (szczególnie w warunkach występowania chorób współistniejących) obejmującej działania zmierzające do utrzymania dobrego stanu fizycznego, w tym przestrzegania właściwej diety.W opisanym przypadku u pacjenta rozpoznano cukrzycę typu 2 ze stwierdzanym porannym wzrostem wartości glikemii [115–130 mg/dl (N 80–99)]. Jest to choroba, która pojawia się najczęściej w czwartej dekadzie życia lub później, a towarzyszą jej zaburzenia lipidowe, które nasilają się/występują, gdy chory nie stosuje się do zasad prawidłowego sposobu odżywiania i popełnia błędy żywieniowe (nadmiar tłuszczów zwierzęcych, deficyt składników antyoksydacyjnych, palenie tytoniu, niewłaściwa obróbka kulinarna potraw). Czynniki te mają silne działania aterogenne i prowadzą do powstawania zmian miażdżycowych w naczyniach krwionośnych, a w konsekwencji do choroby niedokrwiennej serca i chorób układu krążenia. Zwiększa się również ryzyko nefropatii cukrzycowej, retinopatii i neuropatii

The potential impact of hereditary hemochromatosis on the heart considering the disease stage and patient age—the role of echocardiography

BackgroundHereditary hemochromatosis (HH) is a genetic disease that leads to increased iron accumulation in several organs. Cardiomyocytes are highly susceptible to this damage owing to their high iron uptake, and cardiovascular complications account for 1/3 of the deaths in the natural course of HH. Additionally, excess iron intake and associated oxidative stress may accelerate the aging of the cardiovascular system, regardless of the age of patients with HH. We aimed to investigate the role of standard and speckle-tracking echocardiography (STE) in revealing heart differences in patients with HH considering the disease stage and the patient age.MethodologyConsecutive patients with HH (n = 58) without heart pathologies (except hypertension) and 29 age- and sex-matched healthy individuals underwent echocardiography. Patients were compared according to the time since HH diagnosis (the recently diagnosed HH group [31 patients] with diagnosed HH for less than 6 months and had no more than one venesection; the medium group [11 patients] with diagnosed HH between 6 and 24 months; and the long-lasting group [16 patients] with diagnosed HH for more than 2 years) and the quartile contribution of their age.ResultsStandard echocardiography revealed differences in diastolic parameters between patients with HH and controls, which were the most prominent between healthy and long-lasting HH patients. Regarding systolic function, left ventricular ejection fraction was lower in HH patients, with the most evident differences between the healthy and recently diagnosed HH patients. STE revealed additional differences in systolic parameters, with LV rotation the worst in recently diagnosed patients and its increase in patients with medium and long-lasting HH. Significantly worse peak systolic longitudinal strain values were observed in all patients with HH. Analyses of the results according to the age quartiles of patients with HH revealed that some changes ocurred earlier than expected according to age.ConclusionsEchocardiography can reveal possible heart damage in HH patients at different stages of the disease and highlight potential features of accelerated myocardial aging in these patients

Rola metotreksatu w leczeniu pemfigoidu

Pemfigoid jest chorobą pęcherzową skóry o podłożu autoimmunologicznym, występującą najczęściej u osób w podeszłym wieku. Obraz kliniczny charakteryzuje się obecnością pęcherzy o dobrze napiętej pokrywie, umiejscowionych na rumieniowym podłożu, rzadziej w skórze pozornie niezmienionej. Leczenie pemfigoidu wymaga dużej ostrożności, ponieważ większość pacjentów to osoby w starszym wieku, ze współistniejącymi chorobami układowymi. Zastosowana terapia może zaostrzyć te choroby lub prowadzić do rozwoju nowych. W leczeniu pemfigoidu stosuje się wiele schematów działających poprzez różne mechanizmy, wykorzystując na przykład zdolność leków immunosupresyjnych, takich jak: azatiopryna, chlorambucyl, metotreksat, mikofenolan mofetylu czy cyklofosfamid, do hamowania wytwarzania przeciwciał skierowanych przeciwko różnym antygenom błony podstawnej. Stosuje się również glikokortykosteroidy podawane ogólnie lub miejscowo, sulfony, antybiotyki, plazmaferezę i według najnowszych doniesień rituximab. W niektórych przypadkach skuteczne okazuje się dopiero leczenie skojarzone. Terapią pierwszego rzutu od pewnego czasu jest stosowana ogólnie tetracyklina z witaminą PP. Z obserwacji wynika, że pacjenci dobrze tolerują takie leczenie, a przede wszystkim nie odnotowuje się zwiększonej śmiertelności, jaką opisywano po terapii steroidami podawanymi ogólnoustrojowo. W ostatnim czasie ukazały się prace niezależnych badaczy oceniających rolę metotreksatu w terapii pemfigoidu. Porównując efekty leczenia metotreksatem, kortykosteroidami stosowanymi ogólnie, miejscowo oraz skojarzonej terapii obu tych leków stosowanych ogólnoustrojowo, to metotreksat wydawał się najbardziej skutecznym lekiem, przy niskim ryzyku powikłań. Obserwowano korzystniejszy współczynnik przeżycia u pacjentów z umiarkowanie poważną postacią choroby w porównaniu z pacjentami leczonymi kortykosteroidami oraz tylko nieliczne działania niepożądane. Metotreksat jest skutecznym, bezpiecznym, akceptowanym przez pacjentów lekiem ze względu na koszty terapii i tolerancję leczenia. Powinien być brany pod uwagę przy wyborze terapii, szczególnie wśród pacjentów w podeszłym wieku, chociaż raczej nie jako lek pierwszego rzutu, a często nawet drugiego

Kuru, the First Human Prion Disease

Kuru, the first human prion disease was transmitted to chimpanzees by D. Carleton Gajdusek (1923–2008). In this review, we summarize the history of this seminal discovery, its anthropological background, epidemiology, clinical picture, neuropathology, and molecular genetics. We provide descriptions of electron microscopy and confocal microscopy of kuru amyloid plaques retrieved from a paraffin-embedded block of an old kuru case, named Kupenota. The discovery of kuru opened new vistas of human medicine and was pivotal in the subsequent transmission of Creutzfeldt–Jakob disease, as well as the relevance that bovine spongiform encephalopathy had for transmission to humans. The transmission of kuru was one of the greatest contributions to biomedical sciences of the 20th century

Oligonucleotide-Based Therapeutics for STAT3 Targeting in Cancer—Drug Carriers Matter

High expression and phosphorylation of signal transducer and transcription activator 3 (STAT3) are correlated with progression and poor prognosis in various types of cancer. The constitutive activation of STAT3 in cancer affects processes such as cell proliferation, apoptosis, metastasis, angiogenesis, and drug resistance. The importance of STAT3 in cancer makes it a potential therapeutic target. Various methods of directly and indirectly blocking STAT3 activity at different steps of the STAT3 pathway have been investigated. However, the outcome has been limited, mainly by the number of upstream proteins that can reactivate STAT3 or the relatively low specificity of the inhibitors. A new branch of molecules with significant therapeutic potential has emerged thanks to recent developments in the regulatory function of non-coding nucleic acids. Oligonucleotide-based therapeutics can silence target transcripts or edit genes, leading to the modification of gene expression profiles, causing cell death or restoring cell function. Moreover, they can reach untreatable targets, such as transcription factors. This review briefly describes oligonucleotide-based therapeutics that found application to target STAT3 activity in cancer. Additionally, this review comprehensively summarizes how the inhibition of STAT3 activity by nucleic acid-based therapeutics such as siRNA, shRNA, ASO, and ODN-decoy affected the therapy of different types of cancer in preclinical and clinical studies. Moreover, due to some limitations of oligonucleotide-based therapeutics, the importance of carriers that can deliver nucleic acid molecules to affect the STAT3 in cancer cells and cells of the tumor microenvironment (TME) was pointed out. Combining a high specificity of oligonucleotide-based therapeutics toward their targets and functionalized nanoparticles toward cell type can generate very efficient formulations