The frequency of occurrence of Subarachnoid Hemorrhage (SAH) in the province of Łódź in the period 1992-1995 in relation to selected weather types

Opracowanie jest próbą określenia związku między warunkami atmosferycznymi a częstością występowania krwotoków podpajęczynówkowych (SAH) na terenie województwa łódzkiego w latach 1992-1995. Analizę przeprowadzono w świetle dwóch typologii pogody, uwzględniających następujące elementy meteorologiczne: średnią dobową amplitudę temperatury powietrza i ciśnienia atmosferycznego, prędkość wiatru, wilgotność względną, zachmurzenie. W opracowaniu zweryfikowano również hipotezę o podwyższonej liczbie SAH w następstwie dobowej zmiany ciśnienia atmosferycznego i charakteru tendencji ciśnienia. Analiza dostępnych danych nie wykazała statystycznych związków między liczbą SAH a warunkami atmosferycznymi.The purpose of the present study is to determine whether fluctuation of atmospheric conditions and types of the weather are related to occurrence of subarachnoid hemorrhage (SAH). The data on patients with SAH were collected by Neurosurgery Clinics and Neurology Departments in province of Łódź in the period 1992-1995. During analysed period 585 patients with SAH were treated (on average 12 per month). Two weather typologies based on daily temperature amplitude, wind speed, air pressure, relative humidity, cloudiness were proposed for the present study. Relationship between frequency of SAH and weather types was assessed using chi-square test. No statistical significant relations were detected. It can not be proof that weather does not influent on SAH occurrence but investigation with longer data series are necessary to separate adverse influences of selected meteorological parameters

72-letnia pacjentka z kryptogennym udarem niedokrwiennym mózgu z towarzyszącym tętniakiem przegrody międzyprzedsionkowej i drożnym otworem owalnym

Ischemic stroke is the leading cause of morbidity and mortality in developed countries. In 40% of cases etiology of stroke is unclear. Patent foramen ovale (PFO) is present in more than half, while atrial septum aneurysm (ASA) appears in 25% of patients with cryptogenic stroke. However, available data on the correlation between a cryptogenic stroke and the coexistence of PFO and ASA are limited. A lack of knowledge and recommendations in this field makes clinicians unsure in terms of their approach to a patient with a stroke and PFO with concomitant ASA. The authors describe the case of a 72-year-old patient with ischemic stroke and PFO with concomitant ASA. The diagnostic process and treatment methods are presented. The approach is discussed in detail.Udar mózgu jest jedną z głównych przyczyn chorobowości i umieralności na świecie. W blisko 40% przypadków etiologia udarów niedokrwiennych mózgu pozostaje nieznana. Badania wskazują, że 50% udarów kryptogennych wiąże się z obecnością drożnego otworu owalnego (PFO), a 25% z obecnością tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej (ASA). Jednak wyniki badań dotyczących korelacji obecności PFO i ASA z kryptogennym udarem mózgu są sprzeczne, a postępowanie terapeutyczne w udarze mózgu ze współistniejącymi PFO i ASA pozostaje nieustalone. W pracy opisano przypadek 72-letniej pacjentki hospitalizowanej z powodu udaru niedokrwiennego mózgu z towarzyszącym świeżo rozpoznanym ASA i z PFO

Cervical dystonia — improving the effectiveness of botulinum toxin therapy

Introduction. Cervical dystonia is the most frequent form of focal dystonia. It is characterised by involuntary muscular contractions resulting in abnormal head/neck and shoulder movements and postures, which can be associated with tremor and pain. Local intramuscular injections of botulinum toxin type A (BoNT-A) is the treatment of choice, being both effective and well-tolerated. However, a considerable number (c. 30%) of patients discontinue this treatment. The aim of this review was to analyse the factors possibly responsible for treatment failures of cervical dystonia (CD), with special regard to the new classification known as the ‘Col-Cap’ concept and non-motor symptoms.Clinical implications. Several factors analysed in this review are responsible for effective treatment: proper diagnosis of dystonia and exclusion of pseudodystonias, correct recognition of dystonia pattern and identification of new patterns according to the Col-Cap concept, muscle selection and precise injections under electromyography (EMG) and/or ultrasonography (US) guidance. Furthermore, concomitant diagnosis and treatment of non-motor symptoms such as depression, anxiety, fatigue, sleep problems, phobias and stigmatisation are crucial in obtaining the best overall effect of the treatment. Primary and secondary immunisation and non-responsiveness seem to be marginal problems nowadays due to a low potential of new BoNT-A formulations to produce neutralising antibodies.Future directions. There is a need for new and relevant scales combining the Col-Cap concept patterns with non-motor symptoms and quality of life. There is also a lack of specific rehabilitation protocols which could enhance BoNT-A treatment results

External quality monitoring facilitates improvement in already well-performing stroke units: insights from RES-Q Poland

Introduction. The Registry of Stroke Care Quality (RES-Q) is used in Poland for quality monitoring by numerous hospitals participating in the Angels Initiative. Our aim was to assess the degree of improvement in highly stroke-oriented centres that report cases to the RES-Q each year. Material and methods. This retrospective analysis included Polish stroke units that from January 2017 to December 2020 contributed to the RES-Q at least 25 patients annually. Results. Seventeen out of 180 Polish stroke units reported patients each year (2017, n = 1,691; 2018, n = 2,986; 2019, n = 3,750; 2020, n = 3,975). The percentage of ischaemic stroke patients treated with alteplase remained stable (26%, 29%, 30% and 28%, respectively). The door-to-needle time progressively decreased, from a median 49 minutes to 32 minutes. The percentage of patients treated ≤ 60 minutes and ≤ 45 minutes significantly increased (from 68% to 86% and from 43% to 70%, respectively), with no change observed between 2019 and 2020. Despite a general improvement in dysphagia screening (81%, 91%, 98% and 99%), screening performed within the first 24h from admission became less frequent (78%, 76%, 69% and 65%). In-hospital mortality significantly increased (11%, 11%, 13% and 15%), while the proportion of patients discharged home remained stable. Conclusions. Quality-oriented projects facilitate the improvement of stroke care, even in centres demonstrating good baseline performance. Polish stroke units that consistently reported cases to the RES-Q demonstrated improvement in terms of door-to- -needle time and dysphagia screening. However, there is still a need to shorten the time to dysphagia screening, and carefully monitor stroke unit mortality following the COVID-19 pandemic

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

Ropne zapalenie mięśni przykręgosłupowych

Ropne zapalenie mięśni przykręgosłupowych jest rzadką, zapalną chorobą mięśni poprzecznie prążkowanych spowodowaną przez infekcję bakteryjną, najczęściej zakażenie Staphyloccocus aureus. Choroba występuje głównie u młodych mężczyzn, najczęściej jako powikłanie urazu lub po gwałtownym wysiłku fizycznym. W pracy przedstawiono przypadek 57-letniej, nieleczącej się do tej pory przewlekle kobiety, u której pojawił się zespół bólowy kręgosłupa. W przeprowadzonym przeglądowym badaniu tomografii komputerowej kręgosłupa nie stwie rdzono odchyleń od stanu prawidłowego. Na podstawie obrazu klinicznego oraz badań diagnostycznych rozpoznano zapalenie mięśni przykręgosłupowych i wdrożono leczenie

Homocysteine as a risk factor of vascular damage

Physiologic role of homocysteine, one of sulfur-containing amino acids, is fairly well understood. During the last few years we are witnessing a trend to correlate hyperhomocysteinemia with blood vessel damage and pathogenesis of atheromatosis. Its role as a risk factor in cerebrovascular accidents (CVA) has been highlighted. In 100 patients with ischemic brain stroke, confirmed by neuroimaging studies (CT and/or MRI) and Doppler sonography of cerebral arteries, we have determined serum levels of homocysteine, vitamin B12 and folic acid. The same tests were performed in 40 controls with no pyramidal signs. Our results show a significant elevation of homocysteine level in CVA patients. In 28% of patients, the difference as compared with the control group was significant, thus indicating that hyperhomocysteinemia may constitute an independent risk factor for stroke. Sonography revealed the presence of vascular lesions and the number of vessels involved, while CT and/or MRI studies visualized areas of brain ischemia. High level of homocysteine did not correlate directly with the number of vessels involved. Noteworthy is that elevated homocysteine level may be controlled by supplementation with group B vitamins and folic acid. The level of homocysteine may be elevated in such neurologic diseases as dementia and Parkinson’s disease. Another noteworthy issue is hyperhomocysteinemia associated with prolonged administration of antiepileptic drugs in persons with epilepsy.Rola homocysteiny – aminokwasu siarkowego jest w organizmie znana. W ostatnich latach próbowano łączyć hiperhomocysteinemię z uszkodzeniem naczyń krwionośnych i patogenezą miażdżycy. Zwrócono uwagę na jej rolę jako czynnika ryzyka w udarze mózgu. U 100 chorych z udarem niedokrwiennym mózgu – potwierdzonym w badaniu neuroobrazowym (CT i/lub NMR głowy) oraz w przeprowadzonym metodą Dopplera badaniu tętnic domózgowych (USG) – oznaczano w surowicy poziom homocysteiny oraz witaminy B12 i kwasu foliowego. U 40 osób z grupy kontrolnej (bez objawów piramidowych) dokonywano tych samych oznaczeń. Okazało się, że poziom homocysteiny w surowicy krwi był podwyższony w sposób istotny statystycznie. U 28% różnica ta była znaczna w porównaniu z grupą kontrolną, co wskazuje, że hiperhomocysteinemia stanowi niezależny czynnik ryzyka udaru mózgu. Badania USG pozwoliły na ustalenie zmian i ilości zajętych tętnic, z kolei badanie CT lub/i NMR ujawniało obszary niedokrwienia. Wysoki poziom homocysteiny nie korelował bezpośrednio z ilością zajętych naczyń. Interesujący jest fakt, że podwyższony poziom homocysteiny można regulować poprzez suplementację witaminami z grupy B i kwasem foliowym. Poziom homocysteiny bywa podwyższony w takich chorobach układu nerwowego, jak otępienie czy choroba Parkinsona. Zwraca uwagę hiperhomocysteina występująca w przebiegu długotrwałej terapii lekami przeciwpadaczkowymi u osób chorujących z powodu epilepsji

The influence of antiepileptic drugs on the indications of osteoporosis

Osteoporosis is a generalized disease of the skeleton, characterized by low bone mineral density and disturbance of microarchitecture, leading to a lower mechanical endurance of bones and enlargements of susceptibility to fractures. One of the most significant features leading to osteoporosis is treatment with AED. Epilepsy usually reveals at young and needs long treatment. For the early diagnosis of osteoporosis the most important is estimation of real reduction of bone mineral density (BMD). Nowadays the most popular diagnostic method is dual energy X-ray absorptiometry (DEXA). Yet it reveals advanced level of osteoporosis, which cannot be reversed. Thus there is a need for diagnosis development of new markers of bone metabolism: markers of bone formation and bone resorption. The studies were conducted in group 100 patients aged 20-50 treated over 2 years with AED and in the control group – 40 persons properly chosen in respect to age and sex. The patients were examined by DEXA and bone markers: CTX (collagen type and cross-linked C-telopeptide) and osteocalcin. The persons suffering from other diseases or intaking different speciments affecting bone metabolism were eliminate from both groups. Results: Long-term intake AED considerably affects the decrease of BMD. It takes only few years of AED intake for the patients to develop osteopenia or osteoporosis. CTX is the most sensitive marker in patients treated below 6 years, while DEXA is most sensitive in patients treated longer than 6 years. The biggest changes in bone metabolism were found in patients treated with phenytoin.Osteoporoza jest uogólnioną chorobą szkieletu, charakteryzującą się niską masą kostną i zaburzeniem jego mikroarchitektury, prowadzącą do obniżenia wytrzymałości mechanicznej kości oraz zwiększenia podatności na złamania. Do istotnych czynników prowadzących do osteoporozy należy przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych. Padaczka często ujawnia się u osób młodych i wymaga długotrwałego leczenia. Konieczne jest zatem wczesne rozpoznanie zaburzeń w metabolizmie kości i wdrożenie odpowiedniej profilaktyki lub leczenia. Za standard diagnostyki osteoporozy uchodzi obecnie badanie gęstości mineralnej kości (BMD) metodą podwójnej absorpcjometrii rentgenowskiej (DEXA). Jest to jednak badanie ujawniające obraz osteoporozy na tyle zaawansowanej, że jej przebieg trudno już odwrócić. Dlatego konieczne jest poszukiwanie nowych, bardziej czułych metod diagnostycznych, takich jak markery obrotu kostnego. Badania zostały przeprowadzone u 100 pacjentów w wieku 20-50 lat chorujących na padaczkę powyżej 2 lat oraz 40 osób z grupy kontrolnej dobranych odpowiednio pod względem wieku i płci, nieobciążonych innymi schorzeniami. Pacjentom tym wykonywano DEXA oraz oznaczenia markerów obrotu kostnego w surowicy krwi: C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha alfa kolagenu typu I (CTX) oraz osteokalcyny. Wnioskuje się, iż stosowanie przewlekle leków przeciwpadaczkowych w znaczący sposób wpływa na obniżenie gęstości tkanki kostnej. Zależność ta jest proporcjonalna do długości stosowania leków oraz ich rodzaju. Najbardziej czułym markerem w rozpoznawaniu zaburzeń metabolizmu kostnego u pacjentów leczonych AED poniżej 6 lat jest białko CTX, zaś u osób leczonych dłużej niż 6 lat – DEXA. Największe zmiany tkanki kostnej stwierdzono u pacjentów leczonych fenytoiną

Wpływ leków przeciwpadaczkowych na wskaźniki występowania osteoporozy

Osteoporoza jest uogólnioną chorobą szkieletu, charakteryzującą się niską masą kostną i zaburzeniem jego mikroarchitektury, prowadzącą do obniżenia wytrzymałości mechanicznej kości oraz zwiększenia podatności na złamania. Do istotnych czynników prowadzących do osteoporozy należy przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych. Padaczka często ujawnia się u osób młodych i wymaga długotrwałego leczenia. Konieczne jest zatem wczesne rozpoznanie zaburzeń w metabolizmie ko- ści i wdrożenie odpowiedniej profilaktyki lub leczenia. Za standard diagnostyki osteoporozy uchodzi obecnie badanie gęstości mineralnej kości (BMD) metodą podwójnej absorpcjometrii rentgenowskiej (DEXA). Jest to jednak badanie ujawniające obraz osteoporozy na tyle zaawansowanej, że jej przebieg trudno już odwrócić. Dlatego konieczne jest poszukiwanie nowych, bardziej czułych metod diagnostycznych, takich jak markery obrotu kostnego. Badania zostały przeprowadzone u 100 pacjentów w wieku 20-50 lat chorujących na padaczkę powyżej 2 lat oraz 40 osób z grupy kontrolnej dobranych odpowiednio pod wzglę- dem wieku i płci, nieobciążonych innymi schorzeniami. Pacjentom tym wykonywano DEXA oraz oznaczenia markerów obrotu kostnego w surowicy krwi: C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha alfa kolagenu typu I (CTX) oraz osteokalcyny. Wnioskuje się, iż stosowanie przewlekle leków przeciwpadaczkowych w znaczący sposób wpływa na obniżenie gęstości tkanki kostnej. Zależność ta jest proporcjonalna do długości stosowania leków oraz ich rodzaju. Najbardziej czułym markerem w rozpoznawaniu zaburzeń metabolizmu kostnego u pacjentów leczonych AED poniżej 6 lat jest białko CTX, zaś u osób leczonych dłużej niż 6 lat – DEXA. Największe zmiany tkanki kostnej stwierdzono u pacjentów leczonych fenytoiną

Hipoadiponektynemia u pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu

Adiponektyna jest białkiem o potencjalnie przeciwzapalnych, antyagregacyjnych oraz antyaterogennych właściwościach, wydzielanym przez komórki tkanki tłuszczowej. Mimo iż tkanka tłuszczowa jest jedynym źródłem adiponektyny, paradoksalnie stężenie tego hormonu w otyłości nie wzrasta, lecz ulega obniżeniu. Celem pracy było zbadanie korelacji pomiędzy stężeniem formy HMW-adiponektyny a występowaniem udaru niedokrwiennego mózgu. Do grupy badanej zakwalifikowano 72 pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu. Grupę porównawczą stanowiło 29 osób z negatywnym wywiadem w kierunku chorób ośrodkowego układu nerwowego. Pacjenci z udarem mózgu zostali poddani ocenie deficytu neurologicznego wg skali NIHSS w 1. i 7. dobie hospitalizacji. U wszystkich osób uczestniczących w badaniu wykonano pomiary antropometryczne (BMI, WC, WHR) oraz pobrano im krew na badania laboratoryjne (lipidogram, poziom glikemii, stężenie adiponektyny). Na podstawie zgromadzonych danych określono występowanie zespołu metabolicznego u każdego pacjenta wg definicji NCEP z 2005 roku. U każdej osoby wykonano badanie USG z dopplerowską oceną naczyń domózgowych w celu oszacowania CIMT. Obie grupy nie różniły się istotnie pod względem stężeń adiponektyny. Adiponektyna osiągała istotnie niższe wartości u osób z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym, hiperglikemią, zespołem metabolicznym oraz otyłością brzuszną. Obserwowano również zależność pomiędzy niskim poziomem adiponektyny i wysokim stężeniem trójglicerydów oraz dodatnią korelację badanego hormonu i HDL-cholesterolu. Nie uwidoczniono natomiast korelacji między stężeniami adiponektyny i występowaniem pogrubienia kompleksu IMT. Należy zauważyć, że u pacjentów z wyższą punktacją w skali NIHSS występowały niższe wartości formy HMW-adiponektyny. Adiponektyna nie ma bezpośredniego związku z udarem mózgu, stanowi raczej marker stanów, które predysponują do wystąpienia incydentów naczyniowych OUN. Prawdopodobnie pochopne były wcześniejsze wnioski, że jest ona niezależnym markerem ryzyka udaru mózgu