Effect of lidocaine jelly on the post tonsillectomy complications

Background and aim: Laryngospasm, laryngitis and bleeding are the most serious complications after tonsillectomy. In this study, the frequency of these complications and their correlation with age, sex and application of lidocaine jelly has been assessed. Method: The sample consisted of 100 patients aged from 5 to15 years undergoing tonsillectomy in Resalat hospital of Shahrekord, during 6 months. The subjects were divided randomly into two groups. Case group intubated with 2% lidocaine gel via the endotracheal tube, and control group intubated without lidocaine gel. Laryngospasm, laryngitis and bleeding were recorded during the first postoperative day. Results: The incidence of laryngospasm and laryngitis was 8% and 17% respectively. There were no correlations between these problems and age or sex. The incidence of bleeding was 16% that was higher in older and female patients. The endotracheal tube lubrication with 2% lidocaine gel attenuated laryngospasm during recovery after tonsillectomy in children but it was not effective on laryngitis and bleeding. Conclusion: The application of lidocaine gelly after tonsilectomy for prevention of laryngospasm is recomended

The speed of decreasing of arterial oxygen saturation following induction of anesthesia, using 3 methods of pre-oxygenation techniques

Background and aim: Determination of preoxygenation before anesthesia is an important factor in prevention of hypoxia and its complications. Regarding the height of Shahrekord from the sea surface (2061 m) and low level of oxygen pressure in this area (600 mg), this study was aimed to determine the onset of desaturation of oxygen following, using of three pre-oxygenation methods in apnostic adult healthy patients. Methods: In this clinical single blind study, sixty-six healthy, non-smoker adults undergoing elective surgery were randomly divided into three groups. Following the record of systolic and diastolic blood pressure and heart pulse from the patients, group one were not pre-oxygenated, groups two and three were pre-oxygenated with 50% oxygen and nitrous oxide and 100% oxygen, respectively for three minutes. After induction of the same anesthesia in the 3 groups, the patients were kept in apnostic until their saturated pressure O2 (SpO2) decreased to 91%. Subsequently, their systolic and diastolic blood pressure and heart pulse required to achieve SpO2 of 91% were measured. The data were analyzed using Chi-square and ANOVA tests. Results: Mean age of the patients was 30.5±14.1 in whom 58% of them were male. All of the three groups were sex and age matched (p>0.05). The delay time to achieve SpO2 in group one, group two and group three were 44±16, 114.3±36.8 and 241.6±84, respectively (p<0.001). In all of the 3 groups, the increasing of heart pulse after the intervention was significantly different compared to before that (p<0.001). However, the difference was not significant between the groups. Conclusion: Pre-oxygenation of the patients for 3 min. before induction of anesthesia with normal breathing and with 100% oxygen would significantly increase the time required for oxygen saturation of the patients to 91%

Comparison of post cesarean section pain with general and spinal anesthesia.

زمینه و هدف: درد پس از سزارین علاوه بر احساس ناخوشایند موجب بروز مشکلات فیزیولوژیک و سایکولوژیک در مادر می شود. اقدامات متعددی در جهت کاستن درد پس از عمل صورت گرفته است، اما اتفاق نظری بر سر مناسب ترین روش بیهوشی وجود ندارد. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور اتفاقی و به هدف مقایسه میزان درد و عوارض پس از عمل سزارین با دو روش بیحسی نخاعی و بیهوشی عمومی انجام شد. روش مطالعه: به این منظور 60 خانم حامله 35-20 ساله که تحت عمل سزارین الکتیو قرار گرفتند، به صورت اتفاقی به دو گروه بیهوشی عمومی یا بیحسی نخاعی وارد شدند. یک گروه تحت بیهوشی عمومی و گروه دیگر تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند. تکنیک جراحی در دو گروه یکسان بود. شدت درد پس از عمل با استفاده از پرسشنامه McGill طی چهار نوبت (در ریکاوری و سپس هر 6 ساعت)، میزان پتدین تجویز شده و میزان عوارض (تهوع، استفراغ، تاکی کاردی) در 24 ساعت نخست پس از جراحی برای هر بیمار ثبت گردید. نتایج: فراوانی نسبی درد شدید بعد از عمل و میانگین پتدین مصرفی در بیماران با بیهوشی عمومی از بیماران با بیحسی نخاعی بیشتر بود (05/0

Analysis of the etiology and mortality in the ICU of Kashani General Hospital of Shahrekord between 1998 until 2001

زمینه و هدف: مهم ترین شاخص در ارزیابی توانائی های درمانی بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ها بررسی میزان مرگ و میر بیماران است. در بسیاری از مراکز درمانی سعی شده است تا عواملی را که باعث تغییر میزان مرگ و میر در بخش مراقبت های ویژه می شوند را مشخص کنند. زیرا از این اطلاعات می توان در جهت سازماندهی وضعیت بهداشتی و درمانی استفاده کرد و از میزان مرگ و میر کم نمود. هدف از این مطالعه تعیین علل بستری و مرگ و میر بیماران بستری در بخش مراقبت های بیمارستان آیت ا… کاشانی شهرکرد است. روش مطالعه: این مطالعه بصورت مقطعی و با سرشماری کامل کلیه بیماران بخش مراقبت های ویژه بیمارستان آیت ا… کاشانی شهرکرد از مهر ماه 1376 لغایت آخر شهریور ماه 1379 انجام گرفت. نتایج: طی این دوره 296 بیمار بستری شدند که از این تعداد 79 بیمار (4/37) فوت کردند. شایع ترین علت فوت بیماران نارسائی تنفسی (9/37)، تروماهای مغزی (8/27) بود.تفاوتی در زمان مرگ و میر بیماران در طول شبانه روز وجود نداشت و اکثر بیماران (8/12) در چهار روز اول بستری فوت نمودند. نتیجه گیری: اصلی ترین فاکتورهایی که باعث افزایش مرگ و میر بیماران در بخش مراقبت ویژه می شد نارسایی تنفسی، ترومای مغزی با کاهش سطح هوشیاری GCS پائین تر از 8 و گروههای سنی بالاتر از 55 سال و نوزادان بود. تفاوتی در ساعات مرگ و میر در طول 24 ساعت وجود نداشت و اکثریت بیماران (38 بیمار) در روز اول تا چهارم فوت کرده یا در همین زمان از ICU با حال عمومی مناسب مرخص شدند. بنابراین مراقبت جدی تر در این زمان بسیار مهم است. نارسایی تنفسی با 30 مورد و نوزادان با 90 مرگ و میر لزوم بازنگری در بخش های مراقبت ویژه داخلی و نوزادان را ایجاب می کند